Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αποτελούν μία καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής της επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων.
Εκφράζουν την οργή και την αγανάκτηση του λαού απέναντι στην συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που αποδυναμώθηκε εκλογικά με μείωση εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο νικητή των ευρωεκλογών, δεν κατέγραψε καμία δυναμική, ούτε σε ψήφους ούτε σε ποσοστά.
Οι ευρωεκλογές, καθώς και ο β΄ γύρος των τοπικών εκλογών, κατέγραψαν ένα αποτέλεσμα που σφραγίστηκε από τους δυσμενείς πολιτικούς-ταξικούς συσχετισμούς του λαού απέναντι στις δυνάμεις του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Συσχετισμοί που καθορίστηκαν και από την κινηματική κάμψη-οπισθοχώρηση στην κυβερνητική επίθεση. Η αναμονή και η υποχώρηση που επιβλήθηκαν στο εργατικό-λαϊκό κίνημα «ενόψει» της κάλπης, με κύρια ευθύνη των ρεφορμιστικών δυνάμεων της Αριστεράς και άλλων, αποκάλυψαν και τα όρια των κοινοβουλευτικών- εκλογικών αυταπατών. Οι κάλπες όχι μόνο δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το μαζικό κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης, αλλά ούτε να τροποποιήσουν ουσιαστικά τους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς υπέρ του εργαζόμενου λαού.
• Ο Σαμαράς δηλώνει ότι θα συνεχίσει την κυβερνητική πολιτική της επίθεσης ενάντια στο λαό, με επιτάχυνση του «κυβερνητικού έργου», θεωρώντας ότι τόσο το εύρος της διαφοράς του ΣΥΡΙΖΑ με τις κυβερνητικές δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όσο και τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, του δίνει τη δυνατότητα να κινηθεί απτόητος σε αυτή την κατεύθυνση. Η αποφυγή της συντριβής του ΠΑΣΟΚ, η εκτόνωση σε αναχώματα που «δούλεψαν», όπως το «Ποτάμι», η αύξηση σε ψήφους και ποσοστά της Χρυσής Αυγής, περιόρισαν τη ζημιά για τις δυνάμεις του συστήματος, μέσα κι έξω από τη χώρα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν προκαλεί «πονοκεφάλους» η μετεκλογική διαχείριση του αποτελέσματος, με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον τον υποψήφιο διαχειριστή του συστήματος.
• Το αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ, σε συνδυασμό με την εκλογική συντριβή της ΔΗΜΑΡ, του δίνει τη δυνατότητα να αποτελέσει τον κύριο ρυθμιστή των εξελίξεων στον χώρο της «κεντροαριστεράς», με στόχο την ανασυγκρότηση ενός εκ των πυλώνων της αστικής κυριαρχίας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Η έκβαση των εξελίξεων στο χώρο αυτό ενδιαφέρει τόσο την αστική τάξη όσο και τους ιμπεριαλιστές πάτρονες στην αναζήτηση μεγαλύτερης πολιτικής βάσης στήριξης του συστήματος και την επόμενη περίοδο θα πιέσουν για γρήγορες «συγκροτήσεις».
• Η αύξηση της φασιστικής Χρυσής Αυγής τροφοδοτήθηκε μέσα από την ένταση του αντιδραστικού κλίματος της επίθεσης και της φασιστικοποίησης, που ενισχύει όλες τις αντιδραστικές και μαύρες δυνάμεις του συστήματος, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Όσο η επίθεση του συστήματος δεν βρίσκει πραγματική αντίσταση, όσο το εργατικό-λαϊκό κίνημα παραμένει σε αναμονή και οπισθοχώρηση, η απελπισία των εξαθλιωμένων θα αναζητεί «σωτήρες» ακόμη και στις πιο μαύρες δυνάμεις.
• Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές ήταν κάτω από το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών του α΄ γύρου, δείχνοντας ότι το κόμμα αυτό παραμένει ευάλωτο στα διλήμματα της κάλπης και των αυταπατών που και το ίδιο καλλιεργεί για τη «δύναμη» της ψήφου. Από την άλλη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ -που έδωσε «γραμμή» για ΣΥΡΙΖΑ στον β΄ γύρο δημοτικών-περιφερειακών- δεν μπόρεσε να αποτρέψει την επανάληψη ενός αποτελέσματος ανάλογου με τον Ιούνη του 2012.
Συνολικά, το εκλογικό αποτέλεσμα των δυνάμεων με κομμουνιστική αναφορά και έντονη την αντι-ΕΕ κατεύθυνση δεν νομίζουμε ότι αντιστοιχεί στις πραγματικές διαθέσεις του εργαζόμενου κόσμου απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και την καταστροφή που έχει προκαλέσει στην ζωή του.
• Η μαζική αποχή που ξεκίνησε στις ευρωεκλογές του 2009 μπορεί να μην πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις και να περιορίστηκε από την εκστρατεία του συστήματος (που «θυμήθηκε» και τις ποινές για όσους δεν ψηφίσουν) αλλά και με την παρέμβαση της Αριστεράς «μας» που προέτρεπε τον κόσμο να πάει να ψηφίσει, ωστόσο συνεχίζει να αποτελεί μία έκφραση αντίθεσης στην ιμπεριαλιστική ΕΕ που δεν μπορεί ούτε να προσπεραστεί ούτε να υποτιμηθεί..
Η αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στο εργατικό-λαϊκό κίνημα δεν ενισχύεται στις κάλπες αλλά στους δρόμους του αγώνα και της διεκδίκησης, στη συγκρότηση μετώπων πάλης μέσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
• Το ΚΚΕ(μ-λ) έδωσε με όλες του τις δυνάμεις μία σημαντική πολιτική μάχη που είχε ιδιαίτερες δυσκολίες, καθώς ήταν αντιμέτωπη όχι μόνο με τις δυνάμεις του συστήματος αλλά και με την επίθεση που δέχθηκε από την Αριστερά «μας» τόσο για την εκλογική στάση του ΛΕΥΚΟΥ-ΑΚΥΡΟΥ στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές όσο και -κυρίως- για την ΑΠΟΧΗ από τις ευρωεκλογές. Με εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις, εξορμήσεις και παρεμβάσεις, προσπαθήσαμε να φτάσουμε το μήνυμα της συγκρότησης των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων σε αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική-αντιδιαχειριστική κατεύθυνση όσο πιο πλατιά μπορούσαμε. Η επαφή μας με χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους μας έφερε πιο κοντά με τους προβληματισμούς και τις αγωνίες των λαϊκών ανθρώπων και αύξησε τις ευθύνες μας για το επόμενο διάστημα.
Στο μετεκλογικό σκηνικό στη χώρα, όπου θα βαθύνει η ένταση της επίθεσης κυβέρνησης-ιμπεριαλιστών και θα διαμορφώνεται σε όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση, μεγαλώνουν οι απαιτήσεις για την οργάνωσή μας αλλά και για όλους τους αγωνιστές και τις οργανώσεις που αναφέρονται στο κίνημα. Κεντρικό ζήτημα και κατεύθυνση παραμένει η συγκρότηση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων απέναντι στις δυνάμεις του συστήματος, σαν το μοναδικό δρόμο που μπορεί αποτελεσματικά και νικηφόρα να απαντήσει στην επίθεση.
Πηγή: ΚΚΕ(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου