ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
Τις τελευταίες μέρες τα διατροφικά σκάνδαλα ξεσπάνε αλυσιδωτά, αποκαλύπτοντας σχέδια κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι η λειτουργία της αγοράς και όχι οι δήθεν στρεβλώσεις της που απειλούν τη ανθρώπινη υγεία, επειδή δεν μπορεί ούτε ένα πιάτο φαΐ να δώσει αν αυτό δε συνεπάγεται κέρδη για πολυεθνικές και τράπεζες.
Από τη σχετικά «αθώα» υπόθεση του αλογίσιου κρέατος που έκανε κατά εκατομμύρια πλουσιότερους τους «έντιμους» και «υπεύθυνους» δανειστές μας μέχρι τα άκρως επικίνδυνα γλυκά με κολοβακτηρίδια του ΙΚΕΑ, το πρόβλημα είναι κοινό και γνωστό: κερδοφορία κάθε πιθανό τρόπο, μείωση του κόστους με παραγωγή τροφίμων είτε μεταλλαγμένων, είτε αμφίβολης και επικίνδυνης προέλευσης.
Η απειλή δεν είναι καινούργια και αφορά την «καρδιά» της ΕΕ. Πριν από μερικά χρόνια ξέσπασαν μεγαλύτερα διατροφικά σκάνδαλα στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, με τις «τρελές αγελάδες» στην Αγγλία και τα κοτόπουλα με διοξίνες σε Βέλγιο και Γερμανία.
Εδώ και δεκαετίες ολόκληρες εκτάσεις σε Αφρική, Νότια Αμερική και Ασία, αποτελούν ταυτόχρονα τροφούς και χωματερές του πλανήτη, υπό τον έλεγχο εταιριών όπως η Μονσάντο, η οποία πρωτοστατεί στην προώθηση των μεταλλαγμένων. Η ίδια η αγροτική παραγωγή έχει μεταβληθεί σταδιακά σε επικίνδυνο εργαστήρι χημικών και λιπασμάτων, ενώ εδώ και χρόνια η ΕΕ επιδοτούσε το ξερίζωμα των καλλιεργειών στην Ελλάδα, με σύμμαχο τις χρεοκοπημένες ηγεσίες των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που μοίραζαν αφειδώς επιδοτήσεις.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, εξαρθρωμένοι και απογυμνωμένοι από προσωπικό, από την ίδια πολιτική που ταΐζει σκουπίδια τους ανθρώπους, απλώς προσπαθούν να κάνουν τον τροχονόμο στο πάρτι μεταλλαγμένων που έχουν στήσει οι μεγαλύτερες εταιρίες στο χώρο της διατροφής.
Οι πολίτες γονατισμένοι από τη φτώχεια κόβουν δαπάνες διατροφής, προτιμούν φτηνά αλλά όχι πάντα ασφαλή «ανώνυμα» προϊόντα.
Στις ίδιες τις εταιρείες που κερδοσκοπούν, οι εργασιακές σχέσεις συνήθως κρύβουν το χειρότερο και ρυπαρότερο σφαγείο.
Την ίδια στιγμή, όλες οι υποδομές που θα μπορούσαν να στηρίξουν τη σωστή, υγιεινή και μαζική διατροφή των πολιτών, ξεπουλιούνται μαζικά.
Από τη ΔΩΔΩΝΗ στην Ήπειρο μέχρι την ΕΒΖ μέχρι την ΕΛΒΙΖ, εταιρίες που παράγουν τρόφιμα και πρώτες ύλες χαρίζονται από την τρικομματική κυβέρνηση σε εταιρίες που προσπαθούν να μειώσουν το κόστος χτυπώντας τον παραγωγό και το προϊόν του, δημιουργώντας έτσι το έδαφος για να «σπρώξουν» τα διατροφικά απορρίμματα στην αγορά, με την ταμπέλα του φθηνότερου.
Η απάντηση στα διατροφικά σκάνδαλα, είναι συνδεδεμένη με την απάντηση στην οικονομική και πολιτική δικτατορία της ΕΕ. Ανατροπή τους εδώ και τώρα, έξοδος από το ευρώ, εργατικός έλεγχος σε όλες τις συνεταιριστικές διατροφικές βιομηχανίες και σε όλα τα στάδια της παραγωγής, από το σχεδιασμό μέχρι τις μεταφορές. Μαζικοποίηση της παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον, με αγνά προϊόντα, με κατάργηση και καταστροφή των γενετικά μεταλλαγμένων και μόνο κριτήριο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού.
Από τη σχετικά «αθώα» υπόθεση του αλογίσιου κρέατος που έκανε κατά εκατομμύρια πλουσιότερους τους «έντιμους» και «υπεύθυνους» δανειστές μας μέχρι τα άκρως επικίνδυνα γλυκά με κολοβακτηρίδια του ΙΚΕΑ, το πρόβλημα είναι κοινό και γνωστό: κερδοφορία κάθε πιθανό τρόπο, μείωση του κόστους με παραγωγή τροφίμων είτε μεταλλαγμένων, είτε αμφίβολης και επικίνδυνης προέλευσης.
Η απειλή δεν είναι καινούργια και αφορά την «καρδιά» της ΕΕ. Πριν από μερικά χρόνια ξέσπασαν μεγαλύτερα διατροφικά σκάνδαλα στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, με τις «τρελές αγελάδες» στην Αγγλία και τα κοτόπουλα με διοξίνες σε Βέλγιο και Γερμανία.
Εδώ και δεκαετίες ολόκληρες εκτάσεις σε Αφρική, Νότια Αμερική και Ασία, αποτελούν ταυτόχρονα τροφούς και χωματερές του πλανήτη, υπό τον έλεγχο εταιριών όπως η Μονσάντο, η οποία πρωτοστατεί στην προώθηση των μεταλλαγμένων. Η ίδια η αγροτική παραγωγή έχει μεταβληθεί σταδιακά σε επικίνδυνο εργαστήρι χημικών και λιπασμάτων, ενώ εδώ και χρόνια η ΕΕ επιδοτούσε το ξερίζωμα των καλλιεργειών στην Ελλάδα, με σύμμαχο τις χρεοκοπημένες ηγεσίες των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που μοίραζαν αφειδώς επιδοτήσεις.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, εξαρθρωμένοι και απογυμνωμένοι από προσωπικό, από την ίδια πολιτική που ταΐζει σκουπίδια τους ανθρώπους, απλώς προσπαθούν να κάνουν τον τροχονόμο στο πάρτι μεταλλαγμένων που έχουν στήσει οι μεγαλύτερες εταιρίες στο χώρο της διατροφής.
Οι πολίτες γονατισμένοι από τη φτώχεια κόβουν δαπάνες διατροφής, προτιμούν φτηνά αλλά όχι πάντα ασφαλή «ανώνυμα» προϊόντα.
Στις ίδιες τις εταιρείες που κερδοσκοπούν, οι εργασιακές σχέσεις συνήθως κρύβουν το χειρότερο και ρυπαρότερο σφαγείο.
Την ίδια στιγμή, όλες οι υποδομές που θα μπορούσαν να στηρίξουν τη σωστή, υγιεινή και μαζική διατροφή των πολιτών, ξεπουλιούνται μαζικά.
Από τη ΔΩΔΩΝΗ στην Ήπειρο μέχρι την ΕΒΖ μέχρι την ΕΛΒΙΖ, εταιρίες που παράγουν τρόφιμα και πρώτες ύλες χαρίζονται από την τρικομματική κυβέρνηση σε εταιρίες που προσπαθούν να μειώσουν το κόστος χτυπώντας τον παραγωγό και το προϊόν του, δημιουργώντας έτσι το έδαφος για να «σπρώξουν» τα διατροφικά απορρίμματα στην αγορά, με την ταμπέλα του φθηνότερου.
Η απάντηση στα διατροφικά σκάνδαλα, είναι συνδεδεμένη με την απάντηση στην οικονομική και πολιτική δικτατορία της ΕΕ. Ανατροπή τους εδώ και τώρα, έξοδος από το ευρώ, εργατικός έλεγχος σε όλες τις συνεταιριστικές διατροφικές βιομηχανίες και σε όλα τα στάδια της παραγωγής, από το σχεδιασμό μέχρι τις μεταφορές. Μαζικοποίηση της παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον, με αγνά προϊόντα, με κατάργηση και καταστροφή των γενετικά μεταλλαγμένων και μόνο κριτήριο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού.
Πηγή : ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου