Της Λιάνας Κανέλλη
Oταν ο λαός γρυλίζει και μάλιστα μαζικά κι εκκωφαντικά τι μορφή έχει; Οταν πρέπει να αναλύσεις εμβριθώς και δη από «αριστερή σκοπιά», το διάσημο πλέον «αντέστε γ...» (από το γνωστό ήδη από την κατοχή ιταλικόν βαφανκούλο) ως νικητήριο πολιτικό και κοινωνικό σάλπισμα στην αδερφή, ομοιόρατση και ομοιόφατση Ιταλία, πώς να σου φτάσει, δηλαδή, η μαρξιστική διαλεκτική;.. Κι όταν η ελληνική κεντρική πολιτική και μιντιακή εμπροσθοφυλακή των δημοσκοπήσεων, αναζητά με τις αλάνθαστες μεθόδους του λάιφ στάιλ, το ντόπιο αντίστοιχο του Μπέπε Γκρίλο, τότε ξέρεις καλά πως κι αν δεν υπάρχει κατασκευάζεται εδώ και τώρα.
Είναι καθόλου πρωτοφανές πόσο γρήγορα ξεφύτρωσαν οι εικονικοί εμπειρογνώμονες. Αρχισαν με εκτοξευτήρες χολής και εμετικούς προσωπικούς λογαριασμούς ανοιχτούς, να αναζητούν ένα λιγότερο κραγμένο πολιτικό υποκείμενο, που δε φωνάζει δηλαδή «άει γ...» στις πλατείες, αλλά το εννοεί παντού αλλού, για να στήσει το απαραίτητο ανάχωμα αποτροπής βλάβης των συμφερόντων του μικρομέγαλου, φυγαδευθέντος και μη, κεφαλαίου. Αξιοπρόσεκτο πολιτικώς όμως είναι, πως στην κλασική ακροδεξιά προπαγάνδα, προσχώρησαν και αντιμπερλουσκονικοί μαχητές της Γένοβας, που σήμερα πλέον, προ των πυλών της αστικής εξουσίας, δε βρίσκουν λέξη για τη Σένγκεν, την Ευρώπη των τέως λαών και νυν πεινασμένων αγελών κ.λπ. κ.λπ.
Βέβαια, εδώ τα πράγματα σκιάζονται από την κουλτούρα του σύγχρονου ολυμπιακού ιδεώδους. Βλέπεις, η ράτσα μας τα χαλάει, γλιστρώντας απ' τον Κεντέρη στον Παπαγεωργόπουλο, ώστε ένας Μπέπε Γκρίλο, ακόμη κι ως αριστοφανική καρικατούρα, να μοιάζει με το θεό της διπλανής χειραγωγημένης πόρτας. Γιατί άμα κοτζάμ «Αυγή» θεωρεί πως ο Μπέπε μεταφράζεται σε «φτάνει πια», δηλαδή «τι ελιά τι φραπελιά, τα κλαδιά να μοιάζει ότι γέρνουν αριστερά», τότε τα χρυσά αυγά της μαύρης κότας μπορούν να ονειρεύονται υψηλότατα ποσοστά. Ειδικώς, άμα η καταργηθείσα από ολυμπιακό άθλημα, ως μη προσοδοφόρα, ελληνορωμαϊκή πάλη, αντικατασταθεί από το κυνήγι του μετανάστη. Ετσι γεμίσαμε άντρες έτοιμους για όλα. Κυριολεκτικά. Με πετσοκομμένους μισθούς, διαλυμένες κάτω απ' τα όρια της αξιοπρεπούς φτώχειας συντάξεις, οι αξιωματικοί των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αντέχουν να πεινάνε, αλλά μόνον ως γένος Ελλήνων. Αμα δεν το έχεις στο αίμα σου το θέατρο ως μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας, δεν μπορεί να σε ξεφτιλίζουν οι πολιτικοί σου, δίνοντάς σου το γένος στις στρατιωτικές σχολές για να σου πάρουν το ψωμί απ' το στόμα και την τιμή απ' τα γαλόνια. Αισθάνεται δε ο αξιωματικός τεράστια περηφάνια άμα του θυμίζει ο αρχηγός των μαύρων κοντομάνικων ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν εφεύρει την ατμομηχανή! Αλλά, λόγω υψηλού πολιτισμού, προτίμησαν να μείνουν αγρότες πολεμιστές και την άφησαν να καθυστερήσει δυο χιλιάδες χρόνια τη βιομηχανική επανάσταση (Βουλή των Ελλήνων,Τρίτη 26-2-2013 )...
Οταν ο λαός γρυλίζει σκύλος είναι πεινασμένος κι αδέσποτος ή γρύλος θερινής νυκτός; Το ερώτημα θα απαντηθεί, όταν ο Γκρίλο στην Ιταλία γίνει πρωθυπουργός, το ελληνικό χρηματιστήριο η ατμομηχανή της Σαμαρικής ανάπτυξης, ο Αλέξης καθαρίσει τις καπιταλιστικές θάλασσες και τις στεριές από τους πειρατές και οι σεφ στην τηλεόραση προτείνουν, επισήμως πλέον, λόγω κρίσης, κοτόπουλο με σος διοξίνης, φιλέτο αλά πεταλωτή σε φωλιά από αλογότριχες και την πείνα ως την καλύτερη δίαιτα του πεζοναύτη.
ΥΓ: Οποιος βρει πού ακριβώς, αριστερός ή δεξιός δε με κόφτει, με υποχρέωσε το ΚΚΕ, να κάνω τατουάζ την πίστη μου σ' αυτό, κερδίζει ένα σερί εξομολογήσεων από τον Αμβρόσιο δι' αλληλογραφίας.
Πηγή : Κυριακάτικος Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου