Εικόνες ταχείας "αφρικανοποίησης" της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών του
ευρωμεσογειακού Νότου, καταγράφουν οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ. Όσο κι
αν παραξενεύει, οι στατιστικές υπηρεσίες των διεθνών οργανισμών διαπιστώνουν τα
δεινά που προκαλεί η πολιτική των προϊσταμένων τους.
Άνεργοι οικογενειάρχες, άστεγοι πρώην μεσαίοι, μορφωμένοι με θρυμματισμένο
βιοτικό επίπεδο, νέοι που ψάχνουν ελπίδα στην ξενιτιά, απόκληροι συνταξιούχοι,
ανήμποροι γέροι χωρίς φάρμακα, όλοι αυτοί συγκροτούν το πλήθος της απόγνωσης.
Δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι, είναι η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας!
Πολλοί απ' αυτούς κατανίκησαν τον φόβο, έκαναν ένα βήμα μπροστά, αναγνώρισαν την
ελπίδα στη δυνατότητα ανατροπής που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εξαφανίστηκαν
μετά τις εκλογές. Υπάρχουν και ο αριθμός τους μεγαλώνει μαζί με την απόγνωση και
την οργή.
Τι να προσδοκούν από μια κυβέρνηση που συμπεριφέρεται σαν να μην έγιναν
εκλογές; Που τοποθετεί υπουργό Οικονομίας τον φανατικό υπέρμαχο του Μνημονίου;
Αυτόν που θεωρούσε ότι η ύφεση δεν φέρνει κοινωνική καταστροφή, αλλά...
ευκαιρίες για ανάπτυξη;