Και με τη βούλα ! Άρθρο της Λιάνας Κανέλλη στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη.

Και με τη βούλα !

Οποιος έχει κοιμηθεί ή έστω πολλήν ώρα καθίσει να στοχαστεί σε χωράφι με καρπούζια, νύχτα ζεστού καλοκαιριού κάτω από μεσογειακό ουρανό - κι όχι θερμοκήπιο πολυεθνικής όπου γίνονται πειράματα για τετράγωνα καρπούζια, προς εξοικονόμηση χώρου συσκευασίας και φθηνότερη μεταφορά - έχει ακούσει άλλα τύμπανα... Εκείνο το ζουμερό μεγάλωμα της τρωγούμενης σάρκας που χτυπάει καθώς ωριμάζει ο καρπός, διογκώνεται η μάζα της και διατείνεται ο φλοιός, ως τον τελικό όγκο, παράγει έναν αρμονικό και συνάμα ακανόνιστο ρυθμό.

Μπορείς να παίξεις μαντεύοντας που θ' ακουστεί το κρακ μες το χωράφι ώσπου να ξημερώσει, αλλά και ν' ακουμπήσεις τ' αυτί σου σ' ένα καρπούζι και να περιμένεις χωρίς όλην τη νύχτα να τ' ακούσεις να μεγαλώνει. Θα σου μιλήσει την επόμενη μόνο αν είσαι 'κεί. Στο χωράφι.

Σ' ένα καρπουζοχώραφο, ακόμη κι αν ποτέ κανείς δεν κλήρωσε να σου αναλύσει με φιλοσοφία και μαθηματικά, έννοιες όπως ο όγκος, η μορφή, ο χωρισμός του χρόνου σε μέτρα διάφορα, οπότε παράγεται και ρυθμός και τόνος και μουσική, μπορείς να τις αισθανθείς και να τις κατανοήσεις. Τόσο καλά και με τόσην επάρκεια ώστε μόλις κάποιος εκτοξεύσει τη γνωστή μας ρήση «έσκασε σαν το καρπούζι» να ξέρεις τι εννοεί. Γιατί ή το πέταξε κάποιος από ψηλά ή δε μαζεύτηκε στην ώρα του από τον καλλιεργητή και πέρασε από το στάδιο της ωρίμανσης στη ζύμωση της σήψης.

Αυτό που δε συγχωρνάω, όχι σε απλούς καταναλωτές αλλά σε πρώην καλλιεργητές καρπουζιών, είναι οι ταχύτατα συγκροτούμενες λεγεώνες ανησυχούντων για την τύχη του χωραφιού. Πήραν φορτηγά και ντουντούκες και πουλάνε μάπα καρπούζια στις γειτονιές, τα φόρα και τις μπλογκορούγες, χωρίς σεβασμό στη γνώση, το χρόνο, τον κόπο αυτών που τους έμαθαν να το φτιάχνουν, να το τρώνε, αλλά κυρίως να το συλλέγουν στην ώρα του. Αλλά ξέχασα. Κάποιοι επιμένουν να λένε το καρπούζι απλά καρπούζι. Υδροπέπονο (μετάφραση του αγγλικού water melon) το λένε οι πολύ «προχω»ρημένοι, οι μακρυά από τα χωράφια. Αλλα τύμπανα. Αλλαλάζοντα. Χτυπούν για να το δεις τετράγωνο και να το πληρώσεις κι ακριβά ως καινοτομία. Αταλάντευτα στο σχήμα του, το φυσικό, και με τη βούλα!

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Πηγή : Κυριακάτικος Ριζοσπάστης