Αθήνα: Για τις κινητοποιήσεις του Μάρτη - Συνέχεια την Τρίτη 16

Από Προλεταριακή Σημαία 637

ΜαζικΑ οι εργαζΟμενοι στον αγΩνα για την ανατροπΗ των μΕτρων

και έχει και συνέχεια...

Πραγματικά πρωτόγνωρες είναι οι καταστάσεις που ζούμε τις ημέρες αυτές. Στην πρωτοφανέρωτη και ανελέητη επίθεση των δυνάμεων του κεφάλαιου που εγκαινιάζει το -ήδη κακόφημο- «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» της ΕΕ, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας ορθώνουν μαζικό τείχος αντίστασης, μια ολοένα και κλιμακούμενη αντιπαράθεση που μεταφράζεται σε διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων, σε μαζική συμμετοχή στις απεργίες, κινητοποιήσεις κάθε είδους, καθώς και συγκρότησης πρωτοβουλιών και επιτροπών αγώνα σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές της Αθήνας και σε πόλεις της επαρχίας.

Κάθε μέρα όλο και περισσότερο ο λαός και οι εργαζόμενοι της χώρας αντιλαμβάνονται ότι αυτό που τους ετοιμάζει το κεφάλαιο δεν είναι απλά μία νέα περίοδος λιτότητας με ημερομηνία λήξης, αλλά το ξεκίνημα μιας επίθεσης με στόχο το σύνολο των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, η είσοδος στον κοινωνικό μεσαίωνα της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας, της πλήρους υποταγής στο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του. Η μέχρι πρότινος ανησυχία έχει γίνει αγωνία, οι αυταπάτες διαλύονται με ταχύτατους ρυθμούς και η οργή αρχίζει να φουντώνει όταν οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν το εύρος της επίθεσης, το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της «εθνικής», «πατριωτικής» προσπάθειας που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου. Το «μάρμαρο» θα κληθούν να το «πληρώσουν» -για μια ακόμη φορά- οι μόνοι που δεν ευθύνονται, ο λαός και οι εργαζόμενοι. Και αυτή τη φορά θα είναι πολύ ακριβό. Και το τίμημα δεν θα είναι μόνο χρηματικό.

Η συγχορδία στην οποία συντονίζεται όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας ηχεί όλο και πιο εφιαλτική στα αυτιά των εργαζομένων. Μετά τον Όλι Ρεν και τις διάφορες επιτροπές και επιτροπάτα των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, σειρά είχε η προκλητική τοποθέτηση του ΣΕΒ ότι «οι κινητοποιήσεις, οι αναταραχές και οι βιαιότητες όλο αυτό τον καιρό υποκινούνται από εκείνους που πασχίζουν να συντηρήσουν για δικό τους όφελος όλες εκείνες τις παθογένειες που κατάντησαν τον λαό μας ζητιάνο στις διεθνείς αγορές», ζητώντας από την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων που προβλέπει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ανοίγοντας μέτωπο ενάντια στις ΔΕΚΟ.

Είναι όλο αυτό το απαίσιο σκηνικό που πυροδοτεί τους αγώνες, είναι όλη αυτή η φρίκη που θέλουν να επιβάλουν στο σήμερα και το αύριο του λαού και των εργαζομένων που ωθεί στη μαζική κινητοποίησή τους. Όσο και αν προσπαθούν να πείσουν για την αναγκαιότητα των μέτρων, όσο και αν προσπαθούν να εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις, όσο και αν προσπαθούν να διασπάσουν το μέτωπο των εργαζομένων, όσο και αν χρησιμοποιούν την αστική και ρεφορμιστική συνδικαλιστική ηγεσία για να ελέγξουν και να εκτονώσουν τις αντιδράσεις, το κύμα της αντίστασης μεγαλώνει, ο αγώνας επιμένει και μαζικοποιείται.

ΠΕμπτη 4 ΜΑρτη

Μετά το πρώτο σοκ από την ανακοίνωση των μέτρων για την περικοπή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, του επιδόματος αδείας και των επιδομάτων σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ, το πάγωμα των συντάξεων και την αύξηση του ΦΠΑ η πρώτη λαϊκή απάντηση ήταν μαζική και αποφασιστική. Τόσο, που εξέπληξε ευχάριστα ακόμη και τον οργανωμένο κόσμο της Αριστεράς. Το απογευματινό συλλαλητήριο που είχε καλεστεί στην Αθήνα, στα Προπύλαια, από τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων ως πρώτη απάντηση στα μέτρα, αποτέλεσε ευρύτερο κάλεσμα οργανώσεων και σχημάτων, ενώ υιοθετήθηκε ως κάλεσμα και από την ΑΔΕΔΥ και την ΟΛΜΕ. Κάλεσμα στο οποίο αυθόρμητα ανταποκρίθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαία, παρά την υποτυπώδη προπαγάνδιση που πρόλαβε να γίνει μέσα σε δύο μόλις ημέρες.

Με παλμό και αποφασιστικότητα, η διαδήλωση που ξεκίνησε από τα Προπύλαια πορεύτηκε στους δρόμους της Αθήνας, (παράλληλα με τη σχετικά πιο άμαζη διαδήλωση που είχε καλέσει την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα) για να καταλήξει λίγο πριν από τα γραφεία της ΕΕ, αποτελώντας και ένα πρώτης τάξης κάλεσμα για την απεργιακή κινητοποίηση της επόμενης ημέρας.

ΠαρασκευΗ 5 ΜΑρτη

Με ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να έχουν εξαγγείλει τρίωρη στάση εργασίας και ομοσπονδίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να έχουν εξαγγείλει 24ωρη απεργία, όπως και το ΠΑΜΕ, η 5^η του Μάρτη ήταν η πρώτη απεργιακή απάντηση μετά την εξαγγελία των μέτρων. Και ήταν μία μαζική απάντηση. Έχοντας πάρει κουράγιο και από τη διαδήλωση της προηγούμενης ημέρας, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν ξανά στους δρόμους της Αθήνας στέλνοντας πιο έντονα το μήνυμα για κλιμάκωση του αγώνα μέχρι την απόσυρση των κυβερνητικών μέτρων.

Μετά τη λήξη της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ και την αποχώρηση από την Πλατεία Συντάγματος με πορεία, σειρά είχε η συγκέντρωση των... μη ταξικών εργαζομένων (!!!), τμήμα των οποίων έφτασε στο Σύνταγμα με πορεία μετά από προσυγκέντρωση στα Προπύλαια. Μεταξύ αυτών και τα μπλοκ της Ταξικής Πορείας.

Το ξεκίνημα της συγκέντρωσης σημαδεύτηκε από την επίθεση που δέχτηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, αμέσως μόλις ξεκίνησε την ομιλία του. Σε μια απαράδεκτη για το οργανωμένο κίνημα εκδήλωση λυντσαρίσματος, δεκάδες συγκεντρωμένων χύμηξαν καταπάνω του αφαιρώντας του το λόγο και ξυλοκοπώντας τον. Κίνηση η οποία όχι μόνο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την απονομιμοποίηση της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας στις συνειδήσεις των εργαζομένων, αλλά υποβαθμίζει και την ανάγκη πολιτικής συγκρότησης και αντιπαράθεσης με τις αντιλήψεις των ηγεσιών αυτών.

Κίνηση η οποία έδωσε και το έναυσμα για το «ξεσάλωμα» του χώρου της αναρχοαυτονομίας ο οποίος -σε φανερή αμηχανία όλες τις προηγούμενες ημέρες που διαδήλωνε η εργατική τάξη- αναζητούσε ρόλο και λόγο ύπαρξης. Ο γνωστός πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ γρήγορα πήρε διαστάσεις, αφού οι δυνάμεις καταστολής βρήκαν την απαραίτητη αφορμή για να πνίξουν τη συγκέντρωση στα δακρυγόνα (μεταξύ των θυμάτων και ο Μανώλης Γλέζος).

Ωστόσο, οι συγκεντρωμένοι δεν έκαναν τη χάρη ούτε στους μεν ούτε στους δε. Υπερασπιζόμενοι τη συγκέντρωση, παρέμειναν στο χώρο παρά τη βροχή από πέτρες και χημικά, για να αποχωρήσουν μετά από αρκετή ώρα, συγκροτημένα και με διαδήλωση, και διαλύοντας το «παιχνιδάκι» της αναρχοαυτονομίας με τα ΜΑΤ.

ΠΕμπτη 11 ΜΑρτη

Η πίεση των εργαζόμενων μαζών και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων είχαν, ήδη από τις 5 Μάρτη, αναγκάσει την ηγεσία της ΓΣΕΕ να καλέσει μαζί με την ΑΔΕΔΥ σε γενική απεργία στις 11 Μάρτη, παρά την αρχική άρνηση της ΠΑΣΚΕ να ψηφίσει κάτι τέτοιο στη ΓΣΕΕ. Και όσο οι ημέρες περνούσαν όλα έδειχναν ότι η απεργία θα είχε πολύ μεγάλη μαζικότητα.

Πράγματι, η συγκέντρωση στο Μουσείο και στο Πεδίο του Άρεως είχε σχεδόν το διπλάσιο κόσμο από την απεργία στις 24 Φλεβάρη!!! Ακόμη και οι ομοσπονδίες που ελέγχει η ΠΑΣΚΕ είχαν μεγάλη μαζικότητα, αν και σίγουρα έπαιξε ρόλο και το γεγονός του προηγούμενου ξυλοδαρμού του Παναγόπουλου, που ανάγκασε την ΠΑΣΚΕ να κατέβει μαζικά για να υπερασπιστεί τον εργατοπατέρα και τη χαμένη του τιμή! Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν δικαιολογεί την τόσο μεγάλη μαζικότητα η οποία φυσικά και οφείλεται στην αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων.

Ασφυχτικά ο κόσμος στο Μουσείο απέδειξε ξανά ότι το κάλεσμα της Αριστεράς και ακροατήριο έχει, αλλά και ανταπόκριση. Γεγονός, όμως, που δεν αρέσει στην κυβέρνηση η οποία σε μια πρωτοφανή επιχείρηση καταστολής έπνιξε τη συγκέντρωση του Μουσείου στα δακρυγόνα, προκειμένου να δώσει το χρόνο στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να φύγουν σαν τους κλέφτες από την Γ’ Σεπτεμβρίου και να μπουν μπροστά στη διαδήλωση.

Παρ’ όλα αυτά οι συγκεντρωμένοι όχι μόνο δεν διαλύθηκαν αλλά ξεκίνησαν τη διαδήλωση με παλμό και μαζικότητα πολλαπλάσια από το μπλοκ που κατάφερε να συγκεντρώσει η ΓΣΕΕ (γύρω στα 3.000 άτομα). Και παρά τις συνεχείς επιθέσεις των ΜΑΤ και την «επαναστατική γυμναστική» του α/α χώρου η διαδήλωση συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε κανονικά.

Αυτή η εκτεταμένη κατασταλτική δράση απέναντι σε μια απεργιακή συγκέντρωση είναι σε πλήρη αρμονία με τις δηλώσεις Πάγκαλου που στοχοποιούν οργανώσεις και συνδικαλιστές. Και το χειρότερο είναι ότι με αυτές συμπράττει και η υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία. Ωστόσο, την απάντηση την πήραν: αποφασιστικός ταξικός αγώνας και κλιμάκωσή του μέχρι τη νίκη, την απόσυρση των μέτρων.

Ψυχρολουσία για το ΠΑΜΕ η μικρή μαζικότητα της ξεχωριστής συγκέντρωσής του στην Ομόνοια (σχεδόν η μισή από αυτήν στις 24 Φλεβάρη), το οποίο πληρώνει την απροθυμία του να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά με τα μέτρα, αλλά και τη διασπαστική του στάση.

Με νέο κουράγιο από τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, οι εργαζόμενοι της Αθήνας, ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, δίνουν το επόμενο αγωνιστικό τους ραντεβού την Τρίτη 16 Μαρτίου, στις 6:00 το απόγευμα, στα Προπύλαια για να υποδεχτούν τα κλιμάκια της ΕΕ που θα έρθουν για να ελέγξουν πόσο υπάκουη είναι η κυβέρνηση!