Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΠΡΟΒΟΛΗ της ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, «Οι παπαρούνες πάνω στους τοίχους» ΑΘΗΝΑ, Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009, 20:00

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

Κυριακή 27 Δεκέμβρη, στις 8.00 μ.μ.
«Οι παπαρούνες πάνω στους τοίχους»,

του Ντιμίτρι Αναγκνόστι
Η ταινία (αλβανική παραγωγή της δεκαετίας του ‘70) αναφέρεται στην περίοδο της ιταλικής κατοχής στην Αλβανία (1943). Τα παιδιά ενός ορφανοτροφείου αντιδρούν με οργανωμένο τρόπο στις προσπάθειες φασιστικοποίησής τους. Η έννοια της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης είναι κυρίαρχη.
στα γραφεία μας: Λόντου 6 & Μεσολογγίου (β' όροφος Εξάρχεια)

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του ΑΚΕΛ



Με την ευκαιρία της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων το ΑΚΕΛ απευθύνει προς τον κυπριακό λαό τις πιο θερμές και εγκάρδιες ευχές.
Με ιδιαίτερα αισθήματα αγάπης και στοργής αγκαλιάζουμε όλους εκείνους τους συμπατριώτες μας που εξακολουθούν να βιώνουν στην προσωπική τους ζωή τα αποτελέσματα της προδοσίας και της εισβολής του 1974. Εκφράζουμε την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας.
 
Το ΑΚΕΛ απευθύνει εγκάρδιες ευχές και προς τους απόδημους συμπατριώτες μας, εκφράζοντας για μια ακόμα φορά εκτίμηση για την συμβολή τους στον αγώνα υπέρ των δικαίων της Κύπρου.
 
Το ΑΚΕΛ απευθύνει θερμές ευχές και προς τους αλλοδαπούς που ζουν και εργάζονται στην Κύπρο. Διαβεβαιώνει ότι θα βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στις διακρίσεις, τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία και θα προωθεί την καλλιέργεια κουλτούρας σεβασμού προς την προσωπικότητα και τον πολιτισμό κάθε ανθρώπου.
 
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και ανθρώπινης θαλπωρής. Εκφράζουμε τη συμπαράσταση και συμπάθεια μας προς τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Τους ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο για να αντεπεξέλθουν με επιτυχία στις δυσκολίες που συναντούν. Πάγια θέση του ΑΚΕΛ είναι ότι η πολιτεία έχει χρέος να αγκαλιάζει με στοργή και φροντίδα τους συμπολίτες μας που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη. Η κυβέρνηση Χριστόφια έχει ήδη αποδείξει έμπρακτα την κοινωνική της ευαισθησία και τη φροντίδα της προς τους μειονεκτούντες συμπολίτες μας. Παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης όχι μόνο δεν έχει συρρικνωθεί αλλά αντίθετα, όπως αποδεικνύει και ο πρόσφατα εγκριθείς κρατικός προϋπολογισμός, συνεχώς ενισχύεται και διευρύνεται.
 
Τα Χριστούγεννα έχουν καθιερωθεί επίσης ως γιορτή της ειρήνης και της ελπίδας. Ο κυπριακός λαός παλεύει για ειρήνη, αγωνίζεται για τον τερματισμό της κατοχής, για επανένωση της πατρίδας μας και για αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας με την πολιτική και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει έχει αναγεννήσει την ελπίδα για δίκαιη λύση το συντομότερο δυνατό. Παρά τις δυσκολίες στις απευθείας συνομιλίες το παράθυρο ελπίδας παραμένει ανοικτό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά και το ΑΚΕΛ θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε σκληρά για να γίνει η ελπίδα πραγματικότητα και να υλοποιηθεί το όραμα μιας ελεύθερης και επανενωμένης πατρίδας, στην οποία Ε/κύπριοι, Τ/κύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι να ζούμε μαζί σε   συνθήκες ειρήνης, ελευθερίας, ασφάλειας και συνεργασίας.
 
Το ΑΚΕΛ εύχεται να επικρατήσει η ειρήνη και το δίκαιο σε ολόκληρο τον κόσμο. Εύχεται να γίνει κατορθωτή η αποτροπή της οικολογικής καταστροφής. Σε συνθήκες επικράτησης ιμπεριαλιστικών πολιτικών και της ασυδοσίας των πολυεθνικών και του νεοφιλελευθερισμού, η πραγμάτωση αυτής της ευχής φαίνεται απομακρυσμένη. Η μοναδική επιλογή είναι αυτή του οργανωμένου αγώνα για ελευθερία, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και διάσωση του πλανήτη. Χρόνια πολλά. Ευτυχία και πρόοδος για όλους.

Δήλωση του εκπρόσωπου τύπου του ΔΗΚΚΙ σχετικά με τα θέματα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ


Με αφορμή τα θέματα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΚΙ Γιώργος Καρούμπας δήλωσε τα εξής:
Η συζήτηση που εξελίσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την κάρτα μέλους γίνεται σε λάθος βάση και δημιουργεί ένα κλίμα που δεν συνεισφέρει στη συσπείρωση του κόσμου της Αριστεράς και του συνεπή σοσιαλιστικού χώρου.
Η κάρτα μέλους πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την διεύρυνση και την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και ενότητα και όχι να γίνει αφορμή για μια άγονη οργανωτική σύγκρουση που αποπροσανατολίζει από την πολιτική συζήτηση για τα ζητούμενα της περιόδου.
Το ΔΗΚΚΙ έχοντας σαν αρχή του την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική αυτονομία των δυνάμεων της Αριστεράς που συμμετέχουν στο ενωτικό εγχείρημα θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτουργήσει ως πρόπλασμα για το μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό Μέτωπο της Αριστεράς που έχει ανάγκη ο τόπος.



Τους παρακολουθούσαν ένα χρόνο Για «κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας» κατηγορούν οι τουρκικές αρχές τρία άτομα

Οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν τρεις Τούρκους πολίτες, ισχυριζόμενες ότι διενεργούσαν «κατασκοπεία για λογαριασμό της Ελλάδας», αναφέρουν το Σάββατο δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.Οι τρεις άνδρες, που παρακολουθούνταν εδώ και περίπου ένα χρόνο από την αστυνομία και τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών (MIT), συνελήφθησαν την Τετάρτη στη Σμύρνη και την Αλικαρνασσό, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.Σύμφωνα με την εφημερίδα Χουριέτ, οι συλληφθέντες «λάμβαναν 500 με 1.000 ευρώ ο καθένας για κάθε πληροφορία που έδιναν σε Έλληνες πράκτορες για τις τουρκικές στρατιωτικές βάσεις», όπως αναφέρει το τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου.Κατά τη διάρκεια ερευνών που έγιναν στα σπίτια των ανδρών, σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Βατάν, «βρέθηκαν φωτογραφικές μηχανές, κυάλια, πολλές τηλεφωνικές συσκευές και φωτογραφίες τουρκικών βάσεων.»

Πηγή:www.in.grNewsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Tο μέλλον της ΣΥΝασπισμικής Αριστεράς



Πιστεύοντας πως ο ΣΥΝ, έστω και κακοποιημένος, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίσει τόσο τα δικά του χρόνια προβλήματα όσο και να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των αδιεξόδων του ΣΥΡΙΖΑ. Θα καταθέσω μια συνασπισμικής λογικής πρόταση διπλής «λύσης», που μακάρι να είναι κάτι παραπάνω... από θεωρητική δυνατότητα.

α. Θα ξεκινήσω με την υπενθύμιση πως ο ΣΥΝ γεννήθηκε ως πρωτοποριακό σχήμα αριστερού ιδεολογικού πλουραλισμού και πολιτικής ενότητας, πέραν της υπαρκτής σοσιαλδημοκρατίας και του υπαρκτού κομμουνισμού.

Δεν γεννήθηκε, ούτε ως συνέχεια της ΕΑΡ ούτε ως εν δυνάμει καλό ΚΚΕ, αλλά ως προωθητική υπέρβαση και σύνθεση της πολιτικής κληρονομιάς και των δύο κύριων ιδρυτικών του «συνιστωσών», με την προσθήκη και μικρότερων συμβολών στη στρατηγική βάση: της δημοκρατίας ως μέσου και σκοπού, του δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό και του αριστερού ευρωπαϊσμού.
Τόσο μάλιστα η στρατηγική του βάση, όσο και οι σκοπούμενες διαλεκτικές συζεύξεις: του αριστερού πλουραλισμού και της πολιτικής ενότητας, της δημοκρατίας και του ριζοσπαστισμού, της κινηματικότητας και της θεσμικότητας, του πατριωτισμού και του διεθνισμού κ.λπ., είναι οι ορίζουσες της δυνητικής ταυτοτικής του υπόστασης και μαζί η «λυδία λίθος» της εγκυρότητας του πολιτικού του λόγου.

Που σημαίνει πως, χωρίς τις ταυτοτικές αυτές ορίζουσες, που συνιστούν κατάκτηση-τομή ως προς τα «αρνητικά» της αριστεράς του «χτες» αλλά και κατάκτηση-προαπαιτούμενο της αριστεράς του «αύριο», αναιρείται η καταστατική θεμελίωση της ύπαρξής του και ακυρώνεται η προοπτική του. Κι αναιρείται και απ’ τα «δεξιά», όταν, ας πούμε, η δημοκρατία και η θεσμικότητα οδηγούν σε λογικές καθεστωτικής ευπρέπειας, και απ’ τα «αριστερά», όταν ο ριζοσπαστισμός και η κινηματικότητα οδηγούν σε λογικές νεοκομμουνιστικής καθαρότητας ή, ακόμη χειρότερα, σε λογικές εξεγερσιακού φετιχισμού και αντιεξουσιαστικού μηδενισμού.
β. Στην έως τώρα διαδρομή του, περιπετειώδη και πολύ διδακτική (ιδίως στα πρώτα χρόνια που έψαχνε την αυτονομία του, υφιστάμενος το... «αντιδεξιό» άδειασμα προς ΠΑΣΟΚ), παρά την αναμφισβήτητη συμβολή του, τηρουμένων των αναλογιών, στην πολιτική ζωή του τόπου μας, δεν μπόρεσε να καταξιώσει τον οραματικό του «μύθο» και να σπονδυλώσει την αντιδικομματική του στρατηγική, υπερβαίνοντας τα βασανιστικά όρια της ασθμαίνουσας επιβίωσής του και αναδεικνυόμενος, με όρους ιδεολογικής ηγεμονίας, σε πρωταγωνιστική πολιτική δύναμη στον χειμαζόμενο μεταπολιτευτικό μας τόπο.
Δεν μπόρεσε να αναδείξει στην πράξη, ως πλεονέκτημά του, τον αριστερό ιδεολογικό του πλουραλισμό, που περισσότερο λειτούργησε ως νομιμοποιητικό «άλλοθι» αναιρετικών «φυγο-κεντρισμών», παρά ως ποιοτικό προαπαιτούμενο μιας νέας και πρωτοποριακής πολιτικής ενότητας. Όπως, συνακόλουθα, δεν μπόρεσε, κυρίως λόγω των κληρονομημένων «επιβαρύνσεων», να αποφύγει τη συντεχνιακή μεταμφίεση σε «τάσεις» των δυο βασικών ιδρυτικών του «συνιστωσών», σε κόμματα δηλαδή μέσα στο κόμμα, δυσφημίζοντας τα πολλά θετικά, με σωστή εφαρμογή, της καινοτόμου πολυτασικής λειτουργίας του.

Εξαιτίας αυτών των «αδυναμιών» ούτε και το περιώνυμο δημοκρατικό μοντέλο οργανωτικής του λειτουργίας, παρά τα διακηρυκτικώς εξαιρετικά στοιχεία του και τις οριακές κατακτήσεις του, κατέστη μοντέλο γνήσιας δημοκρατικής λειτουργίας κόμματος των μελών του, που θα άφηνε πραγματικά πίσω του και τα «συνήθη» των παραδοσιακών αριστερών κομμάτων (καθοδήγηση, ιεραρχία, επαγγελματική «νομενκλατούρα», μονιμότητα στελεχών, επετηρίδα...).
γ. Διευκρινίζοντας, παρ’ ότι είναι φανερό, πως η πολύ αυστηρή κριτική μου ασκείται από συνασπισμική σκοπιά, γιατί περισσεύουν τελευταία οι βολές εναντίον της ίδιας της καταστατικής βάσης του ΣΥΝ ως... ρεφορμιστικής, το λιγότερο, παρέκκλισης, απλώς θα αγγίξω τα πολύ πιο δύσκολα περί τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτά φανερώθηκαν με δραματικό τρόπο κατά την προεκλογική περίοδο, συγκαλύφτηκαν με «εκβιασμένους» οριακούς συμβιβασμούς ενόψει της εκλογικής μάχης κι είναι βέβαιο πως με πρώτη ευκαιρία θα... ξαναφουντώσουν, ίσως και με διαλυτικά αποτελέσματα, αν δεν εκλείψουν τα γενεσιουργά τους αίτια.

Κι επειδή δεν μπορεί να γίνει εδώ μια εκτενής προσέγγισή τους, με αναφορές, ας πούμε, στις όποιες ιδρυτικές «δεσμεύσεις», στο πώς δια της διολισθήσεως άρχισε να αλλάζει «χαρακτήρα», χρησιμοποιούμενος ακόμα και σε προσωπικά παιγνίδια, ή και στο πώς η διευρυμένη αριστερή «βιοποικιλότητά» του διεύρυνε τελικά περισσότερο το πεδίο της συγκρουσιακής αριστερής «παθολογίας» παρά το πεδίο της ενωτικής κουλτούρας και δυναμικής, θα αρκεστώ στο να ονοματίσω τη βαθύτερη, κατά τη γνώμη μου, ρίζα της πολιτικής του κακοδαιμονίας. Που δεν είναι άλλη απ’ τις ασύμπτωτες στρατηγικές των πιο οργανωμένων «συνιστωσών» του (πρωτίστως με τον ΣΥΝ και δευτερευόντως μεταξύ τους), σε συνδυασμό και με τις ασύμπτωτες κατ’ επέκταση αντιλήψεις για την ταυτότητά του, την οργανωτική του λειτουργία (όπου για κάποιους πρέπει να έχουμε ΣΥΡΙΖΑ των μελών στη βάση του αλλά... ολιγαρχία των «συνιστωσών» του στην κορυφή!) και τη συνολική προοπτική του.

Με ασύμπτωτες, όμως, στρατηγικές και ασύμπτωτες τις μείζονες για τη λειτουργία τους αντιλήψεις, διευρυμένες αριστερές «συμμαχίες», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν περιορισμένη βάση πολιτικών συμφωνιών, περιορισμένο πεδίο ενωτικών πολιτικών συνθέσεων κι οπωσδήποτε περιορισμένη πολιτική δυναμική. Αν μάλιστα στα χάσματα των ασύμπτωτων στρατηγικών και αντιλήψεων φυτρώσει και... «απίστευτο συντροφικό ενδομίσος», για το οποίο κάνει λόγο σε πρόσφατο άρθρο του ο Δημήτρης Σεβαστάκης (Ελευθεροτυπία, προ-εκτάσεις, 9.12.2009), τότε βρισκόμαστε ήδη στο μάτι του κυκλώνα... και με τον εχθρό όντως εντός των τειχών.
Που, εντέλει, σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ, ως έχει, δεν μπορεί να «περπατήσει» κι ούτε μπορεί, πολύ περισσότερο, να πραγματώσει το όραμα της ΣΥΝασπισμένης αριστεράς του δημοκρατικού ριζοσπαστισμού, του αριστερού ευρωπαϊσμού και του δομικού μεταρρυθμισμού στον τόπο μας.

δ. Διά ταύτα

Εδώ που φτάσαμε, σ’ αυτό μάλιστα το οριακό τέλος της χρεωκοπημένης Μεταπολίτευσης, πρέπει κι εμείς, όπως λέει ο ποιητής, «να λογαριάσουμε κατά πού προχωράμε», αφήνοντας πίσω μας τα δικά μας πολλά «απόνερα» και πρωταγωνιστώντας ως πολιτική και πολιτιστική πρωτοπορία στο άνοιγμα του νέου κύκλου της πολιτικής μας ζωής. Και να λογαριάσουμε όχι μόνο κατά «πού» αλλά και «πώς» προχωράμε.
Για να λογαριάσουμε όμως σωστά, πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά πρώτα σε «επανιδρυτική» ανασυγκρότηση του ΣΥΝ μέσα από ανοιχτές συνεδριακές διαδικασίας, άρα βάζοντας στο παιγνίδι τα μέλη μας και τους φίλους μας, όλους δηλ. αυτούς που πεισματικά αντέχουν τη ΣΥΝασπισμική περιπέτεια. Κι αμέσως μετά να αναλάβουμε πρωτοβουλία για τη λειτουργική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεγάλη τομή στον ΣΥΝ, που προϋποθέτει ηγετική τόλμη απ’ τον πρόεδρό του, τον Αλέξη Τσίπρα, για ρήξη με τις καθηλωτικές «επιβαρύνσεις» και τις ιδιοτελείς «αδράνειες», αλλά και αντίστοιχη τόλμη απ’ τους καταξιωμένους των «ανανεωτικών» και των «ρευματικών», που σίγουρα έχουν πλήρη συνείδηση των αιτίων της έρπουσας ΣΥΝασπισμικής κακοδαιμονίας, πρέπει να στοχεύει στην ουσιαστική επικαιροποίηση: της ενωτικής στρατηγικής του βάσης, των ταυτοτικών του οριζουσών, της γνήσιας δημοκρατικής του λειτουργίας ως κόμματος των μελών του, της πολιτικής πρότασής του και των στρατηγικών προταγμάτων της ενωτικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να αποκλείεται και η αλλαγή ονόματος.
Αν πάει καλά αυτό το κρίσιμο εγχείρημά μας, αμέσως πρέπει να ακολουθήσει και η πρωτοβουλία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, με ξεκάθαρα πια τα προτάγματά του, αυτά δηλαδή που θα ορίζουν χωρίς στρατηγικά ασύμπτωτα την ενωτική του βάση.

Κι υπ’ αυτή την προϋπόθεση, ή θα μετεξελιχτεί με τη συναίνεση όλων, γιατί όχι, σε ένα νέο κόμμα... με ΣΥΝασπισμικά χαρακτηριστικά, ή θα ανασυγκροτηθεί, ως συμμαχικό σχήμα λειτουργικής ενότητας και πολιτικής αποτελεσματικότητας, που σίγουρα δεν θα αυτοδηλητηριάζεται από... «συντροφικό ενδομίσος».
...Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα ήταν «φιλί ζωής» στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από έναν κόσμο που επιμένει να ψάχνει την πέραν της υπαρκτής σοσιαλδημοκρατίας και του υπαρκτού κομμουνισμού αριστερά των δίσεκτων καιρών μας. Αυτός ο κόσμος δικαιούται να αποφασίσει, μέσα από ανοιχτές και γνήσια δημοκρατικές διαδικασίες, για το μέλλον του πολιτικού τους χώρου.

Κι αυτό, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί... οι καιροί ου μενετοί.

Του ΛΑΟΚΡΑΤΗ ΒΑΣΣΗ
Πηγή:ΑΥΓΗ




Απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης χαρακτηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τη μικρή έκρηξη που σημειώθηκε σε αεροσκάφος της Delta Airlines, λίγο πριν αυτό προσγειωθεί στο Ντιτρόιτ.

«Εκτιμούμε ότι πρόκειται για απόπειρα τρομοκρατικής ενέργειας», δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος του Λευκού Οίκου που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Σύμφωνα με τη Washington Post, ο δράστης του επεισοδίου είναι ένας 23χρονος Νιγηριανός και δήλωσε ότι ενήργησε για λογαριασμό της Αλ Κάιντα.

Πηγή:www.naftemporiki.gr

ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ-Κυβερνήσεις - μεγαλοεργολάβοι υπεύθυνοι για την τραγωδία


Βαρύτατες είναι οι ευθύνες τόσο της ιδιωτικής πολυεθνικής κοινοπραξίας που δεν έκανε τα απαραίτητα έργα για να αποτραπεί η θανατηφόρα κατολίσθηση στα Τέμπη, όσο και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο έκαναν «τα στραβά μάτια», αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους μεγαλοεργολάβους.Όπως αποκαλύπτεται, ακόμη και σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης που ψήφισαν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο ιδιωτικός όμιλος θα έπρεπε μέχρι το Μάρτη του 2009 να είχε πάρει τα απαραίτητα μέτρα (βαρείς αποβραχισμούς, τοποθέτηση πλεγμάτων κ.ά.), ύστερα βέβαια από την εκπόνηση σχετικών μελετών, για να αποτρέψει μια σειρά από κινδύνους που αφορούν την «ευστάθεια των πρανών», «τυχόν κατολισθήσεις» και απρόβλεπτα γεωλογικά φαινόμενα. Ωστόσο, ενώ οι μεγαλοεργολάβοι τηρούσαν με μαθηματική ευλάβεια τη σύμβαση ως προς την είσπραξη των - αυξημένων μάλιστα - διοδίων, δεν έκαναν κανένα ουσιαστικό έργο άρσης της επικινδυνότητας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των οδηγών που διέσχιζαν όλο αυτό το διάστημα οδικά την κοιλάδα των Τεμπών.

Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ιδιωτικού ομίλου ισχυρίζονται ότι πριν από 10 μήνες είχαν παραδώσει μια ολοκληρωμένη μελέτη επικινδυνότητας για την περιοχή των Τεμπών, η οποία εγκρίθηκε από τον «ανεξάρτητο» σύμβουλο του έργου, αλλά δεν εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που τη συνόδευε, ώστε να προχωρήσει στα απαραίτητα έργα. Αυτός, όμως, ο ισχυρισμός διαψεύδεται από χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο επισημαίνει ότι η απαραίτητη περιβαλλοντική μελέτη υποβλήθηκε στο υπουργείο από τους μεγαλοεργολάβους στις 10 Δεκέμβρη 2009, δηλαδή μόλις έξι μέρες πριν αρχίσουν οι κατολισθήσεις, που προκάλεσαν το θάνατο ενός ανθρώπου και έκοψαν την Ελλάδα στη μέση!
Τα ερωτήματα βέβαια προκύπτουν αβίαστα: Οι υπεύθυνοι του ιδιωτικού ομίλου, μπορεί να ρίσκαραν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων για να μην καθυστερήσουν την κατασκευή των σηράγγων ή να διακόψουν την κυκλοφορία, με αποτέλεσμα να σταματήσουν και οι εισπράξεις των διοδίων, όμως οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες πού ήταν; Προφανώς τους σιγόνταραν...
Σοβαρές, όμως, ευθύνες υπάρχουν στους κυβερνώντες και για την ταλαιπωρία που υφίστανται χιλιάδες διερχόμενοι πλέον από τους υποβαθμισμένους και άθλιους εναλλακτικούς δρόμους. Και μάλιστα αυτό γίνεται και με τη βούλα των συμβάσεων παραχώρησης που ψήφισαν και τα δύο κόμματα. Ειδικότερα η σύμβαση προβλέπει ότι όσο διαρκεί η εκμετάλλευση της εθνικής οδού από τους μεγαλοεργολάβους δεν μπορεί να αναβαθμιστεί κανένας ανταγωνιστικός ως προς αυτή δρόμος, ώστε να μη λειτουργεί ανταγωνιστικά και τους μειώνει τα έσοδα!
Τα συμπεράσματα επομένως από όλη αυτή την ιστορία είναι τα εξής: Αποτελούν μύθο όλα αυτά τα επιχειρήματα ότι δήθεν η ιδιωτικοποίηση των οδικών αξόνων θα εξασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και θα προσφέρει ασφάλεια. Το μόνο που προσφέρει, όπως αποδεικνύεται, είναι περισσότερη κερδοφορία στα μονοπώλια και περισσότερα χαράτσια στο λαό. Μόνη λύση για το λαό είναι επομένως να παλέψει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που υποτάσσει τα πάντα στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, που μεταβάλλει ακόμη και τα δημόσια έργα σε ιδιωτικές κερδοφόρες επιχειρήσεις.


Πηγή:Ριζοσπάστης

Πιστολέρο ο άσος του ΝΒΑ Γκίλμπερτ Αρένας!Είχε πυροβόλσ όπλα στα...αποδυτήρια!


Πυροβόλα όπλα σε κιβώτιο μέσα στο ντουλάπι του, στα αποδυτήρια του «Βεράιζον Σέντερ», διατηρούσε ο Γκίλμπερτ Αρένας, σύμφωνα με τους Ουάσιγκτον Ουίζαρντς, κάτι που διερευνά το ΝΒΑ.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι Ουίζαρντς αναφέρεται πως δεν υπήρχαν πυρομαχικά μέσα στο κιβώτιο, ούτε στα πυροβόλα όπλα. Τόσο ο Αρένας, όσο και οι Ουίζαρντς ενημέρωσαν άμεσα τις Αρχές και τη λίγκα. Ο αστυνόμος, Κούιντιν Πέτερσον, εκπρόσωπος της αστυνομικής διεύθυνσης της Ουάσιγκτον εξήγησε πάντως πως δεν διενεργείται έρευνα που να αφορά στον Αρένας.
Η ανακοίνωση των Ουίζαρντς καταλήγει: «Η ομάδα και ο τρεις φορές Ολ Σταρ Γκίλμπερτ Αρένας συνεργάζονται πλήρως με τις νομικές αρχές και δεν θα προχωρήσουμε σε περαιτέρω σχόλια τη δεδομένη στιγμή».
Ο ίδιος ο Γκίλμπερτ Αρένας, έδωσε εξηγήσεις για το συμβάν στην εφημερίδα «The Washington Times» πως «συνέβη στις 10 Δεκεμβρίου. Αμέσως μετά τη γέννηση της κόρης μου. Αποφάσισα πως δεν ήθελα τα όπλα στο σπίτι μου και γύρω από τα παιδιά μου άλλο πια. Έτσι, τα μετέφερα στο ντουλάπι μου στο «Βεράιζον Σέντερ». Μετά από μία εβδομάδα, τα παρέδωσα στην υπηρεσία ασφαλείας της ομάδας και τους είπα να τα παραδώσουν με τη σειρά τους στην αστυνομία, αφού δεν τα ήθελα πια. Δεν θα τα είχα φέρει στο γήπεδο αν ήξερα τους κανονισμούς. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, είπα πως δεν τα χρειάζομαι αυτά πια».

Σύμφωνα με τους κανονισμούς του ΝΒΑ, επιτρέπεται η νόμιμη κατοχή όπλων για τους παίκτες, αλλά απαγορεύεται να τα έχουν μαζί τους σε οποιαδήποτε εγκατάσταση της λίγκας ή όταν ταξιδεύουν για δουλειά σχετική με το ΝΒΑ.
Το ΝΒΑ ξεκαθάρισε με ανακοίνωσή του: «Έχουμε γνώση της κατάστασης και προσπαθούμε να φτάσουμε στην πλήρη κατανόηση των γεγονότων και των σχετικών νομικών απαγορεύσεων».
Το 2006, ο γκαρντ των Λος Άντζελες Κλίπερς, Σεμπαστιάν Τελφέαρ, είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό συμμετοχής σε δύο αγώνες και πρόστιμο -το ποσό του οποίου δεν αποκαλύφθηκε- όταν βρέθηκε ένα «γεμισμένο» περίστροφο στο όνομα της κοπέλας του, μέσα στη μαξιλαροθήκη του, στο αεροπλάνο της ομάδας, όταν αγωνιζόταν για τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς.

Πηγή :www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Εκδήλωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ για τα παιδιά των μεταναστών-27/12/2009, 12:00


27/12/2009, 12:00
Η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ καλεί τα παιδιά και τις οικογένειες των μεταναστών σε μία γιορτή για τα παιδιά την Κυριακή 27 Δεκέμβρη ώρα 12:00 μ.μ. στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος).
Θα παρευρεθεί και θα χαιρετίσει η Γ.Γ. της Κ.Ε. Αλέκα Παπαρήγα.
Θα υπάρχει καλλιτεχνικό πρόγραμμα και θα μοιραστούν δώρα για τα παιδιά.




ΝΕΠΑΛ Επιστρέφουν στο διάλογο οι μαοϊκοί

ΚΑΤΜΑΝΤΟΥ.--

Τέλος στις κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης και επιστροφή στο διάλογο ανακοίνωσε το μαοϊκό κόμμα στο Νεπάλ, που παρά το γεγονός ότι κέρδισε τις εκλογές, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση, το Μάη, όταν ο πρόεδρος της χώρας ακύρωσε το διορισμό του επικεφαλής του στρατού, από την κυβέρνηση προκαλώντας πολύμηνες αντιδράσεις. Συγκεκριμένα, κατηγορούσαν τον πρόεδρο της χώρας για αντισυνταγματική απόφαση, απαιτώντας να παραδεχτεί το σφάλμα του και να παραιτηθεί.

Ο επικεφαλής της μαοϊκής παράταξης, Μπαμπουράμ Μπαταράι σε δηλώσεις του σημείωσε την απόφαση του κόμματος «αντί να φωνάζουμε συνθήματα και να διαταράσσουμε τη λειτουργία του Κοινοβουλίου αποφασίσαμε να συζητήσουμε και να διαπραγματευθούμε επί των ζητημάτων».

Πηγή:Ριζοσπάστης

Μεγάλη επιτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής(Partido Comunista de Chile)

Μεγάλη επιτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής(Partido Comunista de Chile).Μετά από 39 χρόνια κατάφερε να εκλέξει 3 βουλευτές!

* Η δεξιά επεκράτησε στον πρώτο γύρο
των εκλογών.
* H Eνωμένη Αριστερά κατάφερε να σπάσει το φράγμα του εκλογικού νόμου και να μπει στη Βουλή μετά το 1973
Δεξιά, Πινέρια 44%
Συμμαχία: Σοσιαλιστές,
Χριστιανοδημοκράτες, Ριζοσπάστες 29,62%
Ενρίκε Ομινάμι (Κέντρο) 20%
Ενωμένη Αριστερά (ΚΚ Χιλής,
Αριστεροί Χριστιανοί κλπ.) 6,21%
Στις 13 Δεκεμβρίου 2009, στον πρώτο γύρο των εκλογών, η δεξιά με επικεφαλής τον Σεμπάστιαν Πινιέρα κέρδισε το 44% των ψήφων. Η «Συμφωνία Κομμάτων για τη Δημοκρατία», μια συμμαχία των κομμάτων Χριστιανοδημοκρατικό, Ριζοσπαστικό Κόμμα και Σοσιαλιστικό Κόμμα, ήρθε δεύτερη με 29,62% των ψήφων. Έτσι η Συμμαχία, που υποτίθεται ότι ασκούσε την εξουσία, είκοσι χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας (το 1989) έχασε ένα σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων. Η εκλογή και επιτυχία στις προηγούμενες εκλογές, το 2006, μιας γυναίκας, της σοσιαλίστριας Μισέλ Μπασελέτ, καλλιέργησε τεράστιες ελπίδες, χωρίς όμως να εκπληρωθούν. Η Μπασελέτ δεν μπορούσε να διεκδικήσει για δεύτερη φορά την επανεκλογή της. Ο διάδοχός της στην ηγεσία της Συμμαχίας, χριστιανοδημοκράτης, Εντουάρντο Φρέι (ο πατέρας του ήταν πρόεδρος στη Χιλή από το 1964 μέχρι το 1970 και δεν είχε παίξει καθαρό ρόλο στην ανατροπή του Αλιέντε), όχι μόνο δεν κατάφερε να συσπειρώσει τις δυνάμεις της, αντίθετα προκάλεσε φυγόκεντρες τάσεις και διασπάσεις. Έτσι, τρίτο ήρθε, με 20,12%, το ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο του Μάρκο Ενρίκε Ομινάμι (ΜΕΟ), που απεχώρησε από το ΣΚ «Νέα πλειοψηφία για τη Χιλή», που πήρε το 20,12%. Ο Ενρίκε είναι κληρονόμος ενός μεγάλου ονόματος, γιος του δολοφονηθέντος από τη χούντα ηγετικού στελέχους του MIR που μετείχε στην κυβέρνηση και ασκούσε κριτική από τα αριστερά στον Αλιέντε. Ακολούθησε, στην τέταρτη θέση, η Ενωμένη Αριστερά (μαζί μπορούμε περισσότερα) με το 6,21% των ψήφων. Επικεφαλής της ΕΑ είναι ο σοσιαλιστής, γνωστός μαρξιστής, πρώην υπουργός στην κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας του Αλιέντε, Χόρχε Αράτε που αποχώρησε τελευταία από το ΣΚ. Η ΕΑ είναι η συμμαχία στην οποία μετέχουν από τη αρχή το ΚΚ Χιλής, η Αριστερή Χριστιανοδημοκρατία, το Ανθρωπιστικό Κόμμα και περίπου 20 φορείς (κινήματα και οργανώσεις). Με τη συμμετοχή του Χόρχε Αράτε έγινε λόγος για τη σοσιαλιστική συνιστώσα. Η ΕΑ κατόρθωσε με το ποσοστό που πήρε να σπάσει το φράγμα του εκλογικού νόμου και να εκλέξει τρεις βουλευτές.
Β΄ γύρος, μέτωπο
κατά της δεξιάς
Στο δεύτερο γύρο θα μετέχουν τα δυο πρώτα σχήματα, η δεξιά και η «Συμφωνία Κομμάτων για τη Δημοκρατία», το τρίτο σχήμα που υποστήριζε αντιφατικές θέσεις, π.χ. έχει ταχθεί υπέρ των αμβλώσεων, κατά, όμως, του κοινωνικού κράτους, απεσύρθη χωρίς να δώσει καμία κατεύθυνση. Η στάση του αυτή θεωρείται δώρο προς τη δεξιά, αφού πολλά στελέχη του έχουν ήδη δηλώσει ότι θα την ψηφίσουν. Σε αυτές τις συνθήκες η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου φαίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο Χόρχε Αράτε, από την πλευρά του, αφού χαιρέτισε την εκλογή των τριών βουλευτών της αριστεράς στο κοινοβούλιο δήλωσε ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον Εντουάρντο Φρέι για να δημιουργήσουν ανάχωμα στη δεξιά. Ο αγώνας αυτός, όμως, θα δοθεί στη βάση κοινών προτάσεων, για τα πιο βασικά προβλήματα, προώθηση του νέου Συντάγματος, ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, υγείας κ.λπ.
Το κοινωνικό πλαίσιο των εκλογών
Το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό θέτει αρκετά ερωτήματα. Πώς είκοσι χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας επιστρέφουν οι πολιτικές δυνάμεις μιας δεξιάς, που δεν έχει καλές σχέσεις με τη δημοκρατία; Τα χρόνια αυτά οι δημοκρατικές ελευθερίες τυπικά είχαν αποκατασταθεί. Η βαριά σκιά, όμως, του Πινοσέτ δεν είχε εξαφανιστεί. Ένα αντιδημοκρατικό Σύνταγμα καθορίζει ασφυκτικά την πολιτική ζωή, το εκλογικό σύστημα συνέβαλε αποφασιστικά στην οικοδόμηση του δικομματισμού, αφήνοντας στο περιθώριο τη μικρότερη πολιτική δύναμη. Στον οικονομικό τομέα οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν ικανοποιητικοί, 8% την τελευταία δεκαετία. Η αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, ωστόσο, παρέμεινε από τις πιο άνισες στον κόσμο.
Chicago Boys
Με στοιχεία του ΟΗΕ, το 20% των πλούσιων Χιλιανών νέμεται το 70% του εθνικού πλούτου, ενώ το 20% των πιο φτωχών μοιράζονται το 3%.
Αυτές είναι οι συνέπειες μιας πολιτικής που χαράχθηκε από τα μαύρα χρόνια του Πινοσέτ, όταν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις είχαν μπει στο γύψο. Τότε η Χιλή επιλέχθηκε από τους Chicago Boys να γίνει το πειραματικό εργαστήρι, για την εφαρμογή των ακραίων φιλελεύθερων συνταγών. Με τους αυστηρά περιοριστικούς προϋπολογισμούς και την απόλυτη φιλελευθεροποίηση του εμπορίου (μια πολιτική, οδικός χάρτης για όλες τις κυβερνήσεις μετά το 1990), καθιστώντας την οικονομία της χώρας την πιο ανοικτή σε όλον τον κόσμο.
Η Χιλή απομονωμένη από τον περίγυρό της
Κατά παράδοξο τρόπο, όμως, με την οικονομική πολιτική αυτή, οι ανταλλαγές της Χιλής με τις γειτονικές της χώρες φτάνουν μόνο στο 6%. Με το Μεξικό και τον Καναδά στο 24%, ενώ με την ΕΕ στο 25% και στο 32% με τις χώρες της Ασίας. Έτσι η Χιλή παραμένει μια χώρα απομονωμένη, ένα νεοφιλελεύθερο νησί, όπως παρατηρούν οι οικονομικοί αναλυτές, ξεκομμένο από τις πολιτικές διαδικασίες της περιοχής. Και για να συμπληρώσουμε την εικόνα πρέπει να προσθέσουμε ότι τα εργασιακά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα και η υγεία βρίσκεται στα χέρια των εμπόρων. Τα 190 δισεκατομμύρια δολάρια του συνταξιοδοτικού συστήματος τα διαχειρίζονται οι ιδιωτικές εταιρείες. Το εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία δεν έχει, και συνεπώς δεν μπορεί να διαθέσει, σχεδόν κανένα κονδύλι για τη βελτίωσή τους. Γι’ αυτό εκπαιδευτικοί, φοιτητές και μαθητές βρέθηκαν στους δρόμους κινητοποιούμενοι. Ήρθαν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση της σοσιαλίστριας Μ. Μπασελέτ, όπως σε σύγκρουση μαζί της ήρθαν και οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία. Τέλος οι Ινδιάνοι Mapuches, που έχουν διωχθεί βίαια από τη γη τους, στερούμενοι έτσι και των βασικών μέσων για την επιβίωσή τους, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να πάνε στις κάλπες. Η δημοκρατική Χιλή δεν έχει καταφέρει ακόμα να αναγνωριστούν και να γίνουν σεβαστά τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Είκοσι χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας, η Χιλή θα ψηφίσει πρόεδρο της δημοκρατίας ένα σχεδόν άμεστο κληρονόμο του πινοσετισμού;


Πηγή: Η ΕΠΟΧΗ

Η φτώχεια, τεκμήριο πασοκικού πατριωτισμού-ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ


«...Πάρτε μαζί σας νερό! Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία» (Μιχ. Κατσαρός).
Ετσι ποιητικά και μόνον ταξικά μπορεί να σχολιαστεί ο άθλιος αντιλαϊκός προϋπολογισμός που ήρθε να δέσει με την ακόμη αθλιότερη, ολοφάνερα οιηματική και μουσολινικού χαρακτήρα «σωτηριολογική» παρουσίασή του από το γκουβέρνο.

Τι δεν επιστρατεύτηκε ωρέ σύντροφοι χρονιάρες μέρες. Πατρίδα, έθνος, οικογένεια, ηθικές αξίες, κι άλλα τέτοια αστικά βαρύγδουπα, ο κλασικός φερετζές του εκφασισμένου καπιταλισμού. Να πεθάνουμε απ' τη φτώχεια, να χαπακωνόμαστε από την κατάθλιψη της ανασφάλειας, να τρωγόμαστε μεταξύ μας στην αδρανή αποκτήνωση της επιβίωσης, να παρέχουμε συναίνεση στους εκλεγμένους κλέφτες και ψεύτες του λαϊκισμού, να ξεπουλάμε αρχές, ιδανικά, αλληλεγγύη, την τιμή την αναγνωρισμένη όσων έπεσαν για τα... θρυλικά κεκτημένα... Κι όλ' αυτά για τις «αξίες» τους. Εννοούν τις χρηματιστηριακές. Αλλά δεν το λένε. Τι να ομολογήσουν δηλαδή. Πως ο κόπος κι ο πλούτος που καταβάλλουν και παράγουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες κι ενάμιση εκατομμύριο μετανάστες έχει εξαφανιστεί δεκαετίες τώρα συσσωρευόμενος σε ελάχιστες κεφαλαιοκρατικές τσέπες. Το δημόσιο χρέος της χώρας μας δεν είναι ούτε το μισό από το σύνολο των χρεών, των φεσιών της μιας χρηματοπιστωτικής εταιρείας που πτώχευσε αλλά ζει και βασιλεύει έχοντας καταπιεί εκατομμύρια συντάξεις όπου γης.

Είναι σα να βγαίνει ο Ηρώδης και να μιλάει για τις ηθικές αξίες της σφαγής των νηπίων στους σφαγείς και τους σφαγμένους. Κι όμως ήταν και προεκλογικώς και μετεκλογικώς πασοκικού ηλίου φαεινότερον ότι αυτός ο... «πατριωτισμός» που τα επικοινωνιακά επιτελεία πλασάρουν ως εμπορεύσιμο κίνητρο εθελοντικής φτώχειας, συνίσταται στο εξής απλό: Αν υποδουλωθούν στην εν κρίσει Νέα Τάξη Πραγμάτων, οι Ελληνες εργαζόμενοι θα συντηρηθούν και θα αυγατίσουν τρεις, τέσσερις, πέντε Ελληνες κροίσοι! Ικανοί να κάνουν τους ομοίους της τάξης τους να τους σέβονται ως επαρκώς πλουτίσαντες από μια πεφωτισμένη βολική σοσιαλδημοκρατία που έντυσε το νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά της ωμότητα με το πλαστό προσωπείο που ο καθένας μπορεί να αναρτά στην ψευτοδημόσια διαβούλευση του facebook.Όχι δεν είναι φονιάδες, εκτελεστές της διεθνούς της... διαφάνειας των προθέσεων των αφεντικών τους, είναι οι συντάκτες του προϋπολογισμού. Και τσιράκια τους οι εφαρμοστές. Κάτι Παναγόπουλοι και κάτι Βούροι που κατεβάζουν τη σημαία ακόμα και της κοινής λογικής προκειμένου να μην αντιληφθούν οι είλωτες ότι έχουν όλη τη δύναμη στα χέρια της δουλειάς τους.Εδώ είναι ο κόμπος στο λαιμό του Βρυξελιώτη υποβολέα. Η πατρίδα, για όσους την επικαλούνται ωσάν η φτώχεια και η δουλεία να είναι τεκμήρια ηρωικού πατριωτισμού, είναι χωράφι. Χωράφι τους. Ιδιοκτησία με πλήρη ταξική κυριότητα, νομή και κατοχή. Χωρίς αυτή την αντίληψη και το ιδεολόγημα της εποχής δεν μπορείς να κάνεις τη στεριά θάλασσα και να λες βουλιάζουμε.Αυτό το βουλιάζουμε, ως πρώτο πληθυντικό είναι όλη η παγίδα για τις χειραγωγημένες μάζες. Βουλιάζουμε. Το διατυμπανίζουμε εμείς οι αποπάνω σε σας τους αποκάτω, ώστε να χτίσετε με τα πτώματά σας εκείνο τον ύφαλο να πατώσουν τα κέρδη και να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό - βούρκο οι έχοντες και κατέχοντες. Μισός λαός για ακέραια πλούτη. Αυτός είναι ο πατριωτισμός τους.Η καινούρια χρονιά λένε πως θα είναι δύσκολη. Εμείς πρέπει να πούμε και να τους το διαμηνύσουμε με έργα κι όχι λόγια. Θα τους την κάνουμε αφόρητη. Γιατί αυτό είναι τεκμήριο πατριωτισμού. Για τους εργαζόμενους πατριώτες αυτού του τόπου κι όχι το χωράφι των διαφεντευτών του.
Ριζοσπάστης-Λιάνα Κανέλλη