Φίλες και Φίλοι,
Είκοσι δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, εγκαινιάζουμε το παράρτημά του στην Ελλάδα. Σήμερα, που το έχουμε ανάγκη όσο ποτέ. Γιατί η λιτότητα και η συνολική κοινωνική αντιμεταρρύθμιση του Μνημονίου αναδιοργανώνουν με βίαιο τρόπο τη μεταπολεμική πολιτική οικονομία της Ελλάδας.
Και, γι’ αυτό, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τη διεισδυτική ματιά, την κριτική επεξεργασία και τη θεωρητική ανάλυση για τις κοινωνικές επιπτώσεις και τους μετασχηματισμούς που προκαλεί αυτή η νεοφιλελεύθερη επέλαση.
Και έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη τον εμπλουτισμό των θεωρητικών επεξεργασιών, αλλά και της διατύπωσης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, για την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση. Και τη δημοκρατική, πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση της χώρας μας.
Για ένα νέο μοντέλο πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Με σταθερή εργασία, κοινωνική ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση για τα πιο αδύναμα και ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας.
Για ένα νέο μοντέλο δημιουργικής προοπτικής για τη νέα γενιά.
Με πυξίδα ένα σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Για την πρωτόλεια θεωρητική επεξεργασία του οποίου η Ρόζα Λούξεμπουργκ κατέθεσε την οξύτητα και την καθαρότητα της σκέψης της. Και αφιέρωσε τη σύντομη ζωή της.
Είναι η ώρα για τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης και της Ελλάδας να εμπνευστούν από τον αντιδογματισμό και τον ασυμβίβαστο ουμανισμό της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
Ισότητα χωρίς ελευθερία, είναι καταπίεση.
Ελευθερία χωρίς ισότητα, είναι εκμετάλλευση.
Η αλληλεγγύη είναι η κοινή ρίζα της ελευθερίας και της ισότητας.
Το συλλογικό πολιτικό και ιστορικό χρέος των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς είναι να δώσουμε τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και στην εκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο.
Είναι η ώρα να δώσουμε υπόσταση στο όραμα για μια ανοιχτή, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη.
Να θυμηθούμε την προφητική παραίνεση του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα, Τόμας Μαν, το 1953, στους νέους της χώρας του. Να εργαστούν, «όχι για μια γερμανική Ευρώπη, αλλά μια ευρωπαϊκή Γερμανία».
Η κα Μέρκελ δεν τον άκουσε. Δεν τον διάβασε. Και τον αντέστρεψε. Οικοδομεί τη γερμανική Ευρώπη. Σε βάρος της ίδιας της Ευρώπης και της ευρωπαϊκής Γερμανίας.
Είναι, όμως, η ώρα και οι ευρωπαίοι πολίτες να ξαναθυμηθούν την προτροπή της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Ότι χωρίς την έγκαιρη δράση, χωρίς τον αυθορμητισμό και την οργάνωση μαζικών αγώνων, οι κοινωνίες, αντί να προχωρήσουν προς το σοσιαλισμό, θα οπισθοχωρήσουν στη βαρβαρότητα.
Αυτό είναι το κρίσιμο πολιτικό διακύβευμα σήμερα: Να ανακόψουμε την οπισθοχώρηση στη βαρβαρότητα του πιο επιθετικού, νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Να επαναθεμελιώσουμε τη Δημοκρατία. Την οποία απαξιώνει ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου.
Η εμμονή των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης στη γενικευμένη και διαρκή λιτότητα δεν είναι η λύση στην κρίση. Είναι η ίδια η κρίση. Γι’ αυτό, εμείς λέμε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη σήμερα από το νεοφιλελευθερισμό.
Όπως, επίσης, δεν υπάρχει ισχυρότερη συμβολική αναπαράσταση του διλήμματος: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα από τη σύμπτωση των αντίστοιχων πολιτικών εκπροσώπων τους σήμερα στην Αθήνα, των συντρόφων μας της γερμανικής Αριστεράς και της καγκελαρίου Μέρκελ.
Πράγματι, σ’ αυτήν εδώ την πόλη συνοψίζεται σήμερα η σημειολογία της Ιστορίας. Δύο κόσμοι αντιπαρατίθενται.
Ο κόσμος της λιτότητας και της ύφεσης με τον κόσμο της κοινωνικά δίκαιης και οικολογικά βιώσιμης ανάπτυξης.
Ο κόσμος των τραπεζιτών και της τραπεζοκρατίας με τον κόσμο των πολιτών και της Δημοκρατίας.
Ο κόσμος της κας Μέρκελ, του κ. Σαμαρά, του κ. Βενιζέλου και του κ. Κουβέλη με τον κόσμο του Die Linke και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Δύο σχέδια για την Ευρώπη συγκρούονται:
Αυτό που μας γυρνά πίσω στην πιο σκοτεινή περίοδο της ευρωπαϊκής Ιστορίας με εκείνο της ελπίδας για τη προοδευτική επαναθεμελίωση της Ευρώπης.
Η κα Μέρκελ ήρθε σήμερα στην Αθήνα για να υποστηρίξει για μια ακόμη φορά το πρώτο σχέδιο. Δεν είχε τίποτα καινούργιο να κομίσει, πέραν της επιβεβαίωσης του αδιεξόδου και της επιμονής της στο λάθος. Η επίσκεψή της στην Αθήνα αποδείχτηκε ένα μεγάλο πολιτικό φιάσκο. Ήρθε μόνο και μόνο για να στηρίξει την ετοιμόρροπη κυβέρνηση και το καταστροφικό μνημόνιο, τα νέα μέτρα των 13,5 δις, τα οποία αν εφαρμοστούν θα βουλιάξουν ακόμα περισσότερο την Ελλάδα και θα αποσταθεροποιήσουν ακόμα περισσότερο την Ευρώπη.
Πριν τρεις μόλις μήνες η κα Μέρκελ απειλούσε ευθέως τον Ελληνικό λαό με χρεοκοπία, αν η ελεύθερη και δημοκρατική τους επιλογή στην κάλπη ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Σήμερα, είναι πια ξεκάθαρο ότι αυτό που χρεοκόπησε είναι το σχέδιό της για την Ευρώπη, η απάνθρωπη και αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας, που εξουθενώνει για πέμπτο συνεχόμενο χρόνο τον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει μπροστά του το δυσκολότερο χειμώνα μεταπολεμικά, την ανεργία που καλπάζει στο 1/3 του εργατικού δυναμικού, τη φτώχεια που εξαπλώνεται, την ανθρωπιστική κρίση που βαθαίνει.
Είναι αδιάφορο στην κα Μέρκελ αν απέτυχε το Μνημόνιο. Δεν ακούει ούτε καν τον οικονομικό σύμβουλό της, τον Πέτερ Μπόφινγκερ, ο οποίος μόλις προχθές δήλωσε, για μία ακόμα φορά, ότι η μνημονιακή στρατηγική του σοκ απέτυχε στην Ελλάδα και ότι η σημαντικότερη δομική μεταρρύθμιση, την οποία αποτρέπει η κα Μέρκελ, είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων με κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συνεχιστεί το Μνημόνιο, ως σχέδιο υφαρπαγής του δημόσιου πλούτου της χώρας. Γι’ αυτό, αντί να φέρει μαζί της τη λίστα Χριστοφοράκου, φέρνει τους φίλους του κυρίου Χριστοφοράκου, για να προετοιμάσουν το πλιάτσικο.
Όταν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης σε όλη την Ευρώπη, αλλά και το ίδιο το ΔΝΤ, επισημαίνουν ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει, η κα Μέρκελ και οι τελευταίοι συγκάτοικοί της στο υπόγειο καταφύγιο του Μνημονίου, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης, επιμένουν να σπρώχνουν το λαό και τον τόπο όλο και πιο βαθιά στον γκρεμό.
Και με αυτό το αδιέξοδο πείσμα στο έγκλημα του Μνημονίου, αντί για στήριξη και αναστήλωση, η συγκυβέρνηση Σαμαρά επιταχύνει την κατάρρευσή της.
Γιατί οι προεκλογικοί κεκράκτες της αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου παρέδωσαν στους δανειστές το πολιτικό κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει για την Ελλάδα η εκρηκτική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκαν, αλλά παραδόθηκαν με δική τους πρωτοβουλία κι έτσι, ενώ οι ίδιοι στη Βουλή έχουν ψηφίσει ότι από τα μέτρα των 13,5 δις, τα 7,8 δις θα εφαρμοστούν το 2013. Τώρα ακούμε για τουλάχιστον 9 δις.
Αλλά όταν τουλάχιστον τα 2/3 των μέτρων, δηλαδή όλες οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, θα έχουν ισχύσει από το Γενάρη του 2013. Τι ουσιαστικό θα έχει απομείνει να επιμηκυνθεί μετά το 2014; Στο τρύπιο σωσίβιο της επιμήκυνσης που εκλιπαρούν από την κα Μέρκελ θα πνιγούν οι ίδιοι.
Δεν θα τους αφήσουμε, όμως, να πνίξουν και την Ελλάδα. Τα νέα μέτρα δεν πρέπει να περάσουν και δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Πόσο ακόμα να κάψεις την καμένη γη;
Και τα λόγια συμπόνιας και καρτερίας των δανειστών είναι υποκριτικά, γιατί συνοδεύουν τον εκβιασμό τους να συνεχιστεί το αποτυχημένο Μνημόνιο.
Μαζί της είχε σήμερα η κα Μέρκελ τα τρία κόμματα του Μνημονίου. Απέναντί της είχε την Ελλάδα. Πήρε το μήνυμα της αξιοπρέπειας, της αντίστασης και της ανατροπής, άκουσε τη φωνή της πατριωτικής και δημοκρατικής συνείδησης του λαού, της σμιλευμένης στη διαδρομή των χρόνων και των αγώνων.
Απέναντί της είχε τη γερμανική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Εδώ, σ’ αυτόν εδώ το χώρο, σήμερα ακουμπά η Ελλάδα. Ακουμπά ο λαός μας. Ακουμπά η ελπίδα.
Για την άμεση ανατροπή του Μνημονίου και την αντικατάστασή του με το πρόγραμμα για την κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη έξοδο από την κρίση και για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που παρουσιάσαμε πριν από ένα μήνα στη ΔΕΘ.
Ο λαός μας οδηγεί στο δύσβατο αλλά φωτεινό δρόμο της ανόρθωσης της χώρας, γιατί μετουσιώνουμε την διαμαρτυρία σε δημιουργία και την οργή σε θετική πολιτική πρωτοβουλία.
Γι’ αυτό θα νικήσουμε.
Με το λαό μας.
Για την Ελλάδα.
Για τους λαούς όλης της Ευρώπης.
Γεια σας και σας ευχαριστώ για την τιμητική παρουσία σας στα εγκαίνια του παραρτήματος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου