Βδομάδα με τη βδομάδα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σκληραίνει την πολιτική της. Σε συντονισμό με το κυρίαρχο κλίμα στις «αγορές» και στην ηγεσία της ΕΕ, το υπουργικό συμβούλιο ανακοίνωσε ότι το –ήδη σκληρό– τετραετές πρόγραμμα περιορισμού του «ελλείμματος» κατά 10% θα πραγματοποιηθεί μέσα στην τριετία 2010-11-12. Με λίγα λόγια αυτό σημαίνει μια τριετία άγριας λιτότητας, φοροεπιδρομής και μείωσης των κοινωνικών δαπανών. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε ακόμα σκληρότερο, καθώς θα τεθεί προς έγκριση στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 11 Φλεβάρη, που συγκαλείται με θέμα τα κυβερνητικά προγράμματα «εξόδου από την κρίση».
Φόροι
Το πρώτο χαρακτηριστικό των κυβερνητικών μέτρων είναι η αύξηση της φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων. Στα ποτά και τον καπνό προγραμματίζονται ήδη αυξήσεις-φωτιά. Το ίδιο θα συμβεί στα ακίνητα. Η κυβέρνηση κρατά ως εφεδρεία την αύξηση της φορολόγησης στα καύσιμα, ενώ –σύμφωνα με τον Τύπο– έρχεται όλο και πιο κοντά το σενάριο αύξησης του ΦΠΑ κατά 1,2% ή ακόμα και κατά 3%.
Όμως η αύξηση της φορολόγησης δεν περιορίζεται στους έμμεσους φόρους. Η υποκατάσταση του αφορολόγητου ορίου με τη συλλογή «αποδείξεων» δημιουργεί το σαφή κίνδυνο βαρύτερης φορολόγησης του εισοδήματος εκατοντάδων χιλιάδων μισθωτών και φτωχών ανθρώπων.
Απόδειξη για τον ταξικό προσανατολισμό του κυβερνητικού προγράμματος είναι το γεγονός ότι την ώρα που ανακοινώνεται ο στόχος για αύξηση των κρατικών εσόδων κατά 5 δισ. ευρώ ετησίως, δεν αναζητείται κανένα μέτρο για την είσπραξη από το κράτος του ΦΠΑ που οι επιχειρήσεις παρακρατούν στα ταμεία τους. Η «δημοσιονομική εξυγίανση» είναι μια επίθεση που αφορά τα λαϊκά στρώματα και κυρίως τους μισθωτούς, ενώ ο «κόσμος του επιχειρείν» αφήνεται ανενόχλητος να ληστεύει τους φόρους και τις εισφορές, ώστε να βελτιώνει την «ανταγωνιστικότητά» του μέσα στην κρίση…
Το δεύτερο χαρακτηριστικό των κυβερνητικών μέτρων είναι η επίθεση στους μισθούς. Στο δημόσιο τομέα, η μείωση των επιδομάτων, των υπερωριών κ.λπ. δεν συνιστά «πάγωμα», αλλά μείωση εισοδήματος. Και ασφαλώς η μείωση των αποδοχών στο δημόσιο θα συμπαρασύρει σε μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστικό του κλίματος, που δημιουργείται, είναι το γεγονός ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ –με καθοριστική ευθύνη της ΠΑΣΚΕ– θέτει ως στόχο διεκδίκησης στη νέα Γενική Σύμβαση αυξήσεις-ψίχουλα της τάξης του 2%.
Δαπάνες
Η επίθεση στο εισόδημα έχει και ένα «κρυφό» σκέλος: Τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Μιλώντας μόνο για το φάρμακο, η Ξενογιαννακοπούλου και ο Λοβέρδος έχουν ήδη ανακοινώσει ως στόχο την «εξοικονόμηση» πάνω από 2 δισ. ευρώ(!) ετησίως. Ασφαλώς δεν πρόκειται –κυρίως– για μέτρα περιορισμού μιας «σπατάλης» των Ταμείων: Οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι θα υποχρεωθούν να πληρώσουν οι ίδιοι μεγαλύτερο τμήμα του κόστους των φαρμάκων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νόρμες της ΕΕ ορίζουν ως συνταγή για τη μείωση του ελλείμματος τη μείωση των δαπανών κατά 75% και την αύξηση των εσόδων κατά 25%.
Άμεσα δεμένες με το πρόγραμμα λιτότητας είναι οι περικοπές στις προσλήψεις (5 θα συνταξιοδοτούνται – 1 θα προσλαμβάνεται…) και οι αντιμεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό. Ήδη μέσα στο 2010 οι γυναίκες στο δημόσιο θα δουν να χάνονται οι «θετικές διακρίσεις» που είχαν εξασφαλίσει τα προηγούμενα χρόνια, ως αντάλλαγμα για τους χαμηλότερους μισθούς, αλλά και για την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι. Αυτή η ισοπέδωση –με το πρόσχημα της «εξίσωσης» με τους άνδρες– είναι το πρώτο κύμα των μεγάλων αλλαγών στο ασφαλιστικό που η κυβέρνηση έχει προαναγγείλει για το πρώτο εξάμηνο του 2010.
Συναίνεση
Το θερμό χειροκρότημα σύσσωμης της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ προς τον Α. Λοβέρδο, όταν –αγορεύοντας για τον προϋπολογισμό– εξήγγειλε το τέλος του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και τον καλπασμό προς το διαβόητο «σύστημα 3 πυλώνων», ήταν η καλύτερη απόδειξη για τον σοσιαλφιλελεύθερο εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ.
Στο πρόγραμμα αυτό η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει την πλήρη συναίνεση της Δεξιάς. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Π. Παναγιωτόπουλος, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει απαρέγκλιτα στο τριετές πρόγραμμα λιτότητας, περιορίζοντας την όποια κριτική στην υποσημείωση ότι πρέπει «να απεγκλωβιστεί από τις δημαγωγικές προεκλογικές υποσχέσεις της». Ο τάχα ριζοσπαστικός «κοινωνικός φιλελευθερισμός» του Σαμαρά και της «λαϊκής Δεξιάς» της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ εξαερώθηκε αμέσως μόλις ακούστηκε η φωνή των ντόπιων, αλλά και των ευρωπαίων, αφεντάδων τους…
Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να ανατραπεί. Το κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας είναι μπροστά σε μια μεγάλη μάχη, η έκβαση της οποίας θα έχει καθοριστικές συνέπειες για το επίπεδο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις στη συνέχεια.
Η μάχη αυτή έχει και «ευρωπαϊκή» διάσταση. Το Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας αποδεικνύονται πλέον πέρα από κάθε αμφιβολία ως «ιερά εργαλεία» συντονισμού των αντεργατικών επιθέσεων σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Ανατροπή
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο μεγάλος απεργιακός γαλλικός «Δεκέμβρης» ήταν η αφετηρία για την ανάκαμψη των αντινεοφιλελεύθερων-αντικαπιταλιστικών κινητοποιήσεων που ακολούθησαν σε όλη την ήπειρο. Πέρσι ο ελληνικός νεολαιίστικος Δεκέμβρης έστειλε μήνυμα αντίστασης και ελπίδας σε όλο τον κόσμο. Αυτό θα είναι το μοτίβο των χρόνων που έρχονται: Ο καθένας στο πόστο του, αλλά με διεθνιστικό ορίζοντα, να οργανώσουμε τη μάχη για την ανατροπή μιας πολιτικής που φτάνει να απειλεί τη ραχοκοκαλιά των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου