Τα γεγονότα που συνιστούν την Ουκρανική κρίση δεν είναι καθόλου από
τα «συνηθισμένα». Από την άποψη της στρατηγικής βαρύτητας και των
συνεπειών που μπορεί να διαμορφώσουν είναι πολύ παραπάνω ακόμα και από
τις αιματηρές επιδρομές με τις οποίες οι Αμερικανονατοϊκοί κομματιάζουν
χώρες και λαούς τις τελευταίες δεκαετίες αναζητώντας και επιδιώκοντας τη
«νέα τάξη» μετά τις καταρρεύσεις του 89-91 και τα πεδία που αυτές
ανέδειξαν.
Τις τελευταίες μέρες, στη σχετική ειδησεογραφία των εξελίξεων περί την
Ουκρανία προστέθηκαν κάπως αχνά δύο ζητήματα. Το ένα αφορά την «επιτυχή
δοκιμασία» εκτόξευσης ρώσικου διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου που
μπορεί να φέρει πυρηνική κεφαλή. Το άλλο είναι η «πρόταση της κυβέρνησης
του Κιέβου» να εγκαταστήσουν οι ΗΠΑ αντιπυραυλική ασπίδα στο έδαφος της
Ουκρανίας με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυση της χώρας. Είναι,
νομίζουμε, και οι δύο αυτές ειδήσεις χαρακτηριστικές της τροχιάς της
κατάστασης που διαμορφώνουν οι ουκρανικές εξελίξεις.