Η υπόθεση της δημόσιας περιουσίας και της αξιοποίησής της είναι παλαιά υπόθεση. Τον Απρίλιο, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, αναφέρθηκα στην ανάγκη αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, για να συνομολογήσει τότε η κυβέρνηση δια του υφυπουργού Οικονομικών ότι έχουμε δίκιο. Συμφώνησε τότε ο κ. Σαχινίδης ότι το 27,5% της δημόσιας περιουσίας δεν είναι καταγεγραμμένο και ότι ένα μεγάλο ποσοστο είναι λεηλατημένο και ένα άλλο αναξιοποίητο.
Η κυβέρνηση περίμενε τη συνέντευξη των εκπροσώπων της τρόικας για να εμφανιστεί υπερασπιζόμενη το δημόσιο πλούτο, για να συμπεριφερθεί με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε και τούτο με δεδομένη την ευθύνη της για τα όσα ιταμά, απαράδεκτα λόγια, που ξεπέρασαν τα αναγκαία επιτρεπόμενα όρια.
Έχει αρχίσει η διελκυστίνδα ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ αναφορικά με τη δημόσια περιουσία. Η δημόσια περιουσία πρέπει να αξιοποιηθεί και η αξιοποίηση δεν έχει καμία σχέση με την εκποίηση, με την πώληση και μάλιστα στοιχείων της δημόσιας περιουσίας που αναφέρονται στη λειτουργία του δημόσιου αγαθού. Στην πολιτική αντιπαράθεση και διελκυστίνδα, ψευδεπίγραφα εγγράφονται πολλά ζητήματα για να τροφοδοτήσουν και πάλι, στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, αυτή την αντιπαράθεση, που εξυπηρετεί το πολιτικό στερεότυπο του δικομματισμού.
Για το φορολογικό νομοσχέδιο
Η Δημοκρατική Αριστερά από υπεύθυνη θέση υποστηρίζει ότι το φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι αναλογικό, να είναι δίκαιο, να είναι αναδιανεμητικό και κυρίως να συγκρούεται και να αντιμετωπίζει την παραοικονομία, η οποία κατέχει το 30% του ΑΕΠ σε συνάρτηση με τη διαφθορά, η οποία κατέχει παραπάνω από το 10% του ΑΕΠ.
Το φορολογικό σύστημα πρέπει να συγκρούεται με τη φοροδιαφυγή και τις φοροαπαλλαγές, αλλά και να κατανέμει τα βάρη με δικαιοσύνη, διότι γνωρίζει η κοινωνία ότι είναι υπαρκτά και τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Η κοινωνία ζητά τη δίκαιη κατανομή και όχι τη σώρρευση των βαρών και των υποχρεώσεων στις πλάτες εκείνων που ουσιαστικά είναι και οι ανεύθυνοι για την οικονομική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον τόπο. Δεν αρκεί η κυβέρνηση να επιλέγει τον εύκολο στόχο, και ο εύκολος στόχος είναι η εξασφάλιση εσόδων από την περικοπή των αποδοχών, των συντάξεων και των δαπανών του κοινωνικού κράτους. Είναι εύκολος και σταθερός στόχος, αλλά καταστρέφει την κοινωνία και την οδηγεί στο να σέρνεται και να μην μπορεί να σταθεί όρθια.
Το μόνο σταθερό στοιχείο είναι τα περίπου 2,5 δις ευρώ από την είσπραξη των εσόδων που προήλθαν από τις περικοπές των αποδοχών, των συντάξεων και των δαπανών του κοινωνικού κράτους. Είναι τεράστια η υστέρηση στην αντιμετώπιση των φορολογικών εσόδων. Δεν φτάνει η κυβέρνηση και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να διαπιστώνουν την ύπαρξη της φοροδιαφυγής, πρέπει και να εισπράττονται οι φόροι. Δυστυχώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, μέσα από τη λειτουργία του πελατειακού κράτους, δεν ενεργοποιούνται και δεν είναι αποτελεσματικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου