Βαρύς ο απολογισμός στο Κιργιστάν. Η ηγέτις της αντιπολίτευσης, Ρόζα Οτουνμπάγεβα, δήλωσε ότι αναλαμβάνει τις προεδρικές και κυβερνητικές ευθύνες. Αλλά, οι αιτίες της νέας αυτής «επανάστασης» στο Κιργιστάν δεν είναι τόσο προφανείς.
Η επικεφαλής της αυτοανακηρυχθείσας κυβέρνησης στο Κιργιστάν, Ρόζα Οτουνμπάγεβα, ανακοίνωσε σήμερα ότι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν στη χώρα σε έξι μήνες.
Επίσης, δήλωσε ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του προέδρου και της κυβέρνησης και ότι θα επιστρέψει στο κράτος ένας αριθμός περιουσιακών στοιχείων που είχαν "παράνομα ιδιωτικοποιηθεί".
Μπορεί, όμως, ένας από τους λόγους της "αυθόρμητης" εξέγερσης να είναι η οικονομική ανέχεια και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες της χώρας αυτής, αλλά δεν είναι ο μόνος.
Ρωσία, ΗΠΑ και Κίνα
Για τη σημερινή κατάσταση, Ρωσία και ΗΠΑ αποποιούνται των ευθυνών τους.
Ο Πούτιν αφού υποσχέθηκε "ανθρωπιστική υποστήριξη" για να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει την κρίση, αρνήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο τις κατηγορίες της κυβέρνησης του προέδρου Μπακίεφ ότι η Ρωσία είχε ανάμειξη στην εξέγερση.
Οι ΗΠΑ, από την άλλη μεριά, "παρακολουθούν την κατάσταση" στο Κιργιστάν αναφέρεται σε ανακοίνωση του αμερικανικού Πενταγώνου.
Τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο επιχειρούν να κερδίσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία μετά τη νέα “επανάσταση” στο Κιργιστάν.
Είναι η δεύτερη πολιτική κρίση της μετά-κομμουνιστικής περιόδου που καλείται να αντιμετωπίσει η Κεντρική Ασία μέσα σε μια πενταετία, μετά την πρώτη "επανάσταση της τουλίπας" στην ίδια χώρα.
Το Κιργιστάν είναι μια μικρή, ορεινή, αγροτική χώρα της Κεντρικής Ασίας που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991 ύστερα από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι ένα πολυεθνικό κράτος, με πληθυσμό, το 2004, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, 5,2 εκατ. Αποτελείται από Κιργίσιους, Ουζμπέκους, Τατζίκους, Ρώσους, Ουκρανούς και Γερμανούς και από ένα μικρό αριθμό Ουϊγούρων, Ντούνκαν (Κινέζοι μουσουλμάνοι) και Κορεατών.
Εμπειρογνώμονες είχαν εκφράσει ήδη από την πρώτη φορά την ανησυχία τους για τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια "επανάσταση" στη χώρα.
Μάλιστα, κάνουν λόγο για τον κίνδυνο το Κιργιστάν, ένα πολυεθνικό κράτος, να μετατραπεί σε καταφύγιο εξτρεμιστικών στοιχείων καθώς συνορεύει με την κοιλάδα Φέργκανα στα νοτιοδυτικά, κοιτίδα των ισλαμιστικών κινημάτων της Κεντρικής Ασίας που στόχος τους είναι να ιδρύσουν ένα χαλιφάτο στην περιοχή, το ‘Ισλαμικό Διεθνές Κράτος’.
Παρ’ όλο που η Κιργισία δεν είναι μια πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο χώρα, όπως τα γειτονικά της Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν, παρουσιάζει ιδιαίτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον καθώς αποτελεί "μήλο της έριδος" από τη μια μεριά της Μόσχας και του Πεκίνου και από την άλλη της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
Το κυριότερο όμως είναι ότι διαθέτει μεγάλες ποσότητες νερού.
Ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Κουρμπανμπέκ Μπακίεφ, καθώς επίσης και ο προκάτοχός του, Ασκάρ Ακάγιεφ, επιχειρώντας να διατηρήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, εφήρμοσε "πολυδιάστατη" εξωτερική πολιτική, αποδεχόμενος τη βοήθεια και των δύο και επιτρέποντας την εγκατάσταση και ρωσικής και αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο έδαφος του Κιργιστάν.
Αμφότεροι, ωστόσο, δέχθηκαν πιέσεις από τη Μόσχα για να δώσουν τέλος στην αμερικανική παρουσία στη χώρα.
Η Ρωσία επιδιώκοντας να διασφαλίσει την επιρροή της στον περίγυρό της, στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας, δηλαδή, προσέλκυσε, με την συμβολή της Κίνας, τα μουσουλμανικά κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην Συνεργατική Οργάνωση της Σαγκάης, Shanghai Cooperation Organization (SCO).
Οι ΗΠΑ με στόχο τη διείσδυσή τους στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας και τη δημιουργία θυλάκων για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων, με την υποτονική υποστήριξη της Ευρώπης, προσέφεραν στις νεοσύστατες χώρες τη δεκαετία 1990 στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.
"Οι Αμερικανοί μας δίνουν χρήματα. Αλλά η Ρωσία μας δίνει δουλειά". Η φράση αυτή του Φελίξ Κούλοφ, ενός από τους δυο πιο δυνατούς άντρες του Κιργιστάν, συνοψίζει τις δύσκολες ισορροπίες μεταξύ Ανατολής και Δύσης που καλείται να κρατήσει αυτή η μικρή μουσουλμανική πρώην σοβιετική Δημοκρατία της Κεντρικής Ασίας.
Παρ’ όλα αυτά η αμερικανική επιρροή είναι πολύ μεγάλη στο Κιργιστάν. Ένας σημαντικός αριθμός Μη Κυβερνητικών Οργανισμών (ΜΚΟ) που δρουν στο έδαφός της, χρηματοδοτούνται από αμερικανικούς οργανισμούς, όπως το Soros Foundation και το Freedom House National Democratic Institute, σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκυρων δυτικών δεξαμενών σκέψης.
Στο μεταξύ, το Πεκίνο ενδιαφέρεται να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Οι εμπορικές συναλλαγές της Κίνας με το Κιργιστάν έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Κίνα και Κιργιστάν υπέγραψαν μια σειρά συμφωνιών για συνεργασία στους τομείς των επιχειρήσεων, των επικοινωνιών, του εμπορίου και της ενέργειας. Επίσης, έχουν διεξάγει από κοινού σειρά στρατιωτικών ασκήσεων.
Το Πεκίνο δε, δεν βλέπει ουδόλως θετικά το ενδεχόμενο μιας “επανάστασης” στην Κιργισία, η οποία θα μπορούσε να δώσει ιδέες στους Ουϊγούρους της επαρχίας Xinjiang.
Μέλη της αντιπολίτευσης -και παλαιότερα του καθεστώτος Ακάγιεφ- που τώρα έχουν αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή για την έξοδο από την κρίση, έχουν κατηγορήσει ανοικτά τις ΗΠΑ ότι λειτουργούν υπονομευτικά.
"Το ίδιο σενάριο που εφαρμόστηκε στη Γιουγκοσλαβία, στη Γεωργία και στην Ουκρανία επιχειρούν να επιβάλουν και στη χώρα μας. Ό,τι συμβαίνει αυτή την στιγμή εδώ είναι ένα κλασσικό παράδειγμα της "τεχνολογίας της βελούδινης επανάστασης", είχε δηλώσει στην κρατική τηλεόραση, μέλος της αντιπολίτευσης, η επικεφαλής της αυτοανακηρυχθείσας κυβέρνησης στο Κιργιστάν, Ρόζα Οτουνμπάγεβα.
Η Ρόζα Οτουνμπάγεβα έχει διατελέσει Πρέσβης του Κιργιστάν στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ και υπήρξε μέλος του ΟΗΕ στην Αμπχαζία.
Πηγή:www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου