Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα

Την ίδια στιγμή που παίρνονται τα πιο βάρβαρα μέτρα που φουντώνουν τη λαϊκή οργή, η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από τα MME, επιχειρεί να τραβήξει την προσοχή και την συζήτηση του κόσμου σε υπαρκτά σκάνδαλα, σε μίζες και σε ονόματα φοροφυγάδων για να εκτονώσει και να εκτρέψει τη λαϊκή οργή σε ανώδυνες για το σύστημα καταστάσεις.

Mε αυτό θέλουν να δείξουν ότι για τα ελλείμματα και την κρίση φταίνε κάποια «λαμόγια», για να μείνει στο απυρόβλητο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα της «νόμιμης» κλοπής και της εκμετάλλευσης, που γεννά και τα φαινόμενα αυτά, που είναι αποστήματα, παρωνυχίδες και «σπυριά» στο κορμί ενός κακοφορμισμένου σώματος.

Θέλουν να πείσουν τον λαό πως αν διορθωθούν αυτές οι κακές πλευρές, μέσα από την τιμωρία εκείνων που έκλεψαν, μέσα από την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών κλπ., το πρόβλημα θα λυθεί και το σύστημα θα εξυγιανθεί. Δείχνουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος.

Tην ίδια στιγμή βέβαια που βγάζουν στη φόρα πίνακες με φοροφυγάδες, με νόμους, μειώνονται οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και αυξάνονται οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι για το λαό, αυξάνονται οι τεράστιες «νόμιμες» φοροελαφρύνσεις-φοροαπαλλαγές, ενισχύσεις, επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ μειώνονται κι άλλο οι μισθοί, που μαζί με την «κρυφή» κλοπή της υπεραξίας της εργατικής δύναμης, που καρπώνεται το κεφάλαιο, αυξάνεται τελικά η «νόμιμη» κλοπή και η εκμετάλλευση.

H διαφθορά του αστικού συστήματος είναι προϊόν και παράγωγο των ίδιων των δομών του. Σκάνδαλο είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τα αμύθητα κέρδη μιας μικρής μειοψηφίας καπιταλιστών, την κλοπή της εργατικής δύναμης και την κοινωνική αδικία, στο έδαφος του οποίου ανθεί η διαπλοκή και η σύμφυση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, όπου τα αστικά πολιτικά κόμματα χειραγωγούνται από τα μονοπώλια, στα υπόγεια του οποίου θα γεννιούνται τα πάσης φύσεως τρωκτικά και «λαμόγια». Παρά την όποια υγειονομική πολιτική «απολύμανση», η οικονομική ολιγαρχία και το πολιτικό προσωπικό είναι «νύχι με κρέας», «σάρκα μία», με τα «λαδώματα», τη φοροδιαφυγή, τις μίζες, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών, την εκποίηση του κοινωνικού πλούτου κλπ. Tο πολιτικό προσωπικό είναι η βιτρίνα που θα αλλάζει κάθε φορά για να πηγαίνει καλά το «μαγαζί», που είναι το καπιταλιστικό σύστημα. «Tο μοναστήρι» δηλαδή «να 'ναι καλά» και «θα 'βρει καλογέρους». Γι αυτό το πολιτικό «λίφτινγκ» της «κάθαρσης» και της «αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος» δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ξεγελάσει το λαό.