Δελτίο τύπου του ΠΑΜΕ : Για την επιστολή της ΓΣΕΕ στον κ. Σαμαρά.

Για την επιστολή της ΓΣΕΕ στον κ. Σαμαρά

H ΓΣΕΕ πιστή στο ρόλο της ως υπηρέτης των αφεντικών της, σπέρνει αυταπάτες, καλλιεργεί αναμονή, δίνει χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση να επιτεθεί με νέα δριμύτητα στα λαϊκά στρώματα.

Το άγχος της να έχει εξέχοντα ρόλο στους κοινωνικούς διάλογους που μόνο ήττες φέρνουν στους εργαζόμενους την ίδια στιγμή που αποδέχεται ως θετική εξέλιξη την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, είναι θηλιά που πρέπει οι εργαζόμενοι να βγάλουν γρήγορα από το λαιμό τους, να απομονώσουν τις εχθρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Είναι τόσο προκλητικά κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα, που βάζει στο ζύγι τα προβλήματα, τα αδιέξοδα και την ανέχεια που δημιουργεί σε κάθε εργατική οικογένεια η αντιλαϊκή πολιτική με τους αγώνες, τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες που εξελίσσονται αυτήν την περίοδο και οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν κατά τα γραπτά της, «διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης».

Την κοινωνική και την εργασιακή ειρήνη που έχει ως σημαία η ΓΣΕΕ, δεν πρέπει να τη δεχτούμε. Είναι δρόμος χωρίς γυρισμό. Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Η ΓΣΕΕ έχει μάθει να συνδιαλέγεται και να τα βρίσκει με το κεφάλαιο προς όφελος του και αυτό θα κάνει και στην προσεχή συνάντηση της με την Τρόικα.

Το ΠΑΜΕ λίγες μέρες πριν είχε στείλει μήνυμα συναγερμού στους εργαζόμενους και κρίνει σκόπιμο να το επαναλάβει. Οι διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι πέρα για πέρα ψευδείς. Καμιά πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟK - ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα της εργατικής τάξης, αντίθετα θα επιδεινώσει την ήδη επιβαρυμένη κατάστασή της.

Αυτό που μας ταιριάζει είναι ο αγώνας με προοπτική, με το κεφάλι ψηλά.

Τo ΠΑΜΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη και την καλεί σε ανυποχώρητο  αγώνα

για να προστατεύσουμε τη ζωή των οικογενειών μας από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας περικυκλώνει για να σωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους.