Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

ΔΗ.Κ.ΚΙ. Αθήνα, 27/11/2009 . Αποπροσανατολίζεται η συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ

Mε την τροπή που έχει πάρει η συζήτηση για την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ η οποία εστιάζεται στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν σε κόμμα (ψηφοφορίες για τη λήψη των αποφάσεων, εκλογές για την ανάδειξη των συντονιστικών επιτροπών του, πιο αυστηρός προσδιορισμός του μέλους ) χάνεται η πολύτιμη δυνατότητα για την μετεξέλιξή του σε ένα ανοιχτό κοινωνικό και πολιτικό Μέτωπο όλων όσων αντιπαρατίθενται στο νεοφιλελεύθερο δικομματισμό. Επιπλέον παραμένει και συντηρείται η σημερινή κατάσταση της διαμόρφωσής του ως «ψηφοδέλτιο» με όλα τα αρνητικά που αυτή επισύρει στην λειτουργία και την δράση του και τελικά την εξ΄ αντικειμένου « επικράτηση του ισχυρότερου» από τις δυνάμεις που τον αποτελούν.



ΚΟΝΓΚΟ «Παιδιά στρατιώτες έσφαξαν 200 αμάχους με κουζινομάχαιρα»



Ο ΖΕΡΜΕΝ ΚΑΤΑΝΓΚΑ και ο Μάθιου Νγκουντζόλο, δύο πολέμαρχοι που δρούσαν στο Κονγκό, κατηγορούνται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ότι διέταξαν παιδιά στρατιώτες να εξαφανίσουν από τον χάρτη ένα χωριό 200 ανθρώπων. Η δίκη τους άρχισε προχθές. Αλλά η κατηγορία που τους αποδίδεται μοιάζει σαν ένα ασήμαντο επεισόδιο σε μια χώρα που βιώνει τη «χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο». 
Το θέατρο των συγκρούσεων είναι στις ανατολικές επαρχίες της χώρας όπου εμπλέκονται ο επίσημος στρατός του Κονγκό, αντάρτες του Εθνικού Κογκρέσου για την Υπεράσπιση του Λαού, οι Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντας, οι εθνικοί στρατοί της Αγκόλας και της Ζιμπάμπουε. Το Ανατολικό Κονγκό βιώνει καθημερινά τη φρίκη- βιασμοί, αναγκαστική στρατολόγηση μικρών παιδιών, λεηλασίες, μαζικοί φόνοι. Πέρα από τους ευγενείς στόχους της «απελευθέρωσης» ή της «ανεξαρτησίας», το μήλον της Έριδος είναι τα κοιτάσματα σε διαμάντια και χρυσό. 
Ο 31χρονος Ζερμέν Κατάνγκα και ο 39χρονος Μάθιου Νγκουντζόλο αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Την εποχή της παντοδυναμίας τους ήταν διοικητές δυο διαφορετικών ομάδων. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τον Φεβρουάριο του 2003 συνεργάστηκαν για να εκδικηθούν μια τρίτη ομάδα ανταρτών. Χρησιμοποίησαν παιδιά ως στρατιώτες για να σκοτώσουν 200 αμάχους μέσα σε λίγες ώρες. Βίασαν γυναίκες και υποχρέωσαν κάποιες από αυτές σε σεξουαλική δουλεία. «Κάποιους τους σκότωσαν στον ύπνο τους, άλλους έσφαξαν με κουζινομάχαιρα για να μην ξοδέψουν σφαίρες ή τους έκαψαν ζωντανούς», ανέφερε ο δημόσιος κατήγορος Λούις Μορένο Οκάμπο κατά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου. Η δίκη των Κατάνγκα και Νγκουντζόλο είναι δεύτερη που διεξάγεται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το Κονγκό, το οποίο συστάθηκε το 2002. Η πρώτη άρχισε τον περασμένο Ιανουάριο και στο εδώλιο κάθεται ο Τόμας Λουμπάνγκα με την κατηγορία της στρατολόγησης παιδιών. Είναι σαν μια σταγόνα στον ωκεανό: από το 1996, όταν ξέσπασε στο Κονγκό ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος, εκτιμάται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Και όπως υπενθυμίζει ο «Ιndependent», είναι σαν να επαναλαμβάνεται η ιστορία 100 χρόνια μετά. Στις αρχές του περασμένου αιώνα τα θύματα των τότε συγκρούσεων υπολογίζονταν σε 5 εκατομμύρια. 
 
Στις 19 Νοεμβρίου του 1909 είχε συγκεντρωθεί στο Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου μια ομάδα γνωστών προσώπων με αντικείμενο τις ωμότητες που διαπράττονταν στο Κονγκό. Την κινητοποίησή τους είχε προκαλέσει ένας πρώην ναυτιλιακός υπάλληλος, ο Έντμουντ Μόρελ, ο οποίος είχε αποκαλύψει την αλήθεια για το τότε Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό. Την ίδια ημέρα, ακριβώς εκατό χρόνια μετά, συγκεντρώθηκε στο Λονδίνο μια ομάδα ακτιβιστών για να υπενθυμίσουν αυτό που βιώνει η σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Στόχος τους είναι να εξετάσουν τη σχέση ανάμεσα στις ενέργειες του ανεπτυγμένου κόσμου και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων σε εκείνη τη χώρα της Κεντρικής Αφρικής.
Πηγή:TA NEA

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Περικλής Δημητρολόπουλος

Αποφάσισε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Όχι κάμερες στις παιδικές χαρές

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με την υπ' αριθμ. 77/2009 απόφασή της, δεν επέτρεψε στον δήμο Αθηναίων να εγκαταστήσει κάμερες, στις 147 παιδικές χαρές, που λειτουργούν όλο το 24ωρο. Η Αρχή επέτρεψε δοκιμαστικά για ένα χρόνο να εγκατασταθούν και να λειτουργούν κάμερες σε δέκα από τις 147 παιδικές χαρές, μόνον κατά τις βραδινές ώρες και αφού προηγουμένως ο δήμος Αθηναίων διορθώσει τις περιφράξεις, φωτίσει κατάλληλα τους χώρους και τους ασφαλίσει (κλείδωμα). Μετά τη δοκιμαστική παρέλευση ο δήμος Αθηναίων πρέπει να υποβάλει συγκριτική μελέτη, προκειμένου η Αρχή να αποφανθεί εκ νέου. Η Αρχή επισημαίνει ότι η λειτουργία των καμερών στις παιδικές χαρές προσβάλει το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής και υπάρχει ο κίνδυνος να περιορισθεί στα παιδιά "η ανάπτυξη της έννοιας της ελευθερίας τους, εάν πιστέψουν από μικρή ηλικία ότι είναι φυσιολογικό να παρακολουθούνται μέσω καμερών".

ΠΗΓΗ:www.agelioforos.gr

Κ.Κ.Ε-Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τις αποφάσεις της Συνόδου των Υπουργών Παιδείας της ΕΕ στις Βρυξέλλες

Η σύνοδος των Υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξέτασε την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Λισσαβόνας και της Μπολόνια, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και αποφάσισε τη λήψη άμεσων μέτρων για ταχύτερη και βαθύτερη αναπροσαρμογή όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και της κατάρτισης με βάση τις αντιδραστικές ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων. Στο επίκεντρο τους βρέθηκαν:

  • Το περιεχόμενο και η οργάνωση της μάθησης στη βάση των αναγκών της αγοράς.
  • Η αξιολόγηση και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.
  • Να δεθεί η κατάρτιση -μέσω της δια βίου μάθησης και της «κινητικότητας»- με τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
  • Η τριτοβάθμια εκπαίδευση να γίνει ευρύτατο πεδίο επιχειρηματικών επενδύσεων.

Στόχος τους είναι η εκπαίδευση να υπηρετήσει τη διαμόρφωση του αυριανού «απασχολήσιμου» και προπαντός στον έλεγχο της σκέψης και της δράσης του αυριανού εργατικού δυναμικού. Υλοποίηση αυτών των αποφάσεων σημαίνει βάθεμα της ταξικής διαλογής στην εκπαίδευση.

Οι προγραμματικές δηλώσεις και τα μέτρα που έχει ήδη εξαγγείλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ευθυγραμμίζονται με την ενιαία στρατηγική της ΕΕ και είναι συνέχεια της πολιτικής της ΝΔ.

Καμία αυταπάτη, καμία αναμονή! Τώρα οργανωμένη λαϊκή, νεολαιίστικη πάλη για να μπουν εμπόδια και τελικά να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στην παιδεία. Ανυπακοή στην πολιτική ΕΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. Πάλη για την παιδεία και την κοινωνία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Κ.Κ.Ε-Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τις εξελίξεις στο Ντουμπαϊ και στην ελληνική οικονομία



Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Ντουμπάι φανερώνουν πόσο αναιμική και ασταθής είναι η πορεία εξόδου της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση. Έρχονται να αποδείξουν πόσο επικίνδυνοι μύθοι είναι τα πρότυπα καπιταλιστικά οικονομικά «θαύματα» που έχουν κατά καιρούς προβάλλει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αποδεικνύουν επίσης ότι ο παρασιτισμός είναι νόμος της αγοράς, τον γεννά η δράση και η διαπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις τράπεζες, σε όλους τους κλάδους. Αυτή είναι η βάση των κερδοσκοπικών αγοραπωλησιών σε όλα τα χρηματιστήρια, φυσικά και στο ελληνικό.Η διόγκωση του δημόσιου χρέους δεν αποτελεί ιδιομορφία του ελληνικού καπιταλισμού. Στο έδαφος της κρίσης το δημόσιο χρέος διογκώνεται στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, μέχρι την Ιταλία και τα Ην. Αραβικά Εμιράτα.Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, πρέπει να απορρίψουν την κινδυνολογία των μηχανισμών της πλουτοκρατίας. Δεν πρέπει να δεχτούν να πληρώσουν και πάλι αυτοί είτε για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους είτε για την αποπληρωμή μιας νέας διόγκωσής του. Τα δημοσιευμένα κέρδη για το 9μηνο 2009 επιβεβαιώνουν την ανάγκη να φορολογηθεί τώρα το μεγάλο κεφάλαιο με συντελεστή 45%. Να μειωθούν άμεσα οι στρατιωτικές δαπάνες για τα σχέδια του ΝΑΤΟ.



Τι έχει να φοβηθεί ο βρεγμένος από τη βροχή; - Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Κι αν ... καταρρεύσει;

Από την επομένη των εκλογών ο ...αεράτος Παπανδρέου, που επιζητώντας προεκλογικά τις ψήφους των εργαζομένων διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι χρήματα και πόροι υπάρχουν, άρχισε να ανακαλύπτει «άδεια ταμεία», «εκτροχιασμό των ελλειμμάτων», «καταβαράθρωση της αξιοπιστίας» και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι χρειάζεται για να περιγραφεί μια οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εντάξει. Το επιδιωκόμενο, εκ μέρους των κυβερνώντων, είναι πασιφανές. Μαζί με την ΕΕ και τους εδώ εκπροσώπους του κεφαλαίου, ξέρουν ότι όσο εντείνονται η καταστροφολογία και οι ανησυχίες, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουν να αποκρούσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, που σηματοδοτούν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν σχεδιάσει να εφαρμόσουν. Και εδώ μιλάμε για ακόμα πιο επαχθή, για τα λαϊκά στρώματα, μέτρα για τα εργασιακά, το Ασφαλιστικό, το λεγόμενο άνοιγμα των επαγγελμάτων, τα βαρέα και ανθυγιεινά και πάει λέγοντας... Ολα τα ζητήματα, δηλαδή, που από θέσεις στρατηγικής στόχευσης έχουν θέσει στην ημερήσια διάταξη το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του με τη συμφωνία της Λισαβόνας.

Αν, τώρα, τους πάρει κανείς στα σοβαρά, η τρομοκρατία που σπέρνουν ειδικά το τελευταίο διάστημα συνδέεται κύρια με τους ...φόβους των ξένων χρηματοοικονομικών οίκων για τη δυνατότητα που θα έχει και στο μέλλον το ελληνικό δημόσιο να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά τους τόκους που απορρέουν από τα τοκογλυφικά επιτόκια, με τα οποία δανείζουν το ελληνικό δημόσιο. Και επειδή υποτίθεται πως δε διαθέτουν αυτή τη σιγουριά, φουσκώνουν ακόμα περισσότερο τα επιτόκια, με αποτέλεσμα να απαιτούνται ακόμα μεγαλύτερα ποσά για την εξόφληση του κρατικού χρέους.

Δύο είναι τα ζητήματα που προκύπτουν με αυτά τα δεδομένα. Το πρώτο - το γνωστό και χιλιοαπαντημένο από τους κομμουνιστές - ποιος ευθύνεται για τα ελλείμματα, ποιος έβαλε αφεντικά στο κεφάλι μας τους ξένους και ντόπιους τραπεζίτες, πού πάει, εντέλει, ο συνεχώς αυξανόμενος πλούτος που επί τόσες δεκαετίες παράγουν οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου. Τις απαντήσεις τις αγνοούν μόνο όσοι επιδιώκουν τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Τα ελλείμματα και τα χρέη του κράτους διογκώνονται αποκλειστικά εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, που διοχετεύει όλο και περισσότερους πόρους στην άρχουσα τάξη και τη μεγάλη εργοδοσία. Και τα προσφέρει αφειδώς, ακόμα και μέσω του κρατικού δανεισμού.

Το δεύτερο συνδέεται με τις επιπτώσεις της επαπειλούμενης οικονομικής ...καταστροφής, όπως την αντιλαμβάνονται η κυβέρνηση και εκείνοι τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί. Γιατί, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τι έχει να φοβηθεί ο βρεγμένος από τη βροχή; Τι περισσότερο, δηλαδή, θα χάσει ο άνεργος, ο απολυμένος των stage από το δημόσιο, ή οι νέοι και οι νέες που εργάζονται για 400 και 500 ευρώ το μήνα; Ποιες θα είναι οι απώλειες για τους όλο και περισσότερους περιστασιακά απασχολούμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης; Τι χειρότερο θα προκύψει για τον ροδακινοπαραγωγό της Πέλλας που του κλέβουν τη σοδειά με 18 λεπτά το κιλό; Ποιο είναι το διακύβευμα για το σύνολο των εργαζομένων, που είτε βρισκόμαστε σε εποχή άνθησης και οικονομικής ανάπτυξης, είτε σε κρίση, του φωνάζουν «σκάσε και σκάβε»;

Δε χρειάζεται καμιά υποχωρητικότητα και επιφύλαξη. Καμιά ταλάντευση και δισταγμός. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στο σύνολό τους πρέπει να απαιτήσουν όσα δικαιούνται. Και, εδώ που τα λέμε, δικαιούνται τα πάντα.
ΠΗΓΗ:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ποιός κλέβει το νερό από τις Πρέσπες ; "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"



Η συστηματική (εκατομμύρια κυβικά) κλοπή νερού της λίμνης των Πρεσπών από την ΠΓΔΜ, είναι - όπως αποκάλυψε το χθεσινό ΠΟΝΤΙΚΙ (Πέμπτη 26/11) - ένα σοβαρότατο περιβαλλοντικό έγκλημα που λογικά θα πρέπει να απασχολήσει την τριμερή συνάντηση Παπανδρέου-Γκρούεφσκι-Μπερίσα γίνεται σήμερα με πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού και αφορά όπως επισήμως ανακοινώθηκε τις
δυνατότητες συνεργασίας για την προστασία και τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής του Πάρκου Πρεσπών (Κέντρο Πληροφόρησης Πύλης). Όπως σημειώνεται στο σχετικό δημοσίευμα με τον τίτλο «Ποιος κλέβει το νερό από τις Πρέσπες;»

«Ξέχασε» τι είχε να πει ο υπουργός Εργασίας


Καμιά απάντηση δεν έδωσε ο υπουργός Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδος στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας. Είπε, μάλιστα, πως δεν έχει τίποτα καινούριο να πει για ένα θέμα απ' το οποίο εξαρτάται η ζωή και το μέλλον των οικοδόμων και των οικογενειών τους. Γιατί; Για ποιο λόγο;

Το ζήτημα, βέβαια, είναι, όχι ότι ο υπουργός Εργασίας δεν έχει κάτι να πει, αλλά ότι, όπως η σημερινή του ΠΑΣΟΚ, έτσι και κάθε αστική κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει τίποτα από την πολιτική που απαιτείται για μιαν οικοδομική δραστηριότητα, που όχι μόνο θα απαντήσει στην ανεργία των οικοδόμων, αλλά και στο κρίσιμο ζήτημα της λαϊκής στέγης. Ο υπουργός «δεν είχε τίποτα να πει», διότι και στο θέμα της οικοδομικής δραστηριότητας αποτυπώνονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης που υπάρχουν: Απ' τη μια, αυτή που συνδέει την αναθέρμανσή της με την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων κ.λπ. Δηλαδή, κατασκευές έργων σε όφελος του λαού. Απ' την άλλη, αυτή που συνδέει την οικοδομική δραστηριότητα με τα κέρδη των εργολάβων και την κατασκευή έργων που απαντούν στις ανάγκες της αστικής τάξης.

Να γιατί, από τη μία, οι εργάτες με την ταξική τους συσπείρωση και πάλη πρέπει να παλεύουν για αιτήματα που θα τους ανακουφίσουν (π.χ. έκτακτο επίδομα στους ανέργους), αλλά και χωρίς αυταπάτες να δυναμώνουν την πάλη που θα συγκρουστεί ολοκληρωτικά με την πολιτική που ποδοπατά τις ανάγκες τους και προωθεί ανάπτυξη αντίθετη από τα δικά τους συμφέροντα. Σ' αυτό το ζήτημα, η κυβέρνηση έχει να πει πολλά. Και τα λέει, με την πολιτική της...


Πηγή :www.rizospastis.gr

Παραίτηση του επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων εξαιτίας της σφαγής Αφγανών αμάχων από ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με την Bild, ο πρώην υπουργός Αμυνας Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ (στη φωτογραφία) παρότι γνώριζε για την παρουσία αμάχων μεταξύ των δεκάδων θυμάτων στην επίθεση, επέμεινε αρχικά ότι δεν υπήρχε κανένας .ά

Στην παραίτηση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Βόλφγκανγκ Σνάιντερχαν κατέληξε η προσπάθεια συγκάλυψης από τη γερμανική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μιας σφαγής Αφγανών αμάχων από ΝΑΤΟικές δυνάμεις.Στις 4 Σεπτεμβρίου οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν βομβάρδισαν ύστερα από εντολή του Γερμανού συνταγματάρχη Γκέοργκ Κλάιν δύο βυτιοφόρα που είχαν κλαπεί νωρίτερα από τους Ταλιμπάν. Ο συνταγματάρχης Κλάιν υποστήριξε αργότερα ότι έδωσε την εντολή για την επίθεση φοβούμενος ότι Ταλιμπάν θα χρησιμοποιούσαν τα βυτιοφόρα σε κάποια επίθεση αυτοκτονίας. Δεν έχει αποσαφηνιστεί πόσα άτομα σκοτώθηκαν στην επίθεση. Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάνουν λόγο για τον θάνατο 70 αμάχων, ενώ η αφγανική κυβέρνηση μιλά για 100 νεκρούς, από τους οποίους οι 30 ήταν άμαχοι.Η παραίτηση του αρχηγού των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων Βόλφγκανγκ Σνάιντερχαν ανακοινώθηκε χθες στο Κοινοβούλιο, κατά την έναρξη της συζήτησης για την παρουσία των γερμανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και ενώ στη γερμανική πρωτεύουσα έφτανε ο γενικός γραμματέας της Ατλαντικής Συμμαχίας Αντερς Φογκ Ράσμουσεν για συνομιλίες με την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών Γκουίντο Βεστερβέλε άνοιξε τη συζήτηση στο κοινοβούλιο ζητώντας "ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη" στο θέμα της ανάπτυξης των γερμανικών δυνάμεων στην περιοχή Χιντού Κους. Της συζήτησης προηγήθηκε έκθεση που δημοσίευσε η εφημερίδα Bild, η οποία ανέφερε ότι η κυβέρνηση δεν ήταν ειλικρινής σε σχέση με όλα όσα ήταν σε γνώση της για τα αθώα θύματα στη συγκεκριμένη αεροπορική επιδρομή. Σύμφωνα με την Bild, ο πρώην υπουργός Αμυνας Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ παρότι γνώριζε για την παρουσία αμάχων μεταξύ των δεκάδων θυμάτων στην επίθεση, επέμεινε αρχικά ότι δεν υπήρχε κανένας άμαχος ανάμεσα στα θύματα σε συνεντεύξεις του στον Τύπο και το κοινοβούλιο.Τις τελευταίες εβδομάδες το θέμα της επίθεσης στην Κουντούζ προκαλεί οργισμένες αντιδράσεις στη Γερμανία, όπου σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις, η πλειοψηφία του γερμανικού λαού αντιτίθεται πλέον στη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Την περασμένη εβδομάδα το γερμανικό υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε την παράταση κατά ένα χρόνο της γερμανικής αποστολής. Η απόφαση πρεέπει τώρα να εγκριθεί από το Κοινοβούλιο.


Πηγή:ΑΥΓΗ

Βιαίο στοπ στη... δανεική ανάπτυξη «Τέλος εποχής» στο Ντουμπάι υπό το βάρος χρεών ύψους 80 δισ. δολαρίων

Η διεθνής οικονομική κρίση επιτάχυνε την κατάρρευση του μοντέλου ανάπτυξης του Ντουμπάι, που μέχρι πρόσφατα φιλοδοξούσε να γίνει το μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό και τουριστικό κέντρο του αραβικού κόσμου.
Το εμιράτο ανακοίνωσε την Τετάρτη πως θα ζητήσει από τους πιστωτές της Dubai World και της Νakheel (κατασκευαστικής εταιρείας) να συμφωνήσουν σε «πάγωμα» χρεών ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, έως τον ερχόμενο Μάιο του 2010, στο πλαίσιο της «αναδιάρθρωσης» του ομίλου.
Το παθητικό της Dubai World είναι 59 δισ. δολάρια, ενώ το συνολικό χρέος του Ντουμπάι ανέρχεται στα 80 δισ. δολάρια.
Το Ντουμπάι, έκτασης 4.114 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι ένα από τα επτά αυτοδιοικούμενα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Καθώς δεν έχει μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως τα άλλα εμιράτα και γενικότερα οι αραβικές χώρες, τα τελευταία χρόνια αξιοποιώντας την πρωτοφανή έκρεξη της παγκόσμιας ρευστότητας πρωταγωνίστησε στον τομέα των κατασκευών, κατασκευάζοντας από τεχνητά νησιά και ουρανοξύστες μέχρι χιονοδρομικά κέντρα (με τεχνητό φυσικά χιόνι) και πολυτελείς πόλεις μέσα στην έρημο.
Όμως, το σύμβολο της παγκόσμιας «ευημερίας», την εποχή της υψηλής ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και της ξέφρενης χρηματιστηριακής ανόδου, έγινε μέσα σε δύο χρόνια περίπου, το σύμβολο της παγκόσμιας «ματαιοδοξίας», καθώς η φρενήρης ανάπτυξη κατακρημνίστηκε με την πιστωτική κρίση και τη συνακόλουθη παγκόσμια ύφεση, τη χειρότερη των έξι τελευταίων δεκαετιών. 

* Οι βρετανικές τράπεζες έχουν τα περισσότερα δάνεια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες, σύμφωνα με έκθεση της Royal Bank of Scotland. 

Τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι ευρωπαϊκές τράπεζες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπολογίζονται στα 87,3 δισ. δολάρια, εκ των οποίων τα 49,5 από βρετανικές τράπεζες.

Πηγή:www.in.gr-Newsroom ΔΟΛ 

Ένοχος για εσχάτη προδοσία ο πρώην πρόεδρος της Ονδούρας Ζελάγια



Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ονδούρας έκρινε τον Μανουέλ Ζελάγια ένοχο για έξι κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και αυτή της εσχάτης προδοσίας, όπως αναφέρεται σε έκθεση που κατατέθηκε στο Κογκρέσο της χώρας, το οποίο θα πρέπει την επόμενη εβδομάδα να αποφασίσει για την επιστροφή ή όχι του ανατραπέντος προέδρου στην εξουσία.
Η πρόταση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, "βασίζεται σε έξι αδικήματα" όπως εσχάτη προδοσία, ανυπακοή στη δικαιοσύνη και κατάχρηση εξουσίας, όπως είπε ο πρόεδρός του, Χόρχε Ριβέρα.
Το Κογκρέσο θα συνεδριάσει στις 2 Δεκεμβρίου, τρεις ημέρες μετά τις προεδρικές εκλογές της Κυριακής, για να αποφανθεί για την αποκατάσταση του Ζελάγια.
Τον Αύγουστο το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αντιταχθεί στην επιστροφή του Ζελάγια στην εξουσία, μολονότι κάτι τέτοιο συζητείτο στις διαπραγματεύσεις για την έξοδο από την κρίση.
Στις 21 Αυγούστου το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ανακοινώσει ότι εάν ο Ζελάγια επέστρεφε στη χώρα του μετά το πραξικόπημα θα συλλαμβανόταν και θα δικαζόταν για 18 κατηγορίες.
Ο ανατραπείς πρόεδρος επέστρεψε στην Τεγκουσιγκάλπα στις 21 Σεπτεμβρίου και βρήκε καταφύγιο στην πρεσβεία της Βραζιλίας.

Πηγή:www.nooz.gr

Ο ύμνος του ΕΛΑΣ -Στίχοι: Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη Μουσική: Νίκος Τσάκωνας





Η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ τιμά τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944


5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009



Φόρο τιμής στον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 αποτίει η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ με δύο σημαντικές εκδηλώσεις: Η πρώτη θα γίνει στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό στις 18.30 με ομιλητή τον Δημήτρη Αρβανιτάκη μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΚΟΑ. Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας και θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό αφιέρωμα. 
Η δεύτερη θα γίνει στα "Προσφυγικά" της Λ. Αλεξάνδρας στις 11.00, κατά την οποία θα τοποθετηθεί τιμητική στήλη για τους  μαχητές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που πολέμησαν ενάντια στην αστική τάξη και στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό. 

Εν όψει της επετείου από τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ

Δεν ήταν μόνο μια αφορμή αλλά και μια επιπλέον αιτία, η δολοφονία του Αλέξη για αυτό το ξέσπασμα οργής της νεολαίας τον περσινό Δεκέμβρη. Γιατί στο πρόσωπο του Αλέξη η νεολαία έβλεπε τον εαυτό της, έβλεπε το πόσο αξίζει η ζωή σ' αυτό το σύστημα. Και την συντάραξε! Βέβαια η νεολαία τα είχε πάρει τα μαθήματά της από χιλιάδες άλλα «περιστατικά» ...

Γιατί ο δολοφονημένος Αλέξης ήταν η φυσική κατάληξη της διαρκούς κρατικής τρομοκρατίας και βίας απέναντι στο φοιτητικό ξεσηκωμό (νόμος πλαίσιο, άρθρο 16), των εισαγγελικών επεμβάσεων στα σχολεία και των μαθητοδικείων.

Γιατί ο δολοφονημένος Αλέξης δένεται με ένα αόρατο νήμα με τα εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένα παιδιά του Ιράκ, του Πακιστάν, της Παλαιστίνης που θάφτηκαν κάτω από τις αμερικανοΝΑΤΟικές βόμβες και τα ισραηλινά τανκς. Με τα εκατομμύρια παιδιά που συνεχίζουν να πεθαίνουν από έλλειψη τροφής και νερού, στην ξεχασμένη Αφρική, στις φαβέλες της Λατινικής Αμερικής. στις φτωχογειτονιές των πόλεων και των χωριών της Ασίας.

Επομένως η νεολαία μέσα από τη δολοφονία ενός από αυτήν διαπίστωσε την απανθρωπιά του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος. Που η ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη δεμένη αδιάλυτα με τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστών για νέες αγορές φέρνει πολέμους και εξαθλίωση, επιβάλλει την μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δουλοπάροικους. Και ότι όλα αυτά δεν αφορούν κάποιους άλλους. Αλλά αφορούν όλες τις χώρες, όλους τους λαούς και τη νέα γενιά. Αφορούν την ίδια!

Όπως εκρηκτικά ήταν αυτά που ζούσε και έβλεπε η νεολαία στο σχολείο και τις σχολές, στο σπίτι, στη γειτονιά, στις απάνθρωπες πόλεις ή τα σχεδόν ερειπωμένα χωριά. Το ατέλειωτο τρέξιμο για να ανταπεξέλθουν σε ένα σχολείο που δεν είναι φτιαγμένο γι αυτά. Τις διαγραφές, την ξέφρενη εντατικοποίηση, την κατάργηση των δωρεάν παροχών, την μετατροπή των πτυχίων σε κουρελόχαρτα πιστοποίησης που καθιστούν αφιλόξενα για τη φοιτητική και σπουδαστική πλειοψηφία τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Την απόγνωση των πατεράδων για το μεροκάματο που δεν φτάνει, για το χωράφι που δίνεται προίκα στη τράπεζα. Την απελπισία της απολυμένης μάνας, και των φίλων του που συμπληρώνουν τις ουρές των ανέργων ή δουλεύουν «πακετάδες» για ένα κομμάτι ψωμί. Την απογοήτευση του «τυχερού» γιου της γειτόνισσας, που φτιάχνει, με το(α) πτυχίο(α) του και τα σεμινάριά του, συνεχώς βιογραφικά αναζητώντας δουλειά. Το αγκομαχητό του μετανάστη και των παιδιών του να τα βγάλουν πέρα σε ένα σύστημα που τους λέει «λαθραίους» και τους θεωρεί φτηνές μηχανές παραγωγής κερδών.

Και ΞΕΣΠΑΣΕ! Όπως τα ορμητικά νερά ενός χειμάρρου, που έχουν μπαζώσει την κοίτη του. Τρομάζοντας το σύστημα και τους εκφραστές του (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που έβγαλε τους πραιτωριανούς του στο δρόμο και τους πληρωμένους δημοσιογράφους του στα κανάλια-εφημερίδες του, να τρομοκρατήσουν και να «συνετίσουν» τη νεολαία. Και όταν είδε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό κάλεσε την Αλέκα και τον Αλέκο στο Μαξίμου απαιτώντας να συμβάλλουν στο σταμάτημα της νεανικής έκρηξης. Και το πράξανε περισσότερο ή λιγότερο. Το ΚΚΕ στάθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος εχθρικό απέναντι στην έκρηξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού έπαιξε λίγο για ψηφοθηρικούς λόγους με τη νεανική έκρηξη προσαρμόστηκε γρήγορα στα όρια που του έχει θέσει το σύστημα. Με δύο λόγια ο Δεκέμβρης έθεσε ξανά την επίσημη «αριστερά» μπροστά στα υποταγμένα χαρακτηριστικά της και τον ρεφορμιστικό προσανατολισμό της.

Ο Δεκέμβρης ανέδειξε ταυτόχρονα τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και την σύγχυση μεγάλου μέρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κυριάρχησαν η εκλογικοποίηση του αγώνα («κάτω η κυβέρνηση»), η απαξίωση του μαζικού κινήματος και οι φαντασιώσεις περί των κέντρων αγώνα «ομφαλού» της εξέγερσης. Έτσι εξαντλήθηκαν οι κινηματικοί όροι αλλά και δεν διαμορφώθηκαν οι πολιτικοί που θα μετασχημάτιζαν τον Δεκέμβρη σε μαζικό αγωνιστικό κίνημα νεολαίας-λαού.

Έμεινε έτσι ο αναρχικός, αντιεξουσιαστικός χώρος. Που θεώρησε την εξέγερση δική του και μέγιστο προσόν της ακριβώς εκείνες τις αδιέξοδες και προς εκμετάλλευση από τον αντίπαλο μορφές που πήρε αυτή, αποτέλεσμα της κατάστασης του κινήματος και έλλειψης μιας μαζικής επαναστατικής αριστεράς. Γι αυτό το λόγο και δεν ήθελε να συμβάλλει στη μετουσίωση της νεανικής έκρηξης σε μαζικό νεολαιίστικο κίνημα. Μόνο που έτσι αποκάλυψε τον στενό του ορίζοντα και τις περιορισμένες στοχεύσεις του! Οι οποίες εξαντλούνται στην ταύτιση του συστήματος με τον μπάτσο, στον ατομικιστικό παραδειγματισμό της «βολεμένης κοινωνίας» και στέκονται μακριά από την πάλη για την ανατροπή του συστήματος.

Ένα χρόνο μετά οι αιτίες που έσπρωξαν μαζικά τη νεολαία στο δρόμο της εξέγερσης όχι μόνο παραμένουν αλλά έχουν μεγαλώσει. Η κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο καθορίζει και την ένταση της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διαλύει γοργά τις αυταπάτες που είχε σπείρει. Εξαπολύει σε όλο το φάσμα των δικαιωμάτων και των καταχτήσεων λαού και νεολαίας ένα νέο γύρο επίθεσης. Πιο άγριο, πιο βαθύ, από τους προηγούμενους. Έχει βάλει μπροστά τη μηχανή κατεδάφισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Κλιμακώνει και επεκτείνει την επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη σύγχρονη δουλεία. Προχωρά σε ένα νέο κύκλο ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, παίρνει νέα φορομπηχτικά μέτρα, ενισχύει κατακόρυφα τις πολιτικές της φτώχειας και της ανεργίας. Έτσι με στόχο να αντιμετωπίσει την γενικευμένη κρίση, και να αποκαταστήσει τη κερδοφορία του κεφαλαίου, προχωρά ακόμα πιο γρήγορα στην οικοδόμηση ενός νέου εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Γεγονός που επιβάλλει την εκτίναξη της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής στα ύψη. Γιατί η αστική τάξη μπροστά στο κίνδυνο των νέων εκρήξεων που γεννά η πολιτική της θωρακίζει το σύστημά της, θέλει με τη βία να καθυποτάξει λαό και νεολαία.

Μέσα στο λογαριασμό της νέας κυβέρνησης είναι και η απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Υποκλίνονται στους αμερικανούς και στους σχεδιασμούς τους για Βαλκάνια - ορμητήριο στη πάλη τους για παγκόσμια κυριαρχία, αποδέχονται τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, συναινούν σε λύσεις διχοτόμησης της Κύπρου. Λειτουργούν σαν ατζέντηδες της πολιτικής της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Προκειμένου να διασώσουν και να αναπαράγουν την κυριαρχία τους επάνω στο λαό και τη νεολαία δεν διστάζουν να προωθήσουν όλα εκείνα τα μέτρα που μετατρέπουν χώρα σε έρμαιο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και το λαό δούλο και επαίτη στο τόπο του: αποβιομηχάνιση, ξεκλήρισμα της αγροτιάς, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Βασικό τμήμα της γενικευμένης αντιλαικής επίθεσης αποτελεί και η συνέχιση της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης. Βασικοί πυλώνες της είναι ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ, ο νόμος για τα ΚΕΣ και η ευρωπαϊκή οδηγία 36/05, η αξιολόγηση και η δια βίου εκπαίδευση. Αυτή στοχεύει στο χτύπημα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στην ένταση των ταξικών φραγμών. Που ήδη δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο σπουδών ώστε να δημιουργηθεί το έδαφος πάνω στο οποίο θα προωθηθεί ένας κεντρικός στόχος του συστήματος και της ΕΕ: το σπάσιμο των ενιαίων σπουδών μας σε κύκλους, περιόδους και υποπεριόδους. Ώστε να μείνουν «λίγοι κι εκλεχτοί» αυτοί που θα φτάνουν στο τέλος των σπουδών. Ώστε για τους πολλούς να έρθει το τέλος των πτυχίων με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Ώστε να εμπεδωθεί στους σημερινούς φοιτητές η αυριανή τους «προοπτική»: εργαζόμενοι που θα περιπλανιόνται στο φαύλο κύκλο της εργασιακής ανασφάλειας, της ανεργίας, της μισής δουλειάς, της μισής ζωής, χωρίς δικαιώματα, έρμαια των αδηφάγων ορέξεων του κεφαλαίου.

Ρωτάμε λοιπόν: αυτή η πολιτική διορθώνεται; Με προτάσεις, με διαβούλευση, με διάλογο; Διορθώνεται με τις εποικοδομητικές προτάσεις στα όργανα συνδιοίκησης; Μπορούμε να την αντιπαλέψουμε με δήθεν προτάγματα «λαϊκής εξουσίας» ή «αριστερής διακυβέρνησης» μέσα στο καπιταλισμό; Μπορούμε να δώσουμε αγωνιστική διέξοδο με δήθεν ριζοσπαστικές προτάσεις μπαλώματος της αστικής εκπαίδευσης; Μπορούμε να φτιάξουμε κίνημα αρνούμενοι την κοινή δράση για την οικοδόμηση μετώπου αντίστασης λαού και νεολαίας και απαιτώντας από τους άλλους την υιοθέτηση της δικής μας άποψης σαν την υπέρτατη αλήθεια, όπως κάνουν οι δυνάμεις της επίσημης αλλά και πολλές από τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των παρατάξεών τους στα πανεπιστήμια;

Η πολιτική αυτή του συστήματος δεν διορθώνεται. ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ! Με μαζικούς, παρατεταμένους, ανυποχώρητους αγώνες της νεολαίας και του λαού. Αυτό το δρόμο μας δείχνει ο η νεανική αντιπολεμική πλημμυρίδα του 2003, ο αγώνας της γαλλικής νεολαίας ενάντια στο CPE, φοιτητικός ξεσηκωμός 2006-2007 η νεανική εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη, οι αγώνες που διεξάγει αυτές τις μέρες η νεολαία της Γερμανίας, της Αυστρίας, του Βελγίου. Αυτό τον δρόμο δείχνουν οι παλαιστίνιοι πιτσιρικάδες, η νεπαλέζικη νεολαία.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, ας τιμήσουμε τον δολοφονημένο Αλέξη, όπως του αξίζει. Ξεδιπλώνοντας την πάλη μας ενάντια στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, ενάντια στη πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ. Ας μετατρέψουμε την επέτειο του ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξη σε βήμα έκφρασης του κινήματος μας και των δικαιωμάτων μας. Μαζί με την μαθητική και εργαζόμενη νεολαία, τους άνεργους νέους και νέες, τους εργαζόμενους. Ας προετοιμάσουμε έναν Δεκέμβρη λαϊκής και νεολαιίστικης ανάτασης. Εφαλτήριο για την οικοδόμηση ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ λαού και νεολαίας με στόχο την ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτής της πολιτικής που δολοφονεί κάθε μέρα τα δικαιώματά μας και τα όνειρά μας. Ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της φτώχειας και των πολέμων και της ταξικής εκπαίδευσης.

ΟΛΟΙ στις ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΜΑΣ !

ΝΑ ΞΑΝΑΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ !

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ !

- ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

- ΟΛΟΙ στον ΑΓΩΝΑ για ΔΗΜΟΣΙΑ- ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ , για ΣΤΑΘΕΡΗ και ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΚΕΨΗΣ-ΔΡΑΣΗΣ.

- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΣΙΝΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ, ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ . ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ -ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ :

  1. ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ την ΚΥΡΙΑΚΗ 6 του ΔΕΚΕΜΒΡΗ. ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ.
  2. ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ.
    ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ-ΜΑΘΗΤΩΝ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ τη ΔΕΥΤΕΡΑ 7 του ΔΕΚΕΜΒΡΗ.
  3. ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ με ΚΑΤΕΛΛΕΙΜΕΝΕΣ τις ΣΧΟΛΕΣ.

25 ΝΟΕΜΒΡΗ 2009

Αγωνιστικές Κινήσεις

σε ΑΕΙ-ΤΕΙ