Του Θανάση Καρτερού
Μετά την εκτέλεση της εσχάτης των ποινών, δόθηκε από τη Σέχτα και το σκεπτικό της απόφασης για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Και ενημερωθήκαμε ότι δεν είχαν προσωπικά μαζί του. Με τη θέση του στο σύστημα εξουσίας τα είχαν. Άσχετα αν τελικά δεν σκότωσαν τη θέση του, την οποία θα πάρει φυσικά κάποιος άλλος, αλλά τον ίδιο. Ούτε βέβαια με την οικογένειά του τα είχαν - πήραν μάλιστα μέτρα για να την προστατεύσουν. Άσχετα αν την αφάνισαν, αφήνοντας στη θέση της μια χήρα με ένα ορφανό στην αγκαλιά κι ένα στην κοιλιά.
Αν έχει όμως κάτι εντυπωσιακό η προκήρυξη, δεν είναι η βιαιότητα των εκφράσεων, οι απειλές, η φαιά έπαρση που φτάνει στον μαύρο ναρκισσισμό. Είναι η αυταρχική,εξουσιαστική νοοτροπία που αποπνέει. Ανακατεύουν στη χύτρα τους την ποίηση της επανάστασης με σάλια και αίματα, για να αναδείξουν σε απόλυτη εξουσία, απόλυτους δικαστές, απόλυτους δημίους, απόλυτους εξουσιαστές τελικώς, τους εαυτούς τους.