Με την τεράστια αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης στην Βίλα Αμαλίας, μια από τις πλέον ιστορικές καταλήψεις του αναρχικού χώρου, ο πρωθυπουργός ήρθε με "προσωπική εντολή" να μας μοστράρει την "Σαρκοζιανή" του αποφασιστικότητα. Από κοντά ο "κοινωνικά ευαίσθητος" δήμαρχος Καμίνης που κατέβασαν μαζί ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, για να απαλλαγεί δήθεν η Αθήνα από την αυταρχική δημαρχεία του Κακλαμάνη. "Μηδενική ανοχή", "ανακατάληψη των πόλεων", "εμπέδωση της νομιμότητας", έννοιες βγαλμένες από πολεμικό διάγγελμα Αμερικάνου προέδρου. Σοκ και δέος. Όμως μετά το σοκ και το δέος, άρχισαν τα φέρετρα των Αμερικάνων στρατιωτών να επιστρέφουν κατά εκατοντάδες στην "πατρίδα".
"Οι παρατάξεις είναι ο Μουμπάρακ του πανεπιστημίου", είχε πει ο έταιρος "προοδευτικός" δήμαρχος Μπουτάρης -αυτός που απαγορεύει το συνέρχεσθαι στις πλατείες. Και κάλεσε τους φοιτητές να επαναστατήσουν εναντίων τους. 16 συλληφθέντες φοιτητές, και 11 καταδικασμένοι σε 8μηνη φυλάκιση εργαζόμενοι είναι ο απολογισμός της "επανάστασης". Προεξάρχουσες προσωπικότητες, 44 καθηγητές, ανάμεσα τους διάφοροι "αριστεροί και προοδευτικοί", επιρροές του ΣΥΡΙΖΑ, και φυσικά ο μεγάλος αγωνιστής πρύτανης Μυλόπουλος, καλούσαν εν χορό τα ΜΑΤ να επέμβουν. Ούτως ή άλλως, εκεί τελειώνει η περίφημη "ελεύθερη διακίνηση ιδεών" της "πανεπιστημιακής κοινότητας": το κύριο επιχείρημα που έχουν να προτάξουν είναι τα ρόπαλα των ΜΑΤ. Ας θυμηθούν όλοι αυτοί, πώς ξεκίνησαν οι εξεγέρσεις των αραβικών χωρών: από έναν μικροπωλητή που αυτοπυρπολήθηκε διαμαρτυρόμενος για την αστυνομική βαρβαρότητα.
70 αντιφασίστες στο Βόλο προσήχθησαν στην ασφάλεια γιατί συγκεντρώθηκαν ενάντια στη Χρυσή Αυγή -τα κλαψουρίσματα του Κασιδιάρη έπιασαν τόπο. 4 Μέλη του ΠΑΜΕ καταδικάστηκαν επειδή ανέδειξαν θανατηφόρο εργατικό ατύχημα μετανάστη. Ο Π. Καπετανόπουλος σέρνεται σε δίκη επειδή υπερασπίστηκε μετανάστη που κακοποιούσαν αστυνομικοί. "Θεωρία των άκρων", "καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται", "κόκκινος και μαύρος φασισμός ". Η πλειοψηφία της "δημοκρατικής νομιμότητας" και "ομαλότητας" δείχνει τα ακονισμένα δόντια των ευαισθησιών της. Κατά τα άλλα ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ καλούν και αντιφασιστικές πορείες. Κάποια στιγμή όμως ο λαός πραγματικά θα συγκροτήσει μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Και τότε θα δούμε τον αντιφασισμό του καθενός.
Την ίδια στιγμή η "υψηλή διανόηση" Σώτη Τριανταφύλλου, ζητά να καταργηθεί η πορεία της 17ης Νοέμβρη, για να απαλλαγεί η Ελλάδα από την κυριαρχία της Αριστεράς. Στο όνομα πάντα της Αριστεράς και του Πολυτεχνείου, γιατί ως γνωστόν είναι αριστερή(sic). Ξεχνά όμως ότι αυτή πορεία επιχειρήθηκε να απαγορευτεί, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί εντονότερα στην συνείδηση του λαού.
Νομίζουν όλοι αυτοί οι μέτριοι άνθρωποι, ότι καβάλα στους συσχετισμούς που μας κληροδότησε η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, μπορούν να ξεστομίζουν ό,τι θέλουν και να διαστρέφουν την πραγματικότητα, να διαστρέφουν λέξεις και έννοιες. Νομίζουν ότι η σημερινή κακή κατάσταση του κινήματος θα είναι αιώνια, και ότι ανώδυνα και αφορολόγητα θα μπορούν να εντείνουν την καταστολή, εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη πολιτικής συγκρότησης του λαού.
Ίσως να εθίζονται πλέον τόσο πολύ στην καταστολή, να ηδονίζονται από την αποτελεσματικότητα της βίας, με τέτοιον τρόπο που να τυφλώνονται πλήρως, να δημιουργούν μειωμένα αντανακλαστικά, σε τέτοιο βαθμό, που να εισάγουν τη χρήση της καταστολής στις πιο καθημερινές πολιτικές υποθέσεις. Ίσως να πιστεύουν, ότι αυτές οι προσωρινές επιτυχίες τους, και η υποτονική αντίδραση του λαϊκού κινήματος, είναι κάποιου είδους αντικειμενική πραγματικότητα και θα συμβαίνει ες αεί.
Ας τους θυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια σχεδόν κάθε μεγάλου λαϊκού κινήματος, υπήρξε ένα γεγονός αποκρουστικής βιαιότητας, που αποτέλεσε διαχρονικό σύμβολο αγώνα. Τέτοια γεγονότα μπορούν να επιταχύνουν τις πολιτικές εξελίξεις με αφάνταστα γρήγορο ρυθμό. Και τότε δεν υπάρχει χρόνος για αλλαγή νοοτροπίας, για διαμόρφωση εναλλακτικής τακτικής. Τότε παραδίδεσαι τη χλεύη της Ιστορίας, τότε πληρώνεις όλα τα εγκλήματα σου, και αυτά που έκανες όταν οι καιροί φάνταζαν να σου επιτρέπουν να κάνεις ό,τι θέλεις.
Η αλαζονεία και η ύβρις σπάνια περπάτησαν σαν μέθοδοι ανάλυσης της πραγματικότητας. Και ειδικά η υποτίμηση του λαϊκού παράγοντα. Ειδικά σε μία εποχή σαν τη σημερινή, όπου καθεστώτα, κόμματα και προσωπικότητες που για δεκαετίες νόμιζαν ότι είναι άφθαρτοι, έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.
Η Ιστορία μωραίνει, ποτίζοντας με αλαζονεία και έπαρση, τυφλώνοντας το πολιτικό του αισθητήριο, αυτόν που σκοπεύει ύστερα να απολέσει.
πηγή: Όλα είναι δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου