18 ΜΑΗ: ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ψηφίζουμε Αγωνιστικές Κινήσεις

για να δυναμώσει η φωνή της αντίστασης

Στις 18 Μάη θα πραγματοποιηθούν οι φετινές φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Με τους φοιτητές και τους σπουδαστές να έχουν ήδη πάρει μια γερή δόση μνημονιακής πολιτικής και να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειές της.

Οι φοιτητικές εκλογές στο φόντο της γενικευμένης κρίσης του συστήματος

Και δεν είναι δυνατόν να μην τις γνωρίζουν, όταν κάθε οικογένεια έχει και από έναν άνεργο, όταν έχει υπάρξει μια τεράστια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και των όρων ζωής του λαού. Η νεολαία γνωρίζει πως είναι φούμαρα τα λόγια πως ΄΄κρίση είναι θα περάσει΄΄. Αντιλαμβάνεται πως το μέλλον που της ετοιμάζουν είναι το μέλλον της σύγχρονης δουλείας, της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας, της ανασφάλειας. Αντιλαμβάνεται πως είναι αναλώσιμη. Και όσο περισσότερο η κυβέρνηση, η τρόικα και το ΔΝΤ παίρνουν μέτρα, τόσο περισσότερο η νεολαία ανακαλύπτει αυτή την αλήθεια.Η αβεβαιότητα για το μέλλον γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, από την στιγμή που η νεολαία βλέπει πως όλο και περισσότεροι λαοί γίνονται αναλώσιμοι, κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών.

Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ και πρόσφατα η Λιβυή. Είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος των χωρών ώστε να μη χωράει αμφιβολία. Η νεολαία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δεν είναι κάποια μεμονωμένα περιστατικά αλλά αφορούν άμεσα και το δικό της μέλλον. Γιατί οι ΄΄περιφερειακοί΄΄ πόλεμοι έχουν ως αιτία την όξυνση της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και των αγορών.

Το χρέος και η πραγματικότητα της εξάρτησης

Την ίδια αιτία έχει και το ΄΄άρμεγμα΄΄ χωρών και λαών που άλλοτε ήταν, κατά έναν τρόπο, στο απυρόβλητο. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, αύριο η Ισπανία. Το ότι είναι χώρες της ΄΄Δύσης΄΄ και όχι της ΄΄περιφέρειας΄΄ ή του ΄΄Νότου΄΄ και μάλιστα ορισμένες από αυτές του σκληρού πυρήνα της ΄΄Δύσης΄΄ (Ισπανία) δεν απαγόρευσε στα ιμπεριαλιστικά τοκογλυφικά κεφάλαια να τις λεηλατήσουν, να υποθηκεύσουν τους λαούς τους και να τους καταδικάσουν στην φτώχεια, για να σωρεύουν κεφάλαια, πλούτο και ισχύ οι βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Έτσι ώστε να χρησιμοποιούν αυτή την αυξημένη ισχύ, έτσι ώστε να βγούν ενισχυμένες στον παγκόσμιο οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό ανταγωνισμό.

Η όλη φιλολογία και αντιπαράθεση για την αναδιάρθρωση (για το αν θα γίνει και πώς θα γίνει) δεν αφορά το λαό και την καλυτέρευση της ζωής του. Αφορά την κουτάλα, το ποιος ιμπεριαλιστής θα βάλει χέρι και με ποιους όρους στα ΄΄φιλέτα΄΄. Στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, της ΔΕΗ, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των ΔΕΚΟ.

Απέναντι σ' αυτή τη φιλολογία και στην ΄΄οικονομίστικη΄΄ προσέγγιση του ζητήματος του χρέους δεν τσιμπάμε. Γιατί δεν βλέπουμε το χρέος σαν ένα οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Γιατί βλέπουμε πίσω από αυτό σχέσεις εξάρτησης και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Γι' αυτό δεν κάνουμε προτάσεις διαχείρισης του χρέους. Γιατί δεν σκοπεύουμε να συμβάλουμε στην ισχυροποίηση της θέσης του ενός ιμπεριαλιστή απέναντι στον άλλο, της θέσης μιας μερίδας καπιταλιστών απέναντι σε μια άλλη. Πιστεύουμε πως η λύση στο πρόβλημα του λαού και της νεολαίας δεν είναι το πώς θα διαχειριστεί το πρόβλημα της εξάρτησης αλλά το πώς θα την αποτινάξει. Κι αυτό γίνεται μόνο με τη συγκρότηση του δικού τους κινήματος, του λαϊκού και του νεολαιίστικου. Και το κίνημα αυτό μπορεί να συγκροτηθεί μόνο στο πεδίο της πάλης. Μόνο στο πεδίο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.

Ο χορός της επίθεσης έχει ανοίξει για τα καλά στα ΑΕΙ και ΤΕΙ

Στο χώρο της εκπαίδευσης ο λαός και η νεολαία βρίσκονται αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματά τους. Στην τρίτη βαθμίδα η κυβέρνηση ετοιμάζει πυρετωδώς τα ΑΕΙ- ΤΕΙ του μνημονίου. Ένα ταξικό τερατούργημα, που γυρίζει το λαό και τη νεολαία δεκαετίες πίσω, όσον αφορά τα κατακτημένα δικαιώματά τους στο χώρο της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση φαίνεται να καταλήγει στους βασικούς πυλώνες με τους οποίους θα προωθήσει αυτήν την πολιτική

Με τη συγχώνευση των ιδρυμάτων (που είναι προ των πυλών) και με την παράλληλη μείωση του αριθμού των εισακτέων (έως 50%!!!).

Με το προπαρασκευαστικό έτος και την εισαγωγή ενός μεγάλου ταξικού φραγμού αυτή την φορά μέσα στην τρίτη βαθμίδα.

Με την ένταση της σχολειοποίησης του πανεπιστημίου.

Με την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων (30% κάτω για φέτος) πιέζει ώστε να εισαχθούν ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ενώ, παράλληλα, καταργεί τα τελευταία υπολείμματα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα) με τη δικαιολογία πως δεν υπάρχουν λεφτά.

Με το νέο νόμο πλαίσιο καταργεί τα πτυχία και εισάγει τις πιστωτικές μονάδες. Ανοίγει το δρόμο για τα δίδακτρα κ.ά. Φτιάχνει μια νέα διοικητική δομή (περισσότερο ελεγχόμενη και ιεραρχική).

Με την ενεργοποίηση των διατάξεων του νόμου της Γιαννάκου (αιώνιοι φοιτητές, εσωτερικοί κανονισμοί λειτουργίας).

Με την αξιολόγηση των ιδρυμάτων ως βασικό μοχλό πίεσης και ελέγχου επιδιώκει τη στοίχισή τους με την κυβερνητική πολιτική.

Με την κατάργηση του ασύλου.

Γίνεται αντιληπτό πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι όχι απλώς με κάποιες αλλαγές στην τρίτη βαθμίδα αλλά με τη μεγαλύτερη ταξική ανατροπή σε βάρος του λαού και της νεολαίας στο χώρο της εκπαίδευσης που έχει γίνει από τον β' Παγκόσμιο Πόλεμο:

Με στόχο το χτύπημα του δικαιώματος στις σπουδές, αποθαρρύνουν μαζικά τους φοιτητές και τους σπουδαστές ως προς τη συνέχιση των σπουδών ενώ, παράλληλα, ΄΄αιμοδοτούν΄΄ τη μεταδευτεροβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να προσπεράσει τα ΄΄κουσούρια΄΄ που άφησε στο σύστημα το κίνημα ενάντια στο άρθρο 16. Έτσι ώστε να λειτουργήσουν απρόσκοπτα τα ιδιωτικά ιδρύματα που θα φάνε τη μερίδα του λέοντος από τη μαζική έξοδο από την τρίτη βαθμίδα.

Με στόχο το χτύπημα του δικαιώματος στη δουλειά, με την πλήρη ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης στις νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Στόχους που υλοποιούν οι παραπάνω πυλώνες ενώ παράλληλα εισάγουν τη λογική ΄΄ο θάνατός σου η ζωή μου΄΄ στο φοιτητικό και σπουδαστικό σώμα και λιπαίνουν το έδαφος για τη συντριβή του φοιτητικού και σπουδαστικού συνδικαλισμού, έως και την ανοιχτή καταστολή πιθανών φοιτητικών ξεσπασμάτων.

Μαύρο στο μαύρο μπλοκ των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ

Οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος μέσα στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, εδώ και χρόνια δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να υπερασπίζονται τις πολιτικές του συστήματος ενάντια στη νεολαία. Είτε με τον εφησυχασμό και την ωραιοποίηση είτε με τα ψέματα, προσπαθούν να κρύψουν από τη νεολαία το μαύρο μέλλον που της επιφυλάσσουν ή να την πειθαναγκάσουν να το αποδεχτεί.

Για μια ακόμα φορά αυτές οι δυνάμεις θα ζητήσουν ψήφο από τη νεολαία για να νομιμοποιήσουν την αντιλαϊκή πολιτική που προωθούν οι πολιτικοί τους φορείς στο χώρο της εκπαίδευσης. Για μια ακόμα φορά θα προσπαθήσουν να φτιάξουν κλίμα disco ώστε να αποκρύψουν τα πραγματικά πολιτικά επίδικακαι για να εκφυλίσουν ακόμα περισσότερο τις διαδικασίες του κινήματος.

Πρώτιστη ανάγκη η ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος

Γίνεται φανερό πως αυτή η πολιτική αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών. Ο μόνος που μπορεί να φρενάρει, να ανακόψει ή και να ανατρέψει αυτήν την πολιτική είναι η μεγάλη φοιτητική και σπουδαστική πλειοψηφία, συσπειρωμένη γύρω από τους συλλόγους της. Και φυσικά συσπείρωση πάνω σε στόχους πάλης, πάνω σε συγκεκριμένες αιχμές που θα μπορούν να κινητοποιούν κάθε φορά τη μεγάλη φοιτητική και σπουδαστική πλειοψηφία. Πάλη που θα πρέπει να συναντηθεί με την ευρύτερη λαϊκή πάλη, γιατί αυτή η επίθεση αφορά εξίσου και το λαό.

Απέναντι σε αυτές τις αναγκαιότητες είναι που η επίσημη αριστερά, για ακόμα μια φορά, δρα εγκληματικά απέναντι και ενάντια στο κίνημα. Πρώτη και καλύτερη η ΚΝΕ που θυμήθηκε τις γενικές συνελεύσεις λίγο πριν τις φοιτητικές εκλογές. Και για ποιο λόγο; Για να προτείνει ο κάθε σύλλογος να κάνει ξεχωριστά τις εκλογές του. Για να δώσει και άλλη μαχαιριά στο ήδη λαβωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Από την άλλη η ΑΡΕΝ και η ΕΑΑΚ, που οι ευθύνες τους είναι εξίσου μεγάλες για τον εκφυλισμό του φοιτητικού και σπουδαστικού συνδικαλισμού. Με τις συνδιαχειριστικές αντιλήψεις, με τη λογική της ΄΄συμφωνίας΄΄ του συλλόγου στην πολιτικοϊδεολογική τους ΄΄πλατφόρμα΄΄. Με αποτέλεσμα να μη δημιουργούν συσπειρώσεις αντίστασης αλλά να στήνουν κομματικά παραμάγαζα. Σε μια διαδικασία που αποστρατεύει τον κόσμο, τον απογοητεύει, τον στέλνει σπίτι του, και έτσι έχουμε τα σημερινά αποτελέσματα.

Και όλα αυτά όταν το κοινωνικό και πολιτικό έδαφος που διαμορφώνουν οι δυνάμεις του συστήματος ευνοεί τον ανταγωνισμό, την ατομική λύση, το ΄΄ ο σώζων εαυτόν σωθήτω΄΄. Όταν η εκτίναξη της ανεργίας και η εργασιακή αβεβαιότητα, από τη μια, και η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής, η ανυπαρξία άμεσων λύσεων και εστιών αντίστασης από την πλευρά του κινήματος, από την άλλη, δημιουργούν ένα μεγάλο πολιτικό αδιέξοδο για τη νεολαία.

Το κενό έρχονται να καλύψουν δυνάμεις της αναρχίας, της αυτονομίας και λογικές που στο όνομα μιας προσωρινής ΄΄ανακούφισης΄΄ προσανατολίζονται στην ατομική αντίδραση απέναντι σε ένα οργανωμένο σύστημα και σε λογικές απάντησης “εδώ και τώρα”. Λογικές αδιέξοδες, λογικές που απαξιώνουν τους συλλόγους, τις φοιτητικές εκλογές, τις διεργασίες του κινήματος. Απόψεις που καλούν σε αποχή από τις κάλπες των φοιτητικών εκλογών.

Από τη μεριά μας στεκόμαστε ενάντια σε μια θέση αποχής από μια διαδικασία του κινήματος. Δεν απέχουμε από μια πολιτική μάχη που πρέπει να δοθεί για την ανασυγκρότηση των συλλόγων.Εναντιωνόμαστε σε τέτοιες απόψεις, γιατί επιμένουμε πως το πρόβλημα του κινήματος είναι πολιτικό και τέτοια θα είναι και η λύση του. Γιατί εμείς παλεύουμε ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του δυσμενούς πολιτικού συσχετισμού. Δεν αναζητούμε οργανωτικές φαεινές, ώστε να πάμε σε μια γωνιά εμείς οι ΄΄καλοί΄΄, να κάνουμε το κομμάτι μας και να έχουμε, έτσι, ήσυχη την ΄΄επαναστατική΄΄ μας συνείδηση. Γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στις λαϊκές και νεολαιίστικες μάζες, στη δυνατότητά τους να αγωνιστούν, να παλέψουν, να νικήσουν.

Ακόμα περισσότερο, είμαστε πεπεισμένοι πως όσο προχώρα η επίθεση οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα αναζητήσουν ξανά τους συλλόγους τους, ώστε να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλεία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην κυβερνητική πολιτική. Πεποίθηση που αρχίζει να γίνεται βεβαιότητα ύστερα από τα διδάγματα τηςεξέγερσης των αραβικών λαών.

Ακόμα περισσότερο, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ εμείς οι ίδιοι στον παραπέρα πολιτικό και ιδεολογικό εκφυλισμό του κινήματος. Για να σταματήσει ο γηπεδισμός, ο χουλιγκανισμός των πολιτικών δυνάμεων (δεξιών και αριστερών) την ώρα της καταμέτρησης, με το κλείσιμο της κάλπης. Για να σταματήσει γενικότερα ο χουλιγκανισμός στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Για να ξαναέρθει η πολιτική μέσα στους φοιτητές και στις γενικές τους συνελεύσεις, για να ξαναγίνουν οι σύλλογοι εργαλεία πάλης στα χέρια των φοιτητών και των σπουδαστών και όχι μαγαζάκια των παρατάξεων (δεξιών και αριστερών). Πάνω απ' όλα, για να βάλουμε όρους για την ανασύσταση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος.

Για αυτό καλούμε κάθε φοιτητή-φοιτήτρια, σπουδαστή- σπουδάστρια να ΨΗΦΙΣΕΙ-ΣΤΗΡΙΞΕΙ στις 18 ΜΑΗ τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ σε ΑΕΙ- ΤΕΙ, στις σχολές που κατεβαίνουν και να υποστηρίξει έμπρακτα και τα ψηφοδέλτια τους.

Γιατί Η ΨΗΦΟΣ στις Αγωνιστικές Κινήσεις είναι ΨΗΦΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ για την ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ.

Γιατί Η ΨΗΦΟΣ στις Αγωνιστικές Κινήσεις είναι ΨΗΦΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ μιας φωνής ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ στον ΠΟΛΕΜΟ και τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ.

Γιατί Η ΨΗΦΟΣ στις Αγωνιστικές Κινήσεις δεν θα εξαργυρωθεί στα συνδιοικητικά σαλόνια αλλά θα συμβάλει έτσι ώστε να ακουστεί πιο μακριά η φωνή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.