Μπορούσε να γίνει αλλιώς;

Η ιστορία διδάσκει! Για όσους βέβαια θέλουν να διδαχτούν. Και οι τελευταίες εξελίξεις με αφετηρία την έναρξη των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και «τερματικό σταθμό» τη «σκληρή» συμφωνία παράτασης των μνημονίων και της επιτήρησης που έκλεισε… «νικηφόρα» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους θεσμούς της… τρόικας (και θεσμοί και τρόικα, για να ‘μαστε όλοι ευχαριστημένοι!), αποδείχθηκαν ιδιαίτερα διδακτικές για όλους. Για μερίδες της αστικής τάξης που φιλοδοξούν ένα «νέο κερδοφόρο πλαίσιο εξάρτησης» (έστω με καταβύθιση της κοινωνίας), για τους «ευρωλάγνους» μικροαστούς που θέλουν «σταθερότητα» και ανακοπή της προλεταριοποίησής τους εντός ευρώ, αλλά, κυρίως και για άλλους λόγους, αποδείχθηκαν διδακτικές για το λαό, το λαϊκό-εργατικό κίνημα, τον κόσμο και τις οργανώσεις της αριστεράς που με τους αγώνες τους τα τελευταία 4-5 χρόνια κλόνισαν το πολιτικό σύστημα που επέβαλλε τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική. Είναι ζήτημα «ζωή και θανάτου» για το λαό να διδαχτεί ώστε να αναπτύξει την πάλη του ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα που επιβάλλει ο «πολιτισμός» του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.

Αστοχία...Της Λιάνας Κανέλλη στον σημερινό Κυριακάτικο Ριζοσπάστη

 Αστοχία...

Δεν μπορώ να βγάλω απ' το μυαλό μου, όσο ρεαλισμό κι όσο κυνισμό να επιστρατεύσω, την παραλυτική φρίκη του ακατανόητου φανταστικού «θεάματος» ενός σφραγισμένου θαλάμου διακυβέρνησης επιβατηγού αεροπλάνου γεμάτου ανθρώπους. Δεν μπορώ να μπω ούτε για λίγα δευτερόλεπτα στη θέση του εισαγγελέα που αφηγείται το «απόλυτο κακό» προσεγγισμένο απολύτως ορθολογικά και καθόλου μεταφυσικά. Δε διανοούμαι την αγωνία ενός πιλότου που βρίσκεται αντιμέτωπος με την αδυναμία να επικρατήσει ενός άλλου ανθρώπου, μ' ένα τσεκούρι στο χέρι μπροστά στην απροσπέλαστη «αντιτρομοκρατική» πόρτα, και ξοπίσω του ουρλιαχτά επιβατών που βλέπουν κι αισθάνονται τον ουρανό να γίνεται βουνό καταπάνω τους.