Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Έκθεση έργων καλλιτεχνών από την Βόρεια Κορεά στην Αυστραλία.



Επετράπη μεν η έκθεση των έργων των καλλιτεχνών από τη Βόρεια Κορέα στην Τριενάλε της Αυστραλίας, αλλά όχι και η είσοδος των ίδιων των καλλιτεχνών. Η αυστραλιανή κυβέρνηση απαγόρευσε την επίσκεψή τους στη χώρα, υποστηρίζοντας ότι το στούντιό τους αποτελεί εργαλείο προπαγάνδας της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Βόρειας Κορέας. Εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Αυστραλίας προσέθεσε ότι η λογοκρισία προέκυψε ως αντίδραση στο πρόγραμμα πυρηνικών εξοπλισμών και πυραύλων της χώρας. Ο διευθυντής της γκαλερί Κουίνσλαντ, όπου θα συνεχίσουν οι πίνακες να εκτίθενται, δήλωσε: «Σεβόμαστε τις επιθυμίες της κυβέρνησης, αλλά είμαστε πολύ απογοητευμένοι», προσθέτοντας ότι τα έργα είναι «εξαιρετικά δυνατά και όμορφα».
Πηγή:www.ethnos.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΔΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟΥ Τ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΔΟΝ καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο την απαίσχυντη πράξη κάποιων αρρωστημένων να προβούν στην κλοπή της σορού του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου.
Αυτή η απαράδεκτη, ανήθικη, μακάβρια και ιερόσυλη ενέργεια προκαλεί αποτροπιασμό και προσβάλει τα ήθη, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας. Τέτοιες πράξεις είναι εντελώς ξένες προς την νοοτροπία του Κυπριακού λαού, για τούτο και θεωρούμε την συγκεκριμένη πράξη, πράξη προβοκάτσιας.
Απευθύνουμε έκκληση προς τον Κυπριακό λαό να παραμείνει ψύχραιμος και ενωμένος σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνά ο τόπος μας. 
Πιστεύουμε ότι οι Αρχές θα διερευνήσουν σε βάθος και θα εξαντλήσουν όλα τα μέσα για την πλήρη εξιχνίαση της υπόθεσης έτσι που να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι αυτής της αισχρής ενέργειας.


Έρχονται και... συσσίτια;- Ο λαός δεν ζητιανεύει,απαιτεί τα δικαιώματα του.


Σε συζήτηση που είχε χθες με τους Κοινοβουλευτικούς Συντάκτες ο Ανδρέας Λομβέρδος προανήγγειλε τη λήψη μέτρων για τη στήριξη των ανέργων.Για να μπορούνε, το λοιπόν, οι μη έχοντες εργασία να περιφέρονται φτηνά δώθε- κείθε και να αλλάζουν παραστάσεις, σώζοντας έτσι τον ψυχισμό τους από βέβαιη κατάθλιψη, ο Υπουργός Εργασίας σκοπεύει να διαπραγματευτεί με τον ΗΣΑΠ και την ΕΘΕΛ και να τους εξασφαλίσει φτηνότερα (μέχρι και κατά 50% ει δυνατόν) εισιτήρια.Σκοπεύει επίσης να συνομιλήσει με μεγάλες εταιρίες ειδών διατροφής προκειμένου να επιτύχει εκπτώσεις υπέρ αυτών,… των εργασιακώς αναξιοπαθούντων.  Οι διατροφικές εταιρίες βέβαια, συνήθως ενδιαφέρονται για τη σύναψη Καρτέλ και όχι για πωλήσεις με καρτέλες και κουπόνια. Επειδή όμως ο Υπουργός έχει καλές προθέσεις και πειθώ, όλα τα φιλάνθρωπα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξουν πολλοί εκ των ανέργων που θα ντραπούν να κάνουν χρήση των ειδικών και ευκαιριακών αυτών παροχών. Δε θέλουν παρηγοριά ως άρρωστοι μέχρι να βγει η ψυχή τους. Προτιμούν να ζήσουν.



Πηγή:www.topontiki.gr

Ανακοίνωση ΔΗΚΟ για την βεβήλωση της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου.


«Η απίστευτη ενέργεια  της κλοπής της σορού του αείμνηστου πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος, του αγωνιστή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στον τόπο μας,  Τάσσου Παπαδοπούλου, έχει κυριολεκτικά συγκλονίσει όλους μας.
 Ο Πρόεδρος του κόμματος μας, όλα ανεξαίρετα τα στελέχη, οι φίλοι και οι οπαδοί του Δημοκρατικού Κόμματος καταδικάζουν με αποτροπιασμό και βδελυγμία  το απεχθές έγκλημα. Στέκονται δίπλα στη σύζυγο του και τα άλλα μέλη της οικογένειας του, συμμερίζονται τη βαθιά τους οδύνη και θλίψη και απαιτούν τον εντοπισμό και την παραδειγματική τιμωρία των βέβηλων δραστών που έδρασαν οργανωμένα την παραμονή του πρώτου ετήσιου μνημόσυνου του εκλιπόντος αλλά αξέχαστου ηγέτη.
 Τα κίνητρα τους παραμένουν ανεξακρίβωτα  Σε καμία όμως περίπτωση δεν μειώνουν την απέραντη εκτίμηση και το σεβασμό μας προς τη μνήμη του Τάσσου Παπαδόπουλου. Προς τον άνθρωπο και τον πολιτικό που τίμησε το κόμμα μας και την πατρίδα μας και που το όνομα του έχει περίοπτη θέση στις σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας για την αγωνιστικότητα, την ευθυκρισία, την διορατικότητα και την αξιοπρέπεια  που πρέπει, με παράδειγμα τον ίδιο, να χαρακτηρίζει κάθε άλλον  που θέλει να προσφέρει στο λαό και τον τόπο του. Οι δράστες μπορεί να αφαίρεσαν τη σορό του, αλλά δεν αφαίρεσαν τίποτα από τη μνήμη, τις παρακαταθήκες και τη φωνή του που για μας παραμένει ζωντανή και κατευθύνει τις σκέψεις και την πολιτική μας στην αντιμετώπιση των κρίσιμων στιγμών που διέρχεται η πατρίδα μας.
Καλούμε το λαό να παραμείνει ψύχραιμος. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν θα ήθελε ποτέ να σημειωθούν οποιεσδήποτε ακρότητες. Αυτή είναι και η δική μας έκκληση. Καλούμε όμως παράλληλα όλους να δώσουν μαζικά το παρόν τους στο αυριανό του μνημόσυνο το οποίο θα τελεστεί στις 9 το πρωί στην εκκλησία Αγίου Νικολάου Κάτω Δευτεράς για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον αείμνηστο ηγέτη και να ανανεώσουμε την πίστη μας προς τις παρακαταθήκες που μας άφησε. Να υπογραμμίσουμε με την παρουσία μας ότι η μόνη οδός που μπορεί να επιλέξουμε για διεκδίκηση των δικαίων του λαού μας είναι η αγωνιστικότητα και η εμμονή στις θέσεις αρχών που με τόση θέρμη, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια υπηρέτησε ο ίδιος.

ΚΚΕ: Τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα δε θα έχουν τελειωμό, αν ο λαός δε σηκώσει αποφασιστικά το κεφάλι και δεν παλέψει ενωμένος για το δίκιο του. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, καμία θυσία για τα κέρδη και τα συμφέροντά της


Την επιτάχυνση των ανατροπών σε βάρος όσων ακόμα απέμειναν από στοιχειώδη λαϊκά δικαιώματα αποφάσισαν χτες οι Ευρωπαίοι εταίροι, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, σπεύδοντας, ταυτόχρονα, να διασφαλίσουν ένα νέο κύκλο υψηλής κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Αποφάσισαν νέα επίθεση στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου να μειωθεί ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης. Νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών, πάγωμα μισθών και συντάξεων, για να μειωθούν τα ελλείμματα, ώστε να υπάρξουν καινούρια κρατικά κεφάλαια για την ενίσχυση των μονοπωλίων. Περισσότερες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και φτηνά εργατικά χέρια για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σ' αυτό το φόντο, δεσμεύτηκε για νέα σκληρά αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια στο λαό για αυταπάτες και για χάσιμο χρόνου απέναντι στα οδυνηρά και άγρια μέτρα που επιθυμούν οι μεγάλοι επιχειρηματίες. Η ΝΔ συμφωνεί στη σκληρή αντιλαϊκή επίθεση. Η επιτυχία της απεργίας στις 17 του Δεκέμβρη και οι μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις πρέπει να είναι η πρώτη μεγάλη ισχυρή κοινή απάντηση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών και της νεολαίας.


Πηγή:Ριζοσπάστης

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές για το περιβάλλον στη Κοπενχάγη-Επεισόδια από μειοψηφία διαδηλωτώναπό


Ομάδα περίπου 300 ατόμων, ντυμένοι στα μαύρα και με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, επιτέθηκε σήμερα σε βιτρίνες καταστημάτων στο κέντρο της Κοπεγχάγης, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από το σημείο που ξεκίνησε η πορεία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, σύμφωνα με δημοσιογράφο του γαλλικού πρακτορείου.



Η ομάδα ήταν εφοδιασμένη με τούβλα, σφυριά και γκαζάκια. Σύμφωνα με το δημοσιογράφο, περίπου πενήντα αστυνομικοί για την αντιμετώπιση των ταραχών έσπευσαν, για να τους αντιμετωπίσουν, αλλά ακόμη δεν έχουν καταφέρει να τους θέσουν υπό έλεγχο.Τα επεισόδια ξέσπασαν τουλάχιστον μισή ώρα μετά την έναρξη της πορείας που γίνεται στην Κοπεγχάγη με αίτημα την επίτευξη μιας ισχυρής και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.Οι διαδηλωτές κατευθύνονται προς το Μπέλα Σέντερ, όπου διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα. Το κέντρο αυτό βρίσκεται σε απόσταση 6 χιλιομέτρων νότια του κέντρου της Κοπεγχάγης.Την ίδια ώρα, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από όλον τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για μια "ημέρα δράσης" για το κλίμα και συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Κοπεγχάγης, για να παροτρύνουν τους διαπραγματευτές που μετέχουν στη σύνοδο του ΟΗΕ να καταλήξουν σε μια ισχυρή και νομικά δεσμευτική συμφωνία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής."Υπολογίζουμε ότι ανέρχονται σε περίπου τριάντα χιλιάδες, όμως πρόκειται μόνον για μια εκτίμηση", δήλωσε αξιωματικός της αστυνομίας. Ωστόσο το τηλεοπτικό δίκτυο TV2 News της Δανίας αναφέρεται σε "30.000 ως 100.000 διαδηλωτές"."Μπλα, μπλα, μπλα. Δράστε τώρα!", "Δεν υπάρχει πλανήτης Β" και "Αλλάξτε πολιτική, όχι το κλίμα", είναι μερικά από τα συνθήματα που αναγράφονται στα πανό των διαδηλωτών στη δανική πρωτεύουσα.Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι αναμένει περισσότερους από 50.000 διαδηλωτές στη σημερινή πορεία στην Κοπεγχάγη, ενώ οι διοργανωτές της ανεβάζουν τον αριθμό τους σε 60 ως 80.000.Σε 19 συλλήψεις προέβη ήδη από την έναρξη της πορείας η δανική αστυνομία, ενώ 11 διαδηλωτές τέθηκαν υπό κράτηση για προληπτικούς λόγους ως ύποπτοι για εγκληματικές ενέργειες.Διαδηλώσεις για να πειστούν οι μετέχοντες στις διαπραγματεύσεις στην Κοπεγχάγη να υιοθετήσουν μια ισχυρή και νομικά δεσμευτική συμφωνία για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών γίνονται σήμερα σε όλο τον κόσμο.Στην Αυστραλία χιλιάδες άνθρωποι μετείχαν στην "Πορεία κατά της Υπερθέρμανσης" του πλανήτη, ενώ διαδηλώσεις και αγρυπνίες προγραμματίζεται να γίνουν από τα νησιά Φίτζι μέχρι τις ΗΠΑ για να καταστεί σαφής η επιθυμία του κόσμου για μεγαλύτερες μειώσεις των εκπομπών των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Πηγή:www.enet.gr-(Πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Τα χάλια της ελληνικής οικονομίας !

ΣΤΑΘΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ -ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΜΕΝΟΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
PRESS CITY
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Tαξικός Πόλεμος !


Εδώ και τώρα σκληρά μέτρα απαιτούν οι πλουτοκράτες. Εχουν κηρύξει ταξικό πόλεμο για τη «σωτηρία της οικονομίας». Επίθεση εφ' όλης της ύλης στα δικαιώματα του λαού και βομβαρδισμό στη συνείδησή του για τους κινδύνους... Τους δικούς τους, όχι του λαού. Σφοδρή ταξική επίθεση από το κεφάλαιο δέχεται η εργατική τάξη. Επιβάλλουν μέτρα που τσακίζουν εργασιακά και άλλα λαϊκά δικαιώματα, όπως η επέκταση ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και μέσω της μείωσης μισθών και του Φορολογικού. Αγωνιούσαν χτες οι δημοσιολόγοι για την αντίδραση των «αγορών» μετά τα μέτρα της κυβέρνησης, στο φόντο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Λες και οι «αγορές» θα σώσουν το λαό. Για τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση, σε βάρος του λαού, πολεμούν. Επαχθή μέτρα για φτηνούς εργάτες παίρνουν ΕΕ και κυβέρνηση, με συμφωνία της ΝΔ. Και απαιτούν «κοινωνική συναίνεση», δηλαδή υποταγή των εργαζομένων στην πολιτική σφαγιασμού των δικαιωμάτων τους. Αφοπλισμό του κινήματος επιδιώκουν.
Ο λαός μπορεί να ζήσει καλύτερες μέρες. Αν αρνηθεί να θυσιαστεί για το κεφάλαιο, αν αρνηθεί την ταξική συνεργασία, αν αρνηθεί να εκχωρήσει έστω και μισό δικαίωμά του. Να αντεπιτεθεί οργανωμένα διεκδικώντας τις ανάγκες του, με πρώτο σταθμό την απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη.

ΣΥ.ΡΙΖ.Α-Για την παγκόσμια ημέρα του παιδιού

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ

ΟΧΙ στην κοινωνική αποδοχή της παιδικής εργασίας και παιδικής εκμετάλλευσης
ΟΧΙ στην ποινικοποίηση της παιδικής ηλικίας
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού η 11 Δεκεμβρίου και τα διαθέσιμα στοιχεία για την κατάσταση των παιδιών στον κόσμο ξετυλίγουν μια εφιαλτική πραγματικότητα. Εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά - μάλιστα κάτω των 14 ετών- εργάζονται σε συνθήκες σκλαβιάς. Εκατομμύρια είναι τα θύματα της εμπορίας για σκοπούς μαύρης εργασίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, συνεχώς πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα εμπορίας παιδικών οργάνων.Ο μιλιταρισμός, οι ένοπλες συγκρούσεις και οι πόλεμοι, η φτώχεια και η περιβαλλοντική υποβάθμιση, η ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση επιδεινώνουν τη ζωή εκατομμυρίων παιδιών. Ιδιαίτερα παραβιάζονται κατάφωρα τα δικαιώματα του θηλυκού παιδιού, καθώς επιβιώνουν οι προκαταλήψεις για «προτίμηση του γιού».Για την συμπλήρωση της εικόνας, ας προσθέσουμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αυτά των μειονοτικών πληθυσμών καθώς και των μεταναστών-προσφύγων.Στη χώρα μας, τα παιδιά των φαναριών και του δρόμου είναι η πλέον γνωστή και ορατή μορφή παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης αλλά δεν είναι η μόνη. Η σεξουαλική εκμετάλλευση, αποκτά ανησυχητικές διαστάσεις.Δεν μπορούμε να αγνοούμε την πρωτοφανή εντατικοποίηση στον τομέα της εκπαίδευσης που ακυρώνει τα χρόνια της ανεμελιάς, του παιχνιδιού και της φαντασίας. Ούτε φυσικά να κάνουμε τα στραβά μάτια  στην απαράδεκτη συμπεριφορά και στα φαινόμενα αυθαιρεσίας της ΕΛ.ΑΣ απέναντι σε ανήλικα παιδιά.Χρειάζονται θεσμοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί, προκειμένου να παρακολουθούν την εφαρμογή της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1989) και της Σύμβασης της Γενεύης (1999) για την απαγόρευση των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας. Η ίδια η Σύμβαση εμπεριέχει τη ρήτρα της κατάρτισης «εθνικού σχεδίου δράσης» με πόρους και υποδομές, που είναι αυτό που χρειάζεται η υπόθεση των δικαιωμάτων των παιδιών.

Το Νόμπελ Ειρήνης στον Ομπάμα!

Φάρσα ή πολιτική στήριξης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;

Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας κανείς κάθε χρόνο τις απονομές των βραβείων Νόμπελ δε μπορεί να αποφύγει μια αίσθηση ότι κάποιοι παίζουν με την νοημοσύνη του. Μάλιστα, είναι τόσο αντιδραστικές και προφανείς οι επιλογές της σουηδικής επιτροπής, ώστε πλέον το συγκεκριμένο «βραβείο» να έχει ευτελιστεί χάνοντας κάθε υπόσταση και σημασία, ώστε να δέχεται «κριτική» για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ακόμα και από ενδοσυστημικές πλευρές. Η απόδοση, δε, του φετινού Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τις αναζωπύρωσε και όχι τυχαία. Ας δούμε μερικές πτυχές αυτής της απονομής και της περιόδου στην οποία κρίθηκε αναγκαίο να δοθεί εκεί το συγκεκριμένο βραβείο.

Προσπερνάμε το γεγονός ότι το Νόμπελ Ειρήνης δόθηκε στο σημαντικότερο εκπρόσωπο της μεγαλύτερης στρατιωτικής και φονικής μηχανής στον κόσμο σήμερα, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Αλλωστε, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά και γενικά ο θεσμός βρίθει βραβεύσεων σε διάφορα «γεράκια» ανά τους καιρούς. Ούτε καν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το βραβείο δίνεται στην επέτειο συμπλήρωσης 8 χρόνων από την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν και με διακηρυγμένη την πρόθεση Ομπάμα να συνεχίσει τον πόλεμο αυτό με κάθε μέσο. Οπως επίσης με τα κατοχικά στρατεύματα στο Ιράκ να παραμένουν και τις αμερικάνικες βάσεις να συνεχίζουν την εξάπλωσή τους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτό που ίσως «εκπλήσσει» περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και έχει εγείρει και τις διάφορες αντιδράσεις εντός του συστήματος, είναι ότι η βράβευση του Ομπάμα δε γίνεται καν στη βάση παραχθέντος «έργου» -πώς θα μπορούσε άλλωστε με μόλις 10 μήνες θητεία στο συγκεκριμένο αξίωμα- αλλά στη βάση των διακηρυγμένων προθέσεων του και του «οράματός του για τον κόσμο». Αυτό, πράγματι, είναι μια πρωτοτυπία και αυτό ακριβώς είναι που καθιστά ακόμα πιο φανερούς τους πολιτικούς λόγους της βράβευσης αυτής. Που δεν είναι άλλοι από το να προσφέρει πολιτικά αλλά και ιδεολογικά εφόδια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό για την προώθηση των σχεδίων του σε σχέση με τον ανταγωνισμό του κατά βάση με τη Ρωσία και δευτερευόντως με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές την αμέσως επόμενη περίοδο. Την συνέχιση και αναβάθμιση του πολέμου στο Αφγανιστάν, την προώθηση της «αναπροσαρμοσμένης» πυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη, τη «μείωση» των πυρηνικών αποθεμάτων ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά και την πρόκληση μεγαλύτερης πίεσης στο θέμα του Ιράν και της Βόρειας Κορέας.

Ολα αυτά, πλέον, θα φαίνονται ως πράξεις στα πλαίσια «ειρηνευτικών» διαδικασιών και, όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να διαπραγματεύεσαι ως πρόεδρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και αλλιώς ως κάτοχος Νόμπελ Ειρήνης. Στη βάση αυτή, η βράβευση αποτελεί μία πολιτική πριμοδότηση των σχεδίων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για τη διαχείριση των διεθνών θεμάτων, αλλά ταυτόχρονα και μία πίεση και δέσμευση προς τον ίδιο ώστε να τα διαχειριστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ληφθούν υπόψη και τα συμφέροντα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, στα πλαίσια μία «διπλωματικής» και ορθολογικής πολιτικής. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στην ανακοίνωση της επιτροπής βράβευσης όπου αναφέρεται ότι «Ως πρόεδρος, ο Ομπάμα δημιούργησε μια νέα ατμόσφαιρα στη διεθνή πολιτική. Η πολυμερής διπλωματία κέρδισε και πάλι μια κεντρική θέση, με έμφαση στον ρόλο που τα Ηνωμένα Εθνη και άλλοι διεθνείς οργανισμοί μπορούν να διαδραματίσουν».

Και ενώ ο συγκεκριμένος θεσμός από τη μία μεριά πριμοδοτεί πολιτικά την αμερικανική υπερδύναμη, αποδίδοντάς της θετικό -ειρηνευτικό- ρόλο, από την άλλη η βράβευση με το Νόμπελ Λογοτεχνίας της Ρουμανο-Γερμανίδας συγγραφέως Χέρτα Μίλερ, γνωστής για τα αντικομουνιστικά της μυθιστορήματα, έρχεται να προστεθεί στη μακρόχρονη και συστηματική συκοφάντηση αυτού που αποτέλεσε την εναλλακτική πρόταση διεξόδου για την κοινωνία και τους λαούς σε ολόκληρο τον κόσμο, τον σοσιαλισμό. Τον μόνο που, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, είναι ικανός να επιβάλει την ειρήνη και να σταματήσει τα μακελέματα των λαών.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν προκαλούν καμία εντύπωση οι πρώτοι που έσπευσαν να διατυπώσουν τις θετικές τους αντιδράσεις για τη βράβευση Ομπάμα: Ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι, ο Μιχαήλ Γκορπατσόφ, το ίδρυμα Νέλσον Μαντέλα, η ηγέτιδα των Ουιγούρων Ρεμπίγια Καντίρ, αλλά και ο Φιντέλ Κάστρο. Από τους πρώτους ήταν, φυσικά, και ο Γιώργος Παπανδρέου, που έσπευσε να δηλώσει ότι η βράβευση «αποτελεί μια δίκαιη αναγνώριση της σημαντικής σας συμβολής στον ιερό σκοπό της ειρήνης». Εχουν χάσει πλέον οι λέξεις το νόημά τους; Πρέπει να τους το αποδώσουμε ξανά...


Επιβεβαίωσε εν τέλει, ο Αμερικανός Πρόεδρος τις προβλέψεις αλλά και όλους όσους ισχυρίζονταν πως θα συνεχίσει, στην ουσία, τη φιλοπόλεμη πολιτική του προκατόχου του. Ανακοίνωσε πως θα στείλει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, άλλους τριάντα χιλιάδες μάχιμους στο Αφγανιστάν, με έναρξη των αποστολών από τις επόμενες ημέρες. Ταυτόχρονα οι πρεσβείες των ΗΠΑ, σε πολλές Νατοϊκές και μη πρωτεύουσες εξαπέλυσαν ένα κύμα πιέσεων για να ακολουθήσουν τους Αμερικανούς μελλοθάνατους τουλάχιστον πέντε χιλιάδες από άλλες χώρες. Στην πρόσκληση ανταποκρίθηκε μέχρι τώρα το Λονδίνο με τον άκρως συμβολικό αριθμό των πεντακοσίων ανδρών, η Ιταλία του Μπερλουσκόνι με μια χιλιάδα μεσογειακούς τύπους άριστα εκπαιδευμένους στη δωροδοκία για να γλιτώνουν το κυνηγητό από τους Ταλιμπάν, και οι κλασσικοί βαστάζοι όπως η Πολωνία και ίσως η Τσεχία και η νέα υπερδύναμη …η ΠΓΔΜ! Γαλλία και Γερμανία επιδοκίμασαν την απόφαση του Ομπάμα, αλλά παρέπεμψαν την απόφαση για αποστολή ενισχύσεων το Γενάρη.

Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά για τον αφγανικό λαό, θα χωρούσε πολύ πλάκα γι' αυτήν τη συμμαχία-τσίρκο, που όχι δύο αλλά ούτε εκατόν δύο χρόνια δεν θα ήταν αρκετά για να νικήσει την αντίσταση του αφγανικού λαού.

Ο Ομπάμα συνόδευσε την απόφασή του με αναφορές στη στρατηγική εξόδου που πρέπει να ολοκληρωθεί έως το 2011! Δεν διευκρίνισε φυσικά πως την φαντάζεται αυτήν την έξοδο, αν και η αναφορά του στο Βιετνάμ με σκοπό να το ξορκίσει, υποδηλώνει πως στο υποσυνείδητο των Αμερικάνων ιθυνόντων, οι εφιάλτες παραμένουν ζωντανοί και θα συνεχίσουν να τους κυνηγούν. Από τη μεριά της, η ΥΠΕΞ Κλίντον έστειλε μια ανοικτή απειλή στο ανδρείκελο της Καμπούλ, απαιτώντας από αυτόν να αποφασίσει να κυβερνήσει και να σταματήσει να κλέβει καλυπτόμενος, για την ασφάλειά του, πίσω από τους Αμερικάνους πεζοναύτες.

Από το ΚΙΟΤΟ στην ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ - Οι ρύποι αυξάνονται, η υποκρισία αποθρασύνεται

Η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή κρατά χρόνια και έχει μια αξία μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του πράγματος.

Στις πρώτες κινήσεις σε διεθνές επίπεδο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μπορούμε να διακρίνουμε τη διακυβερνητική επιτροπή για την κλιματική αλλαγή (IPCC) που συγκροτείται τα χρόνια εκείνα (1988) που η πολιτική Γκορμπατσόφ αντιμετώπιζε την πίεση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, ρίχνοντας διάφορα τείχη, στήνοντας γέφυρες και ανοίγοντας τη φιλολογία για τα πανανθρώπινα προβλήματα με τα οποία, τελειώνοντας ο ψυχρός πόλεμος, θα ασχολούνταν εν ομονοία πλέον οι ιμπεριαλιστές σε Ανατολή και Δύση. Ηταν η εποχή που μια σειρά αυταπάτες καλλιεργούνταν και κέρδιζαν έδαφος. Ηταν η εποχή της αειφόρου ανάπτυξης, της συνεννόησης τάχα και του τερματισμού των πολέμων.

Λίγο μετά το 1992 υπογράφεται από τα Ηνωμένα Εθνη η σύμβαση πλαίσιο για την κλιματική αλλαγή (UNFCCC), ενώ το Δεκέμβρη του 1997 στο Κιότο της Ιαπωνίας με τη γνωστή συνθήκη του Κιότο μπήκαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις ώστε από το 2008 ως το 2012 να υπάρξει παγκόσμια μείωση των ρύπων του θερμοκηπίου κατά 5,2% σε σχέση με το 1990. Ως γνωστό, βέβαια, τη συνθήκη του Κιότο δεν την επικύρωσε τελικά η γερουσία των Η.Π.Α. και αυτό λειτούργησε χαλαρωτικά για τις χώρες της Ε.Ε. και τους έδωσε το ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα. Πλεονέκτημα που διαχειρίστηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικά για χρόνια στον ενδο-ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό τους με τις Η.Π.Α.

Στη συνθήκη του Κιότο εντάχθηκε στην πορεία και η Ρωσία, προσπαθώντας και μ’ αυτόν τον τρόπο να οξύνει τότε την αντίθεση μέσα στο δυτικό στρατόπεδο. Ομως γρήγορα αποκαλύφθηκε, παρά την εικόνα που καλλιεργούνταν από την Ε.Ε., πως το παιχνίδι της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης το παρακολουθούν με ενδιαφέρον και οι Η.Π.Α. Μια σειρά ιδιαίτερα ρυπογόνες πολυεθνικές των Η.Π.Α., που συνέβαλαν και συμβάλλουν σημαντικά με την αδηφαγία τους στο ρήμαγμα του πλανήτη, ντύνονται τον πράσινο μανδύα και συμβάλλουν καθοριστικά με πολιτική έκφραση τους Δημοκρατικούς (Πελόσι, Αλ Γκορ, Ομπάμα) στην ενίσχυση της παγκόσμιας καμπάνιας ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Καμπάνια απύθμενης υποκρισίας που πριν ακόμη εκπνεύσει καλά καλά η πολιτική Μπους–Τσένι υιοθετούνταν πλέον στο Μπαλί το Δεκέμβρη του 2007 (με δεδομένη πλέον και την καθολική συμφωνία από το σύνολο της λεγόμενης επιστημονικής κοινότητας για τα ανθρωπογενή αίτια της κλιματικής αλλαγής) από το σύνολο των ηγετών και των κρατών του πλανήτη. Βεβαίως στο Μπαλί, πέρα από επικλήσεις, τελικά κάθε άλλο παρά δεσμεύτηκαν συγκεκριμένα οι μεγάλοι ρυπαντές, δηλαδή οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Φρονίμως ποιούντες για τα συμφέροντά τους, ούτε που διανοούνταν τότε να βάλουν κωλύματα στην καπιταλιστική ανάπτυξη όταν ήταν ήδη ορατός ο κύκλος της ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που ακολούθησε. Ούτε για αστείο δεν δεσμεύτηκε τότε κανένας στο προσχέδιο της διάσκεψης που έθετε στόχους 25% έως 40% μείωση των ρύπων σε σχέση με το χαμηλό (για τα σημερινά δεδομένα) επίπεδο των ρύπων του 1990. Η Δύση μετά το βάλτωμα της γραμμής Μπους–Τσένι φάνηκε με άξονα τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στο ζήτημα κλίμα-ενέργεια να επιδιώκει να στριμώξει τόσο τους παραγωγούς των ρυπογόνων τάχα υδρογονανθράκων όσο και την επιθετικά αναπτυσσόμενη Κίνα.

Βεβαίως ούτε η Δύση είχε (κάθε άλλο) ενιαία πολιτική ούτε το ζήτημα του ενεργειακού ανταγωνισμού διεξήχθη κυρίαρχα στο επίπεδο της φιλολογίας περί κλιματικής αλλαγής. Ομως υπήρχε όντως τα τελευταία δύο–τρία χρόνια έντονος συγχρωτισμός στο επίπεδο της φιλολογίας περί κλιματικής αλλαγής ανάμεσα στις δύο όχθες του Ατλαντικού, σε πλήρη αντίθεση με μια προηγούμενη εποχή που «αδιαμφισβήτητες» ακριβοπληρωμένες έρευνες στις Η.Π.Α. βεβαίωναν ότι τα καυσαέρια και το διοξείδιο του άνθρακα είναι σχεδόν ωφέλιμα…

Φτάσαμε έτσι μετά το Μπαλί να γίνεται συζήτηση για την μετά Κιότο εποχή και τι δεσμεύσεις πρέπει να διαδεχτούν το Κιότο, όταν η λεγόμενη επιστημονική κοινότητα, η IPCC και ιδιαίτερα οι Μ.Κ.Ο. κρούουν ολοένα και πιο δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου της απειλής της κλιματικής αλλαγής. Επειδή ξέρουμε πόσο αιρετική ακούγεται η τοποθέτησή μας και για να μη θεωρηθεί ότι κάπου υπερβάλλουμε όταν μιλάμε για απύθμενη υποκρισία των ιμπεριαλιστών και των υπηρετών τους θα αναφέρουμε μόνο το στοιχείο πως όλα αυτά τα χρόνια της ιστορικής διαδρομής της κλιματικής φιλολογίας από το 1990 μέχρι σήμερα, παρά τους όρκους, τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες, οι ρύποι έχουν αυξηθεί παγκόσμια κατά 25%!

Το ίδιο και πιο ραγδαία έχει αυξηθεί και η κατανάλωση υδρογονανθράκων, ενώ διευρύνεται σημαντικά και η χρήση της πυρηνικής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή από τα πράσινα πλέον πυρηνικά (!!!) εργοστάσια. Ταυτόχρονα οι προβλέψεις έβλεπαν θεαματική άνοδο στην κατανάλωση υδρογονανθράκων τουλάχιστον πριν από το ξέσπασμα της ύφεσης. Ολα αυτά εξηγούν γιατί την ίδια ώρα που αφορίζονταν οι υδρογονάνθρακες και οι ρύποι τους ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός για τις πηγές και τους δρόμους μεταφοράς όχι απλά καλά κρατεί μα όλα αυτά τα χρόνια (της «ειρηνικής» διευθέτησης των «πανανθρώπινων» προβλημάτων) ήταν και είναι βασικό ζητούμενο καταστροφικών και οδυνηρών για τους λαούς πολέμων στη διαδικασία αναδιάταξης δυνάμεων.

Αυτό και μόνο το γεγονός φτάνει για να αποκαλύψει πως στη φύση του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος αυτό που ταιριάζει είναι ο ανταγωνισμός και μάλιστα λυσσαλέος και όχι η συνεννόηση, η βαρβαρότητα και η τάση προς την καταστροφή και όχι η υπηρέτηση πανανθρώπινων αναγκών. Από κει και πέρα, όλα τ’ άλλα έρχονται το πολύ δεύτερα, όταν δεν είναι απύθμενη υποκρισία χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Οσο για τη φιλολογία γύρω από το ζήτημα κλίμα και την αλήθεια για το μέγεθος και τα πραγματικά αίτια της όποιας κλιματικής αλλαγής, ας ευχηθούμε τουλάχιστον να υπερβάλλουν για να πιέσουν τα πράγματα οι κυρίαρχοι κατά πως τους βολεύει. Ομως σίγουρα η αδηφαγία του κεφαλαίου είναι τέτοια που έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και οικολογικές καταστροφές στον πλανήτη. Οι λίμνες, τα ποτάμια και οι θάλασσες από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Κίνα και από τη Βόρεια Ευρώπη μέχρι τον Ασωπό καταμαρτυρούν τα έργα και τις ημέρες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και αποκαλύπτουν τη μόνη αλήθεια για το σύστημα που κινείται με και για την παραγωγή κέρδους. Αλλωστε οι πόλεις τέρατα γίνονται ήδη καμίνι και θάλαμος αερίων το καλοκαίρι ανεξάρτητα από την κλιματική αλλαγή.

Φτάνοντας στην Κοπεγχάγη

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη υπάρξει για πρώτη φορά μια σημαντική «προσφορά» των Η.Π.Α. για το κλίμα, όπως είναι ο τίτλος σχετικού άρθρου της «International Herald Tribune» που δημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29/11. Ο Ομπάμα λοιπόν θα εμφανιστεί τελικά στην Κοπεγχάγη (μιας και πρέπει να πάει εκεί κοντά εκείνες τις μέρες και για το Νόμπελ ειρήνης) και θα προτείνει, παρά τις πιέσεις της Γερουσίας, μείωση των ρύπων κατά 17% (σε σχέση βέβαια με το 2005 και όχι με το 1990) και αυτό μέχρι το 2020, ενώ αντίστοιχα μείωση 30% μέχρι το 2025 και 42% μέχρι το 2030.

Αντίστοιχη «προσφορά» και πιο γενναιόδωρη έκανε την επόμενη μέρα η Κίνα, όπως είχε δεσμευτεί ο Ζιντάο στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Ομπάμα... Ετσι, μια μέρα μετά τις Η.Π.Α., την Πέμπτη 26 Νοέμβρη, η Κίνα δεσμεύτηκε για μείωση 40–45% ανά μονάδα Α.Ε.Π. και μάλιστα μέχρι το 2020 (πάλι βέβαια, όπως οι Η.Π.Α., σε σύγκριση με το 2005 και όχι με το 1990).

Δεν είμαστε σε θέση αυτή τη στιγμή να ξέρουμε αν οι Ευρωπαίοι, π.χ., θα επιμείνουν και μέχρι πού σε πλειοδοσία στόχων μείωσης ή αν στοχεύουν να συμβιβαστούν μήπως η Γερουσία των Η.Π.Α. πάρει πίσω ακόμη και αυτή της την προσφορά! Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως έχει υπάρξει συμφωνία των απείθαρχων του Κιότο (Η.Π.Α.-ΚΙΝΑ) και έκαναν προσφορά έστω με χαμηλά τον πήχη της μείωσης των ρύπων, ενώ αυτό που διαφαίνεται είναι πως είναι μάλλον δύσκολο παρ' όλα αυτά να υπάρξει τελική δεσμευτική συμφωνία. Σύντομα θα δούμε αν η διάσκεψη της Κοπεγχάγης θα σημάνει κάτι και τι ακριβώς στο ζήτημα του ανταγωνισμού για την ενέργεια και του γενικότερου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Αν θα υπάρξουν χαμένοι και κερδισμένοι, αν κάποιοι θα μείνουν εκτεθειμένοι, αν θα υπάρξουν και ποιες συμμαχίες κ.λπ.

Ολα αυτά είναι επίδικα της Κοπεγχάγης με μεγάλη σημασία και άμεση σχέση με τον ανταγωνισμό για την ενέργεια αλλά και τον συνολικότερο εμπορικό και οικονομικό πόλεμο που εντείνεται όσο η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επιταχύνει τη διαδικασία αναδιάταξης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Πράσινη ανάπτυξη ή πράσινη εξαπάτηση

Η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 29/11/09 μας ενημερώνει για τις προσφορές των Η.Π.Α. και της Κίνας σε άρθρο με τίτλο «Ο πήχης όλο κατεβαίνει». Και, πράγματι, αν δει κανείς τι στόχους μείωσης εκπομπής CO2 απαιτούν οι διάφορες επιστημονικές επιτροπές με δεδομένο το λιώσιμο των πάγων και εφόσον δεχτούμε τη συσχέτιση, ο πήχης μπαίνει πολύ χαμηλά. Για μας, όμως, ακόμη κι αν δεχτούμε τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα του ζητήματος της κλιματικής αλλαγής όπως ακριβώς παρουσιάζεται, δεν είναι έκπληξη η απροθυμία του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου να κάνει αυτά που απαιτούνται. Η συνοπτική αναφορά στην ιστορία του πράγματος, που καταλήγει, παρά τις επικλήσεις και τις δεσμεύσεις, σε αύξηση 25% των ρύπων, δείχνει την ευαισθησία που μπορεί να έχει το καπιταλιστικό σύστημα για το περιβάλλον, ενώ ήδη όλα αυτά τα χρόνια μια σειρά λαοί (Μέση Ανατολή, Καύκασος κ.λπ.) ένιωσαν στο πετσί τους το μόνο τρόπο που τελικά ξέρουν οι ιμπεριαλιστές για να πείθουν ουσιαστικά ο ένας τον άλλο. Θα ήταν καλά αυτή η συμπεριφορά του συστήματος να ανήκει στο παρελθόν και να ζούμε ήδη τη χαραυγή μιας άλλης εποχής, όπως προσπάθησαν και προσπαθούν (έστω, όσο μπορούν) να μας πείσουν με μεταμοντέρνες μεθόδους τόσο ο Ομπάμα όσο και οι ντόπιοι φερέλπιδες ηγέτες σαν τον Γ. Παπανδρέου ή, σε λίγο, τον Αντώνη Σαμαρά.

Ομως, αν οι χρουστσοφικές και γκορμπατσοφικές αυταπάτες έχουν πληρωθεί ήδη ακριβά από τους λαούς, οι σύγχρονες μεταμοντέρνες αυταπάτες, όσο χοντρές κι αν είναι, άλλο τόσο καταφέρνουν και δημιουργούν κλίμα στη βάση κύρια της υποχώρησης του κινήματος που θα μπορούσε να τις αποκαλύπτει μαζικά και ν’ ανοίγει δρόμους αποτελεσματικής διεκδίκησης στους λαούς για το παρόν και το μέλλον τους. Και βέβαια η πραγματικότητα δεν είναι άλλη πέρα απ’ αυτήν που ζουν καθημερινά οι λαοί. Της γενικευμένης κρίσης ενός συστήματος που με ύφεση ή με ανάπτυξη οδηγεί στη φτώχεια και στην πείνα τους λαούς, την ίδια ώρα που, καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις (χωράφια και εργοστάσια), οδηγεί μαζικά στην ανεργία τους εργαζόμενους. Της αδηφαγίας ενός συστήματος που έχει εξαπολύσει γενικευμένη επίθεση στους λαούς, με όρους ιστορικής ρεβάνς, απέναντι σε κάθε δικαίωμα, ακόμη και στο στοιχειώδες που είναι η ζωτική ανάγκη του ανθρώπου να αναπνέει καθαρό αέρα, να πίνει καθαρό νερό (ας αφήσουμε τη διατροφή) και να μην ασφυκτιά και να ψήνεται σε τσιμεντουπόλεις-τέρατα που συνεχώς επεκτείνονται. Το ΠΑΣΟΚ τολμά και μιλά για πράσινη ανάπτυξη την ίδια ώρα που η πολιτική του συνεχίζει να ερημώνει την ύπαιθρο και ετοιμάζει και νέα ταφόπλακα των χωριών, με νέο, πιο συγκεντρωτικό σύστημα τοπικής «αυτοδιοίκησης» και αποκέντρωσης τάχα των εξουσιών.

Χωρίς ίχνος ντροπής οι φερέλπιδες σωτήρες μας του ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν και εντείνουν στο πλαίσιο της συνολικότερης επίθεσης το ξεκλήρισμα της αγροτιάς και θεωρούν τελειωμένη υπόθεση και το ομολογούν πλέον ανοιχτά και νομοθετούν ανάλογα το κυριολεκτικό ρήμαγμα της υπαίθρου. Είναι και αυτό ένα δείγμα ότι η πράσινη ανάπτυξή τους είναι πράσινα άλογα, μα δεν είναι μόνο αυτό…

Μια αναγκαία παρένθεση

Τη στέρηση του φυσικού περιβάλλοντος και τις συνέπειες από την καταστροφή της φύσης δεν τις ζούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και ούτε έχουν όλοι την ίδια ευθύνη. Ούτε βέβαια για τους ίδιους λόγους νοιάζονται όλοι και επί της ουσίας για την καταστροφή της φύσης. Και κυρίως δεν νοιάζονται και ούτε μπορούμε να περιμένουμε τις λύσεις του προβλήματος απ’ αυτούς που το δημιουργούν. Οι λύσεις βρίσκονται σε σύγκρουση με το σύστημα που μας καταστρέφει την ίδια τη ζωή. Πρέπει λοιπόν να διακρίνουμε όσο γίνεται τα επικοινωνιακά τρικ και την απάτη που θέλει να φορτώσει στο λαό την ευθύνη για την καταστροφή της φύσης. Π.χ., όλοι φταίμε - και αυτός που αφήνει τη βρύση ανοιχτή όταν πλένει τα δόντια του και η βιομηχανία που δηλητηριάζει τον Ασωπό και βέβαια κανένας τάχα ή τελικά η αστυφιλία φταίει που ερημώνει η ύπαιθρος και η Αττική έχει πάνω από το μισό πληθυσμό της Ελλάδας... Μα αφού, λένε, η Αθήνα και γενικότερα οι πόλεις-τέρατα είναι μια πραγματικότητα, δεν πρέπει να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη μέσα σ’ αυτές; Ποιος μπορεί να το αρνηθεί;

Το ζήτημα βέβαια είναι με ποιους όρους μπορεί ο εργαζόμενος λαός με δεδομένη και τη φτώχεια να κάνει τη ζωή του καλύτερη μέσα στην πόλη-τέρας. Το ζήτημα είναι αν η εγκατάλειψη από μια σειρά δυνάμεις, ακόμη και από αντιεξουσιαστές, του παλιού συνθήματός τους «η κοινωνία της μόλυνσης δεν καθαρίζεται, αλλά ανατρέπεται» βοηθά την πάλη για καλύτερη πόλη ή αν η παράδοση στις ακτιβίστικες λογικές των Μ.Κ.Ο.(που, δυστυχώς, αντιγράφονται και από οργανώσεις που δηλώνουν αριστερές) απονευρώνει και διαλύει τελικά την όποια δυνατότητα μαζικής διεκδίκησης κάποιων πραγμάτων. Αλλά σ’ αυτά έχουμε ξαναναφερθεί και θα επανέλθουμε.

Η πράσινη ανάπτυξη σαν διέξοδος από την κρίση

Ενα ζήτημα στο οποίο ήδη έχουμε αναφερθεί είναι τα καινούρια πράσινα ρούχα με τα οποία το σύστημα θέλει να ντύσει τη λαομίσητη και χρεοκοπημένη στα μάτια των μαζών πολιτική του. Καθόλου αμελητέο. Αν μάλιστα υπάρχει σύμπνοια στο πλαίσιο του συστήματος, τότε το Νόμπελ Ειρήνης, π.χ., του Ομπάμα πιάνει τόπο και η επέκταση του πολέμου από το Αφγανιστάν στο Πακιστάν ή τα νέα εκστρατευτικά σώματα ξανά και ξανά (με 30.000 στρατιώτες το τελευταίο) περνούν στο απυρόβλητο. Είναι καλός ο πόλεμος του Ομπάμα… Είναι πόλεμος για να σταματήσει ο πόλεμος… Μάλιστα, έτσι και η πράσινη ανάπτυξη...

Είναι καπιταλιστική, είναι για το κέρδος, μα είναι καλή. Καμιά σχέση με την προηγούμενη που μας έφερε εδώ. Αναμφισβήτητα… Φυσικά και δεν πρέπει να τους πιστέψουμε. Και ούτε να υποτιμήσουμε την ανάγκη αποκάλυψης της πραγματικότητας. Ας δούμε τι συμβαίνει. Το Κιότο, π.χ., με το εμπόριο των ρύπων που θέσπισε δημιούργησε ένα έδαφος πράσινης ανάπτυξης στο πλαίσιο της Ε.Ε. κυρίως που στήριξε το Κιότο. Οποιος ρυπαίνει πληρώνει και είναι κύριος. Οποιος χρησιμοποιεί αντιρρυπαντική τεχνολογία πληρώνεται, πουλώντας τα δικαιώματά του στο χρηματιστήριο ρύπων. Στο πλαίσιο της πολιτικής εξοικονόμησης ενέργειας και μέσα από τη μεταφορά βρόμικων βιομηχανιών εκτός ευρωπαϊκού χώρου το ευρωπαϊκό κεφάλαιο τα προηγούμενα χρόνια κατάφερε (ασήμαντη παρ' όλα αυτά) μείωση των ρύπων, ουσιαστικά εξαγωγή τους σε άλλες χώρες. Μιλάμε βέβαια για τα χρόνια που είχαμε ραγδαία αύξηση των βρόμικων βιομηχανιών στις αναπτυσσόμενες χώρες και κράτημα στις μητροπόλεις των εργοστασίων προηγμένης τεχνολογίας, των υπηρεσιών της έρευνας κ.λπ. Μιλάμε βέβαια πριν από την κρίση, γιατί πλέον τα πράγματα αλλάζουν κάπως, καθώς φαίνεται από πολλές πλευρές.

Πλέον, π.χ., ενδέχεται και η Κίνα να έχει αναπτύξει σημαντικά και αντιρρυπαντικές τεχνολογίες και να έχει και αυτή πλέον δυνατότητες εξαγωγής τους. Ετσι, με δεδομένη και την ύφεση, δεν φαίνεται να δυσκολεύεται πλέον στο στρίμωγμα με τους ρύπους που πήγε να της επιβάλει η προηγμένη Δύση. Κάπου γράφτηκε πως η Βραζιλία πετυχαίνει και αυτή σημαντικούς αντιρρυπαντικούς στόχους. Είναι γνωστή εκεί η μαζική χρήση βιοκαυσίμων, όμως τι γίνεται με τη ραγδαία αποψίλωση του πνεύμονα του πλανήτη, του Αμαζονίου; Τι γίνεται με τη λεηλασία του περιβάλλοντος και της ζωής των ανθρώπων στην τεράστια ύπαιθρο της Ινδίας; Ποια τα αποτελέσματα των νέων δράσεων του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στην Αφρική και γιατί τελικά, πέρα από τα δάκρυα για το λιώσιμο των πάγων, οι ιμπεριαλιστές διαγκωνίζονται ήδη επικίνδυνα για τα πετρέλαια και λοιπά ενεργειακά αποθέματα στο Βόρειο Πόλο;

Μ’ όλα αυτά, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο κινητοποιείται και δημιουργεί έδαφος έστω για κάποιες ανάσες ιδιαίτερα σε φάσεις κρίσης με οτιδήποτε μπορεί να του ανοίξει διεξόδους κερδοφόρας επένδυσης. Κάλλιστα μπορεί να επενδύσει στον πόλεμο, στην πώληση φαρμάκων ή βιταμινών στους υγιείς (που έχουν να πληρώσουν) ή ακόμη και στην πράσινη ανάπτυξη μέσω της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας κ.λπ.

Το κλίμα και η αγορά υπάρχει. Τώρα, αν στην Κοπεγχάγη ή λίγο μετά κατορθώσουν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού να επιβάλουν διεύρυνσή της και μέσα από ποιες συγκρούσεις ή συμμαχίες είναι ζητούμενο και θα το δούμε. Ομως, όπως και να έχει, αυτή η διαδικασία θα εξελιχθεί στο πλαίσιο που επιβάλλουν τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και θα υπηρετεί τη βασική κατεύθυνση της ταξικής διεξόδου που δίνει το κεφάλαιο στην κρίση του. Την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, τη μετακύλιση της κρίσης του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στις εξαρτημένες χώρες.

Ισως στο μέλλον και παρά τα σημερινά φαινόμενα (χωρίς καμιά βεβαιότητα) να μειωθούν κάποια στιγμή οι ρύποι CO2 στο σύνολο του πλανήτη. Ομως νέοι ρύποι και νέοι, ακόμη μεγαλύτεροι, κίνδυνοι για τον πλανήτη και για τη ζωή μας θα προκύπτουν συνεχώς εφόσον το κίνητρο της όποιου χρώματος ανάπτυξης θα είναι το κέρδος. Η επέκταση της χρήσης πυρηνικής ενέργειας, τα βιοκαύσιμα είναι ήδη κάποια δείγματα πράσινης ανάπτυξης, ενώ στο όνομά της σύντομα μπορεί να πνιγεί η Μεσοχώρα των Τρικάλων για να παραχθούν νέες μεγαβατώρες, για να δουλέψουν τα νέα κλιματιστικά που προστίθενται συνεχώς αναγκαστικά στο καμίνι τσιμέντου και ασφάλτου της Αττικής και πάει λέγοντας.

Η ντόπια εκδοχή των μάγων της πράσινης ανάπτυξης

Και μιας και ήρθαμε στη χώρα μας, ας δούμε συνοπτικά και κλείνοντας τι έρχεται να υπηρετήσει η πολυθρύλητη πράσινη ανάπτυξη του Γ. Παπανδρέου. Ηδη αναφερθήκαμε στην κλιμάκωση των αδιεξόδων των αγροτών. Είναι ένα δείγμα επίσης η Μεσοχώρα, μα και όλη η δράση της ΔΕΗ που υπηρετεί πλέον την κερδοσκοπία μιας σειράς ομίλων που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) είναι όντως ένα πεδίο δόξης λαμπρό για κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα, μα ο στόχος που μπαίνει, από το 7% που είναι σήμερα η συμμετοχή των ΑΠΕ στη συνολική παραγωγή ενέργειας στο 20%, δείχνει τα όρια αυτού του πεδίου στο βαθμό που μπαίνουν με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Και βέβαια σ’ ό,τι αφορά το λαό τα πρόστιμα για το λιγνίτη από την Ε.Ε. θα τα πληρώσει στο λογαριασμό.

Ταυτόχρονα θα χρυσοπληρώνει την όποια παραγόμενη ενέργεια των ΑΠΕ μια και θα είναι πράσινη και πρέπει να δώσουμε κίνητρα στις όποιες ληστρικές επενδύσεις που γίνονται συχνά σε βάρος του περιβάλλοντος με την ευρύτερη έννοια και ακόμη πιο συχνά σε βάρος των όρων της οικονομίας και της ζωής των κατοίκων μιας περιοχής - και υπάρχουν ήδη συγκεκριμένα εξοργιστικά παραδείγματα σε μια σειρά περιοχές, σαν τη Μεσοχώρα που αναφέραμε.

Ομως εκεί που ετοιμάζεται, καθώς φαίνεται, ένα καλοστημένο φαγοπότι για το κεφάλαιο είναι στον κατασκευαστικό τομέα. Και μιας και δεν κτίζονται νέα κτήρια με το πρόγραμμα «εξοικονομώ» φιλοδοξούν να δώσουν δουλειά στις εταιρίες παραγωγής και εμπορίας κουφωμάτων, μονωτικών και άλλων υλικών… Το πρόγραμμα κατευθύνεται από την Ε.Ε. και είχε ήδη εξαγγελθεί από τη Ν.Δ., το απέσυρε η νέα κυβέρνηση για να το επαναφέρει σε λίγο με τυμπανοκρουσίες και αφού εν τω μεταξύ έχουν ήδη προετοιμαστεί οι μεγάλοι του χώρου κατ’ ανάλογο τρόπο που έγινε και με τα κλιματιστικά πέρυσι.

Με δυο λόγια, στη χώρα μας η πράσινη ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ πέρα από πράσινα άλογα είναι βασικά συμμόρφωση στις κατευθύνσεις της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ που εξυπηρετούνται από τις πράσινες ευαισθησίες του Γ. Παπανδρέου, π.χ., που βάζει κωλύματα στους ανεπιθύμητους για τις ΗΠΑ αγωγούς.

Εκεί βέβαια που το πράγμα γίνεται προκλητικό, αν υποθέσουμε ότι φροντίζεις το περιβάλλον με το να πετάς πριν την ώρα τους κουφώματα ή κλιματιστικά, είναι η ιστορία με τα αυτοκίνητα. Ηρθε λοιπόν η ώρα ξανά να πετάξουμε το καταλυτικό τώρα αυτοκίνητο και να πάρουμε υβριδικό ή τέλος πάντων νέας αντιρρυπαντικής τεχνολογίας. Ο λογαριασμός για το περιβάλλον, αν πάρει μπρος ο τομέας πράσινη ανάπτυξη παγκόσμια, θα είναι σίγουρα προκλητικά ασύμφορος. Και επειδή το λογαριασμό, πέρα από το περιβάλλον, δεν τον αντέχει πρώτα και κύρια η τσέπη μας, πάνε να μας τον επιβάλουν. Ετσι θα τρίβουν τα μάτια τους τις επόμενες μέρες οι κάτοχοι παλιών Ι.Χ. με τα τσουχτερά πράσινα τέλη κυκλοφορίας, ενώ βέβαια οι πράσινοι φόροι δεν θα μείνουν μόνο στα Ι.Χ.

Κλείνοντας

Πολλά αποκαλυπτικά ειπώθηκαν από διάφορους παράγοντες του πολιτικού συστήματος της χώρας στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου τις προηγούμενες μέρες. Μεταξύ αυτών, η υπουργός Περιβάλλοντος επισήμανε πως έξοδος από την κρίση θα επιτευχθεί μόνο με την πράσινη ανάπτυξη. Οι εξελίξεις στο αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι εξόχως αποκαλυπτικές. Είναι σίγουρο πως θα χορτάσουμε πράσινους φόρους. Σίγουρα στον τομέα των ΑΠΕ μια σειρά όμιλοι ακονίζουν τα μαχαίρια τους, αντίστοιχα οι εταιρίες κουφωμάτων και ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι. Ομως όλη η ιστορία της πράσινης ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο δεν πρόκειται να τονώσει τίποτε άλλο πέρα από συγκεκριμένες τσέπες. Και στο επίπεδο της Ε.Ε. άλλωστε γι’ αυτό είναι σχεδιασμένα τα διάφορα προγράμματα τα οποία εδώ έρχονται ουσιαστικά πακέτο.

Αλλωστε και η Κοπεγχάγη, όπως εξηγήσαμε, τα συμφέροντα πολύ λίγων -των πιο ισχυρών ανάμεσά τους- έρχεται να εξυπηρετήσει και όχι των λαών. Τα συμφέροντα των λαών, όπως είπαμε, κατακτιούνται σε σύγκρουση μ’ αυτούς. Ειδικά σε μια εξαρτημένη χώρα σαν τη χώρα μας, εάν και εφόσον υπάρξουν πράσινες συμφωνίες και δεσμεύσεις, μάλλον θα είναι απ’ αυτές που ο λαός της πρέπει να πληρώσει, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Γιατί το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο ψάχνει απεγνωσμένα τις όποιες πιθανές διεξόδους από την κρίση του και λειτουργεί λυσσαλέα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Και όσο η διέξοδος δυσκολεύει τόσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός των ισχυρών και το φόρτωμα των σπασμένων στους αδύναμους.

Δεν ξέρουμε πόσο τα φωτοστέφανα των οικολογούντων του συστήματος και το κλίμα της υποκριτικής αγωνίας για το περιβάλλον στην Κοπεγχάγη θα μπορέσουν να κρύψουν αυτή την πραγματικότητα. Πάντως τα αποτελέσματα της δράσης του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών θα γίνονται ολοένα και πιο καταστροφικά για τον εργαζόμενο άνθρωπο και για την ίδια τη φύση και μόνο η πάλη των λαών μπορεί ν’ αλλάξει τη ρότα των πραγμάτων.