Ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη Λάρισα.

Σε συγκέντρωση στη Λάρισα μίλησε το βράδυ της Τετάρτης ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην Πλατεία Ταχυδρομείου.

Παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία.

«Συντρόφισσες και σύντροφοι

Φίλοι και φίλες

Ξεκινώντας τη σημερινή συγκέντρωση εδώ από τη Λάρισα σήμερα, θέλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να καταγγείλουμε τη συγκυβέρνηση που χτες αιφνιδιαστικά άνοιξε το δρόμο για λουκέτα-εξπρές σε φορείς του Δημοσίου και μάλιστα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που δίνει τη δυνατότητα σε έναν υπουργό να κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες, να απολύει το προσωπικό και να εκποιεί την περιουσία του. Αρχή που έγινε χτες βράδυ με την ΕΡΤ, το κλείσιμο της οποίας ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με εντολή του πρωθυπουργού, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων που συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.

Καταγγέλλουμε το λουκέτο στη δημόσια ενημέρωση. Καταγγέλλουμε τον αυταρχισμό, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δημιουργεί προβλήματα στη μετάδοση του σήματος της ΕΡΤ από τον "902", από τα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ, ρίχνοντας το σήμα, βάζοντας την DIGEA να ρίξει το σήμα της ψηφιακής τηλεόρασης, επειδή μετέδιδε το πρόγραμμα των απεργών εργαζομένων της ΕΡΤ. Ήδη σήμερα καταθέσαμε στη Βουλή τροπολογία για την κατάργηση της κατάπτυστης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.

Πρόκειται για την αρχή ενός νέου κατήφορου. Σειρά παίρνουν τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (πρώην ΠΥΡΚΑΛ και ΕΒΟ), που είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε όπλα, οπλικά συστήματα, πυρομαχικά που κατασκευάζονται στην Ελλάδα. Το κλείσιμό τους, η απαλλαγή τους από μεγάλο μέρος του προσωπικού, η παράδοση σε μονοπώλια, θα έχουν σοβαρές συνέπειες στην άμυνα της χώρας και στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

Πρέπει να σημάνει συναγερμός. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, άλλες επιχειρήσεις και πρώην ΔΕΚΟ είναι στρατηγικού χαρακτήρα για την οικονομία, για τη χώρα, για το λαό μας. Όχι μόνο δεν πρέπει να περάσουν σε χέρια ιδιωτών, αλλά και πρέπει να κοινωνικοποιηθούν, είναι δημόσιος πλούτος, κοινωνικά αγαθά.

Φίλοι και φίλες

Το ΚΚΕ δηλώνει "παρών", όπως πάντα. Προχωράει δυναμικά μπροστά. Αποφασιστικά, αισιόδοξα.

Ανοίγουμε νέους δρόμους, κάνουμε νέα αρχή με το 19ο Συνέδριο, μέσα στη συνέχεια της δράσης μας.

Είμαστε περήφανοι για την Ιστορία μας, για τους αγώνες μας. Για την καθημερινή προσπάθεια που κάνουν οι δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη, φίλοι, οπαδοί, δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, απλοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι και νέες, συνταξιούχοι, άνεργοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, να σταθούν όρθιοι μέσα στην κρίση, για να μη μείνει κανένας μόνος του στον αγώνα για την επιβίωση, για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων, για την προώθηση της ενότητας και της συμμαχίας τους, για να ανοίξει ο δρόμος σε ένα καλύτερο αύριο.

Σήμερα, με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε όλοι συσσωρεύσει, πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Σήμερα που ξεφτίζουν όλο και πιο πολύ ψεύτικες υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, φρούδες ελπίδες, τόσο από τα παραδοσιακά κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), όσο και από τους νέους διάττοντες αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ, της "κυβερνώσας αριστεράς".

Τώρα που το "αυγό του φιδιού", η Χρυσή Αυγή, πάει να σπάσει το τσόφλι του, θρεμμένο μέσα στο σύστημα της διαφθοράς και της σαπίλας, του οργανωμένου εγκλήματος και της ανομίας, ένας δρόμος υπάρχει:

Να βάλουμε φρένο, αλλά να βάλουμε και οριστικό τέλος στο σύστημα που γεννά φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, καταπίεση, καταστολή, φασισμό, που γεννά αντιλαϊκά μέτρα για το λαό και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των λίγων.

Να ανοίξουμε το δρόμο για την πραγματική εξουσία του λαού, όπου τα μονοπώλια, ο πλούτος θα βρίσκεται στα δικά του χέρια, θα σπάσει τα δεσμά της ΕΕ με την αποδέσμευσή του από αυτή και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία,  θα μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του λαού, θα ασκεί εργατικό λαϊκό έλεγχο, από τα κάτω μέχρι τα πάνω.

Φίλοι και φίλες

Εργαζόμενοι της Λάρισας

Το ΚΚΕ απευθύνει πλατύ κάλεσμα συζήτησης, συμπόρευσης, κοινής δράσης.

Απευθυνόμαστε στους εργατοϋπαλλήλους στον ιδιωτικό τομέα, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις μειώσεις μισθών, με τον εκβιασμό της εργοδοσίας, ότι αν δε δουλέψουν με λιγότερα δικαιώματα, με χαμηλότερο μισθό και μεροκάματο, θα δουν και αυτοί το όνομά τους στις λίστες των ανέργων του ΟΑΕΔ.

Απευθυνόμαστε στους χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους, οι οποίοι βιώνουν, εκτός από τη μείωση μισθών και το χαφιεδισμό στους χώρους δουλειάς εν ονόματι της αξιολόγησης, τώρα πλέον και τις απολύσεις που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση και ξεπερνούν άμεσα τις 20.000 απολύσεις.

Απευθυνόμαστε στους αυτοαπασχολούμενους, στους ελευθεροεπαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους, που το κράτος, οι εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία τούς έχουν στην κυριολεξία ξεζουμίσει, την ίδια στιγμή που κάνουν πλάτες στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις.

Απευθυνόμαστε στους φτωχούς αγρότες, που δεν μπορούν πλέον να καλλιεργήσουν, να διαθέσουν τη σοδειά τους, όταν το κόστος παραγωγής έχει φτάσει στα ύψη και θα ανέβει και άλλο με τη νέα φορολογία για τους αγρότες.

Απευθυνόμαστε στους απόμαχους της δουλειάς, στους συνταξιούχους, που είναι αναγκασμένοι σήμερα με τις πετσοκομμένες συντάξεις να στηρίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που τους έχουν μετατρέψει σε πολυτέλεια το φάρμακο, την πρόνοια, το χαρτζιλίκι στον εγγονό, ακόμη και το τσίπουρο στο καφενείο.

Απευθυνόμαστε στη νεολαία, στους χιλιάδες νέους που είναι άνεργοι ή δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, που βρίσκονται στα σχολεία και σε σχολές και ζουν με τον εφιάλτη της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας για το αύριο.

Απευθύνουμε σε όλους, κάλεσμα συζήτησης, συμπόρευσης, κοινής δράσης με το ΚΚΕ – ανεξάρτητα το πώς αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας, «αριστερός, «δεξιός», «κεντρώος», «προοδευτικός», «αντιμνημονιακός».

Για μας όρος και προϋπόθεση για να βρεθούμε μαζί στον αγώνα, για την κοινή δράση, για συνεργασία, για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας είναι το πού ανήκει ταξικά, ποια είναι τα συμφέροντά του, εάν είναι εργάτης, υπάλληλος, άνεργος, συνταξιούχος, αγρότης, ελεύθερος επαγγελματίας, αυτοαπασχολούμενος, επιστήμονας, τεχνικός, φοιτητής.

Αν απλά έχει συνειδητοποιήσει ή θέλει να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς τους εκμεταλλευτές του μόχθου του, για να αλλάξει τάξη η εξουσία, με ανατροπή του σάπιου συστήματος, χωρίς μονοπώλια και ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους εκείνους που στις περσινές εκλογές έκαναν την επιλογή να μη στηρίξουν το ΚΚΕ, κάτω από την πίεση των τρομοκρατικών διλημμάτων, «του μικρότερου ίσως κακού» που αποδεικνύεται καθημερινά όλο και πιο απατηλό.

Απευθυνόμαστε σε όσους σήμερα λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει, ότι δεν πάει άλλο, αναζητούν ένα αποκούμπι απέναντι στην καταιγίδα, τα οξυμένα προβλήματα.

Εμείς απαντάμε ότι αυτό το αποκούμπι μπορούν να το βρουν μέσα στο αγώνα, στο κίνημα, στη λαϊκή συμμαχία και τη συμπόρευση με το ΚΚΕ για μια άλλη εξουσία.

Κανένας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση μόνος του, κλεισμένος στον εαυτό του με την ελπίδα ίσως ότι μια μέρα κάποιος «σωτήρας» θα δώσει λύση στα προβλήματα ή έστω μια μικρή ανακούφιση.

Δεν υπάρχουν σωτήρες για το λαό μέσα στις κυβερνήσεις, και στα κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν το βρώμικο σύστημα και την κρίση του.

Ποτέ δεν υπήρχαν. Αλλού βρίσκεται η σωτηρία για τον ίδιο και τα παιδιά του.

Βρίσκεται στη δική του πάλη για να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία, στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Μια συμμαχία ριζωμένη στους χώρους δουλειάς και κλάδους, τις πόλεις, τις συνοικίες, την ύπαιθρο.

Μια συμμαχία που θα έχει οδηγό και στόχο να ανακόψει τον κατήφορο για το λαό, αλλά και να ανατρέψει εκείνους τους παράγοντες που έσπρωξαν και σπρώχνουν το λαό στον κατήφορο. Και δεν είναι άλλοι από τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπερασπίζονται τον ίδιο καταστροφικό δρόμο ανάπτυξης.

Μια συμμαχία που θα παλεύει για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Μέσα στις γραμμές της συμμαχίας ο λαός μπορεί να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα και τις αγωνίες του. Μπορεί να βρει αποκούμπι, να αποκτήσει αισιοδοξία, πίστη στο δίκιο, αλλά πάνω από όλα πίστη στη δύναμή του.

Μέσα από ένα τέτοιο κίνημα, μέσα από μια τέτοια συμμαχία μπορούν να μπουν και εμπόδια στα χειρότερα που είναι μπροστά μας. Όπως:

Οι νέες ανατροπές σε μισθούς και μεροκάματα, σε δικαιώματα, οι νέες μειώσεις σε συντάξεις.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομίας, στο πολύτιμο αγαθό του νερού, στην ενέργεια.

Οι απολύσεις και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα και μάλιστα όχι από επιχειρήσεις που έχουν προβλήματα λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, εξαγοράζονται από μεγάλους, αλλά κυρίως από επιχειρήσεις που οι ιδιοκτήτες τους, τα μονοπώλια, δεν ξέρουν τι έχουν και τι κερδίζουν.

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι ατομικές συμβάσεις που η μεγαλοεργοδοσία προσπαθεί να τις επιβάλλει με εκβιασμούς, με απειλές για απόλυση, με διώξεις συνδικαλιστών.

Η άσχημη κατάσταση στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Περίθαλψη, στην Πρόνοια και στις δομές όλων αυτών, στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, που υπολειτουργούν, με επιπτώσεις επικίνδυνες για τους ασθενείς.

Η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, μέσα από νέους δυσβάστακτους φόρους, που αυτή τη φορά συνοδεύονται από την απειλή της κατάσχεσης σπιτιών, μισθών, συντάξεων. Ειδικά στο ζήτημα αυτό πρέπει να εκδηλωθεί η πιο μαχητική αλληλεγγύη για να μη βρεθεί κανείς μόνος του μπροστά σε εφορίες, δικαστήρια, δικαστικούς κλητήρες.

Η προετοιμασία νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων στην περιοχή μας, με τη συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης, σε μια περίοδο μάλιστα που οι αντιθέσεις οξύνονται επικίνδυνα.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι

Ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι αυτά τα οξυμένα προβλήματα δε θα είναι παρόντα και αύριο, ακόμη και αν η οικονομία επανεκκινήσει, όπως λέει η κυβέρνηση, ανακάμψει ή αν γίνει η "παραγωγική ανασυγκρότηση" δήθεν με τους υγιείς επιχειρηματίες που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η όποια αναιμική ανάκαμψη επιτευχθεί, αν επιτευχθεί, το επόμενο διάστημα, οι όποιες επενδύσεις γίνουν, αν γίνουν, δεν πρόκειται να βάλουν φρένο στην επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας.

Ίσα- ίσα, οι επενδύσεις θα πατήσουν ακριβώς πάνω σε αυτή την πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, με τους αντεργατικούς, αντιλαϊκούς νόμους, πριν και μετά το μνημόνιο.

Τι είναι αυτό άλλωστε που διαφημίζει η κυβέρνηση στο εξωτερικό και το εσωτερικό για να προσελκύσει τους μεγάλους επενδυτές;

Διαφημίζει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή το χαμηλό εργατικό κόστος, τους χαμηλούς μισθούς και μεροκάματα.

Διαφημίζει το «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον» που διαμορφώνεται, με τη συρρίκνωση δομών Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους μεγαλοεπιχειρηματίες να κερδίζουν από την εκμετάλλευση και το εμπόριο των λαϊκών αναγκών.

Όπως και εδώ στη Λάρισα με τη συγχώνευση των δύο νοσοκομείων της πόλης, του Γενικού και του Πανεπιστημιακού, με τις τεράστιες ελλείψεις στα Κέντρα Υγείας, με το κλείσιμο υποκαταστημάτων του ΙΚΑ σε Τύρναβο, Αγιά, Φάρσαλα, Ελάσσονα.

Διαφημίζει τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς όπως η ενέργεια, το νερό, τις μεταφορές, που θα οδηγήσουν σε νέα αύξηση του κόστους των υπηρεσιών για τους λαϊκούς καταναλωτές.

Διαφημίζει ότι κατάφερε να αντιμετωπίσει τις στρεβλώσεις στην αγορά, εννοώντας ότι σε μια σειρά κλάδους έβγαλε από τη μέση τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, αφήνοντας ακόμη μεγαλύτερο χώρο για τα μεγαθήρια.

Διαφημίζει το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τη μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο μεταφορών, σε τουριστικό προορισμό που τον καρπώνονται οι μεγαλοξενοδόχοι, τις επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, κρύβοντας ότι αυτό το παραγωγικό μοντέλο οδηγεί σε συρρίκνωση, σε υπονόμευση και καταστροφή παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, όπως είναι η αγροτική οικονομία, η εξορυκτική βιομηχανία, τα ναυπηγεία και πολλά άλλα.

Η κυβέρνηση όμως δεν είναι μόνη της. Ακόμη και εκείνα τα κόμματα που της ασκούν κριτική για καθυστερήσεις και αναποτελεσματικότητα, για κακοδιαχείριση, στηρίζουν απόλυτα τις στρατηγικές της επιλογές, που είναι επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου.

Η κριτική των άλλων κομμάτων και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση γίνεται από την ίδια αφετηρία.

Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι η πολιτική της δε φέρνει επενδύσεις, ότι στηρίζει τους πειρατές επιχειρηματίες, τους τοκογλύφους των τραπεζών και όχι την υγιή παραγωγική επιχειρηματικότητα, κλείνοντας το μάτι σε τμήματα του κεφαλαίου, στο ΣΕΒ, σε κάποιους που θέλουν να παζαρέψουν με καλύτερους όρους την κερδοφορία τους.

Ποια είναι, αλήθεια, η υγιής επιχειρηματικότητα; Ποιες είναι οι παραγωγικές επιχειρήσεις που θέλει να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές;

"Αυτοί που σέβονται τους νόμους", απαντάνε. Δηλαδή όλους αυτούς τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους που έχουν θεσπιστεί. Και που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον λέει ότι δεν θα καταργήσει.

Πρόσφατα, άλλωστε, δήλωσε ο κ. Τσίπρας ότι "δεν μπορούμε να σας υποσχεθούμε αυτά που υποσχεθήκαμε πριν ένα χρόνο". Ξέρει πολύ καλά ότι δεν μπορείς να υπόσχεσαι ταυτόχρονα και στο λαό και στους καπιταλιστές.

Γι' αυτό και έχουν αρχίσει οι εκπτώσεις για το λαό, τα διαπιστευτήρια για το κεφάλαιο, πριν καν γίνουν κυβέρνηση. Γι' αυτό και το μόνο που υπόσχονται είναι κάποια προγράμματα διαχείρισης της πιο ακραίας φτώχειας, με δίκτυα των γνωστών ΜΚΟ, των κοινωνικών παντοπωλείων, της εκκλησίας. Όχι ότι εμείς υποτιμάμε την αλληλεγγύη, το να μη μείνει κανένας μόνος του στην κρίση και στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Άλλωστε, το έχουμε αποδείξει με τη στάση μας.

Άλλο όμως αυτό κι άλλο να ζητάς τη συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια και τη μιζέρια, την απεμπόληση κάθε ελπίδας να αλλάξει η ζωή του, να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, να ζει με τις δυνατότητες που προσφέρει η ίδια η κοινωνική εξέλιξη, λέγοντάς του ότι αυτά υπάρχουν μόνο στη Δευτέρα Παρουσία, όπως του λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατρεχάμενοί του!

Η αντιπαράθεση μεταξύ τους επικεντρώνεται στο εξής: Ποια κυβέρνηση, ποιο μείγμα, ποια συνταγή μπορεί να εξασφαλίσει πιο γρήγορη και αποτελεσματική ανάπτυξη, εννοώντας προφανώς την καπιταλιστική ανάκαμψη, τις καπιταλιστικές επενδύσεις…

Όλοι μαζί παίζουν το παιχνίδι της παραπλάνησης του λαού ότι μέσα από την όποια "ανάκαμψη" θα υπάρχει και γι' αυτόν ένα ξεροκόμματο.

Ορισμένοι, το τελευταίο διάστημα μάλιστα, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, εκστασιάζονται από τη στάση του ΔΝΤ, τις δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ για λανθασμένες εκτιμήσεις και υπολογισμούς στο ελληνικό πρόγραμμα, σε αντίθεση με την Ευρωζώνη.

Ανακαλύπτουν στο ΔΝΤ "μετανοούσες Μαγδαληνές", ότι οι δανειστές παραδέχονται το λάθος και θέλουν να το διορθώσουν. Συντάσσονται ανοιχτά με την πρόταση του ΔΝΤ για επιπλέον κούρεμα του χρέους.

Κάνουν πως δε βλέπουν ότι τόσο η ΕΕ, όσο και το ΔΝΤ  με κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει όχι μόνο να συνεχιστεί, αλλά και να ενταθεί προκειμένου να θωρακιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Κάνουν πως δε θυμούνται ότι το κούρεμα του χρέους, όποτε έγινε, το πλήρωσε πανάκριβα ο λαός.

Κρύβουν από το λαό τον πραγματικό λόγο του καυγά μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, που είναι τσακωμός μεταξύ λύκων, μεταξύ ληστών, για το μοίρασμα της λείας από το σφαγιασμό του λαού.

Ο τσακωμός τους εκφράζει αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κέντρων για το πώς θα επιμεριστούν τα κέρδη και οι ζημιές από την κρίση, όπως επίσης και από ένα νέο "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, το οποίο - όπως και το προηγούμενο – θα φορτώσουν στις πλάτες του λαού.

Και βέβαια αυτοί οι τσακωμοί δεν αρχίζουν, ούτε τελειώνουν στο ελληνικό μνημόνιο.

Φτάνουν μέχρι τη διανομή των αγορών, τον έλεγχο περιοχών, προετοιμάζουν νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις. Είναι βαθύτατες αντιθέσεις που διαπερνούν καπιταλιστικές χώρες και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ποιανού μονοπώλια θα επικρατήσουν, θα κυριαρχήσουν.

Μιλάνε ξανά για αποτυχία του μνημονίου, όταν ο στόχος του μνημονίου ήταν ακριβώς να πέσει στα τάρταρα η τιμή της εργατικής δύναμης και να προχωρήσει η συγκέντρωση του κεφαλαίου προκειμένου να επανέλθει η καπιταλιστική ανάκαμψη.

Έτσι προσπαθεί να ξεπεράσει ο καπιταλισμός τη φάση της κρίσης, της ύφεσης για να δημιουργήσει πάλι προϋποθέσεις για κερδοφορία με γονατισμένο το λαό και να ξαναβουτήξει πάλι σε νέα φάση κρίσης χειρότερη από την προηγούμενη.

Και από αυτήν την άποψη το κεφάλαιο στην Ελλάδα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένο από το μνημόνιο. Το ότι σε αυτή τη διαδικασία υπάρχουν και τμήματα του κεφαλαίου, που είναι πιο ριγμένα, φωνάζουν, επιδιώκουν αλλαγή συνταγής, αλλαγή διαχείρισης, αυτό δε γίνεται για να ανακουφιστεί ο λαός, αλλά για να θωρακίσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Ο λαός πρέπει να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα με βάση τις δικές του ανάγκες και τα δικά του διλήμματα και όχι με τα διλήμματα που θέτει το κεφάλαιο και οι διάφορες μερίδες του. Και που προσπαθεί να τα επιβάλει στο λαό ως δικά του για να τον παγιδεύσει.

Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Δεν είναι δίλημμα για το λαό αν η ανάκαμψη θα έρθει με συνταγή ΔΝΤ ή με συνταγή ΕΕ.

Αν η αστική τάξη της Ελλάδας θα επιλέξει να πάει με τη Γερμανία ή με τις ΗΠΑ ή με τη Ρωσία και την Κίνα.

Δεν είναι δίλημμα για το λαό αν θα γίνει νέο "κούρεμα" του χρέους, γιατί θα το πληρώσει ο ίδιος.

Δεν είναι δίλημμα για το λαό να επιλέξει αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή. Και το λέμε αυτό γιατί και στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, τώρα τελευταία, είναι της μόδας και αυτές οι προτάσεις από κύκλους του κεφαλαίου που τις ενστερνίζονται και πολιτικές δυνάμεις στα λόγια ανατρεπτικές, χωρίς βεβαίως να αμφισβητούν πρώτα από όλα την ίδια την ΕΕ ως διακρατική καπιταλιστική συμμαχία, χωρίς τελικά να αμφισβητούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Οι προτάσεις τους είναι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου. Αν τώρα ο ένας περπατάει στη δεξιά πλευρά αυτού του δρόμου και ο άλλος στην αριστερή πλευρά, αν ο ένας προτιμά κάποιους επιχειρηματίες και ο άλλος κάποιους άλλους- υγιείς όπως λέει και όχι πειρατές. Αν ο ένας συμπαθεί περισσότερο τη συνταγή του ΔΝΤ και ο άλλος της συνταγή της Ευρωζώνης, η ουσία για το λαό δεν αλλάζει.

Και η ουσία είναι ότι με όποια συνταγή μαγειρευτεί και από όποια κυβέρνηση, όπως κι αν ονομαστεί – δεξιά, αριστερή, συνεργασίας, εθνικής σωτηρίας – όπως κι αν μαγειρευτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, όσο καρυκεύματα και να της βάλεις, πάλι για το λαό θα είναι δηλητήριο, θα είναι φαρμάκι.

Δείτε άλλωστε τι γίνεται στη γειτονική Τουρκία. Η χώρα αυτή παρουσιάστηκε όλο αυτό το διάστημα ως σύγχρονο οικονομικό θαύμα, ως πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, με υψηλούς ρυθμούς και οικονομικές επιδόσεις. Που κατάφερε να απαλλαγεί από το ΔΝΤ και εντάχθηκε στο κλαμπ των 20 ισχυρότερων χωρών του κόσμου.

Και αυτά τα έλεγαν και η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις πριν λίγες ημέρες, πριν λίγους μήνες, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν το θαυμασμό τους για την κυβέρνηση Ερντογάν, γιατί ακολούθησε διαφορετικό μοντέλο, διαφορετικό μείγμα διαχείρισης από αυτό που ακολουθούν οι μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που κυβερνούν…

Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα για τον τούρκικο λαό; Η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση. Που, όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Τουρκία, πρέπει να ριζοσπαστικοποιηθεί η πάλη του και να μην αμφισβητεί μόνο μια κυβέρνηση, την κυβέρνηση Ερντογάν ή εδώ την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά να αμφισβητεί συνολικά την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου, που έχει ανάγκη τέτοιες κυβερνήσεις, που προωθεί τέτοιες κυβερνήσεις, όποια στολή παραλλαγής και αν φοράνε, "ιμιτασιόν αριστερή" ή  "πούρα" δεξιόστροφη.

Αλλιώς θα εναλλάσσεται η μια εκδοχή με την άλλη, ο ένας πόλος με τον άλλο, στο γνωστό παιγνίδι της αστικής εξουσίας και των κομμάτων της, για να μην αλλάζει τίποτε τελικά για το λαό, αλλά να του στρογγυλοκάθονται όλοι στο σβέρκο, πότε ο ένας και πότε ο άλλος.

Η προοπτική για το λαό δεν βρίσκεται σε λύσεις "εντός των τειχών" των μονοπωλίων, της ΕΕ, των αστικών κομμάτων, στις μεταμφιέσεις του πολιτικού συστήματος, με την αναμόρφωσή του, το μακιγιάρισμα, την επιλογή του ενός ή του άλλου διαχειριστή του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης, στο ανεβοκατέβασμα αντιλαϊκών κυβερνήσεων, στο "φύγε εσύ - έλα εσύ", παιγνίδι που καθορίζουν τα μονοπώλια, η αστική τάξη.

Δεν βρίσκεται στο δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ή στα άλλα κόμματα που υπάρχουν ή μπορεί να δημιουργούνται τώρα και που θα προετοιμάζονται να παίζουν το ρόλο του δορυφόρου, πότε στον έναν πόλο πότε στον άλλο, αφού οι θέσεις τους, η πολιτική τους, η ίδια η στρατηγική τους τους οδηγεί αντικειμενικά να παίζουν συμπληρωματικό ή  παραπληρωματικό ρόλο.

Αγρότες της Λάρισας,

Οι φετινές μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, με την ιδιαίτερη συμβολή του μαχητικού μπλόκου της Νίκαιας, δείχνουν τα οξυμένα προβλήματα της αγροτιάς.

Την αγωνία τους αν θα μπορούν να συνεχίσουν την αγροτική δραστηριότητα και αύριο. Αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος παραγωγής, τα ακριβά φυτοφάρμακα και ζωοτροφές, στους φόρους και τα χαράτσια, στο πετρέλαιο και το ρεύμα, τις γεωτρήσεις, τις αυξήσεις στις εισφορές στον ΟΓΑ, τον ΕΛΓΑ, τη μείωση επιστροφής του ΦΠΑ. Τη στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση προετοιμάζει το τελειωτικό χτύπημα με τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, αφού για μέρες έπαιξαν το παιχνίδι "μαδάω τη μαργαρίτα", δηλαδή μπαίνουν, δεν μπαίνουν  τα χωράφια των αγροτών στη νέα φορολογική καταιγίδα.

Έτσι η άγρια φορολόγηση επεκτείνεται, επιβάλλεται και στη μικροϊδιοκτησία  και ταυτόχρονα ανοίγει και για την αγροτιά ο δρόμος των πλειστηριασμών των χωραφιών.

Με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που το παρουσιάζουν ως ρυθμίσεις αγροτικών δανείων, υφαρπάζουν το ακίνητό τους και υποχρεωτικά το εκμισθώνουν παίρνοντας η τράπεζα τα ενοίκια μέχρι να εξοφληθούν τα  χρέη.

Αν δεν γίνει κατορθωτή η ενοικίαση ή δεν φτάνει, τότε κινείται διαδικασία κατάσχεσης. Ρυθμίσεις δηλαδή αγροτικών δανείων προς όφελος των τραπεζών. Ίδια αντίληψη και μεθοδολογία με το νομοσχέδιο που πέρασε στη Βουλή για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, όπου ο υπουργός - ως λαγός – έθεσε το θέμα της κατάσχεσης ακόμη και για την πρώτη κατοικία.

Άλλωστε ποτέ οι τράπεζες δεν δανείζουν για να χάσουν. Το ξέρετε εσείς και με τα φωτοβολταϊκά - αλλά το κάνουν για να κερδίσουν ακόμα περισσότερα. Γι' αυτό η μεγάλη πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων αγροτών είναι καταχρεωμένη, ζει μέσα στην αγωνία ότι έρχεται άμεσα και βίαια δήμευση και  κατάσχεση.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει αυτή η πολιτική, αντίθετα να διεκδικήσουμε και να επιβάλουμε ανάπτυξη για το λαό και τη χώρα και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Γι' αυτό είναι επείγουσα και απαραίτητη, περισσότερο από ποτέ, και η εκτροπή του Αχελώου που θα μπορούσε να ποτίσει όλο το θεσσαλικό κάμπο, να αυξήσει την παραγωγικότητα και να δώσει καλύτερο αγροτικό εισόδημα.

Η εκτροπή του Αχελώου μπορεί και πρέπει να αποτελέσει απαίτηση του λαού της Θεσσαλίας τόσο για την αξιοποίηση του νερού για άρδευση όσο και για ύδρευση και εμπλουτισμό των υπόγειων υδάτων που είμαστε ελλειμματικοί.

Το ΚΚΕ καλεί πρώτα και κύρια τους αγρότες, τους μαζικούς φορείς και το λαό της Θεσσαλίας να απαιτήσουν με πρωτοβουλίες την άμεση συνέχιση και ολοκλήρωση της εκτροπής του Άνω Ρου του Αχελώου με τη μεταφορά 600 εκατομμυρίων κυβικών νερού το χρόνο, χωρίς να στερούνται υδάτινοι όγκοι από την περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας.

Ο  αδυσώπητος πόλεμος που έχει κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκτροπή του Αχελώου δείχνει την προσήλωσή του στην αντιαγροτική ΚΑΠ της ΕΕ, που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά  και καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις.

Ταυτόχρονα όμως αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που κρύβεται πίσω από δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες και τις ΜΚΟ, δείχνει και τη στήριξή του στα μεγάλα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων στα τρόφιμα - και γενικότερα στη γεωργία - που δεν θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία και στη χώρα μας, για να μη θιχτούν τα αμύθητα κέρδη τους. Ειδικά για "αυτοκρατορίες" που μονοπωλούν το γάλα και το κρέας.

Ίσως γι' αυτό - αν και τα έργα για την εκτροπή έχουν  κατασκευαστεί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους και απομένουν ελάχιστα έργα ύψους μόλις 60 εκατομμυρίων ευρώ για να ολοκληρωθεί - ο ΣΥΡΙΖΑ  απαιτεί  να γκρεμιστούν τα έργα που έχουν ήδη γίνει για την εκτροπή του Αχελώου.

Ίσως θέλει την  ερημοποίηση της Θεσσαλίας, με ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, στις καλλιέργειες, αλλά και στον κίνδυνο που υπάρχει τα αμέσως επόμενα χρόνια να λείψει και αυτό ακόμη το νερό ύδρευσης από πόλεις και χωριά της περιοχής.

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί – το ξέρετε – και θα συνεχίσει να το κάνει για να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική που οδηγεί στο βίαιο θάνατο της φτωχής αγροτιάς. Την ίδια στιγμή όμως θέτουμε το εξής ερώτημα:

Μπορεί σήμερα η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής να στηρίζεται στην κυριαρχία των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων, στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων και στην ΚΑΠ της ΕΕ που υποστηρίζουν όλα ανεξαιρέτως τα άλλα κόμματα που παριστάνουν και τους φίλους των αγροτών;

Τι λέει η δική σας πείρα από τη Λάρισα, από τον κάμπο, από τις άλλες περιοχές, όπως της Ελασσόνας;

Από τη μία μεριά μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων με εξαγωγική δραστηριότητα, με κερδοφορία και από την άλλη εκβιασμοί προς τους παραγωγούς κτηνοτρόφους για να τους αγοράσουν κοψοχρονιά το γάλα και άλλα προϊόντα. Με πολύμηνες καθυστερήσεις μάλιστα στις πληρωμές, απειλώντας τους με την εισαγωγή φτηνών πρώτων υλών από το εξωτερικό. Και αυτοί οι εκβιασμοί δε στρέφονται μόνο εναντίον των παραγωγών αλλά και εναντίον των ίδιων των εργαζομένων σε αυτές τις βιομηχανίες, με μειώσεις μισθών, με απολύσεις και συνδικαλιστικές διώξεις, όπως στην εταιρία Όλυμπος.

Από τη μία αθρόες εισαγωγές και πολλές φορές με αμφίβολης ποιότητας προϊόντα από το εξωτερικό, γιατί αυτό επιβάλλουν οι κατευθύνσεις και ποσοστώσεις της ΕΕ και από την άλλη κλείσιμο σημαντικών μονάδων όπως το Εργοστάσιο Ζάχαρης εδώ στη Λάρισα, συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και διατροφική εξάρτηση του λαού σε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα.

Και στο ζήτημα αυτό, αναδεικνύεται η ανάγκη της κοινωνικής συμμαχίας των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών που θα παλεύει στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγει το ζήτημα της ανάπτυξης που μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία και την προοπτική του λαού.

Σήμερα ο λαός μπορεί να αξιοποιήσει την πείρα του για να δει ότι αυτή η προοπτική βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και των μεγάλων καπιταλιστικών μονάδων, την ανάπτυξη του παραγωγικού αγροτικού συνεταιρισμού των μικρομεσαίων αγροτών και που καμία σχέση δεν έχει με τους σημερινούς.

Με κεντρικό σχεδιασμό,  που θα παίρνει υπόψη τις εξελίξεις της επιστήμης και τεχνολογίας, θα είναι δυνατή η παραγωγή σε ποιοτικά και φτηνά τρόφιμα για το λαό, πρώτη ύλη για άλλες ανάγκες, όπως η ένδυση, μονάδες σύγχρονες με εργαζόμενους που θα έχουν πλήρη δικαιώματα, όπως και εξαγωγές σε άλλες χώρες με βάση το αμοιβαίο όφελος, καταπολεμώντας την ανεργία και τη φτώχεια, εξασφαλίζοντας λαϊκή ευημερία και ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, υπερασπίζεται με συνέπεια τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία. Αποτελεί τον πιο συνεπή και αδιάλλακτο αντίπαλο του ρατσισμού και του ναζισμού, ακριβώς γιατί παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και αναπαράγει αυτές τις αντιδραστικές ιδεολογίες και τις αντίστοιχες πολιτικές πρακτικές.

Άλλωστε είναι βαθιές και γνωστές οι σχέσεις που έχουν αυτές οι οργανώσεις με τμήματα του κεφαλαίου και με το ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του.

Είναι γνωστό επίσης ότι τα χαρακτηριστικά της ναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικής και των φορέων της, όπως η Χρυσή Αυγή - η εχθρότητα απέναντι στο λαό και τους αγώνες του, ο αντικομμουνισμός, ο ρατσισμός, η στήριξη των κεφαλαιοκρατών - είναι ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του δικού τους συστήματος, της δικής τους ιδεολογίας.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όλα τα αστικά κόμματα, που τώρα διαγκωνίζονται για το ποιος θα φανεί καλύτερος "αντιρατσιστής", έχουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπερασπιστεί, εφαρμόσει ή ανεχτεί θεωρίες και πρακτικές που ενισχύουν ρατσιστικές συμπεριφορές.

Οι αντιπαραθέσεις τους, οι παλινωδίες, με αφορμή το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, αντανακλούν τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, αντιθέσεις τμημάτων της άρχουσας τάξης σχετικά με τις διεθνείς τους συμμαχίες.

Εξυπηρετούν σκοπιμότητες μικροκομματικές - εκλογικές, αποπροσανατολισμού του λαού και αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.

Αλλά και την προσπάθεια ενσωμάτωσης αντιδραστικών αποφάσεων της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών που με προκάλυμμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ανοίγει το δρόμο για διώξεις σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και ριζοσπαστικών μαζικών οργανώσεων, ποινικοποιεί την ιστορική άποψη που είναι αντίθετη με την κυρίαρχη αστική, τις ιδέες και τη δράση που αμφισβητούν την κυρίαρχη ιδεολογία, πρώτα απ' όλα την ιδεολογία και δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Στους οπαδούς της θεωρίας των άκρων, που το τελευταίο διάστημα κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνισή τους, αποδεικνύοντας τους στόχους του αστικού πολιτικού συστήματος, τους ξαναλέμε: Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να αποδεχτεί καμία προσπάθεια περιορισμού, αντίθετα θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την αναγκαιότητα διάδοσης της αντίληψης και της δράσης για ανατροπή του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, που έρχεται σε σύγκρουση με το σύστημα που γεννά το ρατσισμό και το φασισμό, όχι μόνο δε συμβιβάζονται με τη ρατσιστική και νεοναζιστική προπαγάνδα και δράση στο σημερινό σύστημα, παλεύει με κάθε μέσο για να συντριβούν από τον ίδιο το λαό οι ρατσιστικές και νεοναζιστικές θεωρίες και πρακτικές.

Υπάρχει εμπειρία απομόνωσης της Χρυσής Αυγής μέσα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές από τα εργατικά σωματεία και άλλους φορείς του κινήματος. Το παράδειγμα της μαρτυρικής Τσαριτσάνης, όπου οι ναζιστές τόλμησαν να κάνουν την εμφάνιση στον τόπο που μακέλεψαν οι πολιτικοί τους πρόγονοι, αλλά και η αποφασιστική στάση των ίδιων των κατοίκων δείχνει πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ναζιστές από τον ίδιο το λαό.

Στην περιγραφή των προβλημάτων συμφωνούμε όλοι. Ακόμα και στο ότι πρέπει να αναπτυχθούν αγώνες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα μπορεί να συμφωνήσουμε όλοι.

Όταν όμως η συζήτηση πηγαίνει στο ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων, τότε αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές, οι ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν σήμερα στις δυνάμεις που δρουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τότε ξεχωρίζει η "ήρα από το στάρι".

Η συζήτηση για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει όχι για να γυρίσουμε πίσω, αλλά για να προχωρήσουμε μπροστά με πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες, που είναι αναγκαία για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.

Κι αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει πρώτα απ’ όλα στους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων, με μαζικές ζωντανές διαδικασίες εκεί που οι εργάτες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για το ποιος είναι μαζί τους και το ποιος είναι απέναντι.

Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι μεγάλη όχι μόνο γιατί δεν προετοίμασαν για τη θύελλα που ερχόταν, αλλά εφησύχαζαν, αλλά κυρίως γιατί με τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς διαλόγους αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα στη λογική της παραίτησης,  της κοινωνικής συναίνεσης.

Το ίδιο κάνουν και σήμερα ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ – "Αυτόνομη Παρέμβαση". Χέρι χέρι με την εργοδοσία κάνουν ό,τι μπορούν για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα.

Αυτό επιχείρησαν στο ΕΚΑ όπου περίπου 1.000 αντιπρόσωποί τους δεν πάτησαν το ποδάρι τους στις εργασίες του συνεδρίου, πήγαν μόνο για να ψηφίσουν, ενώ η "Αυτόνομη Παρέμβαση" έφερνε καροτσάκι αντιπροσώπους από αλυσίδες σούπερ μάρκετ με τα αυτοκίνητα της εργοδοσίας.

Αυτό επιχείρησαν και στο  Σωματείο Εργαζομένων στη Ναυτιλία και Τουρισμό για το θέμα της Συλλογικής Σύμβασης, όπου οι ναυτιλιακοί υπάλληλοι αντίκρισαν διευθυντικά τους στελέχη να συμμετέχουν στην πρόσφατη συνέλευση.  Η πλειοψηφία (ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΠΑΣΚΕ) της διοίκησης του σωματείου, με στόχο να αποσπάσει απόφαση που θα είναι στα μέτρα των εφοπλιστών, έστησε μία συνέλευση-παρωδία, όπου τα διευθυντικά στελέχη κατέγραφαν παρουσίες και διαθέσεις!

Το αποτέλεσμα ήταν να εξουσιοδοτηθεί η διοίκηση του σωματείου για το θέμα της Σύμβασης, που πρακτικά σημαίνει ότι μετά τη μείωση κατά 10% και 15%, μείωση που "εξασφάλισε" αυτή η πλειοψηφία στους μισθούς των υπαλλήλων στις εταιρείες των ποντοπόρων πλοίων και των μεταφορικών εταιρειών, τώρα έρχεται η "σειρά" των υπαλλήλων των ακτοπλοϊκών εταιρειών.

Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές οι δυνάμεις πάντα θα δρουν ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα.

Γιατί σήμερα είναι ανάγκη να κατανοηθεί ότι το εργατικό κίνημα χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών. Να κατανοηθεί ότι αυτή η κοινωνική συμμαχία πρέπει να έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος, αλλά την ανατροπή του.

Αυτή την πρόταση έχει το ΚΚΕ. Αυτό το δρόμο ανοίγουμε.

Μοναδικά ρεαλιστικό, σίγουρο ότι θα μας οδηγήσει σε νέους φωτεινούς δρόμους. Ενάντια στην ενσωμάτωση, τη μοιρολατρία, τον εκφυλισμό όπου οδηγούν το κίνημα οι άλλες δυνάμεις.

Για να ανοίξει ο δρόμος, με τη λαϊκή συμμαχία, για την εξουσία.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ».

Πηγή : 902.gr