Καμία αναμονή του νέου φορολογικού νόμου, του νέου «Συμφώνου Σταθερότητας» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ! Αντεπίθεση τώρα!
Ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβερνητική προπαγάνδα περιμένοντας τη νέα φοροεπιδρομή που διαμορφώνει σε βάρος του η κυβέρνηση με τη νέα φορολογική πολιτική της και το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας». Όλα τα εναλλακτικά σενάρια που εξετάζει εξυπηρετούν την ίδια στόχευση και απόφαση που στρέφεται ενάντια στους μισθωτούς και στους αυτοαπασχολούμενους. Είναι μέτρα υλοποίησης του Κρατικού Προϋπολογισμού που διαχειρίζεται έσοδα - έξοδα με σκοπό την καπιταλιστική κερδοφορία, δηλαδή τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, σε όλες τις υπηρεσίες που έχουν ήδη γίνει εμπορεύματα (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, πρόνοια κλπ.).
Πριν ακόμα η κυβέρνηση καταθέσει το φορολογικό νομοσχέδιο έχει ήδη δρομολογήσει την αύξηση των εσόδων από την αντιλαϊκή έμμεση φορολογία κατά 1,6 δισ. ευρώ. Προβλέπεται να αυξηθούν, το 2010, κατά 869 εκ. ευρώ τα έσοδα από το ΦΠΑ, τον άδικο έμμεσο φόρο που επιβαρύνει εξίσου άνισα εισοδήματα και εξανεμίζει το λαϊκό εισόδημα. Σε αυτό στοχεύουν οι σκόπιμες και επιλεκτικές διαρροές της κυβέρνησης για φορολογικές αλλαγές είτε με άμεση γενική αύξηση του ΦΠΑ είτε με τεμαχισμένη, ξεκινώντας από ένα μέρος των εμπορευμάτων.
Μόνο η εργατική και λαϊκή αντεπίθεση μπορεί να της ορθώσει εμπόδια. Αντίθετα η λαϊκή αναμονή και η συναίνεση προσφέρονται ώς «λάδι» στη μηχανή της αντιλαϊκής επίθεσης. Οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί «δικαιότερης φορολόγησης του συνόλου των εισοδημάτων» είναι το δόλωμα για ν' ακινητοποιηθεί η λαϊκή αντεπίθεση. Μια απειροελάχιστη αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ. με έκτακτη φορολογική εισφορά) κάθε άλλο παρά ανατρέπει το κραυγαλέο αντιλαϊκό περιεχόμενο της φορολογικής, γενικότερα της οικονομικής πολιτικής κάθε αστικού κόμματος, όπως και του ΠΑΣΟΚ: Οι αντιλαϊκοί φόροι, οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, τα κρατικά δάνεια, οι επιδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα όλα υποτάσσονται στο σκοπό του κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων, είναι σε αντίθεση με την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Η φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών στην κλίμακα των φυσικών προσώπων δε στοχεύει στα μεγάλα χαρτοφυλάκια που εύκολα μετακινούνται στο εξωτερικό. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι με την εφαρμογή του μέτρου θα μεταβιβάσουν μετοχές σε επενδυτικές εταιρείες του εξωτερικού αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο τη φορολόγηση. Άλλωστε η κυβέρνηση βαδίζει στην υλοποίηση του νόμου για περεταίρω μείωση του συντελεστή φορολόγησης των αδιανέμητων κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Εισπρακτικό και παραπλανητικό για το λαϊκό κίνημα σκοπό έχει και η φορολογική καταδίωξη χαμηλού εισοδήματος μικροεπαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων ή η νέα επιβάρυνση των μικροϊδιοκτητών ακινήτων με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών και τις αλλαγές του τρόπου φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας.
Τα διάφορα σενάρια που καλλιεργεί η κυβέρνηση, π.χ. το ποιες αποδείξεις και πώς θα εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα, οδηγούν σταδιακά στην κατάργηση του αφορολόγητου ορίου. Σε κάθε περίπτωση το μέτρο αυτό όχι μόνο δεν αποσκοπεί στη μείωση του φόρου του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος, αλλά οδηγεί σε πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών εισοδημάτων. Άλλωστε, παρόμοιες ρυθμίσεις είχε η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πριν το 2004, οι οποίες δε λειτούργησαν φιλολαϊκά, με συνέπεια την τότε μεγάλη εκλογική απώλεια του ΠΑΣΟΚ.
Άρα πρέπει η λαϊκή πείρα και η γνώση να ωριμάζουν την πολιτική ταξική συνείδηση, να εκφράζονται και στο συσχετισμό στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γι' αυτό σήμερα γίνεται επιτακτική ανάγκη να αποδυναμωθεί η επίδραση που έχουν στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, στους εργαζόμενους, συνδικαλισμένους και μη, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Το ίδιο και τα όργανα των μεγαλεμπόρων και καπιταλιστών της αγροτικής παραγωγής στους μικρέμπορους και τους αγρότες που με ή χωρίς ετεροαπασχόληση δυσκολεύονται να επιβιώσουν.
Είναι ψέμα που εμποδίζει τη λαϊκή αντεπίθεση ο ισχυρισμός ότι η κρίση απαιτεί συναίνεση, ότι η «ανάκαμψη», δηλαδή η έξοδος από την κρίση, είναι εθνικός στόχος και μας αφορά όλους. Η αλήθεια είναι ότι και στη χρονιά της κρίσης υπήρξε πακτωλός κερδών, ενώ η περίοδος των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης όχι μόνο δεν οδήγησε στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αλλά αντίθετα επιδείνωσε δραματικά το επίπεδο ζωής της λαϊκής οικογένειας.
Πίσω από την αύξηση του δημόσιου χρέους βρίσκονται η υπέρογκη κρατική χρηματοδότηση των μεγαλοεπιχειρηματιών με τα προκλητικά υψηλά κέρδη, οι υπέρογκες δαπάνες εξοπλισμού για τα σχέδια του ΝΑΤΟ, οι συνέπειες της έκθεσης της εγχώριας παραγωγής στον ανταγωνισμό της «απελευθερωμένης» αγοράς της ΕΕ από την οποία επωφελούνται κάποια μονοπώλια.
Η διόγκωση των ελλειμμάτων οφείλεται στην επιδείνωση της θέσης μιας οικονομίας σε συνθήκες μεγαλύτερης απελευθέρωσης των αγορών και όξυνσης του ανταγωνισμού, σε ανακατατάξεις στο συσχετισμό στις αγορές, στην όξυνση των προβλημάτων που προέρχονται από την αναρχία και την ανισομετρία στην καπιταλιστική παραγωγή. Το φαινόμενο να συρρικνώνεται η βιομηχανική παραγωγή ενώ εξάγονται κεφάλαια και για άμεσες ξένες επενδύσεις δεν είναι ούτε ελληνικό, ούτε «τριτοκοσμικό», ούτε κάποιου ιδιαίτερου «μοντέλου». Είναι φαινόμενο του υπερώριμου, σάπιου καπιταλισμού, γι' αυτό συναντάται και στην Ελλάδα αλλά και στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην Ιταλία και αλλού. Από τη συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας εξαρτάται η στάση απέναντι στον ταξικό αντίπαλο: Καπιταλιστές, κόμματα και κυβερνήσεις τους, διακρατικές συμμαχίες τους, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Καμία αυταπάτη ότι αν μειωθεί το Δημόσιο Χρέος μπορεί να δοθούν αυξήσεις ή να χρηματοδοτηθούν κοινωνικές υπηρεσίες!
Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι περισσότερη εμπιστοσύνη και συσπείρωση με το ΚΚΕ που έγκαιρα προειδοποίησε ότι την επαύριον των εκλογών η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα ανακάλυπτε νέο εύρος ελλειμμάτων, ώστε να προχωρήσει, πιο γρήγορα από ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και η προηγούμενη δική του, τη μείωση συντάξεων και μισθών, το «ευλύγιστο» ωράριο των μισθωτών, τη φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων, τον περιορισμό της επιδότησης και των εγγυημένων τιμών των αγροτών εκείνων που συνθλίβονται από τις τράπεζες, τους εμποροβιομήχανους, τις καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Υπάρχει προοπτική, υπάρχει διέξοδος! Είναι η αγωνιστική στάση, είναι η ταξική πολιτική επιλογή και η δράση στο σωματείο, στην ένωση, στον αγροτικό σύλλογο και στην πολιτική ψήφο. Είναι η άμεση συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, απεργίες με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, τη Συντονιστική Επιτροπή ΕΒΕ, με τη συσπείρωση στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών της πλειοψηφίας των αυριανών μισθωτών επιστημόνων.
Οι εργαζόμενοι τώρα πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, να απαιτήσουν να πληρώνουν τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο:
- Να ανέβει άμεσα ο συντελεστής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου στο 45%.
- Να καταργηθούν οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης κλπ.) στο πετρέλαιο θέρμανσης και αγροτικής κίνησης, στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης, υγείας και στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών.
- Να αυξηθεί το αφορολόγητο όριο στα 40. 000 Ευρώ για κάθε ζευγάρι και από 5.000 Ευρώ για κάθε παιδί.
- Να αναγνωριστούν τα λογιστικά βιβλία ως μοναδική πηγή προσδιορισμού εισοδήματος των ΕΒΕ.
- Η επιδότηση των αγροτών να γίνεται με βάση την παραγωγή και το εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ.
