«Στις Φυλακές Αβέρωφ "φιλοξενήθηκε" ως θανατοποινίτης ο Νίκος Μπελογιάννης. Εκεί οι περίοικοι άκουγαν τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο" να φωνάζει με το "χωνί" (αυτοσχέδιο μεγάφωνο φτιαγμένο από φύλλα εφημερίδων): "Είμαι ο Νίκος Μπελογιάννης! Κινδυνεύει η ζωή μου... Είμαι ο Νίκος Μπελογιάννης, θα με εκτελέσουν...".
Οι κάτοικοι της περιοχής (μικρά πλινθόκτιστα σπιτάκια τα περισσότερα, με αυλές που τις μοιράζονταν πολλές οικογένειες) ήσαν κατά πλειοψηφίαν αριστεροί. Εβίωναν νύχτα - μέρα την τραγωδία του Μπελογιάννη. Ταυτόχρονα, ζούσαν το δράμα ενός κόμματος που αποδεικνυόταν ανήμπορο να διαχειρισθεί τα κοινωνικά ρεύματα της εποχής. Με όση τόλμη οι δύο και μερικές φορές τρεις άνδρες τύπωναν σε ένα σπίτι πολύ κοντά στις Φυλακές Αβέρωφ τον (παράνομο) "Ριζοσπάστη", με τόση απογοήτευση έβλεπαν το Κίνημα να καταρρέει μέσα από τα ανεξήγητα λάθη μιας ηγεσίας με τρικυμία εν κρανίω...
Ανθρωποι αφοσιωμένοι στον αγώνα για εκείνο που πίστευαν σωστό, διακινδύνευαν τη ζωή τους - για να αιφνιδιάζονται και να μένουν κατάπληκτοι ακούγοντας την ηγεσία να καταγγέλλει ως χαφιέδες γνωστά στελέχη του κόμματος.
Ολα αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές. Ισως μάλιστα η τυμβωρυχία να μην προσφέρει τίποτε το θετικό. Και μπορεί η σημερινή πολιτική έκφραση του ΚΚΕ να θεωρεί δική της υπόθεση τον αγώνα του Μπελογιάννη και την τραγωδία του Πλουμπίδη, και να επιχειρεί αναθεώρηση της Ιστορίας. Ολα όμως πρέπει να έλθουν στο φως. Τα γεγονότα εκείνα μας σφράγισαν όλους.
Και η ιστορία τού χθες πρέπει να φωτίζει τον δρόμο προς το αύριο».
Αυτά γράφει, μεταξύ άλλων, στο «Βήμα» της Κυριακής ο Στ. Ψυχάρης. Ουσιαστικά ζητά από το ΚΚΕ να απολογηθεί στην αστική τάξη για την Ιστορία του (!). Και χρησιμοποιεί μια περίοδο ηρωική για το Κόμμα και το εργατικό κίνημα, προκειμένου να επιτεθεί σήμερα στο ΚΚΕ και να πει ότι η «πολιτική γραμμή» που διαμόρφωνε η καθοδήγηση του Κόμματος ήταν διαχρονικά «εκτός τόπου και χρόνου», άρα και η σημερινή, αυτό εννοεί, ότι ποτέ δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά, από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού, τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, επομένως ήταν επιζήμια για το λαό.