Στη γενική συνέλευση της Τρίτης 15 Νοέμβρη οι εργάτες της χαλυβουργίας του Μάνεση στον Ασπρόπυργο πήραν απόφαση να συνεχίσουν την απεργία διαρκείας, που μπαίνει στην τρίτη εβδομάδα, ενάντια στις 34 απολύσεις και ενάντια στην απαίτηση της εργοδοσίας να υπογράψουν για 5ώρες δουλειά με μείωση 40% των αποδοχών τους. Ταυτόχρονα στην γενική συνέλευση πάρθηκε απόφαση να έρθουν με πούλμαν στο Βόλο και να γίνει παρέμβαση στους εργάτες των δύο εργοστασίων του Μάνεση με στόχο να ανατραπεί η αποδοχή της μείωσης των ωρών δουλειάς και των αποδοχών.
Οι εργάτες των εργοστασίων του Μάνεση στο Βόλο σε γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε πριν από ένα μήνα, ερμητικά κλειστή ακόμα και για συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Βόλου αποδέχθηκαν με ψήφους 169 υπέρ και 50 κατά τις απαιτήσεις της εργοδοσίας, αφού προηγούμενα είχαν δεχθεί εκβιασμούς και απειλές για άμεσες απολύσεις και με όλο το ΔΣ του σωματείου τους (και οι επτά στα επτά μέλη) υπέρ της πρότασης της εργοδοσίας για «να μην χαθούν οι δουλειές και να μην κλείσει το εργοστάσιο». Η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Βόλου (ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ) «ένιψε τα χέρια» της, αφού κατά τα λεγόμενά τους έτσι «αποφάσισαν οι εργάτες της χαλυβουργίας» και αυτοί «δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο». Ουσιαστικά με την στάση τους έστρωσαν τον δρόμο για να βρεθούν οι εργάτες της «ελληνικής χαλυβουργίας» στο Βόλο μόνοι τους απέναντι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας και τις απειλές για απολύσεις έτσι ώστε να συρθούν στην αποδοχή των περικοπών του Μάνεση.
Οι εργάτες των εργοστασίων του Μάνεση στο Βόλο σε γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε πριν από ένα μήνα, ερμητικά κλειστή ακόμα και για συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Βόλου αποδέχθηκαν με ψήφους 169 υπέρ και 50 κατά τις απαιτήσεις της εργοδοσίας, αφού προηγούμενα είχαν δεχθεί εκβιασμούς και απειλές για άμεσες απολύσεις και με όλο το ΔΣ του σωματείου τους (και οι επτά στα επτά μέλη) υπέρ της πρότασης της εργοδοσίας για «να μην χαθούν οι δουλειές και να μην κλείσει το εργοστάσιο». Η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Βόλου (ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ) «ένιψε τα χέρια» της, αφού κατά τα λεγόμενά τους έτσι «αποφάσισαν οι εργάτες της χαλυβουργίας» και αυτοί «δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο». Ουσιαστικά με την στάση τους έστρωσαν τον δρόμο για να βρεθούν οι εργάτες της «ελληνικής χαλυβουργίας» στο Βόλο μόνοι τους απέναντι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας και τις απειλές για απολύσεις έτσι ώστε να συρθούν στην αποδοχή των περικοπών του Μάνεση.