Μοντέρνοι καιροί για μοντέρνους πραξικοπηματίες -ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ

Του Κώστα Ήσυχου*

Ο "καθαιρεθείς" Φερνάντο Λούγο

 Διαφαίνεται ότι μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα πριν από δύο χρόνια με την απαγωγή του νόμιμα εκλεγμένου πρόεδρου Β. Ζελάγια από μια ομάδα παραστρατιωτικών βουλευτών της Δεξιάς και της φιλο-ολιγαρχικής αντιπολίτευσης και την εγκατάσταση στο Προεδρικό Μέγαρο ενός επιχειρηματία Σ. Μικελέττι, βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή. Η προσπάθεια ανατροπής του Ρ. Κορέα στον Ισημερινό, από αστυνομικές δυνάμεις που επιχείρησαν την απαγωγή του, και η παταγώδης αποτυχία μετά την ενεργοποίηση δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών.Η προηγούμενη απόπειρα πραξικοπήματος το 2002 στη Βενεζουέλα, με την απαγωγή του Ο. Τσάβεζ και την ολιγοήμερη "εγκατάσταση του πρόεδρου του τοπικού ΣΕΒ, που δεν τελεσφόρησε χάρη στη μαζικότατη αντίδραση του λαού συνδυασμένη με την πιστή στο σύνταγμα επίλεκτη μονάδα του στρατού, επανέφερε τη δημοκρατία. Όλα αυτά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα γεγονότα. Έχουν μέθοδο, προετοιμασία και οργάνωση. Ο ιμπεριαλισμός εκσυγχρονίζει τα "όπλα του". 

Η πρόσφατη οργανωμένη προβοκάτσια στην Παραγουάη με τη δολοφονία 17 ακτημόνων σε μια ακαλλιέργητη έκταση που ανήκε στην οικογένεια του Ο. Στροέσνερ, πρώην ακροδεξιού προέδρου της χώρας, από μονάδες ασφαλείας και η μετέπειτα σχεδιασμένη "καθαίρεση" μέσα σε δυο ώρες, στη Βουλή του Φερνάντο Λούγο, ακολουθεί περίπου τον ίδιο οδικό χάρτη "νέου τύπου πραξικοπημάτων" που μόνο η Ουάσινγκτον έχει την τεχνογνωσία να υποστηρίζει και να σχεδιάζει με τη βοήθεια των πιο σκοτεινών παραστρατιωτικών δυνάμεων και πολιτικού προσωπικού πιστού σε αυτήν.


Το Βατικανό υπήρξε η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε τον πραξικοπηματία πρώην αντιπρόεδρο Φεδερίκο Φράνκο. Τι πιο "σωστό" από την κεφαλή της καθολικής εκκλησίας, έναντι ενός τέκνου της, πρώην επισκόπου, που επέλεξε τη "θεολογία της απελευθέρωσης" και την λαϊκή αποστολή του για να βρίσκεται και να μάχεται μαζί με τον λαό του. Η Γερμανία και ο Καναδάς ακολούθησαν, με την Ουάσιγκτον απλά να περιμένει τη σειρά της. 

Γεωγραφικά η Παραγουάη συνορεύει με Βολιβία, Αργεντινή και Βραζιλία και διαθέτει τεράστιες ποσότητες νερού στον υδροφόρο ορίζοντά της, είναι πλούσια σε νίκελ (ο Καναδάς και η Γερμανία έχασαν πρόσφατα προνομιακά συμβόλαια, αφού ο σχεδιασμός της κυβέρνησης Λούγο ήταν η εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας) και ανερχόμενη εξαγωγική δύναμη σε διατροφικά προϊόντα (σόγια). 

Όλα αυτά ανάμεσα σε αλλά πολλά έδωσαν τη δυνατότητα στη Δεξιά και Ακροδεξιά αντιπολίτευση να εκμεταλλευτούν την ατολμία και την εύθραυστη πλειοψηφία του Λούγο να στηριχτεί σε πιο ριζοσπαστικές πολιτικές, που ήταν και προεκλογικές του δεσμεύσεις (αγροτική μεταρρύθμιση, σύγκρουση με τους πανίσχυρους γαιοκτήμονες, στενότερη συνεργασία με τα κινήματα των ακτημόνων και την Αριστερά) και έδωσαν την αναγκαία "ρωγμή" να επιχειρηθεί εναντίον του το πρόσφατο πραξικόπημα. Ταυτόχρονα υπήρξε θερμός υποστηρικτής της προοδευτικής και αντινεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης που συντελείται στη Λατική Αμερική και την Καραϊβική. Άμεση ήταν η αντίδραση της Αργεντινής, της Βενεζουέλας, της Βραζιλίας, του Ισημερινού και της Κούβας να διακόψουν διπλωματικές σχέσεις με τους πραξικοπηματίες, ενώ σχεδιάζουν σειρά κυρώσεων εναντίων τους. Η Ε.Ε., με επικεφαλής τη Γερμανία και την "ευλογία" του Βατικανού, έδωσαν το σήμα... 


Η Βολιβία φαίνεται να ετοιμάζεται να γίνει ο επόμενος στόχος, με την ίδια συνταγή, "εξεγερμένοι αστυνομικοί" που ζητούν και "αγωνίζονται" για καλύτερους μισθούς. Με παραστρατιωτικές ομάδες να τρομοκρατούν και να ανατινάζουν ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ο Έβο Μοράλες, ένας από τους πιο χαρισματικούς σύγχρονους ηγέτες και ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της ηπείρου, δηλώνει μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού ότι δεν θα κάνουν βήμα πίσω. Θα υπερασπιστούν τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τον δημόσιο και εθνικοποιημένο πλούτο (χαλκός, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, χρυσό, νίκελ, υδροφόρο ορίζοντα, κ.λπ.). Θα αγωνιστούν για την αντι-νεοφιλελεύθερη και αντικαπιταλιστική διαδρομή στα χώματά τους μαζί με τους αδελφούς λαούς στην ήπειρο. 

Ποτέ δεν μπόρεσε να εφησυχάσει το "Ιμπέριουμ" και οι "λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις" στην Ευρώπη με την διαμορφούμενη κατάσταση στη Λατινή Αμερική και την Καραϊβική. Δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ο νεοφιλελευθερισμός εκεί που πρωτοεμφανίστηκε με συνταγές κοινωνικής γενοκτονίας, δεν μπορεί να επιστρέψει..., όπου οι αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες για τους λαούς. 


Σαν να μην έλειπαν όλα αυτά, οι διακομματικοί συνεταίροι στο Ευρωκοινοβούλιο (λαϊκό κόμμα και σοσιαλδημοκράτες) με "άρωμα" τους πράσινους του Κον Μπετίτ, ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα... ετοιμάζοντας ψηφίσματα καταδίκης κατά της κουβανικής Δημοκρατίας, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον. 

Ένα νέο και ιδιαίτερο επικίνδυνο εκδικητικό μέτωπο ανοίγει στην πολύπαθη Λατινική Αμερική, ένα νέο κύμα πραξικοπημάτων νέου τύπου εδραιώνεται σε κάποιες χώρες και αλλού αποτυγχάνει. Στη μόνη γωνία του πλανήτη που ο νεοφιλελευθερισμός ηττήθηκε κατά κράτος και με αποφασιστικότητα, δεν θέλουν "να αφήσουν τα λουλούδια να ανθίσουν για να μην πολλαπλασιαστούν". Αλλά όσα και από αυτά να κόψουν, η άνοιξη δεν θα αργήσει. Ο Π. Νερούδα προφητικά έγραψε περίπου αυτά τα παραφρασμένα λόγια, όταν το πιο άγριο και αιματηρό πραξικόπημα δεν θα αργούσε να έρθει στην αγαπημένη του Χιλή. 

Η ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά μαζί με την ευρωπαϊκή, οφείλουν να πράξουν δύο πράγματα, ουσιώδη και στρατηγικού χαρακτήρα. Να δυναμώσουν το μέτωπο ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές της άγριας λιτότητας και του άγριου νεοφιλελευθερισμού, σε βάρος του λαού μας και των άλλων λαών στην Ε.Ε.

Να αγωνιστούν με τον νέο διεθνισμό που διακρίνει την εποχή μας, ώστε όλες οι πλατείες και οι δρόμοι στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική να γεμίσουν με τις ελπίδες, τους αγώνες και τα τραγούδια των λαών μας. Τώρα είναι η ώρα της αποφασιστικής μάχης χωρίς δεύτερες σκέψεις και ταλαντεύσεις. Μην τους αφήσουμε να σβήσουν τα κεριά της ελπίδας στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Εμείς ή αυτοί είναι πλέον το κοινό μας σύνθημα. 

Η λέξη Παραγουάη στην ινδιάνικη διάλεκτο των Γουαρανί σημαίνει "ο λαός των Γουαρανί δίπλα στο ποτάμι". Τα ποτάμια, όταν φουσκώσουν, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο. Έτσι και η λαϊκή οργή θα σαρώσει τις εξαρτημένες ολιγαρχίες των γαιοκτημόνων στην όμορφη, γεμάτη φως και ελπίδα Παραγουάη.

*Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική και άμυνα

ΠΗΓΗ-WWW.AVGI.GR