Από Προλεταριακή Σημαία
Η βασική ιδιαιτερότητα στο σημερινό Νεπάλ έγκειται στο γεγονός ότι βαδίζουμε από μια ευαίσθητη μεταβατική κατάσταση προς μια ώριμη κατάσταση επαναστατικής κρίσης. Ακολουθώντας την τακτική και τα καθήκοντα που έθεσαν οι επαναστάτες κομμουνιστές, μέσω της σύνθεσης του λαϊκού πολέμου και του μαζικού κινήματος, έγιναν οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση, όπου το ΕΚΚΝ (Μ) καθιερώθηκε σαν το πιο δημοφιλές κόμμα στη χώρα, καταργήθηκε η μοναρχία, και εγκαθιδρύθηκε η ομοσπονδιακή δημοκρατία. Αποκτώντας εμπειρία στην πορεία ενάντια στη φεουδαρχία και τον ιμπεριαλισμό, το κόμμα ήταν για εννιά μήνες επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Νεπάλ. Σίγουρα αυτά τα επιτεύγματα έχουν μεγάλη σημασία στα πλαίσια της δημοκρατικής επανάστασης. Οι πραγματικοί προλετάριοι θα πρέπει να εκτιμήσουν αυτά τα επιτεύγματα.Όμως παρά τα παραπάνω επιτεύγματα, δεν έχει γίνει καμιά βασική αλλαγή στη μισο-φεουδαρχική και μισο-αποικιακή κατάσταση της χώρας. Τα θεμελιακά προβλήματα της χώρας και του λαού που σχετίζονται με την εθνικότητα, τη δημοκρατία και τη ζωή του λαού δεν έχουν επιλυθεί. Δεν έχει επέλθει καμιά βασική αλλαγή στον ταξικό χαρακτήρα του κράτους. Ακόμη και σήμερα οι κομπραδόρικες, γραφειοκρατικές και φεουδαρχικές τάξεις ελέγχουν το κράτος. Οι τάξεις αυτές θέλουν να αντιστρέψουν με την αντεπανάσταση τα πράγματα στο προηγούμενο στάτους κβο. Αυτές οι προκλήσεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι η νεπαλέζικη επανάσταση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, αντίθετα η ολοκλήρωση της αναμένει την αποφασιστική πάλη. Οι πραγματικοί επαναστάτες πρέπει να λάβουν πολύ στα σοβαρά αυτές τις προκλήσεις.
Έτσι αυτό που γίνεται φανερό από τα παραπάνω είναι ότι τόσο η υποτίμηση της σημερινής πολιτικής αλλαγής σαν ασήμαντης όσο και η υπερτίμηση της σαν ισότιμης με την επανάσταση είναι λάθος. Η διαφύλαξη των αλλαγών που έχουν γίνει και το προχώρημα της δημοκρατικής επανάστασης είναι καθήκον των γνήσιων επαναστατών. Η φεουδαλική μοναρχία έχει τελειώσει πια και επομένως η βασική πολιτική αντίθεση του νεπαλέζικου λαού με τη μοναρχία έχει λυθεί. Τη θέση της αντίθεσης αυτής έχουν καταλάβει τώρα τα κομπραδόρικα, γραφειοκρατικά και φεουδαρχικά στοιχεία που είναι υπέρ της διατήρησης του στάτους κβο. Το διαφοροποιημένο πολιτικό πλαίσιο και τα τελευταία πολιτικά γεγονότα, δείχνουν ξεκάθαρα ότι έχει στηθεί ένα σκηνικό όπου μια κυβέρνηση – μαριονέτα αποτελούμενη από συντηρητικά δεξιά στοιχεία στέκεται ενάντια στο πνεύμα του προσωρινού συντάγματος, στα θεμελιώδη δικαιώματα της λαϊκής κυριαρχίας, στην ειρήνη και τη διαδικασία σύνταξης ενός νέου συντάγματος με την ανοιχτή παρέμβαση ξένων αντιδραστικών. Η παρούσα κατάσταση δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο έχει ενταθεί η αντίθεση ανάμεσα στο νεπαλέζικο λαό και τους κομπραδόρους και γραφειοκράτες καπιταλιστές και τις φεουδαρχικές τάξεις αλλά έχει επίσης έχει οξυνθεί η αντίθεση ανάμεσα στον νεπαλέζικο λαό και τις ιμπεριαλιστικές επεκτατικές δυνάμεις που στηρίζουν τις παραπάνω τάξεις. Λόγω του ότι η ντόπια αντίδραση αποδείχτηκε πιο αδύνατη από τις επαναστατικές δυνάμεις του Νεπάλ, σε οποιαδήποτε στιγμή μπορεί είτε οι δυο αυτές αντιθέσεις να γίνουν ταυτόχρονα κύριες ή η πιθανότητα η εθνική απελευθέρωση να γίνει η κύρια αντίθεση σε περίπτωση άμεσης ξένης στρατιωτικής επέμβασης. Το κόμμα πρέπει να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει και τις δυο αυτές πιθανότητες. Παρ’ όλο που σήμερα η εσωτερική αντίθεση είναι η κυρίαρχη θα πρέπει να οικοδομούμε τις προϋποθέσεις για το αύριο με την αποκάλυψη και την αντίσταση σε διάφορες μορφές ξένης παρέμβασης.
Πολιτικά υπάρχει σοβαρή αντιπαράθεση σε δυο ζητήματα. Πρώτον, ποια είναι τα βασικά εμπόδια ή ποιο είναι το έναυσμα και η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συμφωνία των 12 σημείων; Και δεύτερο, θα πρέπει να περιορίσουμε τη σημερινή ομοσπονδιακή δημοκρατία στο οπισθοδρομικό στάτους κβο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κομπραδόρων, των γραφειοκρατών και των φεουδαρχών ή να εγκαθιδρύσουμε μια λαϊκή δημοκρατία όλων των πατριωτών όπου συμπεριλαμβάνονται οι εργάτες, οι αγρότες και οι καταπιεζόμενες τάξεις, εθνότητες, περιοχές και φύλα; Τώρα στις βασικές αυτές ερωτήσεις υπάρχουν φυσικά δυο διαφορετικά είδη απαντήσεων. Το προλεταριάτο, το οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα των προαναφερθέντων καταπιεζόμενων τάξεων, της προοδευτικής διανόησης και της εθνικής αστικής τάξης, ισχυρίζεται ότι ο βασικός εμπνευστής της συμφωνίας των 12 σημείων είναι ο λαϊκός πόλεμος και το μαζικό κίνημα που το ίδιο καθοδήγησε, ενώ οι αντιδραστικές τάξεις και τα ξένα αφεντικά τους παρουσιάζονται αυτοί σαν κύριοι εμπνευστές και καθοδηγητική δύναμη. Παρομοίως, το προλεταριάτο προσπαθεί να προχωρήσει την ομοσπονδιακή δημοκρατία και να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή δημοκρατία, ενώ οι αντιδραστικές τάξεις κάνουν προσπάθειες να την παγιδέψουν ή να την υποβιβάσουν σε μια αστική δημοκρατία. Από την άποψη της ταξικής πολιτικής ο βασικός λόγος της σημερινής πολιτικής αναταραχής βρίσκεται στην αντίθεση αυτή.Αυτό μπορεί να κατανοηθεί και με έναν άλλο τρόπο. Χτες, η μοναρχία ήταν κοινός εχθρός και των δυο ταξικών δυνάμεων που ήταν υπέρ είτε του κοινοβουλευτικού στάτους κβο είτε της λαϊκής δημοκρατίας. Η κοινή αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στη μοναρχία δημιούργησε τη βάση για τη συμφωνία των 12 σημείων. Η εκλογή της συντακτικής συνέλευσης και η πλήρης δημοκρατία (δηλαδή η ομοσπονδιακή δημοκρατία) μπορούσε να είναι ένα κοινό πρόγραμμα για εκείνη την εποχή. Όταν είχε γίνει αυτή η συμφωνία και οι δυο αυτές πολιτικές δυνάμεις, η κοινοβουλευτική και η επαναστατική κομμουνιστική, ευνοούνταν από κάτι τέτοιο. Αν κάποια από τις δυνάμεις αυτές δεν θεωρούσε κάτι τέτοιο ευνοϊκό για την ίδια, καμιά συμφωνία δεν θα είχε γίνει. Αυτό είναι γενικός κανόνας στην πολιτική διαδικασία.
Λόγω της περιορισμένης ταξικής οπτικής τους, οι αστοί αντιδραστικοί υποτιμούν τη δύναμη και τις δυνατότητες της λαϊκής μάζας αλλά και των επαναστατών κομμουνιστών. Η ικανότητα να κάνουν συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, να υπολογίζουν αντικειμενικά τις ταξικές δυνάμεις και να αποφασίζουν τη σωστή πολιτική είναι ίδιον των επαναστατών. Οι εκλογές για τη συντακτική και το αποτέλεσμα τους απόδειξε αυτήν την ιδιαιτερότητα. Βγάζοντας λαθεμένες όλες τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστών, επεκτατιστών και ντόπιων αντιδραστικών, ο νεπαλέζικος λαός έβγαλε πρώτη δύναμη τους επαναστάτες κομμουνιστές. Αφού ο νεπαλέζικος λαός έβγαλε πρώτη δύναμη τις επαναστατικές δυνάμεις, και αφού απέτυχαν όλα τα σχέδια των αντιδραστικών να αποτρέψουν τη δημιουργία κυβέρνησης, μόνο τότε στήθηκε η μαοϊκή κυβέρνηση. Ο σχηματισμός της πρώτης κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Νεπάλ από τους μαοϊκούς ήταν μεγάλη έκπληξη και για τους αντιδραστικούς αλλά και για τις δημοκρατικές δυνάμεις παντού στον κόσμο. Οι ταξικές αντιθέσεις της κρατικής εξουσίας φαίνονται ξεκάθαρα σ΄ αυτό το γεγονός, το οποίο αναδύθηκε σαν μια ιδιαίτερη έκφραση του συσχετισμού δυνάμεων όπως εξελίχτηκε στη διάρκεια του 10ετους λαϊκού πολέμου και του ιστορικού μαζικού κινήματος. Σ΄ αυτήν την περίπτωση είναι φανερό ότι η ηγεσία ψάχνει τη δική της δικτατορία και η δικτατορία ψάχνει τη δική της ηγεσία. Η φανερή ταξική διαφορά είναι ότι οι προλετάριοι επαναστάτες εμφανίζονται υπεύθυνοι και έντιμοι απέναντι στο έθνος και το λαό, ενώ τα αντιδραστικά και ρεβιζιονιστικά στοιχεία αποδείχτηκαν ολοκληρωτικά, προδοτικά προς το έθνος και αντιλαϊκά.
Ως μια δύναμη που υποστηρίζει τη λαϊκή δημοκρατία, η μαοϊκή κυβέρνηση, χωρίς καμιά στήριξη ή ανάλογη χειρονομία από τους ξένους αντιδραστικούς ή τις ντόπιες συντηρητικές δυνάμεις και παραμένοντας έντιμη απέναντι στο έθνος, το λαϊκό πόλεμο, το μαζικό κίνημα και την εντολή της συντακτικής συνέλευσης προχώρησε, όπως ήταν φυσικό, ανεξάρτητα και νόμιμα στην εφαρμογή και την κατοχύρωση των αλλαγών. Από την προετοιμασία της πολιτικής γραμμής, του προγράμματος και του προϋπολογισμού μέχρι τις επίσημες επισκέψεις του πρωθυπουργού στην Κίνα, την Ινδία, την Αμερική, τη Νορβηγία και τη Φινλανδία, η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση και να ανταποκριθεί στους αγώνες και τις θυσίες του νεπαλέζικου λαού για ιστορικές αλλαγές. Στη διαδικασία θεσμοποίησης των αλλαγων, η κυβερνηση παρουσιασε αρκετα σημαντικα προγραμματα για αμεσες αλλαγες αλλα και στρατηγικα σχέδια για ένα νέο Νεπάλ και υιοθέτησε μια πολιτική που θα μετασχημάτιζε σταδιακά τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς ασφάλειας για να ανταποκρίνονται στην ουσία και τις ανάγκες της ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Σ’ αυτή τη διαδικασία η κυβέρνηση ενέργησε νόμιμα ενάντια στον «διοικητή», ο οποίος συνέχεια προκαλούσε τη δημοκρατία, αμφισβητούσε την κυριαρχία της πολιτικής κυβέρνησης, μιλούσε ενάντια στη συμφωνία ειρήνης, υπεράσπιζε τη φεουδαλική μοναρχία και υπηρετούσε την ξένη αντίδραση.
Ήταν φυσικό οι ενέργειες της κυβέρνησης που προαναφέραμε να γίνουν ανυπόφορες για τα αντιδραστικά στοιχεία τα οποία συνωμοτούσαν για να μη σχηματιστεί μαοϊκή κυβερνηση και να την κάνουν να αποτύχει σε περίπτωση σχηματισμού της. Παρά τις αναρίθμητες συνομωσίες για πτώση της κυβέρνησης και παρά την ψεύτικη προπαγάνδα συκοφάντησης της, όταν είδαν ότι η δημοφιλία των μαοϊκών αυξανόταν και ότι ακολουθούσαν πιστά τη στρατηγική τους, οι αντιδραστικοί ενέτειναν περισσότερο τις συνομωσίες τους. Μέσα από μια στημένη και υποκειμενική προπαγάνδα του τύπου «οι μαοϊκοί χειραγωγούν το στρατό, οι μαοϊκοί καταλαμβάνουν την εξουσία σύμφωνα με τη στρατηγική τους», «οι μαοϊκοί στήνουν μια ολοκληρωτική κομματική κυριαρχία» οι αντιδραστικοί, οι οποίοι μιλούν για συνταγματική κυριαρχία, δημοκρατικές αξίες, νομιμότητα, πολιτική κυριαρχία, φανέρωσαν τελικά την πραγματική αυταρχική τους φύση. Αποδείχνοντας ότι η δημοκρατία είναι ένα προσωπείο γι’ αυτούς, εξύφαναν μια μεταμεσονύκτια αντεπαναστατική συνομωσία χρησιμοποιώντας τον πρόεδρο για κάλυψη.
Πίσω από την αντισυνταγματική ενέργεια του προέδρου κρύβεται μια συνομωσία με συνέπειες να σπρώχνεται η χώρα στον πόλεμο και την αντιπαράθεση, να διαταράσσεται η διαδικασία σύνταξης του νέου συντάγματος και η ειρηνευτική διαδικασία, να σφαγιάζεται η ομοσπονδιακή δημοκρατία μέσω της στρατιωτικής τρομοκρατίας και να κινδυνεύει η εθνική υπόσταση του Νεπάλ. Σ’ αυτό το ιστορικό σταυροδρόμι, το μεγάλο και ένδοξο κόμμα μας και η κεντρική ηγεσία του έδειξε σύνεση και θάρρος με επιθετικές αλλά ισορροπημένες κινήσεις ενάντια στις αντιδραστικές συνομωσίες. Υψώσαμε τη σημαία της αυτοδιάθεσης και της πολιτικής κυριαρχίας σε όλες τις κινήσεις μας από τη στιγμή της παραίτησης του πρωθυπουργού με αγώνες στους δρόμους και στο κοινοβούλιο. Τα μέλη και στελέχη μας και οι πλατιές μάζες είναι περήφανοι για το κόμμα μας και δίκαια.
Κάνοντας μια αντικειμενική εκτίμηση της πρώτης κυβέρνησης συνασπισμού της Δημοκρατίας του Νεπάλ πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν μπορέσαμε να πετύχουμε αυτά που θέλαμε γιατί από τη μια αναγκαστήκαμε να δουλέψουμε σε ένα καθεστώς όπου κυριαρχούσε ο παλιός αντιδραστικός κρατικός μηχανισμός, δεν είχαμε ανάλογη εμπειρία διοίκησης, είχαμε έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στα καθήκοντα της κυβέρνησης, της βουλής, του κινήματος στους δρόμους, κλπ. Από την άλλη παρά τις παραπάνω αδυναμίες δεν θα πρέπει να μηδενίσουμε τις βασικές μας επιτυχίες, για παράδειγμα την επιτυχία μας να ανεβάσουμε την αισιοδοξία των πλατιών μαζών για το μέλλον και την επανάσταση, να βοηθήσουμε στην ανακούφιση έστω και λίγων πληγέντων από τις συγκρούσεις, να ξεκινήσουμε μετασχηματισμούς σε αρκετά όργανα της παλιάς κρατικής εξουσίας, να προστατέψουμε και να προωθήσουμε τα εθνικά συμφέροντα, κλπ. Συνολικά οι αρνητικές και θετικές εμπειρίες αυτής της σύντομης περιόδου θα βοηθήσουν στο μέλλον την ικανότητα του προλεταριάτου να κυβερνά.
Σαν αποτέλεσμα της σύνεσης και του θάρρους που επιδείχτηκε από το επαναστατικό κόμμα, σήμερα η διαδικασία πόλωσης ανάμεσα στις γνήσιες πατριωτικές, αριστερές, προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις και τις πλατιές μάζες από τη μια, και μια χούφτα υποταγμένα κομπραδόρικα, γραφειοκρατικά και φεουδαρχικά στοιχεία από την άλλη, εντείνεται. Μια σοβαρή αντιπαράθεση έχει ξεκινήσει στο εσωτερικό κυρίως του UML και του Κογκρέσου, των δυνάμεων που σχημάτισαν την κυβέρνηση – μαριονέτα. Ακόμη και σ’ αυτά τα κόμματα, τίμιοι πατριώτες, αριστερά και δημοκρατικά μέλη και στελέχη αντιπαλεύουν, οργανωμένα και εκτεταμένα, την υποταγή των ηγετών τους και το σκύψιμο μπροστά στη στρατιωτική κυριαρχία. Σήμερα η αντίδραση ενάντια στην ινδική επεκτατικότητα και την κατάληψη από την Ινδία συνοριακών περιοχών του Νεπάλ, όπως στην επαρχία Ντανγκ, εντείνεται σε όλους τους πολιτικούς ακτιβιστές και τις πλατιές μάζες, εκτός από μερικούς κομπραδόρους. Η μετατροπή αυτής της αντίληψης και των πρωτοβουλιών σε υλική δύναμη και η απελευθέρωση της χώρας από την μισο-φεουδαρχική και μισο-αποικιακή κατάσταση είναι το ιστορικό καθήκον του προλεταριάτου. Αυτή η απελευθέρωση θα σημάνει την ολοκλήρωση της δημοκρατικής επανάστασης. Θα είναι όμως σοβαρό λάθος να σκεφτούμε ότι αυτό το ιστορικό καθήκον θα το πετύχουμε χωρίς κόπο. Θα χρειαστεί πολύ δουλειά, θυσίες, αντοχή και πίστη στα πεδία της ιδεολογίας, της οργάνωσης και της πάλης. Το ζήτημα εδώ είναι ότι οι αντιδραστικοί είναι ανακατεμένοι σε μια συνομωσία ώστε να οδηγήσουν τους μαοϊκούς επαναστάτες να κάνουν κάποιο λάθος προβοκάροντας τους, μέσω κάποιου στημένου επεισοδίου, κάποιας πολιτικής δολοφονίας, κομματικής ή κινηματικής διάσπασης, αποδυνάμωσης της συντακτικής συνέλευσης, σπρωξίματος της χώρας στον πόλεμο. Αντιδραστικοί μέσα και έξω από τη χώρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ιδεολογική, πολιτική και συναισθηματική σχέση της διαδικασίας ειρήνευσης και της συντακτικής συνέλευσης είναι αξεχώριστα από τον λαϊκό πόλεμο και το επαναστατικό κίνημα.Γι’ αυτό, χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της προβοκάτσιας, πρέπει να αναπτύξουμε άμεσα μια ανεξάρτητη προλεταριακή πολιτική, ένα σχέδιο και ένα πρόγραμμα που θα νικήσει τις στρατηγικές βλέψεις τους. Σ’ αυτήν την φάση δεν θα πρέπει να ψάχνουμε φανταστικά και εντυπωσιακά συνθήματα αλλά να επικεντρώσουμε στα συνθήματα που αναδείχτηκαν κατά τη διάρκεια των αγώνων κατά των αντιδραστικών και να τα μεταφέρουμε στις μάζες με συστηματικό και σχεδιασμένο τρόπο. Ο εχθρός θέλει να μας απομονώσει γι’ αυτό τα συνθήματα μας θα πρέπει να απομονώνουν τον εχθρό, ο εχθρός προσπαθεί να σπρώξει τη χώρα σε πόλεμο τα συνθήματα μας θα πρέπει να ενοποιούν τη χώρα γύρω από το λάβαρο της ειρήνης, ο εχθρός προσπαθεί να αποδυναμώσει τη συντακτική συνέλευση εμείς θα πρέπει να τη ζωντανέψουμε, ο εχθρός προσπαθεί να κάνει τη διαδικασία ειρήνευσης και το προσωρινό σύνταγμα ένα άχρηστο χαρτί εμείς θα πρέπει να τα σεβόμαστε σαν εντολή του λαϊκού πολέμου, της συμφωνίας των 12 σημείων και του μαζικού κινήματος, ο εχθρός θέλει να επιβάλει μια κυβέρνηση-μαριονέτα εμείς θα πρέπει να σεβαστούμε πλήρως τη λαϊκή εντολή, ο εχθρός τέλος προσπαθεί να καταστρέψει την εθνική ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του Νεπάλ εμείς θα πρέπει να συντρίψουμε αυτές τις επιδιώξεις.
Γι’ αυτό σε τακτικό επίπεδο το σύνταγμα, η εθνική ανεξαρτησία, η «πολιτική κυριαρχία» και η «μαοϊκή εθνική κυβέρνηση» θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στα συνθήματα μας. Βασιζόμενοι σ’ αυτά τα συνθήματα, μέσα από σχεδιασμένους αγώνες που θα γίνονται στο κοινοβούλιο και τους δρόμους, η νίκη κατά των αντιδραστικών συνομωσιών θα οδηγήσει τις πλατιές μάζες στην ολοκλήρωση του στρατηγικού στόχου της δημοκρατικής επανάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου