Η αστυνομία μας επιτέθηκε με μένος και "χωρίς λόγο".
Συγκέντρωσα από το διαδίκτυο τα βίντεο που δείχνουν την επίθεση:
Το "χωρίς λόγο" δεν είναι τυχαία σε εισαγωγικά. Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας γίνονταν καταστροφές και επιθέσεις των τραμπούκων ακόμη και σε διαδηλωτές, ακορύφωμα αυτών ήταν ο θάνατος των τριών στη Marfin. Η αστυνομία ήταν απούσα ή παρατηρούσε αμέτοχη. Αντίθετα επέλεξε, η κυβέρνηση, να μας μακελέψουν από το τελείωμα της Σταδίου και να μεταμορφώσουν το Σύνταγμα σε πεδίο μάχης τραυματίζοντας δεκάδες ανθρώπους. Το ότι δεν είχαμε νεκρούς και εκεί ήταν μαλλον θέμα τύχης, τη στιγμή που τα βομβίδια με τα δακρυγόνα και οι χειροβομβίδες κρότου λάμψης σκάγανε στις πλάτες μας.
Όταν καιγόταν η τράπεζα Ματατζήδες εμπόδιζαν διαδηλωτές να μπουν και να βοηθήσουν τους ανθρώπους που ήταν μέσα, οι ίδιοι δειλοί όπως πάντα και πιόνια ούτε που ασχολήθηκαν, και μη μου πει κανείς ότι δε μπορούσαν να ξέρουν ότι υπήρχαν άνθρωποι μέσα, γιατί τότε θα ισχύει το ίδιο και για τους φονιάδες που έβαλαν τη φωτιά! Επίσης όταν ερχόταν πυροσβεστικά οχήματα οι διαδηλωτές άνοιξαν τη πορεία για να περάσουν, τα εμπόδισαν όμως οι ορδές του ...Δία, που βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν στη πορεία!
Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν διαδηλώσεις, ούτε ειρηνικές ούτε βίαιες, οι τραυματισμοί και οι θάνατοι είναι καθαρά ευθήνη της κυβέρνησης, ήταν επιλογή της, γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με άλλο τρόπο τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού που αντιδρά στη κοροϊδία, στην αφαίρεση δικαιωμάτων χρόνια κατακτημένων, στη παράδοση από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΆΟΣ (μεγάλοι πατριώτες και αυτοί, πιστοί στη παράδοση του δοσιλογισμού και της Χ ) της έτσι κι αλλιώς εξαρτημένης χώρας μας στους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.
Αυτά που γράφω δεν δίνω το δικαίωμα να μου τα αμφισβητήσει κανείς γιατί τα ζήσαμε, παρέα με τον Γιάννη, γιατί ακόμη πονάνε πλάτη και χέρια και κυρίως γιατί τα είδα με τα μάτια μου! Είδα γέρους και νέους, άντρες και γυναίκες, αμούστακα παιδιά να χτυπιούνται ανελέητα από τους ένστολους φονιάδες όργανα των κυβερνήσεων, ασπόνδυλα, αναίσθητα και ανεγκέφαλα πλάσματα, που με ηδονή βάζουνε μπρος τις μηχανές και χωρίς δισταγμό πέφτουν πάνω σε ανθρώπους, που πετάνε τα ...εργαλεία της δουλειάς τους πάνω μας χωρίς να τους νοιάζει καν αν θα σκοτωθεί κανείς, όπως ακριβώς δεν τους ένοιαζε αν υπήρχαν και αν πέθαιναν άνθρωποι ακριβώς πίσω από τη πλάτη τους μέσα στη τράπεζα!
Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να τηρήσουν τις εντολές, το νόμο των αφεντικών τους και το Σύνταγμα των αφεντικών τους. Ε, λοιπόν εγώ δε σέβομαι τίποτα απ' όλα αυτά, τα έχω χεσμένα όπως και τη πατρίδα τους και επειδή επέλεξα να μη κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου και να είμαι "πατριώτης" ραγιάς θα είμαι κάθε μέρα σε αυτό που διάλεξα από τα 15 μου στη πρώτη αλυσίδα του αγώνα, για να δικαιωθεί επιτέλους αυτός ο λαός και να ξανασηκώσει κεφάλι, για να θυμηθεί τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας του και να απελευθερωθεί μια για πάντα απ' όλα τα δεσμά του. Αυτός είναι η πατρίδα μου και όχι αυτοί που τη πουλάνε μισοτιμής με τη πρώτη ευκαιρία.