Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά. Υποτίθεται πως τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και μάλιστα του πατριωτικού τύπου -α λα ΠΑΣΟΚ- διαχειρίζονταν τις όποιες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις απαιτούσαν οι περιστάσεις με κάποιο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Αυτά όμως ανήκουν στην ιστορία σε ό,τι αφορά την περίπτωσή μας.
Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι πράγματι περισσεύουν 7.000 άνθρωποι από τους 50 δημοσίου χαρακτήρα οργανισμούς που θα συρρικνωθούν, θα διαλυθούν ή θα συγχωνευτούν με άλλους. Όταν πετάς στον δρόμο με τη μία 7.000 εργαζόμενους σε μια περίοδο ύφεσης όπου οι θέσεις εργασίας μειώνονται παντού στον ιδιωτικό τομέα, οφείλεις να μελετάς και να σχεδιάζεις εναλλακτικές λύσεις, να εφευρίσκεις κοινωνικά αμορτισέρ, όχι μόνο για την επαγγελματική διέξοδο του πλεονάζοντος προσωπικού, αλλά και για την αποφυγή βαθύτερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η κυβέρνηση, όμως, στο όνομα της πατρίδας (τι πρόκληση και αυτή), σκοτώνει εκατομμύρια Έλληνες περιμένοντας να λειτουργήσει το θεωρητικό μοντέλο του Μίλτον Φρίντμαν χωρίς να έχει σημασία αν αυτό το μοντέλο έχει πετύχει αλλού ή αν το μέγεθος και ο χαρακτήρας της χώρας προσφέρονται για τέτοιου είδους σχεδιασμούς και προσδοκίες. Όταν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας εκτιμά πως χρειάζονται τουλάχιστον 10 χρόνια μέχρι να ισορροπήσει η ελληνική οικονομία, τέτοιου είδους πολιτικές ανθρωποφαγίας είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές και ακόμα περισσότερο να βαπτίζονται εκσυγχρονισμός.
Χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα των 50 οργανισμών όχι γιατί είναι το μεγαλύτερο ή το χαρακτηριστικότερο. Η άγρια κρίση στη χώρα μας δεν ήταν νομοτελειακό αποτέλεσμα, αλλά συγκεκριμένο σχέδιο στρατηγικής, που αποκαλείται εύστοχα “σοκ και δέος”, για να περιοριστούν οι αντιδράσεις και να μηδενιστεί μια ιστορική διαδρομή φυτεύοντας ένα άγριο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο και θωρακίζοντας τα περιθώρια του μονοδρόμου με συνεχείς οικονομικούς εκβιασμούς.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Η ανάγκη της μεγάλης ανατροπής δεν είναι σύνθημα ιδιοκτησίας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ιστορική επιταγή, καθώς η πατρίδα (η δική μας) κινδυνεύει με αφανισμό και ισοπεδωτική μεταμόρφωση. Είναι βέβαιο πως αυτή η πολιτική αναγκαιότητα συσπειρώνει μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Αρκεί να κατανοήσουμε όλοι την κρισιμότητα των στιγμών. Δεν υπάρχει χρόνος να αφήσουμε τίποτε για αργότερα.
Πηγή:www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου