Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Την κατάρριψη δυτικών αεροσκαφών στον Κόλπο ανακοίνωσε το Ιράν


Οι Φρουροί της Επανάστασης στο Ιράν κατέρριψαν δύο «δυτικά κατασκοπευτικά» μη επανδρωμένα αεροσκάφη στον Κόλπο, ανακοινώθηκε από την διοίκηση του επίλεκτου αυτού σώματος του ιρανικού στρατού, σύμφωνα με το πρακτορείο Fars.
«Πολλά κατασκοπευτικά και υψηλής τεχνολογίας αεροσκάφη των εχθρών μας έχουν καταρριφθεί από τις δυνάμεις μας... Επίσης καταρρίψαμε και δύο μη επανδρωμένα αεροπλάνα στον Περσικό Κόλπο» δήλωσε ο διοικητής Αμίρ Αλι Χατζιζαντέχ, διευκρινίζοντας ότι «είναι η πρώτη φορά που το ανακοινώνουμε».

«Και καλόν πόλεμο…»-Λιάνα ΚΑΝΕΛΛH

«Και καλόν πόλεμο…»
Απ' όλες τις ευχές των ημερών, μαζεμένες και επιφυλακτικές για να μην ακουστούν ως ύβρις, πήρα και κράτησα μια. Την καταθέτω προς όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ως γνήσια και πηγαία. Προσωπική και συλλογική. Προερχόμενη από εκείνη τη βάση του λαού που δεν υποψιαζόμαστε, καθώς παραμένει βουβή, αλλ' ίσως όχι άπραγη. Είναι οργισμένη, αλλά όχι φοβισμένη. Ανθρωποι χαμένοι στην ομοιογένεια κι όμως ξεχωριστοί. Που κι όταν δεν μπορούν να κάνουν το μεγάλο βήμα, το αναγνωρίζουν στους άλλους κι ίσως έχουν στην άκρη και μια γωνιά να εμπιστευτείς, να ξαποστάσεις κι ας μην τους δεις ξανά.

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙ ΓΓ ΟΗΕ -ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΟ POLISPRESS 31.12.2010

Kύριε Αλαβάνο, ας υποθέσουμε ότι είστε ο άνθρωπος που περισσότερο απ’ όλους εμπιστεύεται ο πρωθυπουργός. Τι θα τον συμβουλεύατε να κάνει για να βγει η χώρα από την κρίση;
Ούτε σε εφιάλτη δεν θα ήθελα να γίνει αυτό. Καταρχήν δεν εμπιστεύομαι εγώ τον πρωθυπουργό. Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί ένας «σοσιαλιστής» κατεδάφισε όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις των ελλήνων εργαζομένων επί δεκαετίες. Δεν κατανοεί τίποτε; Ή εξυπηρετεί μεγάλα συμφέροντα που υπερβαίνουν τα όρια της χώρας μας;  Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Σκέφτομαι μόνο ότι όταν στις αρχές της δεκαετίας αυτής ο Γ. Παπανδρέου ήταν  πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακολούθησε, παρά τη θέληση της παμψηφίας του ελληνικού λαού, μια πολιτική αποδοχής της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ.