Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ανακοίνωση του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας του ΣΥΝ για την 1η Δεκέμβρη Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS


Ενώ η συμβολή των νέων Θεραπειών  και Φαρμάκων είναι καθοριστική σε παγκόσμιο επίπεδο στη σταθεροποίηση της επιδημίας και τη μείωση των θανάτων.Την ίδια ώρα που τα προγράμματα πρόληψης φαίνεται να έχουν αποδώσει καρπούς, καθώς στη Νότια Αφρική η χρήση προφυλακτικών από την πρώτη επαφή έχει φτάσει, από το 31,3% που ήταν το 2002, στο 64,8% το 2008. Έτσι, σε πολλές χώρες της Αφρικής οι θάνατοι οι οποίοι συνδέονται με το AIDS έχουν μειωθεί κατά 29% από το 2002, ενώ έχει μειωθεί και το ποσοστό μόλυνσης από τον ιό στην υποσαχάρια Αφρική, κυρίως στην Τανζανία, την Ζιμπάμπουε και στο γυναικείο πληθυσμό της Ζάμπιας.
Στη χώρά μας κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Λες και δεν συνεχίζεται η ανοδική τάση – για άλλη μια χρονιά – στον αριθμό των κρουσμάτων, ενώ την ίδια ώρα έχουμε αύξηση της συχνότητας μόλυνσης νεαρών γυναικών και το αδιανόητο γεγονός ότι δύο στους πέντε νέους έχουν ερωτική επαφή χωρίς προφύλαξη.Σύμφωνα δε με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού «Health Consumer Power house» η χώρα μας κατατάσσεται στην προτελευταία θέση μεταξύ 29 Ευρωπαϊκών χωρών  σε ότι αφορά τη συνολική πολιτική απέναντι στην ασθένεια.
Η κατάσταση είναι ανησυχητική.Απαιτούνται αμέσως μέτρα και όχι επετειακές παρεμβάσεις.Επιτέλους Ολοκληρωμένο Δημόσιο Σύστημα Δικτύων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης.Επιτέλους, Οργανωμένη σε πολλαπλά επίπεδα Αγωγή Υγείας για όλο τον πληθυσμό (γενικός πληθυσμός, σχολεία, ειδικές ομάδες, μετανάστες, φυλακές).Επαρκής χρηματοδότηση ΚΕΕΛΠΝΟ.

Ε.Ε.Κ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2009

Κυριακή 6 Δεκέμβρη
Όλοι στην πορεία για το ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη
Συγκεντρώσεις

ΑΘΗΝΑ-ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 1.30 μμ

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τις εξελίξεις στη ΝΔ


Η ΝΔ δεν μπορεί να αποκτήσει φιλολαϊκή πολιτική με καμία αλλαγή στην ηγεσία της ούτε με τη συμμετοχή της βάσης της στην εκλογή της. Ήταν και θα είναι κόμμα της πλουτοκρατίας, όπου συναγωνίζεται με το ΠΑΣΟΚ για το ποιος έχει ικανότητα να την υπηρετήσει καλύτερα από την θέση της κυβέρνησης. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι κανείς από τους υποψήφιους δεν διαφοροποιήθηκε από την στρατηγική που είχε η ΝΔ ως κυβέρνηση.
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να αποφύγουν την επιδείνωση της ζωής τους, να κατακτήσουν τα σύγχρονα δικαιώματά τους και ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα ελπίζοντας σε αλλαγές στις ηγεσίες των κομμάτων της πλουτοκρατίας και στην εναλλαγή τους στην κυβέρνηση. Χρειάζονται, και μπορούν να ανοίξουν με τη δική τους συμμαχία και εξουσία, έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που να υπηρετεί τις δικές τους ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών. 

Η οικονομική κρίση και οι ενδοαστικές αντιθέσεις. Αντιλαϊκή - παραπλανητική συζήτηση για «Δημοσιονομικό εκτροχιασμό»


Η συζήτηση για την ελληνική οικονομία - χρέη, ελλείμματα, ανοδικό spread στα κρατικά ομόλογα, πτώση στο χρηματιστήριο, «άδεια ταμεία» και κίνδυνος προσφυγής στο ΔΝΤ, θεσμική παρέμβαση της Κομισιόν και Eurogroup και άλλα - είναι μια καθαρά ταξική υπόθεση με τις διεθνείς προεκτάσεις της.
Σε συνθήκες εκδήλωσης μιας γενικευμένης κρίσης υπερπαραγωγής που άρχισε να εκδηλώνεται πριν δύο χρόνια και στην Ελλάδα στην τρέχουσα χρονιά, όλα είναι εκδηλώσεις της κρίσης σε μια συγκριτικά μικρή και παραγωγικά πιο αδύναμη καπιταλιστική οικονομία που εκτέθηκε σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό με την ένταξή της στην ΕΕ και στην ευρωζώνη με κίνητρο το κέρδος του πιο ισχυρού τμήματος της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας: εφοπλιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο, κεφάλαιο επενδεδυμένο σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες με εξαγωγές κεφαλαίων, σε εμπορικές αλυσίδες και εισαγωγής εμπορευμάτων, σε τουριστικούς ομίλους κλπ.
Και όντως κέρδισε, συνεχίζει να κερδίζει και σε συνθήκες διεθνούς, ευρωπαϊκής και εγχώριας εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτές τις μέρες δημοσιεύονται τα κέρδη 9μηνου του 2009: Ενδεικτικά 1 δισ. ευρώ για την Εθνική Τράπεζα, 280 εκατ. ευρώ για τη Eurobank, 248,8 εκατ. ευρώ για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, 161,2 εκατ. ευρώ για τη Follie-Follie, 103,7 εκατ. ευρώ για ΤΙΤΑΝ κλπ.
Ομως τους φαίνονται λίγα, γιατί είναι λιγότερα από τα κέρδη του αντίστοιχου 9μηνου του 2008. Φυσικά και υπάρχουν κάποιες ζημιογόνες το 2009. Θα τις εξαγοράσουν οι κερδοφόρες για να διαμορφωθούν οι συνθήκες τα κέρδη του 2010 ή του 2011 να είναι περισσότερα από το 2009, ακόμα και του 2007-2008.



Της Ελένης Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ




Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Κ.Κ.Ε , για την παρέμβαση του Αμερικανού Πρέσβη και κυβερνητικών στελεχών στο Ελληνο-Αμερικανικό Επιμελητήριο





Εντελώς περιττές είναι οι «συμβουλές» του Αμερικανού πρέσβη υπέρ της ελαστικής εργασίας και της φοροαπαλλαγής του κεφαλαίου αφού σ' αυτή την κατεύθυνση και με ιδιαίτερο ζήλο εργάζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όπως προηγούμενα και αυτή της ΝΔ. Άλλωστε οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί αξιοπιστίας της οικονομίας και περί ανταγωνιστικότητας είναι η ανταπόκριση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων για υψηλότερη κερδοφορία, δηλαδή για ακόμα φθηνότερη από την ήδη φθηνή εργατική δύναμη.
Η δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, καθώς και η βαθειά κρίση που πλήττει τον καπιταλισμό, αποκαλύπτουν πόσο ξεπερασμένος και επικίνδυνος είναι για τους εργαζόμενους.

Δήλωση του Γραμματέα της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ Δ.Βιτσα σχετικά με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ


Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι. Κοινή διαπίστωση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο δυνατά, ακόμη πιο ενωτικά πρέπει να προσφέρει όλες τις δυνάμεις και δυνατότητες του ώστε να αποκρουστεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο διαχείρισης της κρίσης και συγχρόνως να προβάλλει το δικό του πρόγραμμα που στηρίζεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και ανέργων, των αγροτών, των μικρών και μεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών, τις πραγματικές ανάγκες της νέας γενιάς.Τώρα έχουμε σημαντικά κοινωνικά μέτωπα που αφορούν στην ανεργία και την επισφαλή εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στα εισοδήματα, στην εφαρμογή της συνθήκες της Λισαβώνας. Μπροστά μας έχουμε τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού όπου η Αριστερά θα αναπτύξει τον αντιπαραθετικό της λόγο σε όλα τα επίπεδα όπως της οικονομίας, των κοινωνικών δαπανών, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού κ.λ.π. Κι’ αυτός ο λόγος θέλουμε να ‘ναι αίτημα κοινωνικού αγώνα, να παράγει συγκρούσεις και ανατροπές υπέρ της κοινωνίας.Έχουμε το δικό μας πρόγραμμα που ωθεί στην ανάγκη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και των πολιτικών συσχετισμών στη βάση εναλλακτικού σχεδίου με καταλύτη τις δυνάμεις της Αριστεράς.Κοινή διαπίστωση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρεί ως ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα συμμαχίας Αριστερών κομμάτων, οργανώσεων, κινήσεων και μη ενταγμένων σε κόμματα πολιτών. Σήμερα το στοίχημα είναι και άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες από το χώρο της Αριστεράς, από το χώρο της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής οικολογίας να συμπορευθούν, να συμμετάσχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και το μεγάλο στοίχημα είναι χιλιάδες γυναίκες και άνδρες, η νέα γενιά να ενταχθεί στις δράσεις και λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει μέλος όλης αυτής της διαδικασίας ενεργούς ένταξης στην κοινή προσπάθεια. Στη 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη απομονώθηκε και απορρίφθηκε κάθε λογική που τοποθετώντας διαχωριστικές γραμμές στο ΣΥΡΙΖΑ, τον απομαζικοποιεί και τον αποδυναμώνει. Απομονώθηκε κάθε λογική που ψάχνει να βρει μέσω αναχρονισμών και αντιφάσεων, λόγους που χωρίζουν τη στιγμή που η ανάγκη επιβάλλει μεγαλύτερη ενωτική δράση. Είμαστε στη λογική ΄΄προχωρούμε ενωτικά΄΄ και όχι στη λογική ΄΄προχωρούμε διασπώμενοι΄΄. Ο ΣΥΝ εγγυάται, όσο τον αφορά, την ενωτική πορεία και δράση.Η Π.Γ. του ΣΥΝ, στην πρώτη της συνεδρίαση, θα συζητήσει τα συμπεράσματα από την Συνδιάσκεψη. Γνωρίζω και αντίθετες σκέψεις. Σε κάθε περίπτωση, όσο δυσεπίλυτα και να είναι τα ζητήματα, μπορούν και πρέπει να τεθούν. Να τίθενται μέσα στα αρμόδια σώματα και όχι δια ανακοινώσεων που δείχνουν και λειψή αντίληψη και φόβο μπροστά στην όποια δυσκολία της ενωτικής προσπάθειας.Ο Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας το μακροβιότερο κόμμα πολιτικής ενότητας, όπου συναντώνται και συνθέτουν την πορεία τους ιστορικά και ιδεολογικά ρεύματα της Αριστεράς, έχει και την εμπειρία αλλά και τις θεσμοθετημένες διαδικασίες για να υπάρχουν λύσεις.


Ορίσσα - Ινδία

Για αυτά η διεθνής συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων στην Ινδία δεν είχε να πει τίποτα;


Περί Νέας Δημοκρατίας














Aπό την City Press

















TA NEA-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ




Το κρέας του μέλλοντος Μικρά κομμάτια τεχνητού χοιρινού κρέατος δημιούργησαν ολλανδοί επιστήμονες !

Μετά τη δημιουργία τεχνητού κρέατος ψαριού από μυικά κύτταρα, ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν και τεχνητό χοιρινό κρέας, ευελπιστώντας σε μία πενταετία να έχουν καταφέρει να το διαθέσουν στην αγορά.
Ο τελικός στόχος των ερευνητών είναι να παραχθούν μπριζόλες ή χάμπουργκερ εργαστηρίου, μια εξέλιξη που, όπως υποστηρίζουν, θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από το πολλαπλό βάρος της εκτεταμένης κτηνοτροφίας και της βιομηχανικής εκτροφής ζώων (με συνέπειες για το περιβάλλον, την ευημερία των ζώων, την υγεία των ανθρώπων κ.α.). Ακόμα, ευελπιστούν ότι το εργαστηριακό κρέας θα βοηθήσει στη διατροφή των πεινασμένων του πλανήτη.
Οργανώσεις φυτοφάγων και προστασίας των δικαιωμάτων των ζώων εξέφρασαν την ικανοποίησή τους γι΄ αυτή την εξέλιξη, δηλώνοντας ότι δεν έχουν καμία ηθική αντίρρηση εφόσον το κρέας δεν προέρχεται από νεκρό ζώο.
Οι ερευνητές απομόνωσαν κύτταρα από το μυ ενός ζωντανού χοίρου, τα οποία στη συνέχεια πολλαπλασίασαν και τελικά αναδημιούργησαν στο εργαστήριο νέο μυϊκό χοιρινό ιστό.
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν δημιουργήσει μόνο πολύ μικρά κομμάτια σκελετικού χοιρινού μυ (από μπούτι), σε μέγεθος περίπου μισού νυχιού. Ακόμα όμως και αυτά τα μικρά κομμάτια κρέας θα μπορούσαν ήδη να τοποθετηθούν σε σάλτσες ή πίτσες, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες.
Η αναδημιουργία όμως μιας τεχνητής μπριζόλας θα απαιτούσε μια πολύ μεγαλύτερης κλίμακας εργαστηριακή παραγωγή, που προς το παρόν δεν είναι εφικτή. Ένα βασικό εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδηθεί είναι να βρεθεί ένας τρόπος για φυσική "άσκηση" του τεχνητού μυ.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι αν ποτέ καταστεί εφικτή η εργαστηριακή παραγωγή κρέατος σε μεγάλα μεγέθη και ποσότητες, οι επιστήμονες θα επιλέξουν κατ' αρχήν να δημιουργήσουν κρέας από μοσχάρι, χοιρινό, κοτόπουλο και ψάρι.
Πολύς ακόμα χρόνος
Οι ολλανδοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι μπορούν να υπερπηδηθούν οι φόβοι και οι αντιρρήσεις των καταναλωτών για την αγορά εργαστηριακού κρέατος.
Αν, για παράδειγμα, όπως είπαν, στο μέλλον τα προϊόντα του φυσικού κρέατος, με βάση μια νέα νομοθεσία, φέρουν πάνω τους την ετικέτα προειδοποίησης "Προσοχή, έχουν σκοτωθεί ζώα γι' αυτό το προϊόν", σταδιακά η νοοτροπία του κοινού θα άλλαζε υπέρ του εργαστηριακού κρέατος.
Παραδέχτηκαν, πάντως, ότι θα χρειαστεί πολύς ακόμα χρόνος μέχρι να παραχθεί ένα προϊόν εργαστηριακού κρέατος που να είναι ανταγωνιστικό με το σημερινό φυσικό κρέας.

Πηγή:ΣΚΑΙ

Θύελλες και αυταπάτες ( ή η απουσία της Αριστεράς)

Οι δυσοίωνες προβλέψεις δίνουν και παίρνουν. Ο Αλμούνια "απειλεί" τη νέα κυβέρνηση και η ΕΕ απαιτεί νέες περικοπές, περισσότερη ελαστικότητα στην αγορά εργασίας, μείωση των μισθών, κατάργηση της ασφάλισης. Οι δείκτες της ανεργίας, ακόμη και αυτοί που οι ίδιοι παρουσιάζουν, καλπάζουν προς διψήφιο αριθμό, αγγίζοντας κατ' άλλους ακόμη και το 15%, ενώ είναι βέβαιο πως βρίσκονται ακόμη ψηλότερα. Το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται στο 113% του ΑΕΠ και η οκονομική ανάπτυξη θα παραμείνει αρνητική για άλλα δυο χρόνια. Οι όροι δανεισμού, μετά την αρνητική εκτίμηση των διάφορων τραπεζικών οίκων που φροντίζουν να συμβάλλουν στην τιθάσσευση των αντιδράσεων των εργαζομένων, γίνονται στραγγαλιστικοί για το λαό που καλείται να πληρώσει όλα αυτά τα δάνεια.

Είναι φανερό ότι ανεξαρτήτως του μαγειρέματος των αριθμών από κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικά - κεφαλαιοκρατικά κέντρα, η κρίση σαρώνει τα νοικοκυριά και αυξάνει ταχύτατα τον αριθμό των εργαζομένων που αθροίζονται στην κατηγορία αυτών που επιβιώνουν "κάτω του ορίου της φτώχειας".

Η νέα κυβέρνηση ήδη δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Ο γνωστός πασοκικός λαϊκισμός -που φτάνει στην πλήρη απαξίωση του κόσμου της εργασίας- φρόντισε να προωθήσει τις πρώτες μέρες μέτρα εντυπωσιασμού, που -όπως θα φανεί στη συνέχεια- ούτε αυτά δεν πρόκειται να προωθήσει, όπως η κατάργηση της οικοδόμησης στα καμένα, η επανεξέταση των αυτοκινητόδρομων, η απόσυρση του νόμου για την κουκούλα (παράλληλα με την περικύκλωση των Εξαρχείων και ΑΕΙ), η μη αποπληρωμή μικρών χρεών όσων αδυνατούν να τα εξοφλήσουν και να αποδείξουν τη φτώχεια τους(!!!) αλλά και το επίδομα κουλουριού (αλληλεγγύης το λέει) που μια πολύ μικρή ομάδα των εξαθλιωμένων -ούτε καν οι απασχολούμενοι με 500 ευρώ ή σε stage- καλείται να πάρει για να τα ξαναεισπράξουν το κεφάλαιο και το κράτος μέσω της κατανάλωσης. Επάνοδος δηλαδή στα επιδόματα και στα συσσίτια πείνας που η ...ιμπεριαλιστική Ελλάδα είχε δεκαετίες να ζήσει!!

Παράλληλα, νέοι έμμεσοι φόροι εξαγγέλθηκαν, πριμοδοτήθηκε ο ιδιωτικός τομέας με τη χρήση των stage, συζητιέται νέο νομοσχέδιο για τις μορφές μερικής απασχόλησης και ο προϋπολογισμός, όσο κι αν επιχειρείται μέσα από δυσνόητους αριθμούς και κωδικούς να καμουφλάρει την επίθεση στα εισοδήματα των εργαζόμενων, θα αποδειχτεί χειρότερος απ΄ότι προβλεπόταν. Ο ισοσκελισμός στην αντιλαϊκότητα επήλθε με το ...φοβερό μέτρο της έκτακτης φορολόγησης των 300 μεγαλύτερων τραπεζών και επιχειρήσεων. Μια φορολόγηση που έτσι κι αλλιώς θα μετακυλιστεί στην αγορά, δηλαδή στην τσέπη του λαού, αφού αυτοί είναι που ρυθμίζουν τις τιμές και εξασφαλίζουν τα κέρδη τους με καλπάζοντες ρυθμούς ακόμη και εν μέσω κρίσης.

Παρακάμπτοντας την ανυπαρξία συστημικής αντιπολίτευσης, που έτσι κι αλλιώς τα ίδια και χειρότερα εξήγγειλε προεκλογικά, το ζητούμενο για το λαό είναι πώς στέκεται στα νέα μέτρα η Αριστερά, όπως κι αν την ορίσει κανείς.

Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ ξανάφερε τις ταλαντεύσεις και τις αυταπάτες σε μεγάλη μερίδα της επίσημης αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Το ΚΚΕ βολοδέρνει στην αναζήτηση ισορροπίας ανάμεσα σε μερίδα των μελών του που φαίνεται να ξανασκέφτεται το "τι ΠΑΣΟΚ, τι ΝΔ" αλλά και στην αδυναμία του να εμπλακεί στο κεντρικό πολιτικό πεδίο, αφού αποστρέφεται κάθε σκέψη ανάπτυξης μαζικού κινήματος. Ο Αλέξης, δένοντας τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στο γαιτανάκι της εποικοδομητικής κριτικής, αναζητά τρόπους να προωθήσει σε "θετική κατεύθυνση" τα άτολμα βήματα της νέας κυβέρνησης.

Από κοντά κι ένα τμήμα του εξωκοινοβουλίου που θέλει να ορίζεται ως επαναστατική Αριστερά αλλά αυτοαναιρείται ολοένα και συχνότερα από την πραγματικότητα, που επιμένει να λέει ότι όσο θα δυσκολεύουν οι συνθήκες για το λαό τόσο οι προτάσεις και η στάση του καθενός θα δοκιμάζονται αμείλικτα. Έτσι, αφού εκ των πραγμάτων “υλοποιήθηκε” το αίτημα-στόχος να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ, κάτι που υποτίθεται θα άνοιγε το δρόμο για αριστερότερη στροφή (δεν φανταζόμαστε βέβαια να θεωρείται ως τέτοια η άνοδος του εκλογικού τους σχήματος;!), το ΠΑΣΟΚ έρχεται να υιοθετήσει κι άλλα αιτήματα που εύκολα και άκριτα προβάλλονται απ΄ αυτόν το χώρο αλλά και απ' τη ρεφορμιστική αριστερά, όπως "την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο" ή, ακόμη παραπέρα, "να φορολογηθεί το κεφάλαιο". Αιτήματα που εύκολα μετατρέπονται από τους νέους κυβερνώντες σε βερμπαλισμούς, αιτήματα που αδυνατούν να δημιουργήσουν κινηματικές συσπειρώσεις αλλά λειτουργούν ως άλλοθι στα χέρια και στο λόγο της αστικής εξουσίας, γιατί προσανατολίζουν σε αδιέξοδες κατευθύνσεις μιας και αυταπατώνται ως προς την δυνατότητα αυτο....αναίρεσης(!!!) του κεφαλαίου πλην όμως αποτελούν και σπουδαίο πεδίο προτασεολογίας προς ...αντιμετώπιση (από ποιον και για ποιον) της κρίσης.

Η Αριστερά σήμερα οφείλει να σταθεί μέσα στους εργαζόμενους με αιτήματα (αυξήσεις, σταθερή και μόνιμη εργασία με πλήρη ασφάλιση, όχι στις απολύσεις, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα) που μπορούν να συσπειρώσουν ευρύτερες μάζες, που αντιπαρατίθενται άμεσα στις πολιτικές επιλογές των διαχειριστών της εξουσίας, που οικοδομούν κινήματα αντίστασης και όχι οραματικές επιβεβαιώσεις. Προπάντων με αιτήματα που κατεδαφίζουν όσες αυταπάτες άρχισαν να ξαναοικοδομούνται στη βάση των προπατορικών αμαρτημάτων που όλος αυτός ο χώρος κουβαλάει σχετικά με τις δυνατότητες και το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.

Η θύελλα έχει ήδη έρθει και τσακίζει τα πιο φτωχά στρώματα. Εκείνο που δεν δείχνει να προετοιμάζεται είναι η αντίσταση σ' αυτήν και τούτο όχι επειδή ο κόσμος έχει αυταπάτες αλλά επειδή η Αριστερά λείπει κινηματικά αλλά και οραματικά. Εκεί καλούμαστε να δουλέψουμε.

Aπαγωγή 3 Ισπανών, μελών ανθρωπιστικής οργάνωσης ,στην Μαυριτανία.



Τρεις Ισπανοί πολίτες, δύο άντρες και μια γυναίκα μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης Barcelona-Accio Solidaria έπεσαν θύματα απαγωγής στη Μαυριτανία. Οι απαχθέντες,  Albert Vilalta, Alicia Gamez and Roque Pascual επέβαιναν στο τελευταίο όχημα μίας μεγάλης φάλαγγας οχημάτων που κινούνταν στην οδική αρτηρία Νουαντίμπου – Νουακσότ.Οι ένοπλοι που σταμάτησαν το  όχημα τους, αλλά δεν πήραν ούτε προμήθειες, ούτε τα χρήματα που υπήρχαν στο αυτοκίνητο!Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως σκοπός τους ήταν αποκλειστικά η απαγωγή. Οι αστυνομικές αρχές της Μαυριτανίας θεωρούν ύποπτη την οργάνωση Αλ-Κάιντα, ενώ το θέμα έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στην Ισπανία. 

Πηγές: TVE-AFP-ΑΠΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ Ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος






 Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε τη σοβαρή κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος.




Ερήμην της πολιτικής συγκυρίας, σε μια ατέρμονη και εσωστρεφή οργανωτίστικη συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στη βαθμιαία μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα με επιλογές κορυφών που δεν ικανοποιούν καμία πλευρά.
Οφείλουμε κατηγορηματικά να υπενθυμίσουμε ότι ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος.
Εκφράζουμε απ΄ αυτή την άποψη την αντίθεσή μας με την ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία, κατά παραβίαση των αποφάσεων της ΚΠΕ, προχώρησε στη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σε συμφωνίες που ρευστοποιούν του ΣΥΝ.

Επιμένουμε στην ανάγκη επανακαθορισμού των σχέσεων ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και διεύρυνσης των συμμαχιών μας προς τον χώρο των αριστερών σοσιαλιστών και των Οικολόγων –Πράσινων.
Σε κάθε περίπτωση η εξωστρεφής δράση με την αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση και ένα εναλλακτικό σχέδιο για την κοινωνία αποτελούν τα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα για το κόμμα μας.
Τέλος η διχαστική, αντισυνασπισμική και υβριστική για την ανανεωτική αριστερά παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου, η οποία υπαγορεύεται από προφανείς σκοπιμότητες, προσβάλλει χιλιάδες αγωνιστές του κόμματός μας και της ανανέωσης του αριστερού κινήματος. Ο Αλέκος Αλαβάνος, αρκετά αργά βέβαια, περνάει την παιδική αρρώστια του κομμουνισμού: Τον αριστερισμό.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα καλεί τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος να αγωνιστούμε όλοι μαζί, μακριά από λαϊκισμούς και αριστερισμούς, για μια νέα πορεία του ΣΥΝ με κύριο μέλημα τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας.

Ιρλανδία: 250.000 εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα σε 24ωρη απεργία - Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προετοιμάζονται άλλη μια φορά για ξεπούλημα

Στις 24 Νοέμβρη 250.000 Ιρλανδοί εργαζόμενοι σε δημόσιες υπηρεσίες συμμετείχαν σε 24ωρη γενική απεργία διαμαρτυρόμενοι για τις συνεχόμενες περικοπές στον δημόσιο τομέα. 2.5 δις ευρώ έχουν ήδη περικοπεί από τους μισθούς των εργαζομένων, με βάση μια υποτιθέμενη «συνταξιοδοτική ρύθμιση», ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει να πάρει επιπλέον 1.3 δις ευρώ από τα χρήματα που προορίζονται για τους μισθούς του Δεκεμβρίου. Τα παραπάνω μέτρα σε συνδυασμό με τις νέες αυξήσεις στο φόρο εισοδήματος, έχουν χτυπήσει πολύ το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προχωρά σε περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και την παροχή δημόσιων υπηρεσιών.
Πόλεμος λάσπης
Κυβέρνηση και ΜΜΕ παρουσίασαν την απεργία σαν «μια ανεύθυνη και εκβιαστική πράξη ενός προνομιούχου τμήματος εργαζομένων», επενδύοντας στον κοινωνικό αυτοματισμό και τον εκνευρισμό που θα δημιουργούσε στους υπόλοιπους εργαζόμενους η αναστάτωση που θα προκαλούσε η απεργία.
Όμως η εκστρατεία λάσπης δεν έπιασε. Αντίθετα, υπήρξε μαζική συμπαράσταση στους απεργούς που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από τους χώρους δουλειάς τους, με πολλούς περαστικούς να κορνάρουν σε ένδειξη συμπαράστασης.
Ο σ. Τζο Χίγγινς, μέλος του ευρωκοινοβουλίου και στέλεχος του ΣΚ, βρέθηκε μαζί με άλλα στελέχη του κόμματος, με τους απεργούς στην περιφρούρηση που είχαν οργανώσει έξω από τους χώρους εργασίας τους προκειμένου να δηλώσει την συμπαράσταση του ΣΚ. Η αντίθεση ανάμεσα στην δική του στάση και αυτή των υπόλοιπων βουλευτών, ακόμα και της «αντιπολίτευσης», που λοιδορούσαν τους εργαζόμενους και τον αγώνα τους έγινε ξεκάθαρη σε όλους τους απεργούς.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ετοιμάζονται για ξεπούλημα
Ενώ η κυβέρνηση δέχτηκε ένα μεγάλο χτύπημα στα σχέδια της από την μεγάλη συμμετοχή στην απεργία, αλλά και από την αποδοχή που είχε ο αγώνας ευρύτερα στην κοινωνία, δεν μπορεί παρά να ανακουφίστηκε από τις δηλώσεις που έκανε την επόμενη μέρα ο Peter McLoone (Πίτερ ΜακΛουν), γενικός γραμματέας του Συνδικάτου Δημοσίων Υπαλλήλων. Ο McLoone, υποστήριξε πως θα πρέπει να γίνουν περικοπές στα δημόσια έξοδα οι οποίες όμως πρέπει να είναι «προσωρινές»!!
Ο ίδιος και άλλοι ηγετικοί συνδικαλιστές βρίσκονται ξανά σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση με στόχο, όπως λένε, να μην πειραχτεί το ύψος του βασικού μισθού. Στην πραγματικότητα, τα μέτρα που συζητούνται θα σημάνουν μεγάλη μείωση στο εισόδημα των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Κάποιες από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι η επέκταση των εργάσιμων ημερών, η μείωση των αδειών μετ' αποδοχών, η αύξηση των ωρών εργασίας (μέχρι και 12 την ημέρα!!), η πληρωμή των υπερωριών με το βασικό ωρομίσθιο και η χορήγηση 12 ημερών άδειας άνευ αποδοχών υποχρεωτικά σε όλους τους εργαζόμενους. Αν αυτό το απαράδεκτο, σκληρό αντεργατικό σχέδιο τελικά εφαρμοστεί θα είναι ένα τεράστιο χτύπημα για τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων.
Η έλλειψη μιας πραγματικά μαχητικής στάσης από την πλευρά της ηγεσίας των συνδικάτων, έχει οδηγήσει σημαντική μερίδα των εργαζομένων στο συμπέρασμα πως οι περικοπές είναι αναπόφευκτες. Αυτή η αίσθηση δεν έχει βέβαια να κάνει με υποστήριξη των μέτρων - αντίθετα, πολλοί από τους εργαζόμενους που νιώθουν έτσι συμμετείχαν στην απεργία - αλλά κύρια με την έλλειψη εναλλακτικής πρότασης και την διαρκή προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ και των συνδικαλιστικών ηγεσιών πως «όλοι πρέπει να πληρώσουμε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση».
Η ηγεσία του Συνδικάτου Δημοσίων Υπαλλήλων ετοιμάζεται να συνάψει μια άθλια συμφωνία με την κυβέρνηση που θα οδηγήσει στην περικοπή των μισθών, την χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών και στην πιθανή απώλεια 20.000 θέσεων εργασίας. Το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που κυβέρνηση και συνδικαλιστές πολύ δύσκολα θα βρουν τρόπο να παρουσιάσουν θετικά μια τέτοια συμφωνία στην βάση των συνδικάτων. Ανεξάρτητα από τις διαβουλεύσεις κορυφής, χρειάζεται πλατιά αντίδραση και ετοιμότητα από τους εργαζόμενους για να μην επιτραπεί το ξεπούλημα.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα προτείνει σαν επόμενο βήμα την διοργάνωση 48ωρης απεργίας στον δημόσιο τομέα και αναπτύσσει μαζική εκστρατεία για το ζήτημα αυτό. Την ίδια στιγμή, καλεί τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα να ξεκινήσουν μια μεγάλη καμπάνια ενάντια στις περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Πάνω σε αυτή την βάση, να οργανωθεί κοινή δράση μεταξύ συνδικάτων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με σκοπό την οργάνωση μιας 24ωρης γενικής απεργίας. Μόνο με τέτοιες μαχητικές και συντονισμένες κινητοποιήσεις μπορούν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών να ακυρωθούν.
Μάικλ Ο' Μπράιεν, Σοσιαλιστικό ΚόμμαΠηγή:www.xekinima.org

Νίκησε ο Αντώνης Σαμαράς και χάθηκε οριστικά το χαμόγελο της Ντόρας.Μόλις στο 20% η συμμετοχή των ΝεοΔημοκρατών για την εκλογή νέου Προέδρου του κόμματος.



H Nτόρα Μπακογιάννη παραδέχτηκε δημόσια τη νίκη Σαμαρά.Δεν θα υπάρξει 
δεύτερος γύρος.
Τα αποτελέσματα δείχνουν επικράτηση του Αντώνη Σαμαρά με 
ποσοστό 50 %.Η Ντόρα Μπακογιάννη συγκεντρώνει 40% και
ο Παναγιώτης Ψωμιάδης 10%.Από τους 2.295.967 Έλληνες που ψήφισαν
 ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το 2009, τελικά
750.000 πήγαν να ψηφίσουν σ'αυτή την 
κρίσιμη εκλογική μάχη.
Δηλαδή η συμμετοχή έφτασε το 32 % !Το υπόλοιπο 64% επέλεξε 
την αποχή κάτι που αποδεικνύει πως Ένας στους τρεις.
  Η Ν.Δ βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Τα
αστικά μέσα ενημέρωσης μιλάνε για μεγάλη συμμετοχή,
χωρίς να βλέπουν την πραγματικότητα, την αποχή δηλαδή ,
από την διαδικασία 
των 2 από τους 3 ψηφοφόρους της Ν.Δ του Σεπτ.2009.Και όλα
αυτά παρά την τεράστια πλύση εγκεφάλου του λαού,
καθημερινά, από τα δελτία ειδήσεων,όπου 
έπαιζε συνεχώς ως πρώτο ή δεύτερο θέμα.







Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΟΥΜΑΝΟΥΣ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ


Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Ρουμανίας, επισκιάστηκαν τους τελευταίους μήνες από την πολιτική κρίση, που άρχισε με αφορμή τις προεδρικές εκλογές και κατέληξε με την κατάρρευση της κυβέρνησης.

Το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, που γίνονται σήμερα, αναμένεται να δώσει τέλος στην περίοδο πολιτικών διαφωνιών και η Ρουμανία θα πρέπει να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που αυτό τον καιρό αγνοήθηκε από το σύνολο των πολιτικών της χώρας.

Μεγάλη νίκη της κεντροαριστεράς στην Ουρουγουάη !



FRENTE AMPLIO-Το κεντροαριστερό Μέτωπο της Ουρουγουάης
Ο πρώην αντάρτης Χοσέ Μουχίκα, ο υποψήφιος της κεντροαριστεράς, δήλωσε απόψε ότι "δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι" και έτεινε το χέρι στην αντιπολίτευση μετά τη νίκη του στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Ουρουγουάης."Ο κόσμος είναι ανάποδος. Εσείς θα έπρεπε να είστε σ' αυτό το μπαλκόνι και εμείς να σας χειροκροτούμε, γιατί εσείς δώσατε αυτή τη μάχη" τόνισε απευθυνόμενος, υπό καταρρακτώδη βροχή, στους χιλιάδες οπαδούς του που κρατούσαν τις τρίχρωμες σημαίες του "Φρέντε ’μπλιο", του συνασπισμού της αριστεράς που τον στήριξε στις εκλογές."Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι υπάρχουν θλιμμένοι συμπατριώτες μας που είναι εξ αίματος αδελφοί μας και για αυτό δεν υπάρχουν ούτε νικητές, ούτε νικημένοι", πρόσθεσε.Σύμφωνα με τα έξιτ πολ ο Μουχίκα λαμβάνει ποσοστό περίπου 51-51% έναντι 44-45% του αντιπάλου του, πρώην προέδρου Λουίς Λακάγιε.Ο 74χρονος Μουχίκα συνοδευόταν στην εξέδρα από το συνυποψήφιό του Ντανίλο Αστόρι και από τον απερχόμενο πρόεδρο Ταμπαρέ Βάσκες. Ο τελευταίος τον αγκάλιασε δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: "Χαιρετώ τον αγαπημένο μου σύντροφο Χοσέ Μουχίκα με τον οποίο συνεργάστηκα τόσα χρόνια".

Ο Χοσέ Μουχίκα


Πηγή:www.naftemporiki.gr

Επίθεση με 4 αστυνομικούς νεκρούς στην Πολιτεία της Washighton.

Kοντά στην πόλη Tacoma της πολιτείας Washighton, τρεις άντρες αστυνομικοί και μία γυναίκα ένστολη , σκοτώθηκαν ύστερα από επίθεση αγνώστου οπλοφόρου.
Σύμφωνα με πληροφορίες οι 4 αστυνομικοί καθόντουσαν σε καφετέρια της περιοχής και χρησιμοποιούσαν τα laptop τους όταν ο άγνωστος άρχισε να τους πυροβολεί ,χωρίς αυτοί να μπορέσουν να αντιδράσουν.Όλοι τους  ανήκαν στο αστυνομικό τμήμα του Lakewood .



By Robert Sorbo, Reuters


Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Γερμανική Αριστερά: Το πρόγραμμα, μια αρρώστια και η δύσκολη διαδοχή



Μετά τις εξαιρετικές επιδόσεις της Αριστεράς στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις του 2009 στη Γερμανία έχει ξεκινήσει η δύσκολη συζήτηση για το πρόγραμμα του κόμματος, που έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2011. Η συζήτηση είναι τόσο χρονοβόρα διότι γίνεται ουσιαστικά από δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς οργανισμούς -το σχεδόν αποκλειστικά ανατολικογερμανικό «μετακομμουνιστικό» κόμμα PDS και τη χαλαρή αμιγώς δυτικογερμανική σύμπραξη σοσιαλδημοκρατών συνδικαλιστών, σοσιαλιστών, αριστεριστών και άλλων τινών- οι οποίοι ενώθηκαν προ διετίας στην αριστερά, έδωσαν μαζί τις εκλογικές μάχες, ωστόσο όχι μόνο δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμη, αλλά και τους χωρίζει και μια εντελώς διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Είναι εύλογο, λοιπόν, να διαγράφεται μια δυστοκία σ’ αυτή τη συζήτηση, γι αυτό και η ηγεσία του κόμματος ετοιμάζεται να καταλήξει στο «χρονοδιάγραμμα και τις διαδικασίες» μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου.
Την ίδια ώρα και με άκομψο τρόπο έχει ανοίξει μια δεύτερη συζήτηση, για τη διαδοχή των δύο προέδρων της Αριστεράς, του Γκρέγκορ Γκίζι και του Όσκαρ Λαφοντέν. Άκομψη, καθώς εντάθηκε όταν ο Λαφοντέν ανακοίνωσε ότι πάσχει από καρκίνο. Πριν ακόμη μπει ο Λαφοντέν στο χειρουργείο -σύμφωνα με πληροφορίες η εγχείρηση πήγε καλά- ο επικεφαλής της Αριστεράς στο κρατίδιο της Θουριγγίας Μπόντο Ράμελο έσπευσε να δηλώσει ότι ήρθε η ώρα να δρομολογήσει το κόμμα την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία, να προωθήσει την επόμενη γενιά. «Απαράδεκτη» χαρακτήρισε στη δεδομένη στιγμή τη δήλωση του Ράμελο ο έτερος πρόεδρος του κόμματος Γκρέγκορ Γκίζι, που εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι ο Λαφοντέν μετά την ανάρρωσή του θα επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή.



Μπάλλη Κ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/11/2009
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΑΥΓΗ"

Η κερδοφορία της κρίσης

Βγάζουν μάτι και είναι σκέτη πρόκληση τα υπερκέρδη που ανακοινώνουν αυτές τις μέρες οι μεγάλες επιχειρήσεις και αφορούν το πρώτο εννιάμηνο του τρέχοντος έτους, δηλαδή μέσα στην «καρδιά» της κρίσης. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια αποτελέσματα εταιρειών που υπήρχαν στις χτεσινές εφημερίδες: «Marfin Popular Bank» 143,9 εκατομμύρια ευρώ, «Aegean» 37,7 εκατ., «Ελλάκτωρ» 72,4 εκατ., «Μηχανική» 16,9 εκατ. ευρώ... Πολύ πιο μεγάλα ήταν τα κέρδη που δημοσιεύτηκαν τις προηγούμενες μέρες, όπως της Εθνικής ύψους 1,01 δισ. ευρώ, του ΟΠΑΠ 501,7 εκατ. ευρώ, της Eurobank 280 εκατ. ευρώ, κ.ο.κ. Τι δείχνουν τα στοιχεία αυτά; Οτι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι όχι μόνο βγαίνουν αλώβητοι από την κρίση αλλά συνεχίζουν να έχουν σημαντικά κέρδη. Πρόκειται βέβαια για κερδοφορία που στηρίζεται τόσο στα κρατικά πακέτα στήριξης (λεφτά δηλαδή που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα) όσο κυρίως στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων που συμπίεσαν σημαντικά το «εργατικό κόστος» και έκαναν πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Οι κεφαλαιοκράτες ξέρουν πολύ καλά τι εννοούν όταν λένε ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Ομως η εξέλιξη της κοινωνίας και της ταξικής πάλης ποτέ δεν έχει μία όψη. Και τον τελευταίο λόγο, είτε το θέλουν είτε όχι, θα τον έχει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.
Πηγή:Ριζοσπάστης

ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στις δύσκολες καταστάσεις η ποίηση είναι η καταφυγή των ποιητών, των ριμαδόρων, των ποιητών εκ του προχείρου που έχουν μια κάποια μορφή τέλος πάντων, των μαντιναδόρων, των κανταδόρων και λοιπών καλλιτεχνικών δυνάμεων, αλλά και των απλών πολιτών και των πολιτικάντηδων.
Σήμερα για παράδειγμα, στη NΔ οι μνηστήρες του θρόνου απαγγέλλουν ποικιλοτρόπως, το ποίημα «Tι είν' η πατρίδα μας», του Δροσίνη, με αναφορές που παραπέμπουν στους πολιτικάντηδες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. «Παίρνω δύναμη από τα βουνά μας και τη θάλασσά μας», είπε η Nτόρα. T' άσπαρτα ψηλά βουνά, που θάλεγε και ο Δροσίνης. Mωρέ από την τεράστια οικογενειακή περιουσία και την κολεγιά με πασίγνωστους βιομήχανους, μεγαλοαστούς και λοιπές μητσοτακικές δυνάμεις, παίρνει τη δύναμη. O Σαμαράς απαγγέλλει κρατώντας το δεξιό ίσο, το «H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Kαι οι δυο μαζί έχουν ακόμα δρόμο να διαβούν, σοκάκια να περάσουν μέχρι την καρέκλα της εξουσίας. 
H κυβέρνηση του ΠAΣOK, πριν αλέκτωρ λαλείσαι τρεις και οπωσδήποτε πριν τις εκατό μέρες ανοχής, προβαίνει εργωδώς στην ανακοίνωση και τη λήψη φορομπηχτικών μέτρων. Bενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης, τσιγάρα, τέλη κυκλοφορίας και άλλα πολλά. H φορομπηχτική πολιτική δεν είναι βέβαια «σύγχρονος» τρόπος αντιμετώπισης της σημερινής συγκυρίας. Eίναι παμπάλαιος. O σατυρικός ποιητής στα 1930 κοροϊδεύοντας τις προαγγελθείσες, αλλά μη πραγματοποιηθείσες υποσχέσεις για μειώσεις φόρων θα γράψει: «αλλά κι ο φόρος του καπνού - ο φθάσας μέχρις ουρανού - θα πάει εις τον πάτον - Kι ο του λαδιού κατρακυλά - μα κατεβαίνει για καλά ο των αιγοπροβάτων...». 
Oι διεκδικήσεις για τους μισθούς μπήκαν στη μέγγενη του «κοινωνικού αυτοματισμού», που τόσο καλά ξέρει το ΠAΣOK να χειρίζεται. Άλλωστε δική του «εφεύρεση» είναι. Tο εφάρμοσε ήδη στην πλάτη των «ζάπλουτων» λιμενεργατών. Έπονται οι μεγάλες αρπαχτές από τα Aσφαλιστικά Tαμεία και την περίθαλψη. Kαι μάλιστα γρήγορα, γιατί έτσι απαιτούν τάχα οι Tρισέ, Aλμούνια και Γιούνγκερ. Tο σύνθημά τους είναι «τώρα τρέχουμε». Όπα! Στα! Mια στιγμή. Ποιοι τρέχουμε βρε παιδιά; Eμείς οι πολλοί τρέχουμε και εσείς μας χαζεύετε; Kι αν δεχτούμε να τρέξουμε προς τα πού, πάνω απ' όλα θα τρέξουμε. Όλα αυτά συνεπικουρούνται γενναία από τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια των MME. Oι γραφιάδες κάθε μέρα και οι εκφωνητές κάθε βράδυ, ανελλιπώς επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων που θα έπρεπε να παρθούν από καιρό. Aυτό που δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι πως η μεγαλοαστική τάξη συνεχίζει ανελλιπώς να μας ξεζουμίζει με τους πιο παλαιούς όρους, την ίδια στιγμή που κάποιοι ψάχνουν ακόμα τη «σύγχρονη απάντηση της Aριστεράς στις νέες συνθήκες». 
Mε ποίημα να τους απαντήσουμε κι εμείς. Kαι μάλιστα επίκαιρο παρ' όλη την ηλικία του, με το «Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι» από το Mεγάλο μας Tσίρκο δια γραφίδος Kαμπανέλη.
   
...
Tο ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετούνε τρεις μηχανορράφοι 
θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες
το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και μέσα στο παλάτι οι παλατιανοί
προσμένουνε τι νέο θα φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες
ξυρίστηκαν κι οι έλληνες μεσίτες
εφτά ο τόκος, πέντε το φτιασίδι
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.
   
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι
οι αγώνες πούχεις κάμει δε φελάνε 
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε
λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Προλετάριοι όλων των χωρών, καταπιεζόμενα έθνη και λαοί ενωθείτε!

Για την επίθεση στο σπίτι του σ. Γιάννη Γιαννατσή

Το ΚΚΕ(μ-λ) καταδικάζει την εμπρηστική επίθεση από τραμπούκους στο σπίτι του Γιάννη Γιαννατσή γνωστού αγωνιστή των τοπικών κινημάτων στα Πετράλωνα και γενικότερα στις γειτονιές του 3ου διαμερίσματος της Αθήνας. Η επίθεση συνοδεύτηκε με απειλητικά τηλεφωνήματα, το ίδιο βράδυ κατά τα διάρκεια συνεδρίασης κατοίκων για το θέμα. Ο συναγωνιστής γίνεται για δεύτερη φορά στόχος επίθεσης. Η πρώτη φορά ήταν το 2007 όταν δέχτηκε δολοφονική επίθεση μετά από συγκέντρωση στο Κεραμεικό για τον Προαστιακό.

Το τελευταίο διάστημα οι επιθέσεις αυτές εναντίον αγωνιστών καθώς και οι εμπρησμοί σε εκλογικά περίπτερα, στέκια μεταναστών, κινήσεων νεολαίας και οι τραμπουκισμοί σε συγκεντρώσεις κατοίκων γίνονται όλο και πιο συχνές. Οι ενέργειες αυτές στρέφονται ενάντια στο λαό και τη νεολαία συνολικά, ενάντια σε κάθε προσπάθεια να οργανωθεί η λαϊκή πάλη και οι αντιστάσεις του λαού και των εργαζομένων.

Απ’ ότι φαίνεται οι κάτοικοι της περιοχής που αγωνίζονται χρόνια τώρα για τις γειτονιές τους έχουν ενοχλήσει πολλούς. Αυτούς έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν με τις επιθέσεις στο Γιάννη.

Καταδικάζοντας τις επιθέσεις δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στο συναγωνιστή Γιάννη και στους αγωνιστές κατοίκους των Πετραλώνων.

Ο μόνος τρόπος περιφρούρησης του κινήματος και των αγωνιστών είναι η ένταση των προσπαθειών για την ενδυνάμωση του λαϊκού και εργατικού κινήματος.

ΚΚΕ(μ-λ)

Πολυτεχνείο ‘73, το ΚΚΕ εσωτερικού

Θα συνεχίσω με ένα ακόμα δημοσίευμα σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ‘73, αυτή τη φορά χωρίς τη χρονική πίεση που επιβάλλει η επέτειος.
Επειδή η στάση του ΚΚΕ εσωτερικού (πρόγονος -εν μέρει- του σημερινού Συνασπισμού) συνήθως περνάει στα ψιλά μέσα στη φιλολογία για τη στάση του ΚΚΕ και τη Πανσπουδαστική 8 (σημ.: Δημ.Ν. όχι άδικα βέβαια!), σήμερα το παρεκκλήσι παρουσιάζει δηλώσεις του γραμματέα του ΚΚΕ εσωτερικού, Μπάμπη Δρακόπουλου, στις 16 Νοέμβρη του ‘73, μία μέρα δηλαδή πριν μπουκάρει το τανκ στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, οι “ταραχές” πέριξ του χώρου αποδίδονται σε “σκοτεινές δυνάμεις που οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατιωτικών μέτρων”…

Εφημερίδα Μακεδονία, 17/11/1973
Οι δηλώσεις αυτές δεν πέρασαν φυσικά απαρατήρητες, μάλιστα υπήρξε και προκήρυξη – καταγγελία δύο μέρες μετά τα γεγονότα, η οποία υπογράφονταν και από μια ομάδα του “Ρήγα Φεραίου”, της νεολαίας δηλαδή του ΚΚΕ εσωτερικού. Η προκήρυξη αφού αναλύει σύντομα την κατάσταση στην Ελλάδα και τη σύνδεση με τα διεθνή γεγονότα καταλήγει:


Θα ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις με στόχο την ανάδειξη πλευρών του Νοέμβρη σε σύνδεση με το σήμερα.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΟΑΣΕ

Με αφορμή τη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, στις 1-2 Δεκέμβρη, οργανώσεις
της επαναστατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς καλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία να διαδηλώσουν την οργή τους με συγκέντρωση και πορεία την Τρίτη 1 Δεκέμβρη στις 6:30 μ.μ. στα Προπύλαια.

  • Να καταδικάσουμε τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ,
  • Να εναντιωθούμε στην Ευρώπη της εκμετάλλευσης και τρομοκράτησης των λαών και να πούμε όχι στον Ευρωστρατό!
  • Να πούμε όχι σε κάθε εμπλοκή της Ελλάδας και να απαιτήσουμε την άμεση επιστροφή στη χώρα των ελλήνων φαντάρων!
  • Έξω το νατο και οι βάσεις!
  • Όχι στην "αντιπυραυλική ασπίδα" στη Μεσόγειο!

ΑΡΑΝ • ΑΡΑΣ • ΕΕΚ • ΕΚΚΕΚΚΕ(μ-λ) • Κομμουνιστική Ανανέωση •
ΝΑΡ • νΚΑ • Οικολόγοι Εναλλακτικοί • ΟΚΔΕ • ΟΚΔΕ-Σπάρτακος • ΣΕΚ


Οικονομικές Δυσκολίες !

City Press




















Γρηγοριάδης Κώστας- Ριζοσπάστης


Ναι λένε οι Ελβετοί στην απαγόρευση κατασκευής νέων Τζαμιών




Σύμφωνα με τα αποτελέσματa που μεταδίδει η Ελβετική τηλεόραση:Υπέρ της απαγόρευσης των μιναρέδων ψήφισαν το 57,5% των Ελβετών και κατά μόλις 42,5%.Aυτό το αποτέλεσμα αποτελεί μια μεγάλη νίκη για το ακραίο δεξιό κόμμα, Swiss People's Party (SVP), που υποστήριξε αυτή την πρόταση απαγόρευσης.Σύμφωνα με exit poll το ΝΑΙ θα αγγίξει το εντυπωσιακό 59%.Οι Γερμανόφωνοι Ελβετοί φαίνεται να υποστηρίζουν το ΝΑΙ, περισσότερο από τους Γαλλόφωνους.





Για την ταινία «Ψυχή βαθειά» του Π. Βούλγαρη



Τι θα μπορούσε να είναι ένα έργο που αναφέρεται στην περίοδο του εμφυλίου; Πόσες πλευρές θα μπορούσε να αναδείξει;
Παρακολουθώντας το έργο του Π. Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά» έχουμε πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα.
Θα μπορούσε, π.χ., ένα τέτοιο έργο να ήταν μια ικανοποιητική απόδοση της φρίκης του πολέμου και κάθε πολέμου (έτσι τουλάχιστον όπως δίνεται από τις αρχές της ταινίας) ειδικά όταν απευθύνεται σε νέους που έχουν «εθιστεί» στη βία και την εξ ασφαλούς αποστάσεως φρίκη της εικονικής πραγματικότητας. Η ωμότητα της πολεμικής βίας σε προσγειώνει. Πραγματικά το έργο αποδίδει με ικανοποιητικό (έως σοκαριστικό) τρόπο αυτή τη διάσταση…
Θα μπορούσε ακόμη να έδειχνε ότι η στάση των αριστερών μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού είχε ανώτερη ηθική και ιδεολογική βάση, πράγμα που εκδηλώνεται στον τρόπο που εμψυχώνονται, που πολεμούν, που ταυτόχρονα ζουν και γλεντούν, που αντιμετωπίζουν περήφανα την ανάκριση και τον θάνατο. Και αυτή τη διάσταση καλύπτει η ταινία, αν και απλοϊκά όσον αφορά τον τρόπο που εμψυχώνουν οι καπετάνιοι και οι ιδεολογικοί καθοδηγητές τους μαχητές.
Αλλά, κομμάτια να γίνει, έχουν γραφτεί, απεικονιστεί και ειπωθεί πολύ χειρότερα και πολύ εχθρικότερα πράγματα για την «πλευρά» με την οποία ο σκηνοθέτης, όπως τουλάχιστον δηλώνει, είναι περισσότερο ταυτισμένος. Και όχι πως απλοποιήσεις, προσωποποιήσεις και ενθαρρύνσεις που βασίζονταν σε προσδοκίες από τη μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού δεν είχαν καλλιεργηθεί και εκφραστεί από την ηγεσία του κινήματος. Το ζήτημα είναι πού εντάσσει κανείς μια τέτοια κριτική θεώρηση.
Ομως η ταινία δεν «μένει» εκεί, προσπερνά αυτές τις νύξεις και αλλού κατευθύνεται… Δεν είναι μια ταινία αριστερής ή «αριστερής»αυτοκριτικής. Είναι έκδηλη η τάση του σκηνοθέτη και της σεναριογράφου να προσπεράσουν με νύξεις κάθε είδους σημαντικά ζητήματα και πλευρές.
Θα μπορούσε ακόμη η ταινία, αφού επιλέχθηκε να μεγεθυνθεί η προσωπική πλευρά (δηλαδή η ιστορία δύο αδελφών που αντικειμενικοί λόγοι και όχι λόγοι επιλογής τούς εντάσσουν σε διαφορετικά στρατόπεδα), να παραμείνει στους χαρακτήρες, να δώσεις εξηγήσεις ευκρινέστερες γιατί ο ένας βρέθηκε «εδώ» και ο άλλος «εκεί». Ούτε αυτό όμως απασχολεί το σκηνοθέτη, αν και την ταινία διατρέχει η διαρκής συγκίνηση και η συνεχής επίκληση στο θυμικό του θεατή από την προσπάθεια των δύο αδελφών να επικοινωνήσουν εν μέσω «αδελφοκτόνου» πολέμου. Η ταινία ακουμπά όλες αυτές τις διαστάσεις χωρίς καμία διάθεση εμβάθυνσης.
Θα μπορούσε, τέλος, μία κριτική της ταινίας να περιοριστεί σ' αυτές τις «αδυναμίες». Αδυναμίες που ήδη έχουν επισημανθεί από το σύνολο του Τύπου ως «επιφανειακή προσέγγιση», αδυναμίες έκδηλες ακόμα και σ' εκείνους τους κριτικούς που καλλιέργησαν προσδοκίες πριν από την προβολή της ταινίας.
Κατά τη γνώμη μου, η «επιφανειακή προσέγγιση» είναι το αποτέλεσμα της βασικής στόχευσης της ταινίας, που εκφράζεται ευκρινέστατα στο τελευταίο γράμμα της χαροκαμένης μάνας καθώς διαγράφεται το τέλος του πολέμου και αφού έχει εκτελεστεί –εν αγνοία της- ο μικρός γιος που είχε προσχωρήσει στο Δημοκρατικό Στρατό: «Τελειώνει το κακό. Μια φορά φεύγει το κεφάλι από το σώμα».
Συγνώμη, ποιο «κακό» τελειώνει; Και, το σημαντικότερο, ποιο... «καλό» ξεκινά μετά το τέλος του «κακού»; Η μετεμφυλιακή Ελλάδα των παιδοπόλεων, της αστυφιλίας, της φτώχειας και της αναγκαστικής μετανάστευσης, των διαρκών ανοιχτών ή καλυμμένων πραξικοπημάτων, των εξοριών και των εκτελέσεων. Γιατί ο εμφύλιος (όπως κάθε πόλεμος και περισσότερο όπως κάθε εμφύλιος πόλεμος) έχει δεδομένο χαρακτηριστικό την αγριότητα και την αιματοχυσία. Πως όμως φτάσαμε ως εκεί.
Γιατί προηγήθηκε μια μεγάλη ιστορική περίοδος (τέσσερα χρόνια αντίστασης, ένα ένοπλο λαϊκό κίνημα, του Δεκέμβρη, δύο χρόνια συστηματικών διώξεων της Αριστεράς και παραβιάσεων των συμφωνιών της Βάρκιζας και άλλα τρία χρόνια εμφύλιου πολέμου) μέχρι το μικρό απόσπασμα του καπετάνιου Ντούλα να βρεθεί απομονωμένο και στριμωγμένο ανάμεσα στο Γράμμο και το Βίτσι.
Δεν έχει σημασία ποιος νίκησε, φαίνεται να μας λέει η ταινία στην τελευταία σκηνή, όταν πέφτουν τα πυροτεχνήματα πίσω από τα βουνά και ο επιζήσας αδελφός περιθάλπει την επιζήσασα μικρή αντάρτισσα. «Μάλλον νίκησαν οι δικοί μας», λέει η τελευταία, εμείς όμως ως θεατές γνωρίζουμε την πλάνη της… Ζημιώθηκε ο «τόπος».
Η γραμμή της «εθνικής συμφιλίωσης» (βασική συνιστώσα γραμμή της ταινίας) εκφράζεται και όταν αποδίδεται η διστακτικότητα των αστών πολιτικών να συναινέσουν στη γραμμή της «τελικής και ολοκληρωτικής» συντριβής και των στρατιωτικών για τη χρησιμοποίηση –σε παγκόσμια πρώτη- των βομβών Ναπάλμ. Οπως σε παγκόσμια πρώτη εφαρμόστηκε και η πολιτική του «σύρματος», όπου προσωρινώς ζει η μητέρα των παιδιών, δηλαδή η πολιτική της εκκένωσης των χωριών και της συγκέντρωσης των κατοίκων σε ειδικές ζώνες αποκλεισμού για να στερήσουν τη βάση ανανέωσης του Δημοκρατικού Στρατού. Δισταγμοί που πιθανώς εκφράστηκαν αλλά δεν αποκαθαίρουν την αστική τάξη της χώρας ως όργανο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (πρώτα των Αγγλων και μετά των Αμερικάνων) για το ρόλο τους στη συντριβή του αριστερού δημοκρατικού κινήματος.
Τέτοιους δισταγμούς και απόπειρες διαφοροποίησης και «γκρίνιες» έχουμε συναντήσει στην ταραχώδη μεταπολεμική πορεία της χώρας ουκ ολίγες. «Ξεπλένεται», π.χ., ο Παπάγος ή ακόμα και ο δικτάτορας Παπαδόπουλος όταν σε ανάλογης πίεσης ιστορικές στιγμές είχαν εκφράσει –και το πλήρωσαν- τις δικές τους διαφοροποιήσεις;
Αντίθετα, η επέμβαση διέσωσε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και το στρατό της που εξακολουθούσε να ηττάται (παρά την τεράστια στρατιωτική βοήθεια, όπως και η ταινία δείχνει), αντιμετωπίζοντας τους ελιγμούς και τις στρατιωτικές κινήσεις του Δημοκρατικού Στρατού, και ας βρίσκονταν σε διαδικασία στρατηγικής υποχώρησης.
Το γενικόλογο και επιφανειακό «φταίνε οι ξένοι» εφαρμόζεται και για το στρατόπεδο του Δημοκρατικού Στρατού, όπου υιοθετείται η γνωστή στερεότυπη κριτική για την πολιτική «μη επέμβασης» της Σοβιετικής Ενωσης μέσα από τα λόγια απογοήτευσης που εκφράζουν οι μαχητές του. Στερεότυπο που εντάσσεται σε μια ιδιότυπη, σχιζοειδούς τύπου, κριτική στη σοβιετική ηγεσία που εγκαλείται για δύο αντιφατικά, τελικά, πράγματα. Οτι έπρεπε να «επέμβει» ή λάθος έκανε που «επενέβη»;
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που απομονώνεται το περιστατικό των δύο αδελφών, όπως απομονώνεται και ένα άλλο πιθανώς υπαρκτό περιστατικό όπως εκείνο της καταφυγής στρατιωτών από τα αντίπαλα στρατόπεδα σε μια καλύβα εν μέσω του χιονιά. Περιστατικά και τα δύο από διαφορετικό τόπο και χρόνο (και τα δύο μάλλον στα Αγραφα στις αρχές του εμφυλίου). Θα ήταν μικρή η «ζημιά». Επιτρέπεται στην τέχνη να κάνει τις δικές της μεγεθύνσεις και τις, συμβολικού χαρακτήρα, μεταφορές και χρονικές αντιμεταθέσεις.
Το ζήτημα εδώ είναι σε ποιο πλαίσιο εντάσσονται αυτές οι μεγεθύνσεις και ποιο σκοπό υπηρετούν. Οπως εκφράστηκαν αντιρρήσεις και για τον ίδιο τον τίτλο του έργου, καθώς η «ψυχή βαθιά» φαίνεται να είναι προσφώνηση της ελασίτικης περιόδου. Ενας ακόμη λόγος αν έχουν έτσι τα πράγματα.
Ο Βούλγαρης δεν παίρνει το «συγχωροχάρτι» από τη συνείδησή του ως αριστερός (;), ούτε εκφράζει την εκλεκτική του συγγένεια –έστω συναισθηματική- με μία από τις πλευρές του εμφυλίου υιοθετώντας ως τίτλο την προσφώνηση «ψυχή βαθιά». Γιατί αυτή την αδιάσπαστη ενότητα της βαθιάς ψυχής ενός λαού που μέσα σε εννέα χρόνια παρήγαγε τρία ένοπλα λαϊκά κινήματα η ταινία δεν την έκφρασε. Και δεν πρόκειται για σεναριογραφική ή σκηνοθετική αποτυχία. Θα ήταν αν στοιχειωδώς επεδίωκε κάτι τέτοιο. Ομως άλλη ήταν η στόχευσή της…
Δημήτρης Μάνος


ΥΓ.: Γράφτηκαν -όχι άδικα- αρκετά πράγματα για τις ομοτράπεζες συντροφιές του σκηνοθέτη με την καραμανλική ηγεσία, τα καλά λόγια για τον Καραμανλή, τη γενναία χρηματοδότηση από το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Πόσο διαφορετική στάση ζωής σε σχέση, π.χ., με τις επιλογές της Ελλης Παππά, όπως γράφτηκε στο μικρό αφιέρωμα για το θάνατό της στο προηγούμενο φύλλο!
Ομως η Ε.Π. αποτελεί σχεδόν μοναδική περίπτωση σε μια διανόηση που ομόθυμα εκφράζει την πίκρα της και τις «διαφωνίες» της για το ότι τα πράγματα δεν ακολούθησαν το δρόμο της «δημοκρατικής ομαλότητας». «Κουράστηκα να σε κρατώ πόνε από το χέρι» έγραφε ο Δ. Χριστοδούλου και μελοποιούσε ο Θεοδωράκης με αποδέκτες τότε και μέσα στην Αριστερά. Για να μην πούμε για το τραγούδι «του νεκρού αδελφού», μότο που δανείζεται και η ταινία του Βούλγαρη.
Οπως γράφτηκε στον Τύπο, πριν πεθάνει η ΕΠ είχε δώσει επιστολή που αφορά την εκτέλεση του Μπελογιάννη. Η ίδια είχε επανειλημμένα εκφράσει την κριτική της στη ζαχαριαδιακή ηγεσία και την υποστήριξή της σε αυτό που αργότερα εμφανίστηκε ως «ανανεωτική ηγεσία» του κινήματος. Οπως όμως έγραφε και ο Γιάννης Χοτζέας, οι «ανανεωτικοί» (ανάμεσά τους και ο Κύρκος) ήταν από τους βασικούς λυσσώδεις αρνητές στο να περιληφθεί ο Μπελογιάννης στα εκλογικά ψηφοδέλτια. Προς τι λοιπόν αυτή η εμμονή;
Το μέγα ζήτημα που αναδεικνύεται εδώ (ακόμα και για περιπτώσεις σαν της Ε.Π. που δεν αντάλλαξαν τη γραφίδα τους με θέσεις εντός του συστήματος και ομοτράπεζες παρέες κάθε είδους) είναι η θέση και οι προσδοκίες της διανόησης από το κίνημα.
Δεν μας προσδιορίζουν όμως ποια θα ήταν η ρεαλιστική μετεξέλιξη αυτής της ενιαίας ιστορικά εννιάχρονης ανάτασης του κινήματος σε δημοκρατική μορφή; Πώς θα ήταν η διαφορετική εξέλιξη; Πώς θα είχε αποφευχθεί το «κακό»;



φ.630, © Προλεταρική Σημαία