Σχετικά με τη συνέντευξη τύπου του Προέδρου του ΣΥΝ (31-10-2010)

Η  συνέντευξη τύπου του Προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα ήταν αποκαλυπτική των αυταπατών και των προθέσεων του κόμματός του, όπως είχαν ήδη διαφανεί από την επιλογή της «συνάντησης με τον σοσιαλιστικό χώρο» στο πρόσωπο του κου Μητρόπουλου. Την στιγμή που χρειάζεται να οικοδομηθεί ένα ισχυρό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, με τη συμβολή και την ενωτική δράση των δυνάμεων της Αριστεράς, για να ανατρέψει το Μνημόνιο και όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές και να διεκδικήσει ο λαός πίσω όσα του έχουν στερήσει, τη στιγμή που είναι αναγκαία μια κοινωνική συμμαχία με όλο το λαό και τη νεολαία ενάντια όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και σε κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής με ή χωρίς Μνημόνιο, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ αναζητά κυβερνητικές λύσεις, «ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού προς τα αριστερά», με την από τα πάνω συνάντηση του κόμματός του με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνται από την πολιτική του Γ. Παπανδρέου.
Την ίδια στιγμή που σε όλη την Ευρώπη ξεδιπλώνονται οι ίδιες στρατηγικές για έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση, ο Α. Τσίπρας περιορίζεται στο να θέτει το δίλημμα «αποδοχή ή απόρριψη του Μνημονίου», αντί για μια πολιτική ρήξης με την ΟΝΕ και την ΕΕ, που είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ δεν άκουσε, ή κάνει ότι δεν ξέρει, τις συνεντεύξεις του Αλ. Μητρόπουλου, που επαναλαμβάνει συνεχώς ότι ανήκει στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν θέλει να ανατρέψει το ΠΑΣΟΚ αλλά να το βοηθήσει να αλλάξει πολιτική; Δεν γνωρίζει άραγε η ηγεσία του ΣΥΝ ότι πολλές φορές στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν διαφωνήσει για να ενσωματώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και μετά από λίγο επέστρεψαν στην ευρύχωρη αγκαλιά της διαχείρισης;Η λογική «πασοκοποίησης» της Αριστεράς για να «συναντηθεί» με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που δεν καλύπτεται από τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της ηγεσίας του, αποτελεί πλέον στρατηγική επιλογή για την ηγεσία του ΣΥΝ. Επιλογή που συνδυάζεται με την αδυναμία του ΣΥΝ να αποδεσμευτεί από στρατηγικές επιλογές της σοσιαλδημοκρατίας: την πρόσδεση στην ΕΕ και το ευρώ, την αποπληρωμή του «δημόσιου» χρέους, την «ανάπτυξη» μέσω των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Μόνο που οποιαδήποτε «λύση» εντός της ΕΕ και του ευρώ, οποιαδήποτε «λύση» που θα επιμένει ότι ο ελληνικός λαός θα πληρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το ληστρικό χρέος, οποιαδήποτε «λύση» θα δοθεί σε συνεννόηση με τους τοκογλύφους δανειστές της χώρας, είναι καταδικασμένη να οδηγήσει στη χρεοκοπία τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ακόμη κι αν γίνει από μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει και η Αριστερά, σε όποια εκδοχή της. Αυτό άλλωστε έδειξε εύγλωττα και το παράδειγμα της Αργεντινής.

Αν η ηγεσία του ΣΥΝ είναι πρόθυμη να δώσει τις δυνάμεις της για την δημιουργία και την αναστήλωση του κύρους του «νέου ΠΑΣΟΚ», που πάει να δημιουργηθεί με τα χειρότερα υλικά από το προηγούμενο ΠΑΣΟΚ, ο κόσμος της Αριστεράς δεν θα την ακολουθήσει. Αυτό που πραγματικά χρειάζονται ο λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ είτε όχι, είναι η συνάντησή τους σε ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής με ξεκάθαρη στοχοθεσία που θα βάζει στο κέντρο τα εργατικά δικαιώματα και όχι τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το πολιτικό πρόγραμμα που η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή προτείνει σε όλη την Αριστερά και στο εργατικό κίνημα: παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού χρέους ώστε να βρεθούν τα χρήματα για αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις και στήριξη κάθε κοινωνικού αγαθού, έξοδο από το ευρώ-ρήξη με την ΕΕ, εθνικοποίηση των Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, φορολόγηση του κεφαλαίου, δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Γι’ αυτό έχει νόημα στις εκλογές αυτές να στηριχτούν τα ψηφοδέλτια της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.