Με αποφασιστικότητα συνεχίζουν οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας την απεργία διαρκείας και τον αγώνα τους ενάντια στις απολύσεις 34 συναδέλφων τους και στις αντεργατικές ανατροπές που θέλει να επιβάλει η εργοδοσία.
Μετά την άρνησή τους να αποδεχτούν τις εκβιαστικές πιέσεις για εκ περιτροπής εργασία ή περικοπή του 8ωρου σε 5ωρο με αντίστοιχη μείωση αποδοχών, η διοίκηση της επιχείρησης προχώρησε στις απολύσεις 34 εργαζομένων με στόχο να τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους εργαζόμενους και να κάμψει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις. Όμως, η συνέχιση της απεργίας και η άρνηση των εργαζομένων να κάνουν πίσω ήταν η καλύτερη απάντηση. Και αυτήν συνεχίζουν να δίνουν και σήμερα παρά τους συνεχιζόμενους προκλητικούς εκβιασμούς της εργοδοσίας. Εκβιασμοί που έχουν φτάσει στο σημείο να απειλούν και με κλείσιμο του εργοστασίου, εάν δεν γίνουν αποδεκτοί οι άθλιοι όροι της εργοδοσίας.
Αξιοποιώντας τη συνολικότερη κρίση του καπιταλισμού, η εργοδοσία θέλει να επιβάλει όρους «γαλέρας» στους 400 περίπου εργαζόμενούς της, να χτυπήσει συνολικά τα δικαιώματά τους για πλήρες ωράριο και πλήρη μισθό, να τους μετατρέψει σε σύγχρονους δούλους που για ένα κομμάτι ψωμί θα αποδέχονται όλες τις ορέξεις της εργοδοσίας. Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι καλούνται να ζήσουν με μισθούς πείνας των 500 ευρώ. Και όλα αυτά στο όνομα της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας, αυτής που υποτίθεται ότι θα δώσει «ώθηση» στην ελληνική οικονομία.
Αυτό όμως που κυρίως θέλει να πετύχει η εργοδοσία είναι να κάμψει την αγωνιστικότητα και τη συλλογικότητα των εργαζομένων. Γιατί μόνο έτσι, με «λυμένα τα χέρια», θα μπορέσει να προωθήσει τα συνολικότερα αντεργατικά της σχέδια. Την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την πλήρη καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων, το συνολικό φόρτωμα των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Όλα αυτά δηλαδή που της επιτρέπουν να κάνει οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και αυτοί που ετοιμάζονται να ψηφιστούν είτε από τη νέα κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» που επέβαλε το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΔΝΤ, είτε από τον όποιο επίδοξο συνεχιστή αυτής της αντεργατικής πολιτικής.
Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να επιμείνουν στον αγώνα τους. Να μην κάνουν βήμα πίσω. Μόνο έτσι θα σπάσουν την αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας η οποία -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- έχει στο πλευρό της και την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Μόνο έτσι θα συμπαρασύρουν και τους συναδέλφους τους στο Βόλο που, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αποδέχτηκαν τον εκβιασμό της εργοδοσίας.
Ο αγώνας στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να βρει την αμέριστη στήριξη όλου του εργατικού κινήματος, όλων των εργαζομένων. Όλων αυτών που τους προηγούμενους μήνες πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες ενάντια στην αντιλαϊκή-αντεργατική λαίλαπα των μνημονίων, όλων αυτών που το ταξικό τους συμφέρον βρίσκεται στη ίδια όχθη με τους εργαζόμενους της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Για να ατσαλωθεί η εργατική, ταξική αλληλεγγύη. Ενάντια στην ηττοπάθεια και τη συνδιαλλαγή. Για ένα μέτωπο αντίστασης και αγώνα όλου του λαού και των εργαζομένων. Για να ηττηθεί το κεφάλαιο και οι δυνάμεις που το στηρίζουν.
Μετά την άρνησή τους να αποδεχτούν τις εκβιαστικές πιέσεις για εκ περιτροπής εργασία ή περικοπή του 8ωρου σε 5ωρο με αντίστοιχη μείωση αποδοχών, η διοίκηση της επιχείρησης προχώρησε στις απολύσεις 34 εργαζομένων με στόχο να τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους εργαζόμενους και να κάμψει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις. Όμως, η συνέχιση της απεργίας και η άρνηση των εργαζομένων να κάνουν πίσω ήταν η καλύτερη απάντηση. Και αυτήν συνεχίζουν να δίνουν και σήμερα παρά τους συνεχιζόμενους προκλητικούς εκβιασμούς της εργοδοσίας. Εκβιασμοί που έχουν φτάσει στο σημείο να απειλούν και με κλείσιμο του εργοστασίου, εάν δεν γίνουν αποδεκτοί οι άθλιοι όροι της εργοδοσίας.
Αξιοποιώντας τη συνολικότερη κρίση του καπιταλισμού, η εργοδοσία θέλει να επιβάλει όρους «γαλέρας» στους 400 περίπου εργαζόμενούς της, να χτυπήσει συνολικά τα δικαιώματά τους για πλήρες ωράριο και πλήρη μισθό, να τους μετατρέψει σε σύγχρονους δούλους που για ένα κομμάτι ψωμί θα αποδέχονται όλες τις ορέξεις της εργοδοσίας. Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι καλούνται να ζήσουν με μισθούς πείνας των 500 ευρώ. Και όλα αυτά στο όνομα της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας, αυτής που υποτίθεται ότι θα δώσει «ώθηση» στην ελληνική οικονομία.
Αυτό όμως που κυρίως θέλει να πετύχει η εργοδοσία είναι να κάμψει την αγωνιστικότητα και τη συλλογικότητα των εργαζομένων. Γιατί μόνο έτσι, με «λυμένα τα χέρια», θα μπορέσει να προωθήσει τα συνολικότερα αντεργατικά της σχέδια. Την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την πλήρη καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων, το συνολικό φόρτωμα των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Όλα αυτά δηλαδή που της επιτρέπουν να κάνει οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και αυτοί που ετοιμάζονται να ψηφιστούν είτε από τη νέα κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» που επέβαλε το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΔΝΤ, είτε από τον όποιο επίδοξο συνεχιστή αυτής της αντεργατικής πολιτικής.
Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να επιμείνουν στον αγώνα τους. Να μην κάνουν βήμα πίσω. Μόνο έτσι θα σπάσουν την αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας η οποία -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- έχει στο πλευρό της και την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Μόνο έτσι θα συμπαρασύρουν και τους συναδέλφους τους στο Βόλο που, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αποδέχτηκαν τον εκβιασμό της εργοδοσίας.
Ο αγώνας στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να βρει την αμέριστη στήριξη όλου του εργατικού κινήματος, όλων των εργαζομένων. Όλων αυτών που τους προηγούμενους μήνες πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες ενάντια στην αντιλαϊκή-αντεργατική λαίλαπα των μνημονίων, όλων αυτών που το ταξικό τους συμφέρον βρίσκεται στη ίδια όχθη με τους εργαζόμενους της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Για να ατσαλωθεί η εργατική, ταξική αλληλεγγύη. Ενάντια στην ηττοπάθεια και τη συνδιαλλαγή. Για ένα μέτωπο αντίστασης και αγώνα όλου του λαού και των εργαζομένων. Για να ηττηθεί το κεφάλαιο και οι δυνάμεις που το στηρίζουν.
Ταξική Πορεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου