Από τη στιγμή εκδήλωσης της κρίσης του καπιταλιστικού
συστήματος σήμανε συναγερμός και επιχειρήθηκε ο συντονισμός σε επίπεδο
πολιτικής εξουσίας των αναπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών, ώστε να εξευρεθεί το
ταχύτερο δυνατό «λύση».
Μια από τις πρώτες πράξεις θωράκισης του συστήματος ήταν να
μη γίνεται λόγος για καπιταλιστική κρίση, αλλά για μια κρίση που αρχικά
βαφτίστηκε ως «χρηματοπιστωτική», κατόπιν την παρουσίασαν ως «κρίση δανεισμού»
και εν συνεχεία μεταβαπτίστηκε «κρίση χρέους».