Αβάσταχτη ελαφρότητα παραδειγμάτων και χρησμών:«εάν η Ελλάδα είχε προσχωρήσει στις χώρες του κομμουνισμού - εννοώντας την ΕΣΣΔ και τις Λαϊκές Δημοκρατίες - τώρα θα ήταν σαν την Αλβανία».

Μια από τις πλέον διαδεδομένες ατάκες του συρμού είναι κι αυτή που λέει πως «εάν η Ελλάδα είχε προσχωρήσει στις χώρες του κομμουνισμού - εννοώντας την ΕΣΣΔ και τις Λαϊκές Δημοκρατίες - τώρα θα ήταν σαν την Αλβανία».

1) Ανεξάρτητα από το πόσο και πώς αντιλαμβάνονται τα ιστορικά προβλήματα και την πορεία αυτής της χώρας. 2) Ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβάνονται τη σχέση μεταξύ του κομμουνισμού ως τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, δηλαδή κοινωνικού συστήματος, και την κυβέρνηση μιας χώρας από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η ατάκα αυτή καθεαυτή δείχνει τη βαθύτατη άγνοια όσων την ισχυρίζονται σε βαθμό έσχατης βλακείας. Είναι τοις πάσι γνωστή η άρρηκτη σχέση μεταξύ ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος και των συγκεκριμένων αιτιών που το δημιουργούν. Είναι αυτό που λέγεται «αίτιο και αποτέλεσμα», «αίτιο και αιτιατό».

Αυτήν την παγκοίνως γνωστή αρχή δείχνουν να την ξεχνούν οι θιασώτες της αβάσταχτης ελαφρότητας, όταν μιλούν για παράδειγμα περί Αλβανίας και ...χρησμών περί Ελλάδας. Είναι ελάχιστα γνωστά για τη σχέση ζωής στην πρώην Λαϊκή Αλβανία. Ούτε μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα λεγόμενα ενός εξανδραποδισμένου λαού στην Ελλάδα από την Αλβανία. Πέραν των ανθρώπινων αδυναμιών που πολλές φορές οδηγούν στον αυτοεξευτελισμό, γνωρίζουν ότι ήλθαν απρόσκλητοι σε μια χώρα που η εθνικοφροσύνη και ο ακραίος συντηρητισμός τη χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό. Επομένως οι οικονομικές αδυναμίες της Λαϊκής Αλβανίας πρέπει να ερμηνευτούν ως χαρακτηριστικά μιας μικρής αδύναμης χώρας, όπως κάθε άλλης.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του μικρού και αδύναμου αλβανικού λαϊκού κράτους ήταν ότι δεν είχε εξωτερικό χρέος. Αυτό μπορεί για τους αστούς, ιδιαίτερα, οικονομολόγους να θεωρείται ως αρνητική απομόνωση μιας περίκλειστης χώρας. Ομως, για την κυβέρνηση και το λαό της, ήταν αναγκαία αμυντική στάση στον κίνδυνο δεσμεύσεων που προκαλούν οι δοσοληψίες με τον οικονομικό ιμπεριαλισμό των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Αλλωστε, είναι γνωστή η ισχυρή εκμετάλλευση που ασκείται στο πλαίσιο της λεγόμενης ελεύθερης παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς. Τις ολέθριες συνέπειες τις ζούμε έντονα στη χώρα μας που η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της στηρίζεται στον εξωτερικό δανεισμό. Το πρόβλημα, επομένως, της Λαϊκής Αλβανίας πρέπει να ιδωθεί από την τρομερά δύσκολη προσπάθεια μιας μικρής και αδύναμης οικονομικά χώρας που θέλει να αποφύγει τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις και να διατηρήσει την εθνική της αξιοπρέπεια όσο κι αν στοιχίζει υλικά. Επιπρόσθετα, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών για τις οποίες είναι ελάχιστα γνωστά τουλάχιστον στην κοινή γνώμη.

Βέβαιο είναι ότι ο καπιταλισμός ως οικονομικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα στηρίχτηκε και στηρίζεται στην παγκόσμια αγορά. Ο σοσιαλισμός ως ανώτερο οικονομικό σύστημα υποχρεώνεται να στηριχτεί σε πολλαπλά πλατύτερες οικονομικές σχέσεις ταχείας ανάπτυξης. Για να γίνει αυτό εφικτό προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τις κοινωνικές σχέσεις που δημιουργούν. Αυτό το κοινωνικό - οικονομικό πλέγμα λειτουργεί στο πλαίσιο του εργατικού ελέγχου της σχεδιασμένης σοσιαλιστικής οικονομίας. Στη Λαϊκή Αλβανία, τα όποια μέσα παραγωγής είχαν κοινωνικό χαρακτήρα που απέκλειε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως συμβαίνει στα καπιταλιστικά κράτη με την αστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ομως, οι συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες απέκλειαν τη δυνατότητα στη μικρή και αδύναμη οικονομικά Αλβανία να απαιτήσει τις δυνατότητες ανάπτυξης που θα της έδινε η επικράτηση μιας παγκόσμιας σοσιαλιστικής οικονομίας. Αυτός είναι ο κύριος λόγος, δηλαδή η επικράτηση του καπιταλισμού στην παγκόσμια αγορά, που εμπόδισε τη Λαϊκή Αλβανία να αναπτυχθεί από το φόβο ότι θα μπλεκόταν στα γρανάζια υποταγής του διεθνούς οικονομικού ιμπεριαλισμού. Είναι αυτό που ζει η Ελλάδα με τραγικό τρόπο στις μέρες μας.

Πηγή:www.rizospastis.gr

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ