«Με αποφάσεις του υπουργού Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων είναι δυνατή η ρύθμιση οποιασδήποτε λεπτομέρειας και ζητήματος οποιουδήποτε είδους στο αντικείμενο του παρόντος Κεφαλαίου ΙΙΙ (σ.σ. Θέματα Προσωπικού), έστω και αν εισάγονται αποκλίσεις από το παρόν σε τεχνικής φύσεως ζητήματα, προθεσμίες ή οτιδήποτε άλλο σχετικό».
Μ’ αυτή τη διάταξη, παρόμοια της οποίας ούτε η χούντα δεν τόλμησε να θεσπίσει, ο Δ. Ρέππας αναγορεύει εαυτόν σε απόλυτο δικτάτορα, αρμόδιο να ρυθμίζει με αποφάσεις του όλα τα θέματα προσλήψεων, μετατάξεων, μισθών, εργασιακών σχέσεων των εργαζόμενων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, κατά παρέκκλιση ακόμα και των διατάξεων του νομοσχέδιου που ετοιμάζεται να στείλει για ψήφιση στη Βουλή!
Ποιος διάλογος;
Εχει το θράσος να καλεί σε διάλογο τους εργαζόμενους, όταν στον εαυτό του επιφυλάσσει δικαιώματα απόλυτου μονάρχη. Ακόμα και αν υπήρχε περιθώριο διαλόγου πάνω στα όσα θεσπίζει αυτό το νομοσχέδιο, αρκεί και μόνο αυτή η διάταξη (άρθρο 13, παρ. 2), για να κλείσει κάθε πόρτα. Τι διάλογο να κάνεις με κάποιον που σου λέει εκ των προτέρων ότι έχει δικαίωμα να αλλάξει τα πάντα, με μονομερή απόφασή του, μετά την ψήφιση του νόμου;