Όταν θεωρείς τον καπιταλισμό παντοδύναμο. Όταν το κομμουνιστικό κίνημα εξακολουθεί να είναι δέσμιο των ιδεολογικών και πολιτικών δεσμέυσεών του των τελευταίων 50 - 60 χρόνων, ακόμη και αν έχει κάνει την "αυτοκριτική" του, τότε σε αυθόρμητα, ή και μη, μαζικά ξεσπάσματα, ή και εξεγέρσεις, χιλιάδων λαού θα βλέπει τον "δάκτυλο" του ιμπεριαλισμού, τον αντικομμουνισμό και την άρνηση της ταξικής πάλης και θα προτάσει τις λάθος αντιλήψεις για να την "κάνει" με τη μέθοδο του ..."στρίβειν δια του αρραβώνος". Δεν θα βλέπει μια ευκαιρία να χωθεί μέσα στις μάζες, στο λαό που αρνείται τη φτώχεια και την εξαθλίωση, που δεν μασάει από απαγορεύσεις, και να συγκρουστεί με τις λαθεμένες απόψεις συμβάλοντας όπως οφείλει στη ταξική πάλη.
Η ανεμπιστοσύνη και η αφ' υψηλού αντιμετώπιση των μαζών, η υποταγή στην ήττα σε όλο της το μεγαλείο.
Η ανεμπιστοσύνη και η αφ' υψηλού αντιμετώπιση των μαζών, η υποταγή στην ήττα σε όλο της το μεγαλείο.
Τα ίδια ακριβώς με αυτούς που, σαν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, εκθειάζουν το αυθόρμητο, ανακαλύπτουν, για άλλη μια φορά εδώ και δεκαετίες, το "νέο" που έρχεται ειρωνευόμενοι, και μόνο, το παλιό, τη διεκδίκηση, τη σύγκρουση (έγινε της μόδας τελευταία και η καταδίκη της βίας "απ' όπου και αν προέρχεται"), προσπαθώντας να μεταφέρουν μηχανιστικά, με ένα υποτιμιτικό τρόπο για το λαό που δεν τους ακολουθεί, τις πλατείες Ταχρίρ και Πουέρτα ντε Σολ στο Σύνταγμα, αναζητώντας επί της ουσίας τη λαϊκή βάση για την εκ νέου αναβίωση της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας (έτσι όπως την είχαν στο μυαλό τους).
Χωρίς, αντικειμενικά, να έχουμε ολόπλευρη πληροφόρηση, παρά μόνο από αυτά που μεταδίδουν τα αστικά ΜΜΕ, για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ισπανία, αυτό που βλέπουμε κατ' αρχήν είναι χιλιάδες λαού να είναι στους δρόμους και στις πλατείες εδώ και μέρες αψηφώντας απαγορεύσεις. Και πιο πολύ μας πάει το απόσπασμα από την ανακοίνωση, το βρήκαμε στο blog της "Ανασύνταξης", του ΚΚΙ (μ-λ), και ας μας χωρίζουν κάμποσες διαφορές, που λέει:
"κάποιοι εξυπνάκιδες ψάχνουν να βρουν ποιες δυνάμεις κρύβονται πίσω από την σημερινή καταιγίδα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο: Όποιο και να ήταν το σπίρτο που άναψε τη φωτιά εμείς θα πρέπει να δούμε πως θα την εξαπλώσουμε".
Το γεγονός πάντως ότι από κείμενα που μεταφράζονται στην Ελλάδα δε λείπουν από το στόχαστρο των διαδηλωτών, ή έστω μερίδων τους, το ντόπιο κεφάλαιο, ο ιμπεριαλισμός, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η αλληλεγγύη στους εξεγερμένους λαούς μας κάνει να πιστεύουμε, ή να ελπίζουμε, ότι δεν είναι τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως μας τα παρουσιάζουν τα ΜΜΕ με την ενίσχυση των δικών μας "ταξικών" ή "ανανεωτικών" αριστερών.
Αυτό που μάλλον λείπει από την Ισπανία είναι το ίδιο που λείπει και εδώ και παντού σχεδόν στη πολιτισμένη Δύση. Μια αριστερά, ένα κομμουνιστικό κίνημα, ικανό να ...χωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου