Μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές, το κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε από
αυτές, δέχτηκε το πρώτο σοβαρό του πλήγμα. Έσπασε ο “αδύνατος κρίκος”
του που ήταν η ΔΗΜΑΡ. Μια εξέλιξη που αν συνδυαστεί με τους απανωτούς
ελιγμούς του Σαμαρά, οι οποίοι διαδέχτηκαν την επίδειξη πυγμής απέναντι
στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, βάζει σε καινούργιους και μεγάλους μπελάδες
το πολιτικό σύστημα διαχείρισης στη χώρα μας. Μια εξέλιξη που σαφώς
πιστώνεται στις έντονες λαϊκές αντιδράσεις από το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά
και στην αντίσταση των εργαζομένων της.
Ταυτόχρονα όμως ήταν και έκφραση μιας συσσώρευσης σειράς αντιφάσεων και
αντιθέσεων στα πλαίσια του κυβερνητικού σχήματος από την ασκούμενη
βάρβαρη πολιτική του σε βάρος των εργαζόμενων και υπέρ του ξένου και
ντόπιου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των ΗΠΑ.
Αποτελεί έκφραση του αγκομαχητού του πολιτικού προσωπικού της χώρας να
ανταποκριθεί με συνέπεια και συνέχεια στην προώθηση απανωτών αντιλαϊκών
μέτρων και της ανάγκης να στηρίζει την πολιτική του στην καταστολή, στη
φασιστικοποίηση και σε ενέργειες που παραβίαζαν ακόμα και τα όρια της
δικής του αστικής νομιμότητας.