Η συντρόφισσα Μαριάνθη Κυπρίδου, συνδικαλίστρια στο υπουργείο πολιτισμού και τουρισμού, απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό στη Συνδιάσκεψη του Δικτύου Συνδικαλιστών Βάσης (National Shop Stewards Network - NSSN) στην Βρετανία, στα πλαίσια της βδομάδας πανευρωπαϊκής αντίστασης και αλληλεγγύης στο ελληνικό εργατικό κίνημα. Η συνδιάσκεψη έγινε το Σάββατο 26 Ιουνίου.
Αγαπητοί συνάδελφοι φίλοι και σύντροφοι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας και για την συμπαράστασή σας,
καθώς σαν εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε την πιο σκληρή επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά μας, ενάντια σε ότι οι γονείς και παππούδες μας κατακτήσαν εδώ και δεκαετίες μέσα από αγώνες.
καθώς σαν εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε την πιο σκληρή επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά μας, ενάντια σε ότι οι γονείς και παππούδες μας κατακτήσαν εδώ και δεκαετίες μέσα από αγώνες.
Θέλω να σας μεταφέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς από τους συνάδελφους και από τους συντρόφους μου,
να σας μεταφέρω το μήνυμα ότι νοιώθουμε πως αυτός ο αγώνας είναι κοινός, ενάντια σε έναν κοινό εχθρό, και ότι επομένως χρειάζεται να αναπτύξουμε πιο στενές σχέσεις μεταξύ μας, να συντονίσουμε τους αγώνες μας, να παλέψουμε μαζί.
Κόβουν τους μισθούς μας, στον δημόσιο τομέα, κατά 20 – 30 %,
κόβουν τον βασικό μισθό από 740 € τον μήνα μικτά σε 590 € τον μήνα, που σημαίνει καθαρά γύρω στα 550 € τον μήνα. Χτυπούν τους συνταξιούχους ακόμα και όταν αυτοί παίρνουν λιγότερα από 500 € τον μήνα.
Η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα χαρακτηριζόταν ήδη σαν «ζούγκλα» πριν ακόμα η κυβέρνηση μαζί με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. παρέμβουν.
Τώρα η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη, καθώς με τους νέους νόμους που έχουν ετοιμάσει οι εργοδότες θα μπορούν ελεύθερα να απολύουν εργαζομένους, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν καμιά αιτιολόγηση,
και να τους αντικαθιστούν με νέους φτηνούς εργαζόμενους των 550 € τον μήνα.
Σε ό,τι αφορά τους ανέργους, κάτι που μάλλον εδώ δεν είναι γνωστό, αν είναι νέοι εργαζόμενοι, χωρίς προηγούμενη πείρα, απλά δεν δικαιούνται κανενός είδους ανεργιακό επίδομα.
Και αν είναι παλιοί εργαζόμενοι, με 5, 10, 20 ή και 35 χρόνια εργασίας , το ανεργιακό τους επίδομα υπάρχει μόνο για δώδεκα μήνες και μετά τίποτα!!
κόβουν τον βασικό μισθό από 740 € τον μήνα μικτά σε 590 € τον μήνα, που σημαίνει καθαρά γύρω στα 550 € τον μήνα. Χτυπούν τους συνταξιούχους ακόμα και όταν αυτοί παίρνουν λιγότερα από 500 € τον μήνα.
Η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα χαρακτηριζόταν ήδη σαν «ζούγκλα» πριν ακόμα η κυβέρνηση μαζί με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. παρέμβουν.
Τώρα η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη, καθώς με τους νέους νόμους που έχουν ετοιμάσει οι εργοδότες θα μπορούν ελεύθερα να απολύουν εργαζομένους, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν καμιά αιτιολόγηση,
και να τους αντικαθιστούν με νέους φτηνούς εργαζόμενους των 550 € τον μήνα.
Σε ό,τι αφορά τους ανέργους, κάτι που μάλλον εδώ δεν είναι γνωστό, αν είναι νέοι εργαζόμενοι, χωρίς προηγούμενη πείρα, απλά δεν δικαιούνται κανενός είδους ανεργιακό επίδομα.
Και αν είναι παλιοί εργαζόμενοι, με 5, 10, 20 ή και 35 χρόνια εργασίας , το ανεργιακό τους επίδομα υπάρχει μόνο για δώδεκα μήνες και μετά τίποτα!!
Και γιατί εξαπολύουν αυτή την απάνθρωπη επίθεση εναντίον μας;
Γιατί, υποτίθεται, «ζούμε πέρα από τις δυνατότητές μας».
Έτσι λένε. Έχουμε δημιουργήσει, λένε, ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και τεράστια ελλείμματα…
Όμως εμείς οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε δει ποτέ τίποτα απ' όλα αυτά τα λεφτά. Αντίθετα για όλα τα τελευταία 25 χρόνια δεχόμαστε την μια επίθεση μετά την άλλη, το ένα πακέτο μέτρων λιτότητας μετά το άλλο.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ξεκίνησε μια εποχή λιτότητας για να μπορέσει η Ελλάδα να μπει στην Ε.Ε...
Στη δεκαετία του '90 μια νέα λιτότητα επιβλήθηκε για να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Μετά το 2000 νέα μέτρα λιτότητας εφαρμόστηκαν για να πληρώσουμε για τους ολυμπιακούς αγώνες.
Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να περάσουμε νέα λιτότητα για να πληρώσουμε για τα ελλείμματα και τα χρέη που δημιούργησε η διεξαγωγή τους.
Για 25 χρόνια τώρα η ελληνική εργατική τάξη ζει μόνο απανωτές επιθέσεις, για να μπορέσει, υποτίθεται, η οικονομία να μπει στο σωστό δρόμο, να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να γίνει ανταγωνιστική.
Και στο τέλος αυτών των είκοσι πέντε χρόνων λιτότητας, έρχεται η χειρότερη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο που έχουν ζήσει τρεις γενιές - σκληρή, βάρβαρη, απάνθρωπη!
Γιατί, υποτίθεται, «ζούμε πέρα από τις δυνατότητές μας».
Έτσι λένε. Έχουμε δημιουργήσει, λένε, ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και τεράστια ελλείμματα…
Όμως εμείς οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε δει ποτέ τίποτα απ' όλα αυτά τα λεφτά. Αντίθετα για όλα τα τελευταία 25 χρόνια δεχόμαστε την μια επίθεση μετά την άλλη, το ένα πακέτο μέτρων λιτότητας μετά το άλλο.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ξεκίνησε μια εποχή λιτότητας για να μπορέσει η Ελλάδα να μπει στην Ε.Ε...
Στη δεκαετία του '90 μια νέα λιτότητα επιβλήθηκε για να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Μετά το 2000 νέα μέτρα λιτότητας εφαρμόστηκαν για να πληρώσουμε για τους ολυμπιακούς αγώνες.
Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να περάσουμε νέα λιτότητα για να πληρώσουμε για τα ελλείμματα και τα χρέη που δημιούργησε η διεξαγωγή τους.
Για 25 χρόνια τώρα η ελληνική εργατική τάξη ζει μόνο απανωτές επιθέσεις, για να μπορέσει, υποτίθεται, η οικονομία να μπει στο σωστό δρόμο, να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να γίνει ανταγωνιστική.
Και στο τέλος αυτών των είκοσι πέντε χρόνων λιτότητας, έρχεται η χειρότερη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο που έχουν ζήσει τρεις γενιές - σκληρή, βάρβαρη, απάνθρωπη!
Εμείς όμως ξέρουμε πού είναι τα λεφτά που λείπουν.
Ξέρουμε γιατί υπάρχουν ελλείμματα και ξέρουμε πώς και γιατί δημιουργήθηκε αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος του 125% του Α.Ε.Π.Στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Η Ελλάδα ήταν η χώρα με την πιο ψηλή κερδοφορία σε όλη την Ευρώπη! Εφοπλιστές, τραπεζίτες, βιομήχανοι και έμποροι μιλούσαν με υπερηφάνεια για τα κέρδη τους, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα η νέα γενιά, γινόντουσαν φτωχότεροι.Τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε της Ν.Δ. είτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αναλαμβάνουν τον ρόλο του να μεταφέρουν διαρκώς πλούτο από τα δημόσια ταμεία στα θησαυροφυλάκια του μεγάλου κεφαλαίου.
Περιόρισαν μαζικά την φορολογία των κερδών, και επιπλέον παρείχαν στο μεγάλο κεφάλαιο «κίνητρα», αναλάμβαναν να καλύψουν τις δαπάνες τους στα ασφαλιστικά ταμεία, τους έδιναν επιδοτήσεις και έκαναν τα στραβά μάτια όταν δεν πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους…
Ξόδεψαν περιουσίες ολόκληρες για να δώσουν ψηλές αποζημιώσεις σε εργαζόμενους σε δημόσιες επιχειρήσεις ώστε να αποχωρήσουν και να μπορέσουν να τις ιδιωτικοποιήσουν.
Τους έδωσαν στο πιάτο τις περιουσίες των ασφαλιστικών ταμείων για να τις ληστέψουν … Υπολογίζεται πως τα ποσά από αυτή την τεράστια κλοπή ξεπερνούν το ένα τρίτο του Α.Ε.Π..
Τώρα λένε πως τα ταμεία έχουν ελλείμματα και πρέπει να πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι γι’ αυτά, με μαζικές μειώσεις των συντάξεων μας και με αυξήσεις στα όρια ηλικίας. Η ελάχιστη σύνταξη μειώνεται έτσι από περίπου 500 € τον μήνα σε 360 € τον μήνα.
Ξέρουμε γιατί υπάρχουν ελλείμματα και ξέρουμε πώς και γιατί δημιουργήθηκε αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος του 125% του Α.Ε.Π.Στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Η Ελλάδα ήταν η χώρα με την πιο ψηλή κερδοφορία σε όλη την Ευρώπη! Εφοπλιστές, τραπεζίτες, βιομήχανοι και έμποροι μιλούσαν με υπερηφάνεια για τα κέρδη τους, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα η νέα γενιά, γινόντουσαν φτωχότεροι.Τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε της Ν.Δ. είτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αναλαμβάνουν τον ρόλο του να μεταφέρουν διαρκώς πλούτο από τα δημόσια ταμεία στα θησαυροφυλάκια του μεγάλου κεφαλαίου.
Περιόρισαν μαζικά την φορολογία των κερδών, και επιπλέον παρείχαν στο μεγάλο κεφάλαιο «κίνητρα», αναλάμβαναν να καλύψουν τις δαπάνες τους στα ασφαλιστικά ταμεία, τους έδιναν επιδοτήσεις και έκαναν τα στραβά μάτια όταν δεν πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους…
Ξόδεψαν περιουσίες ολόκληρες για να δώσουν ψηλές αποζημιώσεις σε εργαζόμενους σε δημόσιες επιχειρήσεις ώστε να αποχωρήσουν και να μπορέσουν να τις ιδιωτικοποιήσουν.
Τους έδωσαν στο πιάτο τις περιουσίες των ασφαλιστικών ταμείων για να τις ληστέψουν … Υπολογίζεται πως τα ποσά από αυτή την τεράστια κλοπή ξεπερνούν το ένα τρίτο του Α.Ε.Π..
Τώρα λένε πως τα ταμεία έχουν ελλείμματα και πρέπει να πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι γι’ αυτά, με μαζικές μειώσεις των συντάξεων μας και με αυξήσεις στα όρια ηλικίας. Η ελάχιστη σύνταξη μειώνεται έτσι από περίπου 500 € τον μήνα σε 360 € τον μήνα.
Όλες αυτές οι πολιτικές ήταν συνειδητές. Δεν έγιναν από λάθος, ούτε ήταν ατύχημα. Ήταν οι συνειδητές πολιτικές της ελληνικής άρχουσας τάξης, που χρησιμοποίησε τον κρατικό μηχανισμό για να μεταφέρει τεράστια ποσά από τις τσέπες των εργαζομένων στα χέρια του κεφαλαίου, προκειμένου αυτό να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα του και κυρίως, να μπορέσει να επεκταθεί στα Βαλκάνια. Έτσι δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα και τα χρέη.
Και ύστερα ήρθε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Το διεθνές τραπεζικό σύστημα απειλήθηκε με κατάρρευση και οι κυβερνήσεις παρέμβηκαν για να σώσουν τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους. Νέα ελλείμματα δημιουργήθηκαν και το χρέος έγινε ακόμη μεγαλύτερο, τόσο διεθνώς, όσο και στην Ελλάδα.
Αυτά τα χρέη μας καλούν τώρα να πληρώσουμε!
Το διεθνές τραπεζικό σύστημα απειλήθηκε με κατάρρευση και οι κυβερνήσεις παρέμβηκαν για να σώσουν τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους. Νέα ελλείμματα δημιουργήθηκαν και το χρέος έγινε ακόμη μεγαλύτερο, τόσο διεθνώς, όσο και στην Ελλάδα.
Αυτά τα χρέη μας καλούν τώρα να πληρώσουμε!
Λένε οι εκπρόσωποι του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ, της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λένε ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι «ζουν πέρα από τις δυνατότητες τους», και έτσι πρέπει να πληρώσουν για τα χρέη του ελληνικού δημοσίου.
Γιατί δεν έρχονται να δουν πως πραγματικά είναι τα πράγματα - αν ενδιαφέρονται πραγματικά;
Γιατί δεν επισκέπτονται ένα ελληνικό σουπερμάρκετ να δουν τις τιμές που είναι ακριβότερες κι από αυτές του Λονδίνου;
Γιατί δεν ρίχνουν μια ματιά στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού στην Αθήνα για να ανακαλύψουν πως πληρώνουμε το ρεύμα πιο ακριβά απ’ ότι στις περισσότερες πόλεις της Γερμανίας;
Γιατί δεν έρχονται να δουν πως πραγματικά είναι τα πράγματα - αν ενδιαφέρονται πραγματικά;
Γιατί δεν επισκέπτονται ένα ελληνικό σουπερμάρκετ να δουν τις τιμές που είναι ακριβότερες κι από αυτές του Λονδίνου;
Γιατί δεν ρίχνουν μια ματιά στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού στην Αθήνα για να ανακαλύψουν πως πληρώνουμε το ρεύμα πιο ακριβά απ’ ότι στις περισσότερες πόλεις της Γερμανίας;
Κι έπειτα, γιατί δεν πάνε να επισκεφτούν κάποιους από τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους εργαζόμενους που ζουν με 400-500 ευρώ το μήνα και να τους πουν πως «ζούνε πέρα από τις δυνατότητες τους»;
Μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά, που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να την αποκαλούμε «η γενιά των 700 ευρώ», αλλά στην πραγματικότητα οι μισθοί που παίρνουν είναι χαμηλότεροι γιατί απλούστατα δεν μπορούν να βρουν δουλειά πλήρους απασχόλησης.
Οι εργαζόμενοι που ζουν με τέτοιους μισθούς είναι πλέον πάνω από 1 εκ. και πολλοί ανάμεσα σε αυτούς είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων ή ακόμα και μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών.
65% των συνταξιούχων στην Ελλάδα ζουν με λιγότερα από 600 ευρώ το μήνα. Γιατί δεν πάνε λοιπόν οι γραφειοκράτες της ΕΕ, με τους παχυλούς μισθούς και τα μπόνους, αυτοί που κερδίζουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα, γιατί δεν πάνε σε αυτούς τους συνταξιούχους να τους εξηγήσουν πως «ζούνε πέρα από τις δυνατότητες τους»;
Μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά, που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να την αποκαλούμε «η γενιά των 700 ευρώ», αλλά στην πραγματικότητα οι μισθοί που παίρνουν είναι χαμηλότεροι γιατί απλούστατα δεν μπορούν να βρουν δουλειά πλήρους απασχόλησης.
Οι εργαζόμενοι που ζουν με τέτοιους μισθούς είναι πλέον πάνω από 1 εκ. και πολλοί ανάμεσα σε αυτούς είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων ή ακόμα και μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών.
65% των συνταξιούχων στην Ελλάδα ζουν με λιγότερα από 600 ευρώ το μήνα. Γιατί δεν πάνε λοιπόν οι γραφειοκράτες της ΕΕ, με τους παχυλούς μισθούς και τα μπόνους, αυτοί που κερδίζουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα, γιατί δεν πάνε σε αυτούς τους συνταξιούχους να τους εξηγήσουν πως «ζούνε πέρα από τις δυνατότητες τους»;
Είναι υποκριτές. Είναι ψεύτες.
Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια.
Δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους.
Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια.
Δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους.
Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Λένε πως είμαστε διεφθαρμένοι.
Λένε πως μαγειρέψαμε τα στοιχεία προκειμένου να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Κάποιοι όντως μαγείρεψαν τα στοιχεία και κάποιοι όντως είναι διεφθαρμένοι – όμως αυτοί δεν είναι οι εργαζόμενοι!
Είναι οι φίλοι των γραφειοκρατών της ΕΕ μέσα στις κυβερνήσεις, και όχι μόνο στην ελληνική κυβέρνηση…
Όλες οι κυβερνήσεις μαγείρεψαν τα στοιχεία για να μπορέσουν να μπουν στην ευρωζώνη – ακόμα και η Γερμανία!Όμως χρειάζονταν βοήθεια προκειμένου να τα καταφέρουν – και τους την πρόσφεραν οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης και οι επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldmans Sachs στις ΗΠΑ.
Και όλοι ήξεραν ότι γινόταν αυτό – δεν ήταν μυστικό!
Η γερμανική εταιρεία Siemens εξαγόρασε υψηλά ιστάμενους Έλληνες αξιωματούχους προκειμένου να εξασφαλίσει πως η ελληνική τηλεφωνική εταιρεία θα προμηθευόταν εξοπλισμό από αυτήν. Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν – εκατοντάδες εκατομμύρια πήγαν μόνο σε δωροδοκίες. Αλλά εμείς δεν είδαμε ούτε δεκάρα από αυτά τα χρήματα…
Και ναι, αυτοί οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι: αυτοί που έχουν την εξουσία στην Ελλάδα, την Γερμανία, τις ΗΠΑ, ναι, είναι όλοι διεφθαρμένοι, όμως εμείς, οι εργαζόμενοι, δεν είμαστε.
Λένε πως μαγειρέψαμε τα στοιχεία προκειμένου να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Κάποιοι όντως μαγείρεψαν τα στοιχεία και κάποιοι όντως είναι διεφθαρμένοι – όμως αυτοί δεν είναι οι εργαζόμενοι!
Είναι οι φίλοι των γραφειοκρατών της ΕΕ μέσα στις κυβερνήσεις, και όχι μόνο στην ελληνική κυβέρνηση…
Όλες οι κυβερνήσεις μαγείρεψαν τα στοιχεία για να μπορέσουν να μπουν στην ευρωζώνη – ακόμα και η Γερμανία!Όμως χρειάζονταν βοήθεια προκειμένου να τα καταφέρουν – και τους την πρόσφεραν οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης και οι επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldmans Sachs στις ΗΠΑ.
Και όλοι ήξεραν ότι γινόταν αυτό – δεν ήταν μυστικό!
Η γερμανική εταιρεία Siemens εξαγόρασε υψηλά ιστάμενους Έλληνες αξιωματούχους προκειμένου να εξασφαλίσει πως η ελληνική τηλεφωνική εταιρεία θα προμηθευόταν εξοπλισμό από αυτήν. Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν – εκατοντάδες εκατομμύρια πήγαν μόνο σε δωροδοκίες. Αλλά εμείς δεν είδαμε ούτε δεκάρα από αυτά τα χρήματα…
Και ναι, αυτοί οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι: αυτοί που έχουν την εξουσία στην Ελλάδα, την Γερμανία, τις ΗΠΑ, ναι, είναι όλοι διεφθαρμένοι, όμως εμείς, οι εργαζόμενοι, δεν είμαστε.
Έτσι λοιπόν λέμε όχι, αρνούμαστε να πληρώσουμε
για την δική τους διαφθορά,
τα δικά τους σκάνδαλα,
τα δικά τους ελλείμματα,
τα δικά τους χρέη.
Εμείς λέμε πως αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας και για αυτό αρνούμαστε να ματώσουμε προκειμένου να σώσουμε τους τραπεζίτες.
για την δική τους διαφθορά,
τα δικά τους σκάνδαλα,
τα δικά τους ελλείμματα,
τα δικά τους χρέη.
Εμείς λέμε πως αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας και για αυτό αρνούμαστε να ματώσουμε προκειμένου να σώσουμε τους τραπεζίτες.
Απαιτούμε να περάσουν οι τράπεζες στα χέρια της κοινωνίας. Απαιτούμε εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
1/3 του δημόσιου χρέους είναι χρήματα που χρωστάει το κράτος σε ελληνικές τράπεζες. Σ’ αυτές τις ίδιες τράπεζες που θα είχαν καταρρεύσει αν δεν είχαν πάρει χρήματα από το ελληνικό κράτος.
Αυτές οι ελληνικές τράπεζες δανείστηκαν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1% επιτόκιο για να δανείσουν έπειτα την ελληνική κυβέρνηση με 7%.
Όπως ακριβώς κάνουν οι γαλλικές, γερμανικές και συνολικά οι τράπεζες στην Ευρώπη.
Ο ρόλος τους είναι καθαρά παρασιτικός.
Αυτά που κάνουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τεράστιο σκάνδαλο.
Γιατί όχι μόνο ήταν η βασική αιτία για το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά εξακολουθούσαν να βγάζουν κέρδη ενώ η κρίση είχε ήδη ξεκινήσει και εξακολουθούν να βγάζουν κέρδη ακόμα και σήμερα.
Τόσο η δική μας, όσο και η δική σας κυβέρνηση έχουν ξοδέψει τεράστια ποσά για να σώσουν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις που κινδύνευαν με χρεοκοπία.
Μας ανάγκασαν να πληρώσουμε προκειμένου να σωθούν αυτοί.
Λέμε λοιπόν πως αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις θα πρέπει να περάσουν στην κοινωνία.
Να εθνικοποιηθούν κάτω από τον έλεγχο και την διαχείριση του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας.
Με βάση αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις η παραγωγή μπορεί να σχεδιαστεί προς όφελος της κοινωνίας.
Έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν μαζικές επενδύσεις σε υποδομές, σε εργατικές κατοικίες, στην Παιδεία και την Υγεία,
να γίνουν επενδύσεις πραγματικά παραγωγικές και όχι κερδοσκοπικά παιχνίδια προκειμένου να κερδίζουν κάποιοι.
1/3 του δημόσιου χρέους είναι χρήματα που χρωστάει το κράτος σε ελληνικές τράπεζες. Σ’ αυτές τις ίδιες τράπεζες που θα είχαν καταρρεύσει αν δεν είχαν πάρει χρήματα από το ελληνικό κράτος.
Αυτές οι ελληνικές τράπεζες δανείστηκαν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1% επιτόκιο για να δανείσουν έπειτα την ελληνική κυβέρνηση με 7%.
Όπως ακριβώς κάνουν οι γαλλικές, γερμανικές και συνολικά οι τράπεζες στην Ευρώπη.
Ο ρόλος τους είναι καθαρά παρασιτικός.
Αυτά που κάνουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τεράστιο σκάνδαλο.
Γιατί όχι μόνο ήταν η βασική αιτία για το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά εξακολουθούσαν να βγάζουν κέρδη ενώ η κρίση είχε ήδη ξεκινήσει και εξακολουθούν να βγάζουν κέρδη ακόμα και σήμερα.
Τόσο η δική μας, όσο και η δική σας κυβέρνηση έχουν ξοδέψει τεράστια ποσά για να σώσουν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις που κινδύνευαν με χρεοκοπία.
Μας ανάγκασαν να πληρώσουμε προκειμένου να σωθούν αυτοί.
Λέμε λοιπόν πως αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις θα πρέπει να περάσουν στην κοινωνία.
Να εθνικοποιηθούν κάτω από τον έλεγχο και την διαχείριση του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας.
Με βάση αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις η παραγωγή μπορεί να σχεδιαστεί προς όφελος της κοινωνίας.
Έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν μαζικές επενδύσεις σε υποδομές, σε εργατικές κατοικίες, στην Παιδεία και την Υγεία,
να γίνουν επενδύσεις πραγματικά παραγωγικές και όχι κερδοσκοπικά παιχνίδια προκειμένου να κερδίζουν κάποιοι.
Πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή του συστήματος του κέρδους.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Πρέπει να χτίσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία που θα υπηρετεί τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Διαφορετικά θα πληρώσουμε ένα πολύ ακριβό τίμημα.
Η επόμενη γενιά θα είναι η πρώτη μετά από δεκαετίες που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.
Και αυτό δεν θα συμβεί μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Βρετανία.
Πρέπει να παλέψουμε μαζί.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Πρέπει να χτίσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία που θα υπηρετεί τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Διαφορετικά θα πληρώσουμε ένα πολύ ακριβό τίμημα.
Η επόμενη γενιά θα είναι η πρώτη μετά από δεκαετίες που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.
Και αυτό δεν θα συμβεί μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Βρετανία.
Πρέπει να παλέψουμε μαζί.
Παλεύουμε σκληρά για να αναγκάσουμε την ηγεσία των συνδικάτων να σχεδιάσουν και να αναπτύξουν πραγματικά τους αγώνες. Είχαμε ήδη 4 γενικές απεργίες στην Ελλάδα. Δύο από αυτές ήταν 48ωρες για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Είχαμε συμμετοχή πάνω από 90% σε αυτές τις απεργίες. Είχαμε τις μεγαλύτερες εργατικές διαδηλώσεις από την πτώση της δικτατορίας το 1974.
Έχουμε καθημερινά διαδηλώσεις ή απεργίες, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και την Αθήνα.
Εκτός από τις γενικές απεργίες σχεδόν κάθε κλάδος έχει κατέβει σε απεργία – οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς, οι δημοσιογράφοι, οι λιμενεργάτες, οι οικοδόμοι, οι σιδηροδρομικοί, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι ναυτεργάτες, είναι δύσκολο να σκεφτούμε κάποιον κλάδο που δεν έχει μπει την τελευταία περίοδο σε κινητοποιήσεις.
Έχουμε καθημερινά διαδηλώσεις ή απεργίες, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και την Αθήνα.
Εκτός από τις γενικές απεργίες σχεδόν κάθε κλάδος έχει κατέβει σε απεργία – οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς, οι δημοσιογράφοι, οι λιμενεργάτες, οι οικοδόμοι, οι σιδηροδρομικοί, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι ναυτεργάτες, είναι δύσκολο να σκεφτούμε κάποιον κλάδο που δεν έχει μπει την τελευταία περίοδο σε κινητοποιήσεις.
Αλλά αυτά δεν είναι αρκετά για να νικήσουμε.
Οι 24ωρες γενικές απεργίες δεν είναι αρκετές.
Όλοι οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν πως χρειαζόμαστε σκληρότερους και μεγαλύτερης διάρκειας αγώνες.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι διατεθειμένοι να κατέβουν σε απεργία όσο χρειαστεί.
Γιατί όταν μας παίρνουν 2 και 3 μισθούς τον χρόνο, δεν έχουμε πραγματικά τίποτα να χάσουμε.
Αξίζει να απεργήσουμε ακόμα και για ένα μήνα αν είναι μ' αυτό τον τρόπο να τους εμποδίσουμε να καταστρέψουν το βιοτικό επίπεδο και τις κατακτήσεις μας.
Οι 24ωρες γενικές απεργίες δεν είναι αρκετές.
Όλοι οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν πως χρειαζόμαστε σκληρότερους και μεγαλύτερης διάρκειας αγώνες.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι διατεθειμένοι να κατέβουν σε απεργία όσο χρειαστεί.
Γιατί όταν μας παίρνουν 2 και 3 μισθούς τον χρόνο, δεν έχουμε πραγματικά τίποτα να χάσουμε.
Αξίζει να απεργήσουμε ακόμα και για ένα μήνα αν είναι μ' αυτό τον τρόπο να τους εμποδίσουμε να καταστρέψουν το βιοτικό επίπεδο και τις κατακτήσεις μας.
Συνάδελφοι, φίλοι και σύντροφοι, ο αγώνας μας είναι κοινός, ο εχθρός μας είναι κοινός.
Είναι πολύ σημαντικό ότι σήμερα σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες γίνονται εκδηλώσεις σαν αυτή.
Αισθάνομαι τυχερή που βρίσκομαι εδώ μαζί σας και όπως οι συνάδελφοι και σύντροφοι μου στην Ελλάδα, πιστεύω πως αυτή η επαφή πρέπει να συνεχιστεί.
Πρέπει να δούμε αυτή την πανευρωπαϊκή εβδομάδα δράσης σαν ένα πρώτο βήμα για να συντονίσουμε καλύτερα τους αγώνες μας και να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας πανευρωπαϊκής 24ωρης γενικής απεργίας.
Μια τέτοια εξέλιξη θα ταρακουνούσε πραγματικά το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Μια τέτοια εξέλιξη θα ανέβαζε τους εργατικούς αγώνες σε ένα υψηλότερο επίπεδο.
Πρέπει να στρέψουμε αποφασιστικά τις δυνάμεις μας σ' αυτή την κατεύθυνση.
Είναι πολύ σημαντικό ότι σήμερα σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες γίνονται εκδηλώσεις σαν αυτή.
Αισθάνομαι τυχερή που βρίσκομαι εδώ μαζί σας και όπως οι συνάδελφοι και σύντροφοι μου στην Ελλάδα, πιστεύω πως αυτή η επαφή πρέπει να συνεχιστεί.
Πρέπει να δούμε αυτή την πανευρωπαϊκή εβδομάδα δράσης σαν ένα πρώτο βήμα για να συντονίσουμε καλύτερα τους αγώνες μας και να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας πανευρωπαϊκής 24ωρης γενικής απεργίας.
Μια τέτοια εξέλιξη θα ταρακουνούσε πραγματικά το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Μια τέτοια εξέλιξη θα ανέβαζε τους εργατικούς αγώνες σε ένα υψηλότερο επίπεδο.
Πρέπει να στρέψουμε αποφασιστικά τις δυνάμεις μας σ' αυτή την κατεύθυνση.
Όλα δείχνουν πως η 29η Σεπτεμβρίου μπορεί να γίνει μια μέρα γενικής απεργίας σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες.
Η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων αποφάσισε να κάνει την 29/9 πανευρωπαϊκή μέρα δράσης.
Η ισπανική συνομοσπονδία εργαζομένων καλεί για 24ωρη απεργία την ίδια μέρα.
Θα παλέψουμε για την κήρυξη γενικής απεργίας και στην Ελλάδα στις 29/9.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να μετατρέψουμε εκείνη την μέρα σε 24ωρη γενική απεργία σε όλη την Ευρώπη.
Να μπούμε όλοι μαζί σ' ένα κοινό συντονισμένο αγώνα!
Να παλέψουμε όλοι μαζί ώστε να κάνουμε τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο να πληρώσουν
για όλο τον πόνο και όλη τη δυστυχία που προκαλούν στους εργαζόμενους!
Η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων αποφάσισε να κάνει την 29/9 πανευρωπαϊκή μέρα δράσης.
Η ισπανική συνομοσπονδία εργαζομένων καλεί για 24ωρη απεργία την ίδια μέρα.
Θα παλέψουμε για την κήρυξη γενικής απεργίας και στην Ελλάδα στις 29/9.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να μετατρέψουμε εκείνη την μέρα σε 24ωρη γενική απεργία σε όλη την Ευρώπη.
Να μπούμε όλοι μαζί σ' ένα κοινό συντονισμένο αγώνα!
Να παλέψουμε όλοι μαζί ώστε να κάνουμε τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο να πληρώσουν
για όλο τον πόνο και όλη τη δυστυχία που προκαλούν στους εργαζόμενους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου