Στις 18 Ιούνη και μετά, πρωταγωνιστής πρέπει να είναι το εργατικό κίνημα.
Όλα τα κόμματα - εκτός από το ΚΚΕ - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλλιεργούν στο λαό την εξής λογική: υπάρχει ευνοϊκός αέρας στην Ευρώπη, μπορεί να τροποποιηθεί το μνημόνιο και έτσι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά θα ανακουφιστούν. Απευθύνονται σε ένα λαό που έχει βιώσει την απόλυτη κτηνωδία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες καπιταλιστής κρίσης, και του λένε ότι μπορούν οι λαοί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση να ζήσουν καλύτερα.
Στις εκλογές της 17ης Ιούνη πρέπει να ηττηθεί αυτή η λογική από όπου κι αν προέρχεται. Είτε από κεντροαριστερά είτε από κεντροδεξιά σχήματα. Είναι γεγονός ότι στις 6 Μάη υπήρξε μια θετική τάση με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αλλά δεν αρκεί μόνο η εγκατάλειψη αυτών των κομμάτων. Αυτό το θετικό βήμα δεν πρέπει να πισωγυρίσει. Γι' αυτό όμως πρέπει να ηττηθεί συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική και στο πρόσωπο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και όλων των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου που ακριβώς επειδή είναι υπέρ της ΕΕ, μιλούν για ανάπτυξη με ενίσχυση των επιχειρηματιών έχοντας ουσιαστικά την ίδια πολιτική.
ΠΡΩΤΟΝ: Τα κόμματα που καλλιεργούν αυτή τη λογική θα τηρήσουν όλες τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση σαν ευαγγέλιο. Κι ας κάνουν ότι δεν το θέλουν... Ξέρουν καλά ότι: Η όποια επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών θα γίνει στο βαθμό που δεν θα επηρεαστεί καθόλου η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το «όχι» στο μνημόνιο, «όχι» στα αντεργατικά μέτρα και το «πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση» είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Η πολιτική διεξόδου που προτείνουν σημαίνει αντεργατικά μέτρα που προβλέπονται από τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την ανταγωνιστικότητα και το δημοσιονομικό σύμφωνο.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αυτό που συζητάνε στην ΕΕ είναι να δώσουν «ζεστό» χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους όλης της Ευρώπης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία σε μία προσπάθεια να ανακάμψει η κερδοφορία τους. Υπάρχει όμως ένας όρος που τον έχουν διατυπώσει όσο πιο καθαρά γίνεται: Να προχωρήσουν όλα τα μέτρα που έχουν σχέση με μισθούς, μεροκάματα, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές παροχές, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Ολα αυτά θα χτυπηθούν ακόμα περισσότερο, σε όφελος των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
ΤΡΙΤΟΝ: Φιλολαϊκή ανάπτυξη και παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν γίνεται. Δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Είναι ασυμβίβαστο το ένα με το άλλο. Ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι; Υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και διαρκώς αυξάνονται. Πού πήγαν τα κοινοτικά κονδύλια για την λεγόμενη «ενίσχυση της απασχόλησης»; Στα αφεντικά. Στους εργαζόμενους έμεινε η ανεργία, η μερική απασχόληση, γενικά οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μήπως είδαν προκοπή οι φτωχοί αγρότες; Οσα αγροτικά νοικοκυριά έχουν απομείνει ξεκληρίζονται κι αυτά.
Είναι σαφές λοιπόν γιατί πρέπει να ηττηθεί αυτή η πολιτική οποιοσδήποτε και αν την υποστηρίζει. Και γιατί ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από αυτή τη λογική. Στις 18 Ιούνη και μετά, πρωταγωνιστής πρέπει να είναι το εργατικό κίνημα. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να δώσουν πίστωση χρόνου στην καινούρια κυβέρνηση. Και γι' αυτό το λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ.
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου