K.K.4ever.Το μπλογκ που ενώνει την βάση της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Με σεβασμό στη διαφορετική άποψη, τα γράφουμε όλα, χωρίς καμιά λογοκρισία. Συνεχής 24ωρη ενημέρωση για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε όλο το κόσμο. Το Κ.Κ.4ever δεν εκφράζει τις θέσεις κανενός πολιτικού κόμματος. Οι απόψεις των συντακτών μας είναι απόλυτα προσωπικές.
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010
ΔΗ.ΚΚ.Ι:Τα συγχαρητήρια του κ. Αλμούνια και της ΕΚΤ σηματοδοτούν την πορεία προς το κραχ που ακολουθεί η χώρα
Τουρκικά σενάρια συνομωσίας εμπλέκουν την Ελλάδα Για σχέδιο πρόκλησης έντασης με την Ελλάδα με σκοπό την πτώση της κυβέρνησης Ερντογάν, κάνει λόγο η εφημερίδα "Ταράφ"
Yβρις και ντροπή οι δηλώσεις ΕρογλουΑπάντηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στις προκλητικές δηλώσεις του ψευδοπρωθυπουργού
Οι αγρότες έχουν δίκιο. Ο αγώνας τους αφορά το μέλλον της χώρας. Αφορά μια βιώσιμη εθνική οικονομική στρατηγική.
Ανακοίνωση της επιτροπής δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για τις επιθέσεις στην Εβραϊκή συναγωγή των Χανίων
"Πηγαίνετε σπίτι και κάντε παιδιά"
Αϊτή: 60χρονη ανασύρθηκε ζωντανή
Μια γυναίκα περίπου 60 ετών ανασύρθηκε ζωντανή από τα συντρίμμια καθεδρικού ναού στο Πορτ-ο-Πρενς μια ολόκληρη εβδομάδα μετά το σεισμό 7 βαθμών ο οποίος κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας της Αϊτής.
Η γυναίκα είπε στους διασώστες ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι ζωντανοί στα συντρίμμια.
Η μεσήλικη Αϊτινή διασώθηκε από σωστικές ομάδας που απαρτίζουν Μεξικανοί και Γερμανοί, δήλωσε μέλος της Μεξικανικής ομάδας στο σημείο.
Ανακοίνωση Τμήματος Παιδείας ΣΥΝ για την ποινική δίωξη της Στέλλας Πρωτονοτάριου, πρώην διευθύντριας του 132ου δημοτικού σχολείου Αθηνών
«Όχι, δεν μπορούμε»: Ένας χρόνος Ομπάμα
K.K.E:Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τον σχεδιασμό επιδοτήσεων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού
ΣΥΡΙΖΑ: Στήριξη του Φ. Κουβέλη από την ΚΟ
Δεν υπάρχει θέμα συζήτησης για την αντικατάσταση του Φώτη Κουβέλη από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου αναφέρει σε ομόφωνη απόφασή της η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.Το θέμα ανέκυψε χθες το βράδυ όταν μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν την αντικατάσταση του κ. Κουβέλη με αφορμή διαφοροποίησή του στο θέμα εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και την πολιτική συμμαχιών για την τοπική αυτοδιοίκηση.Στην ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας επισημαίνεται ότι τα μέλη και οι εκπρόσωποι της ΚΟ εκφράζουν τις συλλογικές της αποφάσεις και χαίρουν της συλλογικής της εμπιστοσύνης στην άσκηση των κοινοβουλευτικών τους καθηκόντων.«Η στοιχειώδης ευθύνη για τη διαφύλαξη της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ μάς υπαγορεύει την ανάγκη να συνθέτουμε, να συζητάμε στα αρμόδια όργανα τις διαφορετικές απόψεις, συλλογικά να αποφασίζουμε και ενιαία να εφαρμόζουμε τις συλλογικές αποφάσεις», σημειώνεται στην ανακοίνωση.Στη βάση αυτή, η ΚΟ θα συνεδριάσει από κοινού με τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για να συζητηθούν όσα θέματα έχουν προκύψει, προστίθεται στην ανακοίνωση και υπογραμμίζεται η ανάγκη «να διαμορφωθεί ένα νέο συμβόλαιο αλληλεγγύης και συνεννόησης εντός του ΣΥΡΙΖΑ».Τέλος, η ΚΟ απευθύνει έκκληση σε όλες τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ «να ανταποκριθούν με ευθύνη σε αυτή την ανάγκη και απαίτηση του κόσμου της αριστεράς» και δηλώνει ότι σκοπεύει προς αυτή την κατεύθυνση να αναλάβει τις σχετικές πρωτοβουλίες.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Εξαγορά της Βρετανικής Cadbury από την Αμερικάνικη Kraft.
Πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Άμφισσας. Για την Παρασκευή αναβλήθηκε η δίκη για τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου
Φοιτητές, μέλη του ΚΚΕ, η "πρωτοβουλία αλληλεγγύης", μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και αντιεξουσιαστές αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του συγκεντρωμένου πλήθους.
Αρχικά, οι αστυνομικές δυνάμεις δεν τους επέτρεψαν να περάσουν από την είσοδο της πόλης. Στη συνέχεια όμως, το πλήθος κατάφερε να εισέλθει στην Άμφισσα και ξεκίνησε η πορεία διαμαρτυρίας.
Η αστυνομική παρουσία είναι έντονη σε κάθε γωνιά της πόλης. Αυτό αποτυπώνεται χαρακτηριστικά και στα συνθήματα των διαδηλωτών. "Σε κάθε γωνιά και αστυνομία, η χούντα δεν τελείωσε το 73".
Η συμπεριφορά των διαδηλωτών είναι κόσμια. Μοιράζουν φυλλάδια με πολιτικές θέσεις στους καταστηματάρχες ενώ φωνάζουν πολιτικά συνθήματα όπως "Οι δολοφονίες δεν είναι μια στιγμή, είναι του συστήματος η πολιτική" και "εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη, αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη".
ΟΥΚΡΑΝΙΑ- Εν αναμονή του β' γύρου των προεδρικών εκλογών
K.K.E:Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για την κλιμακούμενη επιχείρηση τρομοκράτησης της αγωνιζόμενης αγροτιάς
Έμπρακτη και ουσιαστική είναι η αλληλεγγύη της σοσιαλιστικής Κούβας προς τον βασανισμένο λαό της Αϊτής
ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ - Πόλη του Ήλιου, Πορτ-ο-Πρενς
Πόλη του Ήλιου, Πορτ-ο-Πρενς
Εξαθλίωση και αντίσταση
Η cite Soleil, κάθε άλλο παρά πόλη του Ήλιου, μπορεί να χαρακτηριστεί. Σε μια έκταση εικοσιεπτά τετραγωνικών μιλίων, η μεγαλύτερη παραγκούπολη του Πορτ-ο-πρενς, βρίσκεται στα βόρεια της Αϊτινής πρωτεύουσας, δίπλα στην θάλασσα. Περισσότεροι από πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται στις ξύλινες η πάνινες καλύβες σε συνθήκες απίστευτης εξαθλίωσης. Με ανοιχτούς υπονόμους, χωρίς δρόμους και τις περισσότερες φορές χωρίς ηλεκτρικό, η πόλη του Ήλιου, είναι το αληθινό πρόσωπο της σημερινής Αϊτής. Εννιά στους δέκα κατοίκους είναι άνεργοι, επτά στα δέκα παιδιά σχολικής ηλικίας δεν πάνε σχολείο και η φυματίωση, το Αids και οι διάρροιες σκοτώνουν καθημερινά δεκάδες ανθρώπους. Σαν να μην έφταναν αυτά, η παραγκούπολη είναι το μόνιμο μεγάλο θύμα κάθε τυφώνα της Καραϊβικής που περνά από το νησί. Μόλις το 2004 ο τυφώνας Τζέην άφησε πίσω του τρεις χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες καταστροφές και τον περυσινό Ιούλιο ο Ντένις ξαναπλημμύρισε την πόλη.
Η παραγκούπολη ζει σε καθεστώς αναρχίας, με τις συμμορίες να στρατολογούν παιδιά από τους δρόμους. Τα παιδιά είναι ένα από τα πιο αναλώσιμα είδη στην Αϊτή. Υπολογίζεται πως δεκάδες χιλιάδες ζούνε χωρίς γονείς σε ένα πληθυσμό που είναι σε σημαντικό βαθμό νεανικός. Με προσδόκιμο όριο ζωής τα 52 χρόνια, σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια Αϊτινοί είναι κάτω από τα δεκαοκτώ σε ένα σύνολο 8,4 εκατομμυρίων. Οι συμμορίες είναι το μοναδικό καταφύγιο για τροφή και υποστήριξη για τα εγκαταλειμμένα παιδιά και σε σημαντικό βαθμό υποκαθιστούν το ανύπαρκτο κρατικό και κοινωνικό δίκτυο προστασίας. Ύστερα μάλιστα από την στρατιωτική επέμβαση των Αμερικάνων και του ΟΗΕ, η παραγκούπολη έγινε κέντρο της αντίστασης, ορμητήριο των ένοπλων ομάδων που κτυπάνε τους κυανόκρανους και αρκετές φορές αντιμετώπισε την δολοφονική μανία τους, όταν αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.
Η Αιτή, χώρα πρώην σκλάβων, που κατέκτησε την ανεξαρτησία της πολύ νωρίς και ίδρυσε μια από τις πρώτες δημοκρατίες, δεινοπάθησε κάτω από την ισχυρή επιρροή του Βορειοαμερικάνου γείτονα. Αφού πέρασε μερικές μαύρες δεκαετίες κάτω από την σκληρή δικτατορία της οικογένειας Ντυβαλιέ από τις αρχές του 90, ζει μια περίοδο πολιτικής αστάθειας εξαιτίας κυρίως της επεμβατικής πολιτικής των ΗΠΑ. Με 390 δολάρια, περίπου, κατά κεφαλή εισόδημα και με το 65% των Αϊτινών να ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, η χώρα είναι μια από τις πιο φτωχές στο ημισφαίριο. Αποκορύφωμα της δυστυχίας η τελευταία επέμβαση των ΗΠΑ, μέσω του ΟΗΕ, τον Ιούνιο του 2004, λίγους μήνες ύστερα από την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Αριστίντ. Από τότε στα παλιά προβλήματα των Αϊτινών προστέθηκαν και αυτά της στρατιωτικής κατοχής. Εννιά χιλιάδες περίπου στρατιώτες και αστυνομικοί, με πολιτικό διοικητή Χιλιανό και στρατιωτικό Βραζιλιάνο, ασκούνε καθημερινή βία ενάντια στην πλειοψηφία του πληθυσμού που απαιτεί την επιστροφή του εξόριστου εκλεγμένου Προέδρου. Το οξύμωρο είναι πως στην δύναμη του ΟΗΕ περιλαμβάνονται και στρατιωτικοί από χώρες σαν το Νεπάλ, την Σιέρα Λεόνε και το Περού, που στρατολογήθηκαν από τους Αμερικάνους για να μάθουν στους Αϊτινούς τι σημαίνει σταθερότητα και δημοκρατία!!
Ανακοίνωση του ΚΚΕ(μ-λ) για τις αγροτικές κινητοποιήσεις
Το ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζει και συμπαραστέκεται στους αγώνες της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Καταγγέλλει την προσπάθεια της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει αυτούς τους αγώνες και να τρομοκρατήσει τους αγρότες με «αυτεπάγγελτες» παρεμβάσεις εισαγγελέων.
Οι φετινές κινητοποιήσεις αποτελούν συνέχεια των αγώνων που εδώ και χρόνια δίνουν οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες της χώρας μας. Είναι αγώνες για την επιβίωσή τους γιαυτό και είναι αγώνες δίκαιοι. Είναι αγώνες που στρέφονται ενάντια την πολιτική που μειώνει το αγροτικό εισόδημα, που χειροτερεύει το βιοτικό επίπεδο, που ξεπατώνει τις καλλιέργειες, που μειώνει την αγροτική παραγωγή, που ερημώνει τα χωριά και την ύπαιθρο, που αποσυνδέει το αγροτικό εισόδημα από την αγροτική παραγωγή και μετατρέπει τους αγρότες σε άεργους-επιδοματούχους, που ξεκληρίζει τους φτωχομεσαίους αγρότες. Είναι αγώνες που αναδεικνύουν τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για την αγροτιά και συνολικά το λαό η ένταξη-παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ και η εφαρμογή της ΚΑΠ από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Είναι αγώνες που αντικειμενικά στρέφονται ενάντια στην (διατροφική και όχι μόνο) εξάρτηση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστές.
Οι κινητοποιήσεις της αγροτιάς γίνονται σε μια περίοδο δύσκολη, που η άρχουσα τάξη, η κυβέρνησή της και τα διάφορα κέντρα εξουσίας έχουν εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Είναι αγώνας αντίστασης στην επίθεση της κυβέρνησης, στρέφεται αντικειμενικά ενάντια στο αντιλαϊκό «Πρόγραμμα Σταθερότητας» και συνολικά ενάντια στην πολιτική που θέλει να πληρώσει ο λαός την οικονομική κρίση του συστήματος. Είναι αγώνας που αφορά όλο το λαό και όλους τους εργαζόμενους γι αυτό και απαιτείται η πιο πλατιά συμπαράσταση και αλληλεγγύη, η πιο πλατιά στήριξη αυτού του αγώνα.
Οι φτωχομεσαίοι αγρότες με τους αγώνες τους μπορούν να αποσπάσουν κατακτήσεις, έστω και μερικές, όπως απέδειξαν οι μεγάλες περσινές κινητοποιήσεις. Η παραπέρα ενίσχυση και μαζικοποίηση των σημερινών κινητοποιήσεων, η από τα κάτω ενότητα και συσπείρωση των αγροτών, το ξεπέρασμα των αγροτοπατέρων και της κομματικής πολυδιάσπασης, ο αντικυβερνητικός και αντιΕΕ προσανατολισμός των αγώνων μαζί με αιτήματα πάλης-διεκδικήσεις που να εκφράζουν τα συμφέροντα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και να δίνουν διέξοδο στη μεγάλη πλειοψηφία του αγροτόκοσμου, μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα μπλόκα θάχουν και φέτος κατακτήσεις, ότι οι αγρότες θα γυρίσουν και φέτος νικητές στα χωριά τους. Η ανάπτυξη αγωνιστικού αγροτικού κινήματος με στόχο τη συνολική ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής ΕΕ-ΚΑΠ-κυβέρνησης και την έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ είναι ο μόνος δρόμος για τη φτωχομεσαία αγροτιά.
e-school: Ασφυκτική παρακολούθηση και εργασιακός φόρτος
Να μην εφαρμοστεί – Να πάρουν θέση τα συνδικαλιστικά όργανα
Όπως είναι γνωστό, επιβάλλεται στα σχολεία η εγκατάσταση του λογισμικού e-school, μέσω του οποίου το σύνολο των στοιχείων των σχολείων (προσωπικά στοιχεία μαθητών, απουσίες, βαθμοί κλπ) περνάνε σε βάση δεδομένων που θα συγχρονίζεται με κεντρική βάση δεδομένων του Υπουργείου.
Η εξέλιξη αυτή έχει δύο σοβαρές παραμέτρους που έχουν υποτιμηθεί (και υπάρχουν πολιτικοί λόγοι για αυτό) από τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου:
1. Το Υπουργείο εγκαθιστά με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά έναν ηλεκτρονικό ρουφιάνο, παρακολουθώντας από μακριά κάθε πτυχή της εσωτερικής ζωής των σχολείων. Είναι σαφές ότι έτσι αυξάνονται κατακόρυφα οι δυνατότητες ελέγχου και παρέμβασης της ανώτατης διοίκησης σε κάθε λεπτομέρεια που αφορά το σύνολο της σχολικής ζωής. Είναι για μας φανερό ότι τέτοια στοιχεία μπορούν να λειτουργήσουν πιεστικά – εκβιαστικά σε μια περίοδο ιδιαίτερα που ανοίγει ξανά το ζήτημα της λεγόμενης αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.
2. Η εγκατάσταση και ενημέρωση της εφαρμογής προσθέτει τεράστιο φόρτο εργασίας στους συναδέλφους που θα επιφορτιστούν με αυτή, μια εργασία μάλιστα γραμματειακού τύπου, ξένη με το πραγματικό εκπαιδευτικό τους αντικείμενο. Ανοίγεται έτσι ο δρόμος για το παραπέρα ξεχείλωμα των εργασιακών σχέσεων και εξυπηρετείται το όραμα της προηγούμενης και αυτής της κυβέρνησης για εκπαιδευτικό – λάστιχο, για όλες τις δουλειές.
Καλούμε τους διδασκαλικούς συλλόγους, τις ΕΛΜΕ, τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ να πάρουν θέση και αναλάβουν πρωτοβουλίες για να ανακληθεί η εφαρμογή του λογισμικού e-school.
- Ενάντια στον έλεγχο και την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων
- Ενάντια στο ξεχείλωμα των εργασιακών μας σχέσεων
Όχι στο σχέδιο «Καλλικράτης»
Δεκατρία χρόνια μετά την ψήφιση και εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας», με το οποίο συνενώθηκαν οι περισσότερες Κοινότητες σε μεγαλύτερους Δήμους, και δεκαέξι χρόνια μετά τις πρώτες Νομαρχιακές εκλογές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί την πολυαναμενόμενη επόμενη φάση της διοικητικής μεταρρύθμισης, αυτή που ως τώρα ξέραμε ως «Καποδίστριας 2», αλλά πλέον ονομάζεται «Καλλικράτης».
Το τέλος της τοπικής αυτοδιοίκησης
Αν ο «Καποδίστριας» και ο αιρετός δεύτερος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης (Νομαρχίες) ήταν το πρώτο, ο «Καλλικράτης» είναι το τελειωτικό χτύπημα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αν ως τώρα βάζαμε τον όρο σε εισαγωγικά, εννοώντας ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ίσως θα πρέπει πλέον να τον καταργήσουμε οριστικά!
Με το σχέδιο, οι 1034 περίπου Δήμοι της χώρας θα συγχωνευθούν σε περίπου 370, θα δημιουργηθούν δύο Μητροπολιτικοί Δήμοι (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), ενώ οι Νομαρχίες θα καταργηθούν και θα δημιουργηθούν 13 Περιφέρειες και 7 Γενικές Διοικήσεις στη θέση των σημερινών Περιφερειών. Αιρετοί θα είναι οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες. Στην ίδια κατεύθυνση οι δημοτικές επιχειρήσεις θα μειωθούν από 6.000, συνολικά, σε 2.000.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η νέα δομή δεν είναι ούτε τοπική, ούτε αυτοδιοίκηση! Ο τοπικός χαρακτήρας καταργείται τη στιγμή που Κοινότητα δεν υπάρχει, ενώ ο Δήμος έχει μεγάλη έκταση και πολλούς κατοίκους. Το τοπικό πρόβλημα δε μπορεί, πλέον, να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο, από μια διοίκηση ξεκομμένη και από τον τόπο και από τους κατοίκους του.
Όσο για τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα, αυτός είχε προ πολλού χάσει κάθε σχέση με τις ρίζες του, με τη λαϊκή αυτοοργάνωση για την αντιμετώπιση της κεντρικής εξουσίας. Οι Δήμοι και οι Νομαρχίες ήταν ήδη φορείς της κεντρικής αντιλαϊκής πολιτικής, υπεύθυνοι σε πολλές περιπτώσεις για τη μεταφορά της και την εφαρμογή της απέναντι στο λαό. Τώρα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα: η διοικητική δομή που θα βαφτιστεί τοπική αυτοδιοίκηση, θα είναι το παράρτημα της κεντρικής εξουσίας, εντελώς αποξενωμένη από το λαό.
Το ζήτημα αυτό είναι πολύ σοβαρό και θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ζήτημα δημοκρατίας, παρότι ο «Καλλικράτης» έχει …στολιστεί με μπόλικη φιλολογία περί αποκέντρωσης των εξουσιών, δημοκρατικής και σύγχρονης λειτουργίας στις κατευθύνσεις που ήδη λειτουργεί η κρατική διοίκηση στην Ευρώπη.
Τι επιδιώκει το σύστημα και η κυβέρνηση; Με βάση τα γραφόμενα και λεγόμενά τους τη μεταφορά των κρατικών λειτουργιών στις Περιφέρειες και τους Δήμους, ώστε, ιδανικά, να φτάσει κάποτε το κράτος να έχει έναν επιτελικό ρόλο και μόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι Περιφέρειες και οι νέοι Δήμοι θα είναι περιφερειακά παραρτήματα της κεντρικής εξουσίας και σε καμιά περίπτωση φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η συνέπεια στο λαό είναι φανερή. Κάποτε, κυρίως στα χωριά, ο κόσμος μπορούσε να βρει τον Πρόεδρο της Κοινότητας …στο καφενείο, είχε μια άμεση σχέση μαζί του που του επέτρεπε να τον πιέζει για τα τοπικά (και όχι μόνο) προβλήματα και να τον αναγκάζει να συντάσσεται μαζί του στην κόντρα και σε διεκδικήσεις απέναντι στην κρατική εξουσία.
Η σχέση αυτή ανατράπηκε με τον «Καποδίστρια». Το Δημοτικό Διαμέρισμα δεν ήταν Κοινότητα και ο Δήμαρχος ήταν δυσκολότερο να πιεστεί από το λαό. Με τον «Καλλικράτη» η σχέση αυτή μπαίνει οριστικά στο …γνωστό ΠΑΣΟΚικό «χρονοντούλαπο της ιστορίας»! Αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια στους μεγάλους Δήμους, όπου ο Δήμαρχος είναι πολιτικό πρόσωπο με τόση σχέση με το λαό όση έχει ένας βουλευτής ή υπουργός, θα συμβαίνει πια σε όλη τη χώρα και ακόμα περισσότερο στους Μητροπολιτικούς Δήμους. Για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα, θα είναι δυσκολότερο για έναν Σύλλογο Γονέων να διεκδικήσει χρήματα από το Δήμο για να βαφτεί το σχολείο, πράγμα που και τώρα δεν ήταν ιδιαίτερα απλό.
Η …παράπλευρη απώλεια αυτής της κατάστασης είναι ότι θα πρέπει να ψάχνουμε πια με το κιάλι για Δήμαρχο με απόχρωση, έστω, αριστερή. Για Περιφερειάρχη ούτε λόγος, βέβαια! Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα μοιραστούν την πίτα της τοπικής εξουσίας, με το ΚΚΕ να μοιάζει να μένει απέξω και τον ΣΥΡΙΖΑ να ελπίζει ότι θα διασώσει κανέναν Δήμο με συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.
Αν ο λαός έβλεπε κάποτε έναν δυνάμει σύμμαχο στους θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης, πλέον δεν πρόκειται να έχει κανέναν. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι νέοι Δήμοι, εφόσον θα είναι ισχυρότεροι, θα μπορούν από καλύτερες θέσεις να διαπραγματευτούν για τα συμφέροντα των δημοτών. Αυτό προϋποθέτει ότι θα ενδιαφέρονται γι’ αυτά, βέβαια, πράγμα που δεν συνέβαινε μέχρι τώρα και δε βλέπουμε το λόγο να συμβεί, όταν, μάλιστα, θα αποδυναμωθεί η πίεση που μπορούσε ο κόσμος να ασκεί στο Δήμο.
Το νέο «σύγχρονο κράτος»
Κάπου εδώ φαίνεται και η άλλη βασική στόχευση του συστήματος: Το κράτος να εκσυγχρονιστεί, ώστε να πλησιάσει τις δομές και τους θεσμούς που εφαρμόζονται στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης εδώ και χρόνια. Να απαλλαγεί, δηλαδή, από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, να γίνει πιο λειτουργικό για τον πολίτη, πιο αξιόπιστο και να αποκτήσει διαφανείς διαδικασίες.
Μοιάζει πράγματι με έκθεση ιδεών, αλλά δεν είναι μόνο τέτοια. Γιατί όντως η ελληνική άρχουσα τάξη θα ήθελε ένα πιο αποτελεσματικό κράτος, πιο αποτελεσματικό, όμως, για την ίδια και όχι για το λαό. Ιδιαίτερα τη στιγμή που βασίζεται τόσο πολύ σε αυτό, με βάση τα χαρακτηριστικά της.
Πιο συγκεκριμένα, ο ελληνικός καπιταλισμός πάντα βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις δημόσιες επενδύσεις, κύρια σε έργα υποδομής. Η δυνατότητά του για άλλη ανάπτυξη ήταν περιορισμένη και δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου ήταν αυτοί που έκαναν δουλειές με το δημόσιο. Στο κράτος παρέμενε κατά βάση η πρωτοβουλία για τις μεγάλες επενδύσεις, ακόμα και όταν με τα ΣΔΙΤ άνοιγε το πεδίο και στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Η συνεχόμενη αποβιομηχάνιση της χώρας και ο προσανατολισμός της στον τριτογενή τομέα έχει εντείνει αυτό το χαρακτήρα. Κρίσιμη ήταν και παραμένει η παρέμβαση του ιμπεριαλισμού, ο οποίος καθοδηγούσε την εξαρτημένη άρχουσα τάξη προς αυτή την κατεύθυνση, στην προσπάθειά του να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά του, αλλά ακόμα και να αναλάβει ο ίδιος για λογαριασμό του τομείς στους οποίους το ντόπιο κεφάλαιο είχα κάποια δραστηριότητα.
Η σχέση αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσα από τα κανάλια των κοινοτικών επιχορηγήσεων, δανείων και αναπτυξιακών προγραμμάτων. Η κυβέρνηση απαντά σε όσους ρωτούν για τους πόρους των νέων θεσμών ότι σε μεγάλο βαθμό αυτοί θα προέρχονται από το ΕΣΠΑ. Αυτό δείχνει ότι ένας βασικός στόχος του νέου σχεδίου είναι ακριβώς η καλύτερη αξιοποίηση των κονδυλίων αυτών και η πιο άμεση απορρόφησή τους.
Και είναι κακό αυτό, θα ρωτούσε κανείς. Είναι, δηλαδή καλύτερα να μας δίνουν λεφτά και να μας τα παίρνουν πίσω επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε τι θα τα κάνουμε; Ναι είναι κακό, απαντάμε εμείς, χωρίς να θεωρούμε καλύτερο αυτό που συμβαίνει τώρα! Κακό είναι πρώτα και κύρια μια χώρα να βασίζει την οικονομική της ανάπτυξη στις επιδοτήσεις των ισχυρών, οι οποίες είναι, ουσιαστικά, επενδύσεις από τις οποίες βγάζουν κέρδος, δηλαδή παίρνουν πίσω περισσότερα απ’ όσα έβαλαν. Τη διαφορά την πληρώνει ο λαός, αυτό πια, το έχουμε μάθει καλά!
Το κεφάλαιο δε νοιάζεται για την ανάπτυξη γενικώς. Νοιάζεται για το κέρδος του. Και θέλει να απαλλαγεί από τις αντιδράσεις του κόσμου, από τις διαφωνίες των Δημάρχων και των Νομαρχών, από τη γραφειοκρατία που απαιτείται σήμερα για να γίνει ένα έργο. Προσπαθεί να τα αποφύγει όλα αυτά και άρα να μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί κάπως καλύτερα την όποια αναπτυξιακή του πολιτική, βασικά μέσω του κράτους και με τα καύσιμα των κοινοτικών κονδυλίων. Η νέα δομή εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Αρκεί π.χ. μια Περιφέρεια να εγκρίνει την κατασκευή ενός οδικού άξονα, να βρει τη χρηματοδότηση και να επιβλέψει και την υλοποίηση, χωρίς να χρειάζεται να μπλεχτούν σε αυτά πέντε ή δέκα Νομαρχίες και μερικές δεκάδες Δήμοι.
Στον επίμονο αναγνώστη μας που θα ξαναρωτήσει αν αυτό είναι κακό, θα τονίζαμε και μια άλλη πλευρά του ζητήματος. Θα είναι, λοιπόν, ευκολότερο να φτιαχτεί ένας δρόμος. Θα δουλέψει και κανένας άνθρωπος στην κατασκευή. Ο δρόμος θα φέρει και κανέναν περαστικό που θα αφήσει κανένα φράγκο. Θα είναι και πιο εύκολο να πάει κανείς στο νοσοκομείο στην κοντινότερη μεγάλη πόλη. Καλά όλα αυτά, αλλά εμείς θα επιμείνουμε στο εξής: είναι αυτή μια ανάπτυξη που μπορεί να εξασφαλίσει τη δουλειά και την ποιότητα ζωής ενός λαού; Η είναι μια «αρπαχτή», που τελειώνει και μένουν μόνο τα κέρδη στις τσέπες των εργολάβων, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς και η ερήμωση της υπαίθρου;
Αλλά ακόμα και αυτή η προσωρινή, έστω, ανάπτυξη έχει συγκεκριμένους πρωταγωνιστές και κομπάρσους. Ανάμεσα στ’ άλλα, οι Δήμοι και οι Νομαρχίες, όπως ήταν μέχρι τώρα, έδιναν τη δυνατότητα σε μικροαστικά στρώματα να κάνουν κάποιες δουλειές και να επιζούν, ουσιαστικά, από τις μικροεργολαβίες που έπαιρναν, π.χ. να φτιαχτεί ένα πεζοδρόμιο, να μπαλωθεί ένας δρόμος, ή ακόμα και να παραπέσει και κανένα ψίχουλο από κανένα μεγάλο έργο. Με τη νέα κατάσταση όλο αυτό το πεδίο θα ανοίξει για το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο θα θελήσει να διεκδικήσει από τους νέους Δήμους και τις Περιφέρειες ακόμα και αυτά τα ψίχουλα, μια που θα είναι και το μόνο που θα έχει πρόσβαση στους νέους θεσμούς.
Να σημειώσουμε, επίσης, ότι το νέο σχέδιο ταιριάζει με τις κατευθύνσεις του Γενικού Χωροταξικού Σχεδίου (ΓΧΣ) το οποίο ψήφισε η ΝΔ και θα διατηρήσει το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η λειτουργία που περιγράφηκε πριν περιγράφεται στο ΓΧΣ, το οποίο μιλά και για Μητροπολιτικά Κέντρα και για ισχυρά Περιφερειακά Κέντρα. Ο «Καλλικράτης» είναι η διοικητική οργάνωση που ανταποκρίνεται στο ΓΧΣ.
Τέλος, επειδή δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην εξοικονόμηση χρημάτων από τις συνενώσεις, θεωρούμε ότι εδώ υπάρχουν τρεις πλευρές: Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ, στο …κλίμα των ημερών, δημαγωγεί ασύστολα για τη δυνατότητα να βρει το κράτος λεφτά από την καλύτερη διαχείριση και από την πάταξη της διαφθοράς. Χωρίς να μας εξηγεί, βέβαια, γιατί θα είναι ευκολότερο αυτό αν οι Δήμοι είναι λιγότεροι, όταν ο πρωταθλητής της διαφθοράς είναι το …ένα και μοναδικό κράτος!
Δεύτερον, όπως και σε κάθε συγχώνευση, γίνεται λόγος για οικονομίες κλίμακας οι οποίες θα εξοικονομήσουν λεφτά. Αν πρόκειται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να αποκτήσουν περισσότερες αρμοδιότητες, τότε μάλλον θα πρέπει να ξοδέψουν περισσότερα λεφτά, τα οποία, υποτίθεται, θα εξοικονομηθούν από τον προϋπολογισμό της κεντρικής εξουσίας. Βέβαια εξοικονόμηση σημαίνει συνήθως περικοπές, είτε σε όποιες υπηρεσίες παρείχε ως τώρα το κράτος ή οι Δήμοι στο λαό είτα ακόμα και στο προσωπικό των ΟΤΑ, το οποίο ήδη ανησυχεί για το μέλλον του στη νέα δομή. Ιδιαίτερα οι συμβασιούχοι έχουν κάθε λόγο να φοβούνται ότι θα αποτελέσουν τα θύματα της εξοικονόμησης πόρων…
Και τρίτον, επειδή δίνεται ιδιαίτερη σημασία στους «ίδιους πόρους» που θα πρέπει να βρίσκουν οι Δήμοι, μπορούμε να φανταστούμε ένα σκηνικό στο οποίο η κεντρική εξουσία θα μεταβιβάζει στους Δήμους δικές της λειτουργίες χωρίς να τους χρηματοδοτεί, αλλά απαιτώντας από αυτούς να βρουν μόνοι τους λεφτά. Μαντέψτε πού θα ψάξουν τότε οι Δήμοι! Σωστά, στις τσέπες μας!
Η θέση και η στάση του λαού
Δε νομίζουμε ότι μπορούν να υπάρχουν αυταπάτες σε σχέση με το αν ο λαός έχει κάτι να κερδίσει από τον «Καλλικράτη». Αντίθετα θα έχει στο κεφάλι του έναν ακόμα εχθρικό μηχανισμό, πολύ πιθανό με πολλές αρμοδιότητες, όπως την παιδεία, την υγεία, τη φορομπηξία, αλλά και την αστυνόμευση, δηλαδή την καταστολή.
Έχοντας κρατήσει μια συνεπή στάση ενάντια στον Καποδίστρια και έμπρακτα μέσω της μη συμμετοχής μας στις Νομαρχιακές Εκλογές, αλλά και βλέποντας όλα τα παραπάνω ζητήματα σε σχέση με τον «Καλλικράτη», καλούμε το λαό να εναντιωθεί στο νέο σχέδιο, το οποίο εξυπηρετεί το σύστημα και έχει αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο.
Δεν μπορούμε να μην καταγγείλουμε τη θέση του ΣΥΝ, ο οποίος θεωρεί θετικό το μέτρο των συγχωνεύσεων και ανησυχεί μόνο για τους πόρους, ευελπιστώντας πως θα βρεθεί και γι’ αυτόν μια θέση στο νέο χάρτη της κρατικής εξουσίας.
Δεν μπορούμε να μη δούμε πίσω από την εναντίωση του ΚΚΕ στο σχέδιο ότι είναι στριμωγμένο από το πέταγμά του έξω από έναν χώρο που υπήρξε προνομιακός γι’ αυτό και ότι παραμένει στη γνωστή του λογική της εκλογικής ενίσχυσης.
Δεν συμμεριζόμαστε απόψεις που ήδη άρχισαν να κυκλοφορούν σε σχήματα που αναφέρονται στην Αριστερά, οι οποίες βλέπουν τις συνενώσεις θετικά γιατί θα τους δώσουν τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν περισσότερες δικές τους δυνάμεις στα όρια ενός νέου Δήμου. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το νέο σχέδιο δυσκολεύει τις αντιδράσεις, για τους λόγους που αναφέρθηκαν, και ότι θα πρέπει να καταδικαστεί και από το λαό, αλλά και από τις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτόν.
Στην κατεύθυνση αυτή, πιστεύουμε ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το ζήτημα στις γειτονιές, να εκφραστούν όλες οι απόψεις, με στόχο (τουλάχιστον για μας) να αναδειχθεί μια εναντίωση στον «Καλλικράτη» και μια κατεύθυνση μαζικής και αγωνιστικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων του λαού και διεκδίκησης απέναντι στο αστικό κράτος και τους θεσμούς του.
Ολοκληρώνεται η 7η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) στις 12-13-14 Μαρτίου
Τη δεύτερη βδομάδα του Μαρτίου θα διεξαχθεί η 7η Συνδιάσκεψη της οργάνωσης που θα εξετάσει τις πολιτικές εξελίξεις και θα ασχοληθεί με το κεντρικό της θέμα, το ζήτημα της Αριστεράς όπως προβάλλει σήμερα.
Οι εξελίξεις παγκόσμια αλλά και η κρίση που ξέσπασε στο ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα έφεραν στο προσκήνιο με επιτακτικό τρόπο το, έτσι κι αλλιώς, επίκαιρο θέμα της σύγχρονης αριστεράς, όπως αυτή σήμερα εμφανίζεται αλλά και αυτό των απαιτήσεων απέναντι στα σημερινά αυξημένα καθήκοντα.
Η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, όπως επικυρώθηκε από την κατάρρευση των αστικοποιημένων καθεστώτων του παλιού σοσιαλιστικού στρατοπέδου, έμελλε να επαναφέρει με δραματικό τρόπο την από παλίοτερες δεκαετίες υποβόσκουσα κρίση σ' αυτό. Οι διακηρύξεις για το τέλος της Ιστορίας αλλά και για την οριστική ταφή του φαντάσματος που ο Μαρξ περιέγραφε ότι πλανάται πάνω από τον καπιταλιστικό κόσμο ήταν οι άμεσες και αναμενόμενες αντιδράσεις των υποστηρικτών της αιωνιότητας και του αδιαμφισβήτητου της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην καταλήστευση του κόσμου της εργασίας και των λαών του πλανήτη.
Εμοιαζε τότε ουτοπία να αναζητά κανείς απαντήσεις για την ήττα και για την παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και ακόμη περισσότερο ματαιοπονία η επιδίωξη για την ανοικοδόμηση μιας ανατρεπτικής κομμουνιστικής Αριστεράς.
Η ταχύτητα που εξελίσσονται τα κοινωνικά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα αποδείκτηκε για άλλη μια φορά πιο μεγάλη αλλά και πιο πλούσια από την φαντασία των θεωρητικών δεξαμενών του ιμπεριαλισμού.
Το αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ, η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες που ξέσπασαν τα τελευταία μόνο χρόνια στις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, τα επαναστατικά κινήματα που ενισχύονται σε χώρες της Ασίας και της Λ. Αμερικής φτάνοντας στο σημείο να διεκδικούν ξανά ύστερα από δεκαετίες την εξουσία όπως σημβαίνει τώρα στο Νεπάλ διέψευσαν τις Κασσάνδρες της παντοκρατορίας του αυτού του συστήματος που δείχνει να ταλανίζεται έντονα από τις ενδογενείς αντιθέσεις του.
Μόνο στη χώρα μας ο πρόσφατος Δεκέμβρης αλλά και τα νεολαιίστικα και εργατικά ξεσπάσματα των προηγούμενων χρόνων επικαιροποίησαν με έντονο τρόπο το ζήτημα της σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς.
Μιας Αριστεράς που θα πρέπει να βρει τρόπους απεύθυνσης στις καταπιεζόμενες μάζες, επικαιροποίησης των στόχων της και του λόγου της αλλά και χάραξης ενός δρόμου κοινής δράσης ώστε να συγκλίνουν όλες οι επιμέρους αντιστάσεις στο ποτάμι της ανατροπής αυτού του σάπιου κόσμου του κεφάλαιου.
Μιας Αριστεράς που θα απεγκλωβίσει τον εργάτη, τους εργαζόμενους, το λαό από τη λογική της μεταρρύθμισης και της ...υπομονής, έως ότου οι κάλπες δώσουν στους πεφωτισμένους ηγέτες της επίσημης Αριστεράς ενα καλό ποσοστό που όμως πάντα θα υπολείπεται από το αναγκαίο για να ανατραπεί η πολιτική εξαθλίωσης των εργαζόμενων για να ορθοποδήση η ...εθνική οικονομία.
Μια Αριστερά που θα εμπνεύσει πάλι τη νεολαία για έναν καλύτερο κόσμο που δεν θα αρκείται ούτε στην ατομική δικαίωση αλλά ούτε στη διαμαρτυρία μέσω εκτονωτικών ενεργειών που ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα και εν τέλει ανατροφοδοτούν την παραίτηση.
Μια Αριστερά που δεν θα τρέφει αυταπάτες για εδώ και τώρα σοσιαλιστικές νησίδες τάχα μέσα από ενα ατέλειωτο κατάλογο "επιθετικών" αλλά συστημικών εν τέλει αιτημάτων, που δήθεν θα οικοδομήσουν τον εργατικό έλεγχο και την διαδική εξουσία παράλληλα με την κυριαρχία του πλέον αδίστακτου και επιθετικού καπιταλισμού.
Στις αναζητήσεις αυτές προσπάθησε να συμβάλει με την συνδιάσκεψη αυτή η οργάνωσή μας και μένει να αξιολογηθεί και η προσπάθεια και τ' αποτελέσματα. Μια προσπάθεια που, παρόλο που δεν μπόρεσε ίσως να εμπλέξει και άλλες δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς, προσπάθησε μέσω εκδηλώσεων και συζητήσεων να ανοίξει το ζήτημα στον κόσμο που αναζητά απαντήσεις.
Ετσι κι αλλιώς στόχος της δεν μπορούσε να 'ταν παρά η ανάδειξη των αναγκαιοτήτων της εποχής αλλά και ο δρόμος επίλυσής τους στο άμεσο μέλλον. Η ενίσχυση της κομμουνιστικής κατεύθυνσης ως τη μόνη που μπορεί να αγγίξει με όρους ανατροπής το μεγάλο ζήτημα της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.