Αντεγκλήσεις με κοινά επιχειρήματα και κοινή συνισταμένη τον αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό. Της Κικής Αλεξάνδρου.

 Της Κικής Αλεξάνδρου

«δεν υπάρχει πιο σταλινικό μπλοκ από το σημερινό μνημονιακό - μιντιακό...».

«νεοσταλινικές ύαινες...».

«ο ζαχαριαδισμός και ο σταλινισμός ήταν πολύ σκληρές καταστάσεις...».

«τακτικές τύπου Ζαχαριάδη...».

Οι παραπάνω είναι ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν στις εκατέρωθεν αντεγκλήσεις που έχουν αυτές τις μέρες ΣΥΡΙΖΑ - «ΝΕΑ» και Μουλόπουλος - Τατσόπουλος.

Ένα ρεπορτάζ από την Εποχή για την οικονομική κατάσταση στη Βενεζουέλα, το πώς παρουσιάζεται, αλλά και το γιατί ο πρόεδρος Μαδούρο... μετέφερε τα Χριστούγεννα ένα μήνα νωρίτερα.

 Της Χριστίνας Μαυροπούλου, από την Εποχή (17/11/13)

Ο Μαδούρα επιστράτευσε ως και τον στρατό στη μάχη κατά του πληθωρισμού. Το περασμένο Σάββατο κατέλαβε αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών, συνέλαβε τους διευθυντές της και ανάγκασε τους υπεύθυνους να μειώσουν τις τιμές στα ράφια.  Έτσι, εκατοντάδες πολίτες βρέθηκαν έξω από τα καταστήματα της αλυσίδας διεκδικώντας χαμηλότερες τιμές. Την ίδια ώρα, μετέφερε τα Χριστούγεννα ένα μήνα νωρίτερα, δίνοντας στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους το δώρο στις 10 Νοεμβρίου.

ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Του Γιώργου Δελαστίκ.

  Υπάρχει ένας μύθος πολιτικής σκοπιμότητας - ότι δήθεν υπεύθυνος για την υπερδιόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη φιλολαϊκή πολιτική που ακολούθησε. 

Πρόκειται για ανακριβή ισχυρισμό. Πολλοί σίγουρα θα εκπλαγούν αν μάθουν πως οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι π.χ. κατά την τετραετή διακυβέρνηση της χώρας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (1990-1993) το δημόσιο χρέος αυξήθηκε ποσοστιαία περισσότερο από όσο κατά την ανδρεϊκή οκταετία 1981-1989!

Ο έλεγχος της Κομισιόν...Άρθρο του Ριζοσπάστη.

  Ο έλεγχος της Κομισιόν...

«Το δίχτυ της οικονομικής επιτήρησης από τις Βρυξέλλες γίνεται από φέτος πυκνότερο (...) Οσοι πιστεύουν ή ελπίζουν ότι η "μνημονιακή πολιτική" στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης φθάνει στο τέλος της - ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία - μάλλον "πλανώνται πλάνην οικτράν"».