Οι θυσίες δίχως τέλος του λαού με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για φτηνή εργατική δύναμη και οι τεράστιες αποκρατικοποιήσεις αποτελούν τα ισχυρά εργαλεία για την προσέλκυση καπιταλιστικών επενδύσεων, για έξοδο από την κρίση υπέρ του κεφαλαίου. Αυτές οι επενδύσεις φέρνουν κέρδη στα μονοπώλια, φτώχεια στους εργαζόμενους. Η Ελλάδα έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Εχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, διαθέτει έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Οι καλύτερες μέρες θα έρθουν, αν ο λαός, με εμπιστοσύνη στο δίκιο του, στην οργανωμένη δύναμη και δράση του, βάλει ως σκοπό του, όχι μόνο να βελτιώσει τη ζωή του στο σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά παλεύοντας για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κατακτήσει τη δική του εξουσία για τη λαϊκή οικονομία, ως μονόδρομο για την ευημερία του.
Στις 23 Ιούλη του 1974 η φασιστική δικτατορία έπεσε. Ένα ειδικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, κατά το οποίο είχαν καταργηθεί κόμματα, Βουλή, συνδικαλιστική δράση, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, είχε φτάσει στο τέλος του κάτω από τη λαϊκή πάλη, την κρίση από τα γεγονότα στην Κύπρο και τις εσωτερικές αντιθέσεις του καθεστώτος. Στη θέση του δεν ήρθε ο σοσιαλισμός, αλλά ένα νέο πολιτικό καθεστώς, αστικό, το οποίο λειτούργησε πιο προωθημένα απ’ ό,τι πριν από το 1967 (πριν εγκαθιδρυθεί η δικτατορία), με κυριότερο δείγμα τη νομιμοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων και την κατάργηση μέσω δημοψηφίσματος της βασιλείας.