ΣΤΙΣ 15 ΙΟΥΝΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΝΑ «ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΝ» Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

ΣΤΙΣ 15 ΙΟΥΝΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΚΑΙ  ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ

Εργαζόμενοι –Εργαζόμενες, Άνεργοι, Νέοι και νέες

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας που κατατέθηκε στη Βουλή, χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση, αποτελεί συνειδητή επιλογή της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει τα συμφέροντα του Κεφαλαίου των τραπεζών και των Δανειστών. Μέσα από αυτό επιχειρούνται να υλοποιηθούν πρωτοφανείς σε αγριότητά τους  νεοφιλελεύθερες συνταγές της Τρόικας και των δανειστών, οδηγώντας τη χώρα μας, τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό, σε μόνιμη φτωχοποίηση, καταστρέφοντας κάθε δυνατότητα για οικονομική ανάκαμψη.

Αυτή η Κυβέρνηση, αφού εγκατέλειψε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ακόμα και τελευταία φύλα συκής για την προστασία του εισοδήματος και των κοινωνικά αδυνάτων, και αναδεικνύεται πρωταθλητής του πιο άγριου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Έχει σπάσει κάθε δεσμό με τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με τα ευρύτερα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τους άνεργους, τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες.

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ένα χρόνο το Μνημόνιο, αφού έριξε την οικονομία σε βαθιά ύφεση, εκτόξευσε την ανεργία και τον πληθωρισμό σε δυσβάσταχτα ποσοστά, ικανοποίησε όλα τα εργοδοτικά αιτήματα του ΣΕΒ και των τραπεζιτών τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις και συλλογικές συμβάσεις, χρησιμοποιεί σήμερα ακριβώς το ίδιο ψευδεπίγραφο ωμά εκβιαστικό δίλλημα: Νέο Μνημόνιο ή χρεοκοπία.

Σήμερα ένα χρόνο μετά, μας λένε, ότι οι θυσίες που μας επέβαλλαν έχουν πάει χαμένες. Μας λένε ξανά ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ότι απαιτούνται νέα τοκογλυφικά δάνεια από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., με αντάλλαγμα την εφαρμογή νέων ακόμα πιο σκληρών μέτρων λιτότητας αλλά και το συνοπτικό ξεπούλημα της περιουσίας του ελληνικού λαού και την ιδιωτικοποίηση του συνόλου των δημοσίων επιχειρήσεων της χώρας.

Για να πετύχει το στόχο της, που δεν είναι άλλος από την – χωρίς αντιστάσεις και αγωνιστικές διαμαρτυρίες- εφαρμογή του κατάπτυστου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και των ιδιωτικοποιήσεων, δε διστάζει να κινδυνολογήσει με τη χρεοκοπία της χώρας και την έξοδο από το Ευρώ, να απειλήσει και να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό. Δεν διστάζει να επενδύσει στο φόβο και στον αυταρχισμό για να συνεχίσει, χωρίς κλυδωνισμούς, την ολοκλήρωση της στυγνής νεοφιλελεύθερης συνταγής, που φτωχοποιεί το λαό και τους εργαζόμενους και ισχυροποιεί το Κεφάλαιο και τους δανειστές.

Το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό πρόγραμμα κατεδαφίζει ότι έχει μείνει ακόμα όρθιο: εκποιεί σε τιμή ευκαιρίας όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, που πρέπει και μπορούν να είναι μοχλός ανάπτυξης και δίκαιης αναδιανομής των εισοδημάτων, τσακίζει ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο, κλέβει μέσα από τη νέα φοροεπιδρομή 36,6 δις ως το 2015, από μισθωτούς, συνταξιούχους και τα λαϊκά στρώματα, πετσοκόβει για μια ακόμα φορά το εφάπαξ και τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, ανοίγει το δρόμο για χιλιάδες απολύσεις.

Εργαζόμενοι – εργαζόμενες.

Τα πλαστά διλλήματα, η συναίνεση και η σωτηρία της πατρίδας που προπαγανδίζει η Κυβέρνηση δεν μπορούν να αποπροσανατολίσουν κανένα από τις καταστροφικές συνέπειες της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής.

Η απόγνωση και η οργή του κόσμου εκφράζεται σήμερα στους αγώνες των εργαζομένων και στις πλατείες της χώρας. Εκφράζεται με έναν τρόπο πολύμορφο, αυθόρμητο, ορμητικό, νεανικό και ακηδεμόνευτο. Η λαϊκή αυτή κινητοποίηση παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Ο αγώνας των εργαζομένων, των πολιτών, μπορεί και πρέπει να δώσει λύσεις. Να δώσει πολιτικές λύσεις διεξόδου από την κρίση σε προοδευτική κατεύθυνση, σε όφελος της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Οι σημερινές λαϊκές κινητοποιήσεις στις πλατείες όχι μόνο δεν υποκαθιστούν, αλλά αντίθετα επιβάλλουντην ανάγκη για συστηματική οργάνωση, μεγάλων σε μαζικότητα, ένταση και διάρκεια, εργατικών και κοινωνικών αγώνων με συγκεκριμένους στόχους και αιτήματα μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας.

Δεν αναιρούν αλλά αντίθετα μπορούν να ενισχύσουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική σημασία της απεργίας και της ανάγκης ανάπτυξης των εργατικών – λαϊκών αγωνιστικών διεκδικήσεων για αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές συμβάσεις, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για θεμελιώδη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για την απεμπλοκή της χώρας από τη καταστροφική μέγγενη της Κυβέρνησης, της Τρόικας και των δανειστών, για την επιβολή δημοκρατικών προοδευτικών λύσεων, για μια οικονομία και κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ισότιμη, πιο ελεύθερη και δημοκρατική.

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες

•  Στηρίζουμε και συμμετέχουμε ενεργά στους αγώνες, τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια των εργαζομένων και των πολιτών. Αγωνιζόμαστε από κοινού με όλους όσους πλήττονται από τη βάρβαρη αυτή πολιτική, που μας στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση. Μαζί με τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τους μικρούς επαγγελματίες.

•  Οργανωνόμαστε και συσπειρωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας και στα πρωτοβάθμια σωματεία, συμμετέχουμε στην ίδρυση νέων σωματείων, οργανώνοντας την πάλη μας και το συντονισμό μας.

•  Δημιουργούμε ένα μαχητικό μαζικό ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα παντού, με δημοκρατία, συμμετοχή, αυτενέργεια και αγωνιστική αντίσταση. Ένα εργατικό κίνημα που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, με πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα, μακριά από αντιλήψεις κυβερνητικού και εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, μακριά από διχαστικές πρακτικές και εύκολες διαιρέσεις.

•  Αρνούμαστε ότι το Δημόσιο χρέος είναι χρέος των εργαζομένων και του Ελληνικού Λαού, αρνούμαστε να πληρώσουμε τα χρέη που οι τράπεζες και το κεφάλαιο δημιούργησαν. Αγωνιζόμαστε για επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, όχι με τους όρους των πιστωτών, αλλά με όρους που θα διασφαλίζουν το λαό και τη δημόσια περιουσία και θα εγγυώνται μέσα από μια δίκαια ανακατανομή του πλούτου με αναβάθμιση των μισθών, των συντάξεων και του κοινωνικού κράτους.

ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ, ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ!

ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΥΣΗ!