Δήλωση-πρόταση του Γιάννη Τόλιου, μέλους της Ε.Γ. του ΣΥΝ σχετικά με τον επικεφαλής της Περιφέρειας Αττικής

Παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τις ατέρμονες συζητήσεις επιλογής του επικεφαλής για την Περιφέρεια Αττικής, διαισθάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται «προ των πυλών» μιας νέας διάσπασης, με ότι αυτό συνεπάγεται για το συμμαχικό σχήμα αλλά και τον ίδιο το ΣΥΝ. Στην ουσία η ιδέα συγκρότησης ενός χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς δέχεται νέο πλήγμα ακυρώνοντας ουσιαστικά τις προσπάθειες μιας ολόκληρης δεκαετίας.!

Ως στέλεχος του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις, θεωρώ ότι «κομβικό» στοιχείο του προβλήματος, πέρα από τις όποιες πολιτικές διαφορές, είναι η προσωπική αντίθεση Αλαβάνου-Τσίπρα. 

Κατά συνέπεια η αντιμετώπιση του ζητήματος πρέπει να γίνει με όρους πολιτικούς και με «απόθεμα ψυχής» θέτοντας πάνω απ’ όλα το συμφέρον του αριστερού και λαϊκού κινήματος. Ασφαλώς ο Α.Αλαβάνος, ως πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ έχει τεράστιες ευθύνες για τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στις σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία διετία, σε αντίθεση με τη θετική του συμβολή στο διάστημα 2004-2008. Ωστόσο θεωρώ ότι ο σ.Αλαβάνος ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιμετωπίζεται ισότιμα και όχι να επιχειρείται παραγκώνιση με διάφορες μεθοδεύσεις. Η ζωή διδάσκει ότι στην Αριστερά τα προβλήματα προσωπικών αντιθέσεων αντιμετωπίζονται με μεγαλοψυχία, ενώ οι πολιτικές διαφορές με νηφάλιο διάλογο, ως πρώτο βήμα στην προσπάθεια επίτευξης κοινής δράσης.

Με βάση τα παραπάνω θεωρώ αναγκαίο και προτείνω, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Α.Τσίπρας, να πάρει πρωτοβουλία συνάντησης με τον Α.Αλαβάνο και να τεθούν ανοικτά τα «επίδικα» των συγκεκριμένων διαφορών, με στόχο την αναζήτηση τρόπων υπέρβασης τους, καταλογίζοντας ευθέως τις ευθύνες που έχει για άστοχες ενέργειες, προσφέροντας ταυτόχρονα δυνατότητες ουσιαστικής αξιοποίησης του. Δεν γνωρίζω πως θα αντιδράσει ο σ.Αλαβάνος, ελπίζω όμως ότι θα το σκεφτεί σοβαρά. Από την άλλη είμαι βέβαιος ότι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά ο χώρος της Αριστεράς θα βγουν ωφελημένοι από μια τέτοια πρωτοβουλία, ακόμα και στην ακραία εκδοχή που δεν προκύψει τελικά κάποιο θετικό αποτέλεσμα.