«Παραπέτασμα» συκοφάντησης του σοσιαλισμού

Καθώς κορυφώνονται οι φετινές «φιέστες» για τα 20 χρόνια από την «πτώση του Τείχους του Βερολίνου», δηλαδή οι γιορτασμοί των αστών για την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο προπαγανδιστικό θέατρο, με «άρτο και θεάματα» και υποτίθεται ιστορική αναδρομή με έκθεση φωτογραφίας και «δρώμενα» αναπαράστασης, που δείχνουν τη ΓΛΔ ως μια «δικτατορία».



Στη «γιορτή» της «Επανένωσης της Ευρώπης» με την κατάργηση του «Σιδηρού Παραπετάσματος», συμμετέχουν, για να τραβηχτεί μαζικά ο κόσμος, ως «κράχτες» ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής («U2», Bon Jovi και άλλοι). Στις εκδηλώσεις που θα κορυφωθούν τη Δευτέρα αναμένεται να συμμετέχουν οι ηγέτες όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Θα μεταβεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου και με την ιδιότητα του πρόεδρου της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» και φυσικά γνωστοί πρωτεργάτες της αντεπανάστασης, όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα, ο Τσέχος Βάτσλαβ Χάβελ, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ...


Μέσα από όλη αυτή την εκστρατεία επιχειρείται να συκοφαντηθεί τόσο το πρώτο εργατολαϊκό κράτος στη Γερμανία, η ΓΛΔ, όσο και συνολικά ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε στην Ευρώπη στον 20ό αιώνα, στην πρωτόγνωρη εποχή που εγκαινιάστηκε με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία του 1917 και την ίδρυση της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Κύριος στόχος είναι η συνείδηση των νεότερων γενιών και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, μέσα από τη διαστρέβλωσή της.


Η ιστορία του Τείχους


Ωστόσο η ιστορία είναι συγκεκριμένη: Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την κατοχή της Γερμανίας, με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού και την υπογραφή της συμφωνίας στη Διάσκεψη του Πότσνταμ τον Αύγουστο του 1945, οι δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) συμφώνησαν στη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου κράτους.


Οι καπιταλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) από την πρώτη στιγμή προώθησαν τη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας - ΟΔΓ (στους τομείς που έλεγχαν) και, παραβιάζοντας τα συμφωνηθέντα στο Πότσνταμ, την επανεξόπλισαν και άρχισαν τις υπονομευτικές προσπάθειες και στον τομέα που έλεγχε η ΕΣΣΔ. Οι κομμουνιστές στη ΓΛΔ και άλλοι αγωνιστές άρχισαν να οικοδομούν τη δική τους σοσιαλιστική κοινωνία, με τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, και να οργανώνουν την άμυνά της. Παρά τα εμπόδια και τις αδυναμίες η χώρα αυτή κατάφερε να πετύχει σημαντικά και πρωτόγνωρα επιτεύγματα για το λαό της, λύνοντας τις βασικότερες ανάγκες του. Από την πλευρά τους οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές άρχισαν πλέον τις επιθετικές ενέργειες. Η πρώτη σημειώθηκε τον Ιούνη του 1953 και αναχαιτίστηκε από τις αμυντικές δυνάμεις της ΓΛΔ και θα ακολουθήσουν και άλλες όπως το καλοκαίρι του 1961. Την νύχτα της 12ης προς 13η Αυγούστου του 1961, η εργατοαγροτική εξουσία στη ΓΛΔ αναγκάστηκε, για την υπεράσπισή της από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, να κλείσει τα έως τότε ανοιχτά σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ και αποφασίζεται η ανύψωση του «Τείχους του Βερολίνου». Στις 9 Νοέμβρη του 1989, με δεδομένη την κορύφωση της ανατρεπτικής διαδικασίας του σοσιαλισμού, αποφασίστηκε η διάλυσή του.


Φοβούνται τη σοσιαλιστική προοπτική


Ολοι αυτοί που πανηγυρίζουν για τη δήθεν «επανένωση της Ευρώπης» σήμερα είναι αυτοί που υψώνουν νέα ταξικά τείχη χτυπώντας εργασιακά και συλλογικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιώντας Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, στέλνοντας στην ανεργία και την ανέχεια εκατομμύρια ανθρώπους σε ανατολή και δύση. Αυτοί που κατέκλεψαν τη λαϊκή περιουσία στις σοσιαλιστικές χώρες. Είναι η σημερινή άρχουσα τάξη, που μεγαλώνει τα θησαυροφυλάκιά της. Είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που για την κερδοφορία των λίγων, των κεφαλαιοκρατών και των μονοπωλίων, ματοκυλάνε λαούς - στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή. Διαστρεβλώνουν την Ιστορία με τον αέρα του «νικητή» γιατί ακριβώς φοβούνται ότι αν και προσωρινά ανέκοψαν την πορεία, ο σοσιαλισμός είναι σήμερα πιο αναγκαίος από ποτέ και αυτό αρχίζει να συνειδητοποιείται από τους λαούς.

ΠΗΓΗ:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ