Γερμανική Αριστερά: Το πρόγραμμα, μια αρρώστια και η δύσκολη διαδοχή

Μετά τις εξαιρετικές επιδόσεις της Αριστεράς στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις του 2009 στη Γερμανία έχει ξεκινήσει η δύσκολη συζήτηση για το πρόγραμμα του κόμματος, που έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2011. Η συζήτηση είναι τόσο χρονοβόρα διότι γίνεται ουσιαστικά από δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς οργανισμούς -το σχεδόν αποκλειστικά ανατολικογερμανικό «μετακομμουνιστικό» κόμμα PDS και τη χαλαρή αμιγώς δυτικογερμανική σύμπραξη σοσιαλδημοκρατών συνδικαλιστών, σοσιαλιστών, αριστεριστών και άλλων τινών- οι οποίοι ενώθηκαν προ διετίας στην αριστερά, έδωσαν μαζί τις εκλογικές μάχες, ωστόσο όχι μόνο δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμη, αλλά και τους χωρίζει και μια εντελώς διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Είναι εύλογο, λοιπόν, να διαγράφεται μια δυστοκία σ’ αυτή τη συζήτηση, γι αυτό και η ηγεσία του κόμματος ετοιμάζεται να καταλήξει στο «χρονοδιάγραμμα και τις διαδικασίες» μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου.

Την ίδια ώρα και με άκομψο τρόπο έχει ανοίξει μια δεύτερη συζήτηση, για τη διαδοχή των δύο προέδρων της Αριστεράς, του Γκρέγκορ Γκίζι και του Όσκαρ Λαφοντέν. Άκομψη, καθώς εντάθηκε όταν ο Λαφοντέν ανακοίνωσε ότι πάσχει από καρκίνο. Πριν ακόμη μπει ο Λαφοντέν στο χειρουργείο -σύμφωνα με πληροφορίες η εγχείρηση πήγε καλά- ο επικεφαλής της Αριστεράς στο κρατίδιο της Θουριγγίας Μπόντο Ράμελο έσπευσε να δηλώσει ότι ήρθε η ώρα να δρομολογήσει το κόμμα την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία, να προωθήσει την επόμενη γενιά. «Απαράδεκτη» χαρακτήρισε στη δεδομένη στιγμή τη δήλωση του Ράμελο ο έτερος πρόεδρος του κόμματος Γκρέγκορ Γκίζι, που εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι ο Λαφοντέν μετά την ανάρρωσή του θα επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Μπάλλη Κ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/11/2009

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΑΥΓΗ"

Η κερδοφορία της κρίσης

Βγάζουν μάτι και είναι σκέτη πρόκληση τα υπερκέρδη που ανακοινώνουν αυτές τις μέρες οι μεγάλες επιχειρήσεις και αφορούν το πρώτο εννιάμηνο του τρέχοντος έτους, δηλαδή μέσα στην «καρδιά» της κρίσης. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια αποτελέσματα εταιρειών που υπήρχαν στις χτεσινές εφημερίδες: «Marfin Popular Bank» 143,9 εκατομμύρια ευρώ, «Aegean» 37,7 εκατ., «Ελλάκτωρ» 72,4 εκατ., «Μηχανική» 16,9 εκατ. ευρώ... Πολύ πιο μεγάλα ήταν τα κέρδη που δημοσιεύτηκαν τις προηγούμενες μέρες, όπως της Εθνικής ύψους 1,01 δισ. ευρώ, του ΟΠΑΠ 501,7 εκατ. ευρώ, της Eurobank 280 εκατ. ευρώ, κ.ο.κ. Τι δείχνουν τα στοιχεία αυτά; Οτι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι όχι μόνο βγαίνουν αλώβητοι από την κρίση αλλά συνεχίζουν να έχουν σημαντικά κέρδη. Πρόκειται βέβαια για κερδοφορία που στηρίζεται τόσο στα κρατικά πακέτα στήριξης (λεφτά δηλαδή που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα) όσο κυρίως στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων που συμπίεσαν σημαντικά το «εργατικό κόστος» και έκαναν πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Οι κεφαλαιοκράτες ξέρουν πολύ καλά τι εννοούν όταν λένε ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Ομως η εξέλιξη της κοινωνίας και της ταξικής πάλης ποτέ δεν έχει μία όψη. Και τον τελευταίο λόγο, είτε το θέλουν είτε όχι, θα τον έχει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.

Πηγή:Ριζοσπάστης

ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στις δύσκολες καταστάσεις η ποίηση είναι η καταφυγή των ποιητών, των ριμαδόρων, των ποιητών εκ του προχείρου που έχουν μια κάποια μορφή τέλος πάντων, των μαντιναδόρων, των κανταδόρων και λοιπών καλλιτεχνικών δυνάμεων, αλλά και των απλών πολιτών και των πολιτικάντηδων.

Σήμερα για παράδειγμα, στη NΔ οι μνηστήρες του θρόνου απαγγέλλουν ποικιλοτρόπως, το ποίημα «Tι είν' η πατρίδα μας», του Δροσίνη, με αναφορές που παραπέμπουν στους πολιτικάντηδες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. «Παίρνω δύναμη από τα βουνά μας και τη θάλασσά μας», είπε η Nτόρα. T' άσπαρτα ψηλά βουνά, που θάλεγε και ο Δροσίνης. Mωρέ από την τεράστια οικογενειακή περιουσία και την κολεγιά με πασίγνωστους βιομήχανους, μεγαλοαστούς και λοιπές μητσοτακικές δυνάμεις, παίρνει τη δύναμη. O Σαμαράς απαγγέλλει κρατώντας το δεξιό ίσο, το «H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Kαι οι δυο μαζί έχουν ακόμα δρόμο να διαβούν, σοκάκια να περάσουν μέχρι την καρέκλα της εξουσίας. 

H κυβέρνηση του ΠAΣOK, πριν αλέκτωρ λαλείσαι τρεις και οπωσδήποτε πριν τις εκατό μέρες ανοχής, προβαίνει εργωδώς στην ανακοίνωση και τη λήψη φορομπηχτικών μέτρων. Bενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης, τσιγάρα, τέλη κυκλοφορίας και άλλα πολλά. H φορομπηχτική πολιτική δεν είναι βέβαια «σύγχρονος» τρόπος αντιμετώπισης της σημερινής συγκυρίας. Eίναι παμπάλαιος. O σατυρικός ποιητής στα 1930 κοροϊδεύοντας τις προαγγελθείσες, αλλά μη πραγματοποιηθείσες υποσχέσεις για μειώσεις φόρων θα γράψει: «αλλά κι ο φόρος του καπνού - ο φθάσας μέχρις ουρανού - θα πάει εις τον πάτον - Kι ο του λαδιού κατρακυλά - μα κατεβαίνει για καλά ο των αιγοπροβάτων...». 

Oι διεκδικήσεις για τους μισθούς μπήκαν στη μέγγενη του «κοινωνικού αυτοματισμού», που τόσο καλά ξέρει το ΠAΣOK να χειρίζεται. Άλλωστε δική του «εφεύρεση» είναι. Tο εφάρμοσε ήδη στην πλάτη των «ζάπλουτων» λιμενεργατών. Έπονται οι μεγάλες αρπαχτές από τα Aσφαλιστικά Tαμεία και την περίθαλψη. Kαι μάλιστα γρήγορα, γιατί έτσι απαιτούν τάχα οι Tρισέ, Aλμούνια και Γιούνγκερ. Tο σύνθημά τους είναι «τώρα τρέχουμε». Όπα! Στα! Mια στιγμή. Ποιοι τρέχουμε βρε παιδιά; Eμείς οι πολλοί τρέχουμε και εσείς μας χαζεύετε; Kι αν δεχτούμε να τρέξουμε προς τα πού, πάνω απ' όλα θα τρέξουμε. Όλα αυτά συνεπικουρούνται γενναία από τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια των MME. Oι γραφιάδες κάθε μέρα και οι εκφωνητές κάθε βράδυ, ανελλιπώς επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων που θα έπρεπε να παρθούν από καιρό. Aυτό που δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι πως η μεγαλοαστική τάξη συνεχίζει ανελλιπώς να μας ξεζουμίζει με τους πιο παλαιούς όρους, την ίδια στιγμή που κάποιοι ψάχνουν ακόμα τη «σύγχρονη απάντηση της Aριστεράς στις νέες συνθήκες». 

Mε ποίημα να τους απαντήσουμε κι εμείς. Kαι μάλιστα επίκαιρο παρ' όλη την ηλικία του, με το «Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι» από το Mεγάλο μας Tσίρκο δια γραφίδος Kαμπανέλη.

   

...

Tο ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει

το μελετούνε τρεις μηχανορράφοι 

θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες

με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες

το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι

και μέσα στο παλάτι οι παλατιανοί

προσμένουνε τι νέο θα φανεί.

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες

ξυρίστηκαν κι οι έλληνες μεσίτες

εφτά ο τόκος, πέντε το φτιασίδι

σαράντα με το λάδι και το ξύδι

κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε

βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί

τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

   

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

μην έχεις πια την πείνα για καμάρι

οι αγώνες πούχεις κάμει δε φελάνε 

το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε

λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή

του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Προλετάριοι όλων των χωρών, καταπιεζόμενα έθνη και λαοί ενωθείτε!

http://www.m-lkke.gr/

Για την επίθεση στο σπίτι του σ. Γιάννη Γιαννατσή

Το ΚΚΕ(μ-λ) καταδικάζει την εμπρηστική επίθεση από τραμπούκους στο σπίτι του Γιάννη Γιαννατσή γνωστού αγωνιστή των τοπικών κινημάτων στα Πετράλωνα και γενικότερα στις γειτονιές του 3^ου διαμερίσματος της Αθήνας. Η επίθεση συνοδεύτηκε με απειλητικά τηλεφωνήματα, το ίδιο βράδυ κατά τα διάρκεια συνεδρίασης κατοίκων για το θέμα. Ο συναγωνιστής γίνεται για δεύτερη φορά στόχος επίθεσης. Η πρώτη φορά ήταν το 2007 όταν δέχτηκε δολοφονική επίθεση μετά από συγκέντρωση στο Κεραμεικό για τον Προαστιακό.

Το τελευταίο διάστημα οι επιθέσεις αυτές εναντίον αγωνιστών καθώς και οι εμπρησμοί σε εκλογικά περίπτερα, στέκια μεταναστών, κινήσεων νεολαίας και οι τραμπουκισμοί σε συγκεντρώσεις κατοίκων γίνονται όλο και πιο συχνές. Οι ενέργειες αυτές στρέφονται ενάντια στο λαό και τη νεολαία συνολικά, ενάντια σε κάθε προσπάθεια να οργανωθεί η λαϊκή πάλη και οι αντιστάσεις του λαού και των εργαζομένων.

Απ’ ότι φαίνεται οι κάτοικοι της περιοχής που αγωνίζονται χρόνια τώρα για τις γειτονιές τους έχουν ενοχλήσει πολλούς. Αυτούς έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν με τις επιθέσεις στο Γιάννη.

Καταδικάζοντας τις επιθέσεις δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στο συναγωνιστή Γιάννη και στους αγωνιστές κατοίκους των Πετραλώνων.

Ο μόνος τρόπος περιφρούρησης του κινήματος και των αγωνιστών είναι η ένταση των προσπαθειών για την ενδυνάμωση του λαϊκού και εργατικού κινήματος.

ΚΚΕ(μ-λ)

Πολυτεχνείο ‘73, το ΚΚΕ εσωτερικού

Από την Οπορτουνιστική Παρέκκλιση:

Θα συνεχίσω με ένα ακόμα δημοσίευμα σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ‘73, αυτή τη φορά χωρίς τη χρονική πίεση που επιβάλλει η επέτειος.

Επειδή η στάση του ΚΚΕ εσωτερικού (πρόγονος -εν μέρει- του σημερινού Συνασπισμού) συνήθως περνάει στα ψιλά μέσα στη φιλολογία για τη στάση του ΚΚΕ και τη Πανσπουδαστική 8 (σημ.: Δημ.Ν. όχι άδικα βέβαια!), σήμερα το παρεκκλήσι παρουσιάζει δηλώσεις του γραμματέα του ΚΚΕ εσωτερικού, Μπάμπη Δρακόπουλου, στις 16 Νοέμβρη του ‘73, μία μέρα δηλαδή πριν μπουκάρει το τανκ στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, οι “ταραχές” πέριξ του χώρου αποδίδονται σε “σκοτεινές δυνάμεις που οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατιωτικών μέτρων”…

Εφημερίδα Μακεδονία, 17/11/1973

Οι δηλώσεις αυτές δεν πέρασαν φυσικά απαρατήρητες, μάλιστα υπήρξε και προκήρυξη – καταγγελία δύο μέρες μετά τα γεγονότα, η οποία υπογράφονταν και από μια ομάδα του “Ρήγα Φεραίου”, της νεολαίας δηλαδή του ΚΚΕ εσωτερικού. Η προκήρυξη αφού αναλύει σύντομα την κατάσταση στην Ελλάδα και τη σύνδεση με τα διεθνή γεγονότα καταλήγει:

Θα ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις με στόχο την ανάδειξη πλευρών του Νοέμβρη σε σύνδεση με το σήμερα.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΟΑΣΕ

Με αφορμή τη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, στις 1-2 Δεκέμβρη, οργανώσεις
της επαναστατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς καλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία να διαδηλώσουν την οργή τους με συγκέντρωση και πορεία την Τρίτη 1 Δεκέμβρη στις 6:30 μ.μ. στα Προπύλαια.

• Να καταδικάσουμε τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ,

• Να εναντιωθούμε στην Ευρώπη της εκμετάλλευσης και τρομοκράτησης των λαών και να πούμε όχι στον Ευρωστρατό!

• Να πούμε όχι σε κάθε εμπλοκή της Ελλάδας και να απαιτήσουμε την άμεση επιστροφή στη χώρα των ελλήνων φαντάρων!

• Έξω το νατο και οι βάσεις!

• Όχι στην "αντιπυραυλική ασπίδα" στη Μεσόγειο!

ΑΡΑΝ • ΑΡΑΣ • ΕΕΚ • ΕΚΚΕ • ΚΚΕ(μ-λ) • Κομμουνιστική Ανανέωση •
ΝΑΡ • νΚΑ • Οικολόγοι Εναλλακτικοί • ΟΚΔΕ • ΟΚΔΕ-Σπάρτακος • ΣΕΚ

Οικονομικές Δυσκολίες !

City Press

Γρηγοριάδης Κώστας- Ριζοσπάστης

Ναι λένε οι Ελβετοί στην απαγόρευση κατασκευής νέων Τζαμιών

Σύμφωνα με τα αποτελέσματa που μεταδίδει η Ελβετική τηλεόραση:Υπέρ της απαγόρευσης των μιναρέδων ψήφισαν το 57,5% των Ελβετών και κατά μόλις 42,5%.Aυτό το αποτέλεσμα αποτελεί μια μεγάλη νίκη για το ακραίο δεξιό κόμμα, Swiss People's Party (SVP), που υποστήριξε αυτή την πρόταση απαγόρευσης.Σύμφωνα με exit poll το ΝΑΙ θα αγγίξει το εντυπωσιακό 59%.Οι Γερμανόφωνοι Ελβετοί φαίνεται να υποστηρίζουν το ΝΑΙ, περισσότερο από τους Γαλλόφωνους.

Για την ταινία «Ψυχή βαθειά» του Π. Βούλγαρη

Τι θα μπορούσε να είναι ένα έργο που αναφέρεται στην περίοδο του εμφυλίου; Πόσες πλευρές θα μπορούσε να αναδείξει; Παρακολουθώντας το έργο του Π. Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά» έχουμε πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα. Θα μπορούσε, π.χ., ένα τέτοιο έργο να ήταν μια ικανοποιητική απόδοση της φρίκης του πολέμου και κάθε πολέμου (έτσι τουλάχιστον όπως δίνεται από τις αρχές της ταινίας) ειδικά όταν απευθύνεται σε νέους που έχουν «εθιστεί» στη βία και την εξ ασφαλούς αποστάσεως φρίκη της εικονικής πραγματικότητας. Η ωμότητα της πολεμικής βίας σε προσγειώνει. Πραγματικά το έργο αποδίδει με ικανοποιητικό (έως σοκαριστικό) τρόπο αυτή τη διάσταση… Θα μπορούσε ακόμη να έδειχνε ότι η στάση των αριστερών μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού είχε ανώτερη ηθική και ιδεολογική βάση, πράγμα που εκδηλώνεται στον τρόπο που εμψυχώνονται, που πολεμούν, που ταυτόχρονα ζουν και γλεντούν, που αντιμετωπίζουν περήφανα την ανάκριση και τον θάνατο. Και αυτή τη διάσταση καλύπτει η ταινία, αν και απλοϊκά όσον αφορά τον τρόπο που εμψυχώνουν οι καπετάνιοι και οι ιδεολογικοί καθοδηγητές τους μαχητές. Αλλά, κομμάτια να γίνει, έχουν γραφτεί, απεικονιστεί και ειπωθεί πολύ χειρότερα και πολύ εχθρικότερα πράγματα για την «πλευρά» με την οποία ο σκηνοθέτης, όπως τουλάχιστον δηλώνει, είναι περισσότερο ταυτισμένος. Και όχι πως απλοποιήσεις, προσωποποιήσεις και ενθαρρύνσεις που βασίζονταν σε προσδοκίες από τη μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού δεν είχαν καλλιεργηθεί και εκφραστεί από την ηγεσία του κινήματος. Το ζήτημα είναι πού εντάσσει κανείς μια τέτοια κριτική θεώρηση. Ομως η ταινία δεν «μένει» εκεί, προσπερνά αυτές τις νύξεις και αλλού κατευθύνεται… Δεν είναι μια ταινία αριστερής ή «αριστερής»αυτοκριτικής. Είναι έκδηλη η τάση του σκηνοθέτη και της σεναριογράφου να προσπεράσουν με νύξεις κάθε είδους σημαντικά ζητήματα και πλευρές. Θα μπορούσε ακόμη η ταινία, αφού επιλέχθηκε να μεγεθυνθεί η προσωπική πλευρά (δηλαδή η ιστορία δύο αδελφών που αντικειμενικοί λόγοι και όχι λόγοι επιλογής τούς εντάσσουν σε διαφορετικά στρατόπεδα), να παραμείνει στους χαρακτήρες, να δώσεις εξηγήσεις ευκρινέστερες γιατί ο ένας βρέθηκε «εδώ» και ο άλλος «εκεί». Ούτε αυτό όμως απασχολεί το σκηνοθέτη, αν και την ταινία διατρέχει η διαρκής συγκίνηση και η συνεχής επίκληση στο θυμικό του θεατή από την προσπάθεια των δύο αδελφών να επικοινωνήσουν εν μέσω «αδελφοκτόνου» πολέμου. Η ταινία ακουμπά όλες αυτές τις διαστάσεις χωρίς καμία διάθεση εμβάθυνσης. Θα μπορούσε, τέλος, μία κριτική της ταινίας να περιοριστεί σ' αυτές τις «αδυναμίες». Αδυναμίες που ήδη έχουν επισημανθεί από το σύνολο του Τύπου ως «επιφανειακή προσέγγιση», αδυναμίες έκδηλες ακόμα και σ' εκείνους τους κριτικούς που καλλιέργησαν προσδοκίες πριν από την προβολή της ταινίας. Κατά τη γνώμη μου, η «επιφανειακή προσέγγιση» είναι το αποτέλεσμα της βασικής στόχευσης της ταινίας, που εκφράζεται ευκρινέστατα στο τελευταίο γράμμα της χαροκαμένης μάνας καθώς διαγράφεται το τέλος του πολέμου και αφού έχει εκτελεστεί –εν αγνοία της- ο μικρός γιος που είχε προσχωρήσει στο Δημοκρατικό Στρατό: «Τελειώνει το κακό. Μια φορά φεύγει το κεφάλι από το σώμα». Συγνώμη, ποιο «κακό» τελειώνει; Και, το σημαντικότερο, ποιο... «καλό» ξεκινά μετά το τέλος του «κακού»; Η μετεμφυλιακή Ελλάδα των παιδοπόλεων, της αστυφιλίας, της φτώχειας και της αναγκαστικής μετανάστευσης, των διαρκών ανοιχτών ή καλυμμένων πραξικοπημάτων, των εξοριών και των εκτελέσεων. Γιατί ο εμφύλιος (όπως κάθε πόλεμος και περισσότερο όπως κάθε εμφύλιος πόλεμος) έχει δεδομένο χαρακτηριστικό την αγριότητα και την αιματοχυσία. Πως όμως φτάσαμε ως εκεί. Γιατί προηγήθηκε μια μεγάλη ιστορική περίοδος (τέσσερα χρόνια αντίστασης, ένα ένοπλο λαϊκό κίνημα, του Δεκέμβρη, δύο χρόνια συστηματικών διώξεων της Αριστεράς και παραβιάσεων των συμφωνιών της Βάρκιζας και άλλα τρία χρόνια εμφύλιου πολέμου) μέχρι το μικρό απόσπασμα του καπετάνιου Ντούλα να βρεθεί απομονωμένο και στριμωγμένο ανάμεσα στο Γράμμο και το Βίτσι. Δεν έχει σημασία ποιος νίκησε, φαίνεται να μας λέει η ταινία στην τελευταία σκηνή, όταν πέφτουν τα πυροτεχνήματα πίσω από τα βουνά και ο επιζήσας αδελφός περιθάλπει την επιζήσασα μικρή αντάρτισσα. «Μάλλον νίκησαν οι δικοί μας», λέει η τελευταία, εμείς όμως ως θεατές γνωρίζουμε την πλάνη της… Ζημιώθηκε ο «τόπος». Η γραμμή της «εθνικής συμφιλίωσης» (βασική συνιστώσα γραμμή της ταινίας) εκφράζεται και όταν αποδίδεται η διστακτικότητα των αστών πολιτικών να συναινέσουν στη γραμμή της «τελικής και ολοκληρωτικής» συντριβής και των στρατιωτικών για τη χρησιμοποίηση –σε παγκόσμια πρώτη- των βομβών Ναπάλμ. Οπως σε παγκόσμια πρώτη εφαρμόστηκε και η πολιτική του «σύρματος», όπου προσωρινώς ζει η μητέρα των παιδιών, δηλαδή η πολιτική της εκκένωσης των χωριών και της συγκέντρωσης των κατοίκων σε ειδικές ζώνες αποκλεισμού για να στερήσουν τη βάση ανανέωσης του Δημοκρατικού Στρατού. Δισταγμοί που πιθανώς εκφράστηκαν αλλά δεν αποκαθαίρουν την αστική τάξη της χώρας ως όργανο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (πρώτα των Αγγλων και μετά των Αμερικάνων) για το ρόλο τους στη συντριβή του αριστερού δημοκρατικού κινήματος. Τέτοιους δισταγμούς και απόπειρες διαφοροποίησης και «γκρίνιες» έχουμε συναντήσει στην ταραχώδη μεταπολεμική πορεία της χώρας ουκ ολίγες. «Ξεπλένεται», π.χ., ο Παπάγος ή ακόμα και ο δικτάτορας Παπαδόπουλος όταν σε ανάλογης πίεσης ιστορικές στιγμές είχαν εκφράσει –και το πλήρωσαν- τις δικές τους διαφοροποιήσεις; Αντίθετα, η επέμβαση διέσωσε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και το στρατό της που εξακολουθούσε να ηττάται (παρά την τεράστια στρατιωτική βοήθεια, όπως και η ταινία δείχνει), αντιμετωπίζοντας τους ελιγμούς και τις στρατιωτικές κινήσεις του Δημοκρατικού Στρατού, και ας βρίσκονταν σε διαδικασία στρατηγικής υποχώρησης. Το γενικόλογο και επιφανειακό «φταίνε οι ξένοι» εφαρμόζεται και για το στρατόπεδο του Δημοκρατικού Στρατού, όπου υιοθετείται η γνωστή στερεότυπη κριτική για την πολιτική «μη επέμβασης» της Σοβιετικής Ενωσης μέσα από τα λόγια απογοήτευσης που εκφράζουν οι μαχητές του. Στερεότυπο που εντάσσεται σε μια ιδιότυπη, σχιζοειδούς τύπου, κριτική στη σοβιετική ηγεσία που εγκαλείται για δύο αντιφατικά, τελικά, πράγματα. Οτι έπρεπε να «επέμβει» ή λάθος έκανε που «επενέβη»; Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που απομονώνεται το περιστατικό των δύο αδελφών, όπως απομονώνεται και ένα άλλο πιθανώς υπαρκτό περιστατικό όπως εκείνο της καταφυγής στρατιωτών από τα αντίπαλα στρατόπεδα σε μια καλύβα εν μέσω του χιονιά. Περιστατικά και τα δύο από διαφορετικό τόπο και χρόνο (και τα δύο μάλλον στα Αγραφα στις αρχές του εμφυλίου). Θα ήταν μικρή η «ζημιά». Επιτρέπεται στην τέχνη να κάνει τις δικές της μεγεθύνσεις και τις, συμβολικού χαρακτήρα, μεταφορές και χρονικές αντιμεταθέσεις. Το ζήτημα εδώ είναι σε ποιο πλαίσιο εντάσσονται αυτές οι μεγεθύνσεις και ποιο σκοπό υπηρετούν. Οπως εκφράστηκαν αντιρρήσεις και για τον ίδιο τον τίτλο του έργου, καθώς η «ψυχή βαθιά» φαίνεται να είναι προσφώνηση της ελασίτικης περιόδου. Ενας ακόμη λόγος αν έχουν έτσι τα πράγματα. Ο Βούλγαρης δεν παίρνει το «συγχωροχάρτι» από τη συνείδησή του ως αριστερός (;), ούτε εκφράζει την εκλεκτική του συγγένεια –έστω συναισθηματική- με μία από τις πλευρές του εμφυλίου υιοθετώντας ως τίτλο την προσφώνηση «ψυχή βαθιά». Γιατί αυτή την αδιάσπαστη ενότητα της βαθιάς ψυχής ενός λαού που μέσα σε εννέα χρόνια παρήγαγε τρία ένοπλα λαϊκά κινήματα η ταινία δεν την έκφρασε. Και δεν πρόκειται για σεναριογραφική ή σκηνοθετική αποτυχία. Θα ήταν αν στοιχειωδώς επεδίωκε κάτι τέτοιο. Ομως άλλη ήταν η στόχευσή της… Δημήτρης Μάνος ΥΓ.: Γράφτηκαν -όχι άδικα- αρκετά πράγματα για τις ομοτράπεζες συντροφιές του σκηνοθέτη με την καραμανλική ηγεσία, τα καλά λόγια για τον Καραμανλή, τη γενναία χρηματοδότηση από το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Πόσο διαφορετική στάση ζωής σε σχέση, π.χ., με τις επιλογές της Ελλης Παππά, όπως γράφτηκε στο μικρό αφιέρωμα για το θάνατό της στο προηγούμενο φύλλο! Ομως η Ε.Π. αποτελεί σχεδόν μοναδική περίπτωση σε μια διανόηση που ομόθυμα εκφράζει την πίκρα της και τις «διαφωνίες» της για το ότι τα πράγματα δεν ακολούθησαν το δρόμο της «δημοκρατικής ομαλότητας». «Κουράστηκα να σε κρατώ πόνε από το χέρι» έγραφε ο Δ. Χριστοδούλου και μελοποιούσε ο Θεοδωράκης με αποδέκτες τότε και μέσα στην Αριστερά. Για να μην πούμε για το τραγούδι «του νεκρού αδελφού», μότο που δανείζεται και η ταινία του Βούλγαρη. Οπως γράφτηκε στον Τύπο, πριν πεθάνει η ΕΠ είχε δώσει επιστολή που αφορά την εκτέλεση του Μπελογιάννη. Η ίδια είχε επανειλημμένα εκφράσει την κριτική της στη ζαχαριαδιακή ηγεσία και την υποστήριξή της σε αυτό που αργότερα εμφανίστηκε ως «ανανεωτική ηγεσία» του κινήματος. Οπως όμως έγραφε και ο Γιάννης Χοτζέας, οι «ανανεωτικοί» (ανάμεσά τους και ο Κύρκος) ήταν από τους βασικούς λυσσώδεις αρνητές στο να περιληφθεί ο Μπελογιάννης στα εκλογικά ψηφοδέλτια. Προς τι λοιπόν αυτή η εμμονή; Το μέγα ζήτημα που αναδεικνύεται εδώ (ακόμα και για περιπτώσεις σαν της Ε.Π. που δεν αντάλλαξαν τη γραφίδα τους με θέσεις εντός του συστήματος και ομοτράπεζες παρέες κάθε είδους) είναι η θέση και οι προσδοκίες της διανόησης από το κίνημα. Δεν μας προσδιορίζουν όμως ποια θα ήταν η ρεαλιστική μετεξέλιξη αυτής της ενιαίας ιστορικά εννιάχρονης ανάτασης του κινήματος σε δημοκρατική μορφή; Πώς θα ήταν η διαφορετική εξέλιξη; Πώς θα είχε αποφευχθεί το «κακό»; φ.630, © Προλεταρική Σημαία

Η Ακρόπολη ευτυχώς γλίτωσε ...Ο Λουδοβίκος, πατέρας του Οθωνα, ονειρευόταν να χτιστεί στην Ακρόπολη το πρώτο παλάτι του οίκου του !

Αδιανόητο κι όμως αληθινό. Κυρίως απόδειξη ότι οι Βαυαροί, που η ιμπεριαλιστική «Ιερά Συμμαχία» στο 19ο αιώνα επέβαλε ως βασιλείς στην μετεπαναστατική Ελλάδα, ένιωθαν «ιδιοκτήτες» του τόπου και της πανάρχαιας κληρονομιάς του. Ο Λουδοβίκος, πατέρας του Οθωνα, ονειρευόταν να χτιστεί στην Ακρόπολη το πρώτο παλάτι του οίκου του. Κι ο αρχιτέκτονας Σίνκελ σχεδίασε το παλάτι, με τον Παρθενώνα, το Ερέχθειο και τα άλλα μνημεία της ενταγμένα σ' αυτό !!! Το έγκλημα αυτό, ευτυχώς, αποφεύχθηκε. Δεν αποφεύχθηκε, όμως, η «θυσία» ενός σπαράγματος από μνημείο της Ακρόπολης, ως του πρώτου «θεμέλιου λίθου» των Ανακτόρων στην «Πλατεία των Μουσών», όπως λεγόταν τότε η Πλατεία Συντάγματος, καταστρέφοντας για πρώτη φορά αρχαιότητες, θαμμένες εκεί στο διάβα αιώνων. Οι τάχα ...φιλάρχαιοι Βαυαροί περιφρόνησαν τη διά στόματος Μακρυγιάννη θέση των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης «γι' αυτά τα μάρμαρα πολεμήσαμε», χτίζοντας στη συνέχεια και άλλα παλάτια, επαύλεις και άλλα κτίσματα μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, λ.χ. Τατόι, Κέρκυρα.

Αυτές και άλλες καταστροφές σε χώρους της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς, εμμέσως, αποκαλύπτει η μακρόχρονη έρευνα - μελέτη της καθηγήτριας της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ, Μάρως Καρδαμίτσα - Αδάμη στα αρχεία των αρχιτεκτονικών σχεδίων για τα παλάτια του οίκου Σλέβια - Χολστάιν των Γλύξμπουργκ, καρπός της οποία είναι ο πλούσια εικονογραφημένος, με φωτογραφίες του Γιώργη Γερόλυμπου, τόμος«Ανάκτορα στην Ελλάδα», που εξέδωσε το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Μέλισσα». Ενα μεγάλο μέρος αυτών των αρχιτεκτονικών σχεδίων (αρχείο του Γεωργίου Α'), ευτυχώς βρίσκεται στην Ελλάδα. Φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Αρχείο. Αλλα σχέδια φυλάσσονται (αρχείο Τσίλερ) στην Εθνική μας Πινακοθήκη, στα αρχιτεκτονικά αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, του Εθνικού Θεάτρου, της Εθνικής Βαλλιανείου Βιβλιοθήκης, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στου συλλέκτη Σ. Μπούκη. Σημαντικά όμως σχέδια βρίσκονται στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε ξένες ιδιωτικές συλλογές. Η μελέτη αφορά σε όλα τα μικρά και μεγάλα, πραγματοποιημένα και απραγματοποίητα «παλάτια» της μετεπαναστατικής εξουσίας, σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων το «κυβερνείο» στην Αίγινα, το «παλατάκι» στο Ναύπλιο (πρώτη πρωτεύουσα) και οι πρώτες κατοικίες του Οθωνα. Μεταξύ των σχεδίων, υπάρχουν και όσα δεν υλοποιήθηκαν: Τα σχέδια για το παλάτι στην Ακρόπολη, τα σχέδια του Χάνσεν για τα εξοχικά ανάκτορα του Γεωργίου Α' στο νησί Πεταλιοί, τα σχέδια του Τσίλερ για το παλάτι στο Τατόι και το ανάκτορο του διαδόχου (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο) και το παλάτι στον Πειραιά.

Πηγή:Κυριακάτικος Ριζοσπάστης

ΚΥΠΡΟΣ-Εκτακτο χριστουγεννιάτικο δώρο στους λήπτες βοηθήματος και αύξηση 5.29% σε συντάξεις και εφάπαξ αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο

Παραχώρηση έκτακτου χριστουγεννιάτικου δώρου σε λήπτες βοηθήματος από τις υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας ως «13ου μισθού» και αύξηση 5,29% στις βασικές συντάξεις και τα εφάπαξ βοηθήματα αποφάσισε η Κυβέρνηση. Επωφελούνται από τα μέτρα οι περίπου 17 χιλιάδες λήπτες βοηθήματος και οι περίπου 111 χιλιάδες των συνταξιούχων. Οπως ανακοίνωσε μετά τη χθεσινή συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Στέφανος Στεφάνου, αποφασίστηκε η παραχώρηση έκτακτου χριστουγεννιάτικου δώρου σε δυσπραγούντες και εκτοπισθέντες, που βοηθούνται από τις υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας, σημειώνοντας ότι αφορά περίπου για 17.000 περιπτώσεις. «Το έκτακτο αυτό χριστουγεννιάτικο δώρο θα είναι ίσο με το μηνιαίο ποσό που παίρνουν αυτοί που βοηθούνται από τις υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας» πρόσθεσε. Η δεύτερη απόφαση αφορά την αύξηση κατά 5,29% στις βασικές συντάξεις και τα εφάπαξ βοηθήματα από την 1 Ιανουαρίου του 2010. Οπως είπε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος μια πλήρης βασική σύνταξη που είναι 369,77 ευρώ θα ανέλθει στα 389,33 ευρώ. Η κατώτατη βασική σύνταξη, που είναι στα 314, 30 ευρώ θα ανέλθει στα 330,93 ευρώ. Κατά το ίδιο ποσοστό, 5.29%, θα αυξηθεί και η κοινωνική σύνταξη, από τα 299 ευρώ στα 315,36 ευρώ από την 1 Ιανουαρίου. Τα χρήματα γι’ αυτές τις αυξήσεις επεσήμανε ο Σ. Στεφάνου, ερωτηθείς σχετικά, υπάρχουν στον προϋπολογισμό για το 2010.

Ο κομμουνιστής Πρόεδρος της Κύπρου , Δημήτρης Χριστόφιας

ΠΗΓΗ:ΧΑΡΑΥΓΗ

Ονδούρα: Δολοφονίες και βάρβαρη καταστολή-Εκλογές - παρωδία ποτισμένες με αίμα. Το λαϊκό κίνημα συνεχίζει να αντιστέκεται

«Εάν δεν ψηφίσετε, ψηφίζετε τον Τσάβες», είναι το τελευταίο «μήνυμα» του πραξικοπηματικού καθεστώτος που έχει γεμίσει τους δρόμους της Τεγκουσιγκάλπα, της πρωτεύουσας της Ονδούρας ενόψει των σημερινών εκλογών - παρωδία. Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, που έχει πραγματοποιήσει ορισμένες αλλαγές υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, γίνεται ο «μπαμπούλας» που χρησιμοποιούν οι πραξικοπηματίες όχι μόνο για εγχώρια κατανάλωση και προπαγάνδα, αλλά για να δημιουργήσουν συσπείρωση και σε άλλες αντιδραστικές δυνάμεις στην περιοχή.

Η σημερινή υποτιθέμενη εκλογική αναμέτρηση δεν πρόκειται να κρίνει τον επόμενο πρόεδρο ή τη σύνθεση της Βουλής ή τους νέους δημάρχους, αλλά τη νομιμοποίηση του πραξικοπηματικού καθεστώτος που εκδηλώθηκε μόνο και μόνο γιατί ο προερχόμενος από το Φιλελεύθερο Κόμμα Πρόεδρος, Μανουέλ Σελάγια, προχώρησε σε ορισμένες κινήσεις, όπως την αύξηση του κατώτερου ημερομίσθιου, τη μη παραχώρηση αδειών σε πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες και, κυρίως, γιατί είχε εκδηλώσει τη σαφή πρόθεση η χώρα να αποκτήσει νέο Σύνταγμα. Δεν είναι τυχαίο ότι το πραξικόπημα εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της ίδιας μέρας που είχε προγραμματιστεί το δημοψήφισμα, με το ερώτημα εάν ο λαός θα ενέκρινε ή όχι τη σύσταση Συντακτικής Συνέλευσης. Μια ακόμα αφορμή για την αντίδραση είναι και η ένταξη της Ονδούρας στην Μπολιβαριανή Συμμαχία για την Αμερική (ALBA), όπου συμμετέχουν, επίσης, η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και η σοσιαλιστική Κούβα, ανάμεσα σε άλλους.

Πέραν της νομιμοποίησης όμως, η σημερινή εκλογική αναμέτρηση επιχειρεί να επικυρώσει και τους λόγους εκδήλωσης του πραξικοπήματος: Ενα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για τη Λατινική Αμερική, μία πρόβα τζενεράλε ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ανατροπών και ίσως πολεμικών συρράξεων.

Καθώς φαίνεται, οι αντιδραστικές δυνάμεις αποδίδουν πολύ καλύτερα υπό την ηγεσία του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος έχει υιοθετήσει την «πολιτική της καλής γειτονίας», το δόγμα του πρώην Προέδρου Φράνκλιν Ντελενόρ Ρούζβελτ. Πολιτική που σήμανε όχι άμεσες στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λατινική Αμερική, αλλά τη διατήρηση του δικαιώματος να δημιουργεί και να υποστηρίζει δικτάτορες, τον εξοπλισμό, την εκπαίδευση και την υποδούλωση των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών της περιοχής, την προώθηση της οικονομικής κυριαρχίας διά μέσου του ελεύθερου εμπορίου και των δανείων με όρους δουλείας, τη δημιουργία ή τη σύμπλευση με τις ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες κ.ά.

Βρώμικα κόλπα

«Oι εκλογές αποτελούν τον καλύτερο τρόπο εξόδου της χώρας από την κρίση»...ανέφερε ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στην επιστολή που απέστειλε στα μέσα της βδομάδας στον Βραζιλιάνο Πρόεδρο Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Pagina12. Η απάντηση του Βραζιλιάνου Προέδρου ήταν δημόσια: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απομονωθούν. Θα είναι άσχημο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη σχέση τους με τη Λατινική Αμερική», δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο Μάρκο Αουρέλιο Γκαρσία, σύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής του Προέδρου της Βραζιλίας, μετά από τηλεφωνική του συνομιλία με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκους ,Τζέιμς Τζόουνς. «Οι εκλογές φέρουν τα δακτυλικά αποτυπώματα του πραξικοπήματος», υπογράμμισε ο Γκαρσία, προσθέτοντας ότι «πολύ σημαντικές χώρες - η πλειονότητα από πλευράς πληθυσμού και πολιτικού βάρους στη Λατινική Αμερική - δε θα αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα».

************

Νεκρός βρέθηκε ο Λουίς Γκράντις Εσπινάλ, 56 χρόνων, συνταξιούχος δάσκαλος και ηγετικό στέλεχος του Μετώπου ενάντια στο Πραξικόπημα, στην περιοχή Λας Κασίτας στα δυτικά της πρωτεύουσας της Ονδούρας Τεγκουσιγκάλπα. Ο Εσπινάλ ήταν «αγνοούμενος» επί σχεδόν 72 ώρες από τη στιγμή που η Αστυνομία σταμάτησε το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε την Κυριακή, σύμφωνα με καταγγελία της συνεπιβάτισσάς του και τον έσυρε έξω χτυπώντας τον μάλιστα με την κάννη του όπλου στο κεφάλι. Σε ανακοίνωσή του το Μέτωπο καταγγέλλει τη νέα δολοφονία, ενώ τονίζει ότι είναι αποτέλεσμα της κατασταλτικής πολιτικής των πραξικοπηματιών, κατασταλτική πολιτική που έχει ενταθεί τρομακτικά το τελευταίο χρονικό διάστημα και θα κλιμακωθεί μέχρι την Κυριακή, που είναι προγραμματισμένες οι εκλογές - παρωδία. Παράλληλα, σύμφωνα με το «Τελεσούρ» περισσότεροι από 100 υποψήφιοι του Μετώπου αλλά και του Φιλελευθέρου Κόμματος, του UD, του PINU και ανεξάρτητοι έχουν αποσύρει τις υποψηφιότητές τους. Σελάγια: Θα διχάσουν την ήπειρο οι ΗΠΑ εάν αναγνωρίσουν τις εκλογές Τέλος, ο πρόεδρος Μανουέλ Σελάγια δήλωσε ότι εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ στηρίξει τις εκλογές που διοργανώνει το πραξικοπηματικό καθεστώς, θα διχάσει τις χώρες της αμερικανικής ηπείρου και θα δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο. Η συντριπτική πλειονότητα των χωρών της Λατινικής Αμερικής έχουν καταστήσει σαφές ότι δε θα αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα, πάντως ο πραξικοπηματίας πρόεδρος Μιτσελέτι εμφανίστηκε βέβαιος αυτήν την εβδομάδα ότι οι ΗΠΑ θα το αναγνωρίσουν. Επίσης η κυβέρνηση του Περού ανακοίνωσε ότι θα αναγνωρίσει τα αποτελέσματα, γεγονός που καταγγέλλουν τα συνδικάτα του Περού.

 

     

Πηγές:Κυρ.Ριζοσπάστης-Χαραυγή

Στην υιοθέτηση επτά σημείων, που παρουσίασε με την εισήγησή του ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Α. Νταβανέλος, κατέληξε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που ολοκλήρωσε τις εργασίες της τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή.

Στην υιοθέτηση επτά σημείων, που παρουσίασε με την εισήγησή του ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Α. Νταβανέλος, κατέληξε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που ολοκλήρωσε τις εργασίες της τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή.

Σύμφωνα με την απόφαση, θεσπίζεται η κάρτα «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σε κάθε τοπική ή νομαρχιακή επιτροπή δημιουργείται ενιαίο μητρώο μελών.

Κορυφαίο όργανο είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, ενώ την ευθύνη της πολιτικής λειτουργίας μεταξύ των δύο Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων έχει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναλυτικά η απόφαση προβλέπει τα εξής:

    1. Άμεση υλοποίηση των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης: Γραφείο Τύπου και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ,έκδοση περιοδικού και λειτουργία του ιστοχώρου με συντακτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

    2. Βασικά «κύτταρα» της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Τοπικές, Νομαρχιακές και κλαδικές Επιτροπές. Λειτουργούν με κέντρο την Συνέλευση των μελών, που έχει το δικαίωμα να αποφασίσει -με συναίνεση ή ψηφοφορία- για τα τοπικά ή νομαρχιακά ή κλαδικά πολιτικά ζητήματα και για την ανάδειξη της Συντονιστικής Γραμματείας, των Επιτροπών.

    3. Θεσπίζεται η έννοια του «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ, σε άμεση σύνδεση με τις Τοπικές ή Νομαρχιακές (ή και Θεματικές όπου έχει αναπτυχθεί ουσιαστική δράση και συμμετοχή) επιτροπές του. Σε κάθε Επιτροπή δημιουργείται Ενιαίο Μητρώο Μελών. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ εφοδιάζονται με «κάρτα μέλους» με ευθύνη της αντίστοιχης επιτροπής.

    4. Θεσμοθετείται ως «ενδιάμεσο» σώμα η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή. Αποτελείται από τα μέλη της Γραμματείας, της Κ.Ο. και τους συντονιστές-συντονίστριες (ή συμφωνημένες αντιπροσωπείες) των τοπικών επιτροπών. Έχει ως αντικείμενο το συντονισμό της πολιτικής δραστηριότητας ή τη συζήτηση σημαντικών πολιτικών ζητημάτων της συγκυρίας.

    5. Κορυφαίο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Συγκαλείται τακτικά μια φορά το χρόνο και έκτακτα -με ευθύνη της Γραμματείας- όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Οι αντιπρόσωποι ορίζονται με αποφάσεις των Τοπικών-Νομαρχιακών-Κλαδικών Επιτροπών με συναίνεση ή εκλογή, με μέριμνα για πλουραλιστική εκπροσώπηση, ώστε η σύνθεση της να καθίσταται ισχυρή και αναμφισβήτητη.

    6. Την ευθύνη ανάμεσα σε δύο Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις έχει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκροτείται με την μέθοδο της συναίνεσης. Συμμετέχει τουλάχιστον ένας ή μια εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα και ανένταχτοι-ες (σε αριθμό και σύνθεση που κάθε φορά συμφωνούνται στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη).

    7. Ενισχύεται αποφασιστικά το Ταμείο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να διασφαλίζεται η κεντρική και τοπική λειτουργία του.

Όπως σημειώθηκε στην εισήγηση, «όλα τα παραπάνω ζητήματα -αν χρειαστεί- θα πάρουν πιο συγκεκριμένη μορφή στη διαδικασία κλεισίματος της παρούσας Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με βάση και τη συζήτηση και τις απόψεις που θα εκτεθούν».

«Για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα -όσα αναπτυχθούν στην παρούσα Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αλλά και άλλα που μπορεί να προκύψουν κατά την εμβάθυνση του ζητήματος- συγκροτείται Ανοιχτή Επιτροπή που αναλαμβάνει -σε συνεργασία με τη Γραμματεία- να προετοιμάσει τη συζήτηση για την επόμενη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Αυτή θα συγκληθεί εντός του 2010 και με βάση τις αποφάσεις της παρούσας Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης θα έχει τη δυνατότητα και τη συγκρότηση να πάρει τις οριστικές αποφάσεις», επισημαίνεται στην εισήγηση.

Πηγή:www.nooz.gr

ΙΤΑΛΙΑ. Μια κίνηση εναντίον του Μπερλουσκόνι ξεκίνησε από το facebook και τους blogers και έγινε κίνημα κατά του Σίλβιο

Το κίνημα «Ημέρα χωρίς Μπερλουσκόνι» κορυφώνει την εκστρατεία του το Σάββατο, με μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Ρώμης που θα κατευθυνθεί και θα κορυφωθεί στην Πιάτσα ντελ Πόπολο.

Εκεί αναμένεται να συρρεύσουν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης, αλλά και συνδικαλιστές, κοινωνικοί φορείς, δικαστές και δημοσιογράφοι, με αίτημα να τεθεί φραγμός στα ιδιοτελή σχέδια του Μπερλουσκόνι για φίμωσει του τύπου αλλά και να υπάρξει ισονομία στην απονομή της δικαιοσύνης.Ο Καβαλιέρε, που δοκιμάζεται από χιονοστιβάδα σκανδάλων, έχει αποδυθεί σε μια απροκάλυπτη εκστρατεία παρεμπόδισης της εις βάρος του εισαγγελικής έρευνας για ξέπλυμα χρήματος, φορολογικές απάτες, αλλά και συνεργασία με τη μαφία.Το κίνημα «Ημέρα χωρίς Μπερλουσκόνι» («ΝΟ-Β day») ξεκίνησε, μέσα από το facebook και επεκτάθηκε στα blogs, με καταιγιστικό ρυθμό χωρίς καμία κομματική παρέμβαση, με πρωτοβουλία των απλών ανώνυμων πολιτών που δεν αντέχουν άλλο την έκπτωση της πολιτικής και την ντροπιαστική -για μια χώρα με τεράστια δημοκρατική παράδοση όπως η Ιταλία- πρωθυπουργία του Μπερλουσκόνι.Τους προηγούμενους μήνες, το «ΝΟ-Β day» έκανε μαζικότατες συγκεντρώσεις σε πολλές ιταλικές πόλεις και συσπείρωσε διανοούμενους και προσωπικότητες από όλο το φάσμα της πολιτικής και της κοινωνίας, ξεπερνώντας την αντιπολίτευση.

Ενεργοί και επώνυμοι

Μεταξύ των ενεργών πολιτών του «ΝΟ-Β day» περιλαμβάνονται ο Σαλβατόρε Μπορσελίνο, γιος του δολοφονημένου από τη μαφία εισαγγελέα του Παλέρμο, και ο συγγραφέας του πολύκροτου βιβλίου «Γόμορρα» Ρομπέρτο Σαβιάνο, ενώ ανοιχτή πολιτική στήριξη δίνει ο αρχηγός κόμματος και πρώην εισαγγελέας της επιχείρησης «Καθαρά χέρια» Αντόνιο ντι Πιέτρο.Η διαδήλωση θα διεξαχθεί μία ημέρα μετά την αναμενόμενη απόφαση της δίκης του Μαρτσέλο ντελ' Ούτρι, στενού συνεργάτη του Μπερλουσκόνι, που κατηγορείται για συνεργασία με τη μαφία. Στη δίκη αναμένεται να καταθέσει και ο μεταμελημένος μαφιόζος Γκάσπαρε Σπατούτσα, μέλος της συμμορίας Γκραβιάνο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Μπερλουσκόνι, στην αρχή της πολιτικής του καριέρας, είχε έρθει σε συμφωνία με τη μαφία.Ο Σπατούτσα κατέθεσε στον εισαγγελέα ότι ο ιταλός πρωθυπουργός είχε πάρει, ως αντάλλαγμα για την ανοχή του απέναντι στα μαφιόζικα κυκλώματα, πολιτική υποστήριξη από το οργανωμένο έγκλημα. Παρών στη συμφωνία του Μπερλουσκόνι με τους αδελφούς Γκραβιάνο, που ήταν νονοί της ομώνυμης οικογένειας της Κόζα Νόστρα, ήταν, σύμφωνα με τον Σπατούτσα, και, ο Μαρτσέλο ντελ' Ούτρι.Το κίνημα «ΝΟ-Β day» είναι στο διαδίκτυο στη διεύθυνση http://www. noberlusconiday.org και έχει ψηφιακά παραρτήματα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Για την Αθήνα, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο υπάρχει στη διεύθυνση maciacia@otenet.gr

Πηγή:www.enet.gr

Απόσπασμα ομιλίας Δ. Τζανακόπουλου, Γραμματέα Νεολαίας ΣΥΝ, στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Θέλω να κάνω τέσσερις επισημάνσεις.

Επισήμανση 1η: Περί ήθους και κουλτούρας. Υπάρχει τεράστια υποχώρηση σε ότι αφορά τις ιδεολογικές πρακτικές στην ποιότητά τους. Η συζήτηση του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Εκατέρωθεν εγκλήσεις, καταγγελίες στο σωρό, υβριστικά σχόλια που εγγράφονται σε μια κουλτούρα ξένη απ΄ αυτήν που γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επισήμανση 2η: Οφείλουμε να απεμπλέξουμε τη διαδικασία της ενότητας από την αντίστοιχη της ανασύνθεσης.

Επισήμανση 3η : Η πραγματικότητα δεν ορίζεται από την αυτοσυνείδηση που έχουμε γι αυτήν. Όσο κι αν λέμε ότι μια δομή με μέλη, συνέδριο, Κεντρική Επιτροπή και Γραμματεία, στην οποία οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, δεν αποτελεί κόμμα, όσες φορές κι αν το πούμε αυτό, δεν αφαιρεί τίποτα από τον αντικειμενικό προσδιορισμό της ως τέτοιου.

Επισήμανση 4η: Παρά τα παραπάνω, είναι ώριμα συγκεκριμένα βήματα για το προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από εύκολους λαϊκισμούς, βήματα τα οποία περιγράφονται και στην εισήγηση του συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ-ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ- Ο Μήτσος, η Μαρία κι οι ... Γερμανοί

Aπ' τη μια ο Προβόπουλος, απ' την άλλη τα πρόβατα και τώρα, 50 μέρες μετά τις εκλογές, πρέπει να πιστέψουμε πως ο εφιάλτης στην καπιταλιστική κουζίνα είναι η Ντόιτσε Μπανκ που την έπεσε έτσι ξαφνικά στο Μήτσο τον οικοδόμο. Και τη Μαρία τη μάνα του, συνταξιούχα του ΟΓΑ! Γιατί οι κακοκερδοσκόποι φταίνε που δεν ...πείθεται ο Μήτσος κι η Μαρία η μάνα του να καθίσουν στο τραπέζι με τον Ανδρέα το Λοβέρδο και το Μίχαλο και κάτι τύπους από τον Αλμούνια να συζητήσουνε πώς δε θα ξαναγλιστρήσει το Χρηματιστήριο, να ξανασπάσει το πόδι του, να πληρώνει ο Μήτσος κι η Μαρία το γύψο.

Υστερα ήρθαν κι οι επόμενοι και μας είπαν πως το Μπραχάμι είναι Κολομβία και το Χαλάνδρι Ντουμπάι και χωρίς κελεμπίες και φύλλα κόκας να μασάμε για να ξεχνιόμαστε πρέπει να κάτσουμε σπίτια μας και να προσευχόμαστε να τα καταφέρει ο ...αεροκαβαλάρης στον Αγιο Δομίνικο κι ο Παπακωνσταντίνου που παλεύει σαν Ανδρούτσος του 21ου αιώνα να κερδίσει τη μάχη ενάντια στα αυστηρά αλλά δίκαια κερδοσκοπικά τραστ που μας τιμωρούν γιατί τον ψηφίσαμε.

Αυτό το Σαββατοκύριακο παίζονται πολλά με πεντέμισι χιλιάδες αστυνομικούς να φυλάνε τους οπαδούς μόνο μιας ομάδας που θα γεμίσει τα γήπεδα χωρίς να φιλοξενήσει αντίπαλους και η μετεωρολογική ελέγχεται για δεξιά στροφή, όπως την κατηγορεί το οικολογικό σύστημα αφού θα έχει λιακάδα κι οι Νεοδημοκράτες θα πάνε να διαλέξουνε κριάρι... Θα παλαβώσουμε άμα τους πάρουμε τοις μετρητοίς αλλά κι αν τους πληρώσουμε με δόσεις ανοχής ή εκείνη τη φυσική βαρεμάρα που γεννάει η ναυτία της ψευτιάς, της υποκρισίας, της αλαζονικής σκοπιμότητας. Είναι κι εκείνοι οι άλλοι με τις συνιστώσες στα πρόθυρα ενωτικής νευρικής κρίσης με εκείνο το ύφος της ακατανόητης αριστερής ελίτ που πάει στο διάλογο επίσκεψη κι αποχωρεί πομπωδώς για λόγους αισθητικής...

Tο ΚΚΕ είναι όντως πρόβλημα, σύντροφοι, για τους Γερμανούς, τον Πρετεντέρη και τους συν αυτοίς. Αλήθεια λένε οι άνθρωποι. Η ύπαρξή του και μόνο, πολλώ μάλλον η δράση του, συνιστά κατά την κρίση τους «πολιτική αστάθεια». Ο Γιάννης δεν το πήρε το μήνυμα κι απορούσε γιατί νεοεκλεγμένη και με 160 βουλευτές θεωρείται ασταθής η πασοκαρία της διακυβέρνησης. Επρεπε να έχει καταφέρει να εξαφανίσει το ΚΚΕ ως βολική για το σύστημα πράσινη αριστερά. Για να το πετύχουν οι άνθρωποι είχαν συγχωρήσει μέχρι και τον Πάγκαλο που τους είχε πει ηλίθιους. Τόσο στόκοι είναι πια αυτοί οι κομμουνιστές που δεν επιτρέπουν το κοινό πένθος σε καιρούς κρίσης του κυρ-Μανώλη με τη βιοτεχνία και τους οχτώ εργαζόμενους που πνίγηκε στα χρέη, που θέλει να κλάψει μαζί με τον πρίγκιπα Αμπντουλαζία που κινδυνεύει να χάσει τους δέκα ουρανοξύστες του στο τεχνητό νησί κει κάτω στο Ντουμπάι. Τι ελληνική βιοτεχνία, τι πολυαραβική πολυεθνική εταιρεία διαστημικού τουρισμού. Η γη είναι μία και μία η οικονομία κι όλοι μαζί άτυχοι επιχειρηματίες αντιμέτωποι με την κρίση.

Μωρέ δεν πάνε στο διάολο όλες αυτές οι παπάρες που εμφανίζονται καθημερινά σαν το δολοφόνο με το πριόνι που επιτίθεται όχι απλώς στη νοημοσύνη αλλά στην τσίπα του καθενός και της καθεμιάς μας. Αν το καλοπροσέξουμε είναι σε πανικό γιατί το ΚΚΕ μιλάει για πόλεμο και εκείνοι καμώνονται πως βλέπουν και ζουν σε μια δημοκρατική φαρσοκωμωδία με την ελπίδα να κόψουν και λίγα εισιτήρια, ίσως όχι τόσα όσα οι μούντζες των εξερχομένων θεατών από το εκλογικό έργο.

Eίμαστε σε πόλεμο. Αυτοί που τον αρνούνται είναι στο απέναντι στρατόπεδο και τρέμουν τις λιποταξίες. Είναι και μερικοί που το παίζουνε βαρίδι στο ζύγι για να μην αποφασίσουν με κόστος. Αυτή είναι η πραγματική πολιτική αστάθεια. Το ΚΚΕ στους δρόμους βάζει την πραγματική ατζέντα του πραγματικού διαλόγου κι έτσι κανείς δεν μπορεί να καμώνεται ανέξοδα ότι ο ταξικός μονόλογος χρειάζεται συνομιλητή. Κι εκεί που μας χρωστάγανε δεν πήρανε το βόδι γιατί οι... Γερμανοί κατάλαβαν και το Μήτσο τον οικοδόμο και τη Μαρία τη μάνα του, τη συνταξιούχα του ΟΓΑ πιο καλά κι απ' την κυβέρνηση κι απ' τους αναλυτές της. Το ΚΚΕ είναι το πρόβλημα. Ευτυχώς. Και η λύση...

Πηγή:Κυριακάτικος Ριζοσπάστης

Πιο κοντά στους σπιντρονικούς υπολογιστές

Η επόμενη γενιά υπολογιστών αναμένεται να βασίζεται σε μια βασική ιδιότητα των ηλεκτρονίων, το «σπιν», αντί για το φορτίο τους. Αυτό αναφέρουν γερμανοί ερευνητές, οι οποίοι κατάφεραν να ελέγξουν το σπιν των ηλεκτρονίων μέσα σε ημιαγωγούς ανοίγοντας τον δρόμο ώστε να δοθεί λύση στο αδιέξοδο που θα συναντήσουν τα επόμενα χρόνια τα συμβατικά τσιπ υπολογιστών.

Τι είναι όμως το σπιν ή ιδιοστροφορμή επί το ελληνικότερον; Πρόκειται για μια ιδιότητα των στοιχειωδών και των σύνθετων σωματιδίων, καθώς και των πυρήνων των ατόμων. Το αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο συμπεριφέρεται ουσιαστικά σαν περιστρεφόμενος μαγνήτης. Η ιδιοστροφορμή του αφορά τον προσανατολισμό των πόλων του μαγνητικού του πεδίου, η οποία μπορεί να αλλάξει από την κατάσταση «πάνω» στην κατάσταση «κάτω». Οι καταστάσεις αυτές αντιστοιχούν με τις καταστάσεις «0» και «1» των σημερινών ψηφιακών κυκλωμάτων.

Προκειμένου να δημιουργήσουν υπολογιστές που βασίζονται στην ιδιοστροφορμή, οι ερευνητές θα πρέπει να μπορούν να ευθυγραμμίζουν κατά βούληση το σπιν των ηλεκτρονίων μέσα στους ημιαγωγούς. Εως σήμερα αυτό είχε επιτευχθεί μόνο σε ακραία χαμηλές θερμοκρασίες. Τώρα ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ρέγκενσμπουργκ στη Γερμανία αναφέρουν στην επιθεώρηση «Νature» ότι κατάφεραν να διοχετεύσουν σε μια συμβατική πλάκα πυριτίου ηλεκτρόνια με ευθυγραμμισμένο σπιν, και μάλιστα σε θερμοκρασία δωματίου.

Πηγή:www.tovima.gr

Μπέρτολτ Μπρέχτ - Εγκώμιο στον κομμουνισμό

Μπέρτολτ Μπρέχτ - Εγκώμιο στον κομμουνισμό

Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος.

Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις.

Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν.

Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό.

Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα.

Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν.

Αλλά εμείς ξέρουμε:

Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος.

Δεν είναι παραφροσύνη, μα

Το τέλος της παραφροσύνης.

Δεν είναι χάος

Μα η τάξη.

Είναι το απλό

Που είναι δύσκολο να γίνει.