Επιδιώξεις για συμφωνίες μακριά απ' τα λαϊκά συμφέροντα.

Επιδιώξεις για συμφωνίες μακριά απ' τα λαϊκά συμφέροντα.

Μπορεί στο Γιούρογκρουπ να μην ήλθαν σε συμφωνία οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης με την ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να επανήλθαν, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ και του Μοσκοβισί και μάλιστα με ακόμη πιο επιτακτικό τρόπο, στην υπόθεση «ή ζητάτε επέκταση του τρέχοντος προγράμματος ή τίποτα», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η διαφωνία της ελληνικής κυβέρνησης έγινε με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα . Γέφυρα από το προηγούμενο πρόγραμμα στη νέα συμφωνία για το κεφάλαιο ζητά η κυβέρνηση. Βεβαίως, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν στο ίδιο φόντο των κανόνων της ΕΕ και των αναγκών των μονοπωλίων. Αλλωστε, δεν έλειψαν οι παρεμβάσεις στον Τύπο το Σαββατοκύριακο, του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, που επιβεβαιώνει ότι η συμφωνία που επιδιώκει η κυβέρνηση θα διατηρήσει το σκληρό πυρήνα του προγράμματος που ήδη «τρέχει», ότι η διαπραγμάτευση που κάνουν αφορά τη δυνατότητα της κυβέρνησης να ενισχύσει απ' τον κρατικό κορβανά την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.

Με δηλώσεις του στην «Καθημερινή», ο υπουργός Οικονομικών παραδέχεται ότι η «λύση» στην οποία θα θέλουν να καταλήξουν θα αποτελεί τον «κοινό τόπο μεταξύ του προηγούμενου προγράμματος και μιας νέας συμφωνίας μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας». Τέτοιος «κοινός τόπος» είναι το 70% του μνημονίου που κατά δήλωσή του βρίσκει σύμφωνη την κυβέρνηση. Πάνω σ' αυτή τη βάση «πάτησαν και θα συνεχίσουν να πατάνε» οι συζητήσεις, με τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας, που επικεντρώνονται στο να επιλεγούν τα δημοσιονομικά μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις που θα αποτελέσουν τα λεγόμενα «προαπαιτούμενα» για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Στο πλαίσιο αυτό, κύκλοι της τρόικας έχουν δηλώσει πως όσα μέτρα εισηγείται η κυβέρνηση αλλά δεν είναι συμβατά με το υπάρχον πρόγραμμα θα απορριφθούν, ενώ για όσα έχουν δημοσιονομικό κόστος θα πρέπει να υπάρξουν ισοδύναμα, δηλαδή αντικατάσταση του ενός αντιλαϊκού μέτρου με ένα άλλο! Δηλαδή, τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα!

Ο Γ. Βαρουφάκης δεν έκρυψε, εξάλλου, πως «έχουμε ήδη συμφωνήσει σε πολλά ζητήματα», ενώ σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ - που «γέννησε» τα μνημόνια στο πλαίσιο της φιλομονοπωλιακής της στρατηγικής - συμπληρώνει πως είναι «ανοιχτοί στις καλές ιδέες των ομολόγων μας και πεπεισμένοι ότι η Ευρώπη ξέρει να παράγει έντιμες συμφωνίες μέσα από έντιμες διαφωνίες»!

Η προσπάθεια να σκιαγραφηθούν οι διαφωνίες με τους εταίρους αποδεικνύει πως πρόκειται για διαφορές στη μεθοδολογία, στους τρόπους επίτευξης των ίδιων αντιλαϊκών στόχων. Δηλώνει π.χ. για τις ιδιωτικοποιήσεις: «Θέλουμε να περάσουμε απ' τη λογική εκποίησης σε εξευτελιστικές τιμές στη λογική της ανάπτυξής τους, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και ξένους επενδυτές»! Υιοθετεί, δηλαδή, αφενός τις ιδιωτικοποιήσεις για ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, αφετέρου πασχίζει να παρουσιάσει τη λογική του «βαφτίζω το κρέας ψάρι» ως συμφέρουσα, προκρίνοντας άλλες μεθόδους ιδιωτικοποιήσεων είτε μέσω ΣΔΙΤ, είτε με παραχωρήσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους κ.τ.λ.

Για το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και αποπληρωμής του χρέους από το λαό, εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως και κομπάζει πως οι προτάσεις της κυβέρνησης ...ξεπερνούν το υφιστάμενο πρόγραμμα. «Θεωρούμε ότι για τα συμφωνηθέντα, όσο αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, τις ροές αποπληρωμών του χρέους και τον τρόπο με τον οποίο διασυνδέεται η δημοσιονομική πολιτική με τις επενδύσεις και τη βελτίωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο σύνολό του, οι απόψεις της κυβέρνησης υπερβαίνουν το υπάρχον πρόγραμμα (...)».

Βεβαίως, σε ό,τι αφορά την αλλαγή των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα φαίνεται ότι θα προχωρήσει, καθώς ήδη υπάρχει υστέρηση που δεν μπορεί να καλυφθεί, δεδομένης της κακής πορείας των κρατικών εσόδων και των δυσμενών εκτιμήσεων για το ρυθμό ανάπτυξης. Για το λόγο αυτό, στις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης φημολογείται πως θα είναι νομοσχέδιο για ρύθμιση οφειλών και του λαού από τα «μνημονιακά» χαράτσια - φιλοκυβερνητικές εφημερίδες μάλιστα ανέφεραν ότι ενδέχεται να έρθει στη Βουλή με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος»...- με την ελπίδα να εισρεύσει χρήμα στα κρατικά ταμεία.

Ολα τα παραπάνω σκιαγραφούν ένα παζάρι μακριά απ' τα συμφέροντα του λαού ή καλύτερα σε βάρος του. Ο Γ. Βαρουφάκης σε άρθρο του στους «New York Times» εμφανίζει την κυβέρνηση αποφασισμένη να «απέχει, ανεξαρτήτως επιπτώσεων, από συμφωνίες που είναι εσφαλμένες για την Ελλάδα και εσφαλμένες για την Ευρώπη». Από συμφωνίες, δηλαδή, που δεν εξασφαλίζουν μια «χαλάρωση» του μείγματος διαχείρισης με περισσότερα επεκτατικά μέτρα ώστε να στηριχθεί η ελληνική καπιταλιστική οικονομία, αλλά και η ευρωπαϊκή όπως λένε. Αλλωστε, αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει εδώ και καιρό στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και έχει πολλούς θιασώτες. Καθώς φαίνεται πως στη φάση του κύκλου που βρίσκεται σήμερα το κεφάλαιο έχει ανάγκη την αλλαγή στο μείγμα. Η ΕΚΤ με την αγορά κρατικών ομολόγων και το τύπωμα χρήματος έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα. «Η κυβέρνησή μας δεν ζητά από τους εταίρους μια διέξοδο στην αποπληρωμή του χρέους μας. Ζητάμε λίγους μήνες χρηματοοικονομικής σταθερότητας που θα μας επιτρέψουν να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξει ο ευρύτερος πληθυσμός της χώρας, ώστε να επαναφέρουμε την ανάπτυξη και να θέσουμε τέλος στην ανικανότητά μας να καλύπτουμε τις υποχρεώσεις μας», γράφει ο υπουργός Οικονομικών, ανανεώνοντας απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο δεσμεύσεις και της προηγούμενης κυβέρνησης, που μετακυλίουν στο λαό τα βάρη της κρίσης.

Β.

Πηγή : Ριζοσπάστης