18 Νεολαία Συνασπισμού : Μάρτη 1871 – 18 Μάρτη 2011: 140 χρόνια από την Κομμούνα του Παρισιού.

18 Μάρτη 1871 – 18 Μάρτη 2011: 140 χρόνια από την Κομμούνα του Παρισιού.

Το παράδειγμα της Κομμούνας δείχνει, ακόμα και σήμερα μετά από 140 χρόνια, τις δυνατότητες, την δημιουργικότητα, την αξιοπρέπεια και την αυτοθυσία που μπορεί να βάλει σε κίνηση ο κόσμος της δουλειάς μέσα από τους αγώνες του. Ένα αγωνιστικό και ανθρώπινο μεγαλείο που στάθηκε απέναντι σε ολόκληρη τη σκουριά του παλιού κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η Κομμούνα μπορεί να λύγισε κάτω από την βία των καταπιεστών, αλλά για πάντα θα θυμίζει ότι το σκοτάδι δεν είναι ανίκητο.

Δεν είναι αιώνιος ή αποτέλεσμα νόμου της φύσης ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι ανθρώπινες κοινωνίες. Υπάρχει πάντα ένας εναλλακτικός δρόμος ενάντια σε αυτόν που οι καταπιεστές θέλουν να επιβάλουν. Υπάρχει και παραμένει ζωντανή η δυνατότητα μιας διαφορετικής κοινωνικής οργάνωσης.

Σήμερα, μέσα στην δίνη της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης από το 1929, το αίτημα για μια διαφορετικού τύπου οργάνωση της κοινωνίας είναι επιτακτικό. Για να βγουν από το δικό τους αδιέξοδο οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε κάθε χώρα προχωράνε σε μία άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση μόνο μια απάντηση μπορεί να υπάρξει από την μεριά μας. Ο συλλογικός και οργανωμένος αγώνας, όχι μόνο για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στη ζωή και την αξιοπρέπεια αλλά, για την συνολική ανατροπή των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων εκμετάλλευσης. Να αγωνιστούμε για μία κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στον ανταγωνισμό και στην καταπίεση, αλλά στην συλλογικότητα και στην αλληλεγγύη. Για μία κοινωνία που δεν θα οργανώνεται με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία του φυσικού πλούτου.      

Η Κομμούνα συνεχίζει να είναι ένα διαρκές κάλεσμα για τον πιο όμορφο αγώνα που μπορεί να υπάρξει. Για την χειραφέτηση της εργατικής τάξης, για την απελευθέρωση της κοινωνίας.

«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται για πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρες της τους έχει κλείσει μέσα στην μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Της εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ’ όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους.»

Κ. Μαρξ