Mε στόχο τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», αλλά και τη μετατροπή της Ασφάλισης σε ένα ακόμα πεδίο επενδύσεων και πλουτισμού των μονοπωλίων, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί - συνδικαλιστικοί του υπηρέτες επισπεύδουν το πλήρες ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κανένα περιθώριο για καμιά αυταπάτη δεν άφησε η προχτεσινή συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων», που υποδέχτηκαν με ικανοποίηση - όπως ξεκαθάρισαν μετά - τις προτάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, τα μέτρα, τα οποία, με «κίνητρα» (όπως βαφτίζουν τη μετατροπή των συντάξεων σε ψίχουλα ή την αύξηση των «ποινών» για όσους έως σήμερα συνταξιοδοτούνταν νωρίτερα, ως ελάχιστο αντιστάθμισμα για τη μεγάλη φθορά της υγείας τους, π.χ. ΒΑΕ), επιβάλλουν στους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τα οποία επιβάλλουν την εφαρμογή της αρχής «παίρνεις ό,τι και εφόσον πληρώσεις», συνδέοντας τις παροχές με το ύψος των εισφορών καθενός. Τα οποία επισπεύδουν την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, διασπείροντας «επαγγελματικά ταμεία», όπου οι εργάτες - σπρωγμένοι από την κοροϊδία της «βασικής σύνταξης» - θα καταθέτουν το υστέρημά τους, χωρίς να ξέρουν, όμως, αν και τι θα πάρουν. Τα οποία «επανακαθορίζουν» τη λίστα των ΒΑΕ και τις αναπηρικές συντάξεις, όχι διευρύνοντας το θεσμό, όπως απαιτούν οι νέες αρνητικές επιπτώσεις του περιβάλλοντος εργασίας, αλλά στοχοποιώντας μερικά από τα πρώτα θύματα των σκληρών συνθηκών εργασίας.
O εφιάλτης αποκαλύπτεται πλήρως αν λάβει κανείς υπόψη την ταυτόχρονη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Γιατί η γενίκευση της ευελφάλειας, η κατάργηση ακόμα και της ίδιας της έννοιας της σταθερής εργασίας, όπως αποτυπώνει το νομοσχέδιο για το νέο τρόπο προσλήψεων στο Δημόσιο, όπως αποφάσισαν πρόσφατα Γιούρογκρουπ - ΕΚΟΦΙΝ, όπως ζητούν οι βιομήχανοι - εφοπλιστές - τραπεζίτες - μεγαλέμποροι, όχι απλά στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά στοχοπροσηλωμένοι σε ό,τι χρειάζεται η αύξηση της κερδοφορίας τους, πολλαπλασιάζει αυτούς που μένουν εντελώς «στον αέρα». Αυτούς που δε συγκεντρώνουν καν τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων για να πάρουν ακόμα και την πενιχρή «βασική σύνταξη». Επειτα, ο οικοδόμος, που κάνει 50 ή 70 μεροκάματα όλο το χρόνο, θα ανεβαίνει στο μαδέρι μέχρι τα 70 του; Η καμαριέρα, που δουλεύει 3 ή 4 μήνες το χρόνο, πώς θα πληρώνει για τα επαγγελματικά ταμεία και τις ασφαλιστικές εταιρείες; Οι χιλιάδες νέοι, που φτάνουν τα 30 και 35 τους χρόνια με μερικές δεκάδες ένσημα, θα πάρουν ποτέ σύνταξη;
Oκοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης καταργείται. Η Ασφάλιση γίνεται, όπως ακριβώς και η Πρόνοια, η Υγεία, η Παιδεία, «ατομική ευθύνη» του κάθε εργάτη. Οι εργάτες να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια: Η επίθεση είναι ολομέτωπη και θα δυναμώνει ολοένα. Η πάλη θα είναι και πρέπει να είναι σκληρή. Ομως, η εργατική τάξη μπορεί, με αποκλειστικό γνώμονα τις δικές της ανάγκες και τα δικά της συμφέροντα και εργαλείο τον πλούτο που η ίδια παράγει, να περάσει στην αντεπίθεση. Πρώτος, άμεσος σταθμός, στην κατεύθυνση αυτή, η απεργία στις 17 Δεκέμβρη. Μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης Πέμπτης, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε οι απεργιακές φρουρές και κινητοποιήσεις να γίνουν υπόθεση κάθε εργατοϋπάλληλου. Να αναδειχθεί ακόμα καλύτερα πως μόνο στο πεδίο της ταξικής πάλης οι εργάτες «συζητούν». Να αναδειχθεί πως μόνο η γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια είναι αυτή που θα οδηγήσει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
.jpg)