Ετοιμάζουν μουσείο ξαναγραψίματος της Ιστορίας και μουσείο με την επωνυμία «Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης», όπου θα αναδειχτεί η δράση των αντεπαναστατών που συνέβαλαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη
Οι κομμουνιστές στην Πολωνία πρωτοστατούν σήμερα στην πάλη ενάντια στην εγκατάσταση της «αντιπυραυλικής ασπίδας» των ιμπεριαλιστών
Associated Press
Ο έντονος αντικομμουνισμός που διεξάγεται σε πολλές χώρες εκφράζεται με μεγάλη ποικιλομορφία. Εκτός από τα γνωστά, απαγορεύσεις συγκεκριμένων κομμουνιστικών κομμάτων, συμβόλων, ποινικοποίηση οργανώσεων και μεμονωμένων ανθρώπων, η άρχουσα τάξη ...εφευρίσκει συνεχώς νέους τρόπους επιβολής της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας ώστε να αμαυρωθεί ο σοσιαλισμός και όλες οι κατακτήσεις του.
Αυτή τη φορά, η «είδηση» έρχεται από την Πολωνία, μια χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ που έχει συνταγματικά κατοχυρωμένο τον αντικομμουνισμό στο άρθρο 13 του Συντάγματος. Εκτός των άλλων, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων που έχουν γεννηθεί μετά τον Αύγουστο του 1972 έχουν κληθεί να υποβάλουν γραπτώς δηλώσεις «φρονημάτων» ώστε να «αποκαλυφθεί οποιαδήποτε συνεργασία τους με τις μυστικές υπηρεσίες» την περίοδο του σοσιαλισμού.
Όσοι τελικά κριθούν «ένοχοι», αντιμετωπίζουν την πιθανότητα απόλυσης, αλλά και τον αποκλεισμό τους από δημόσιες θέσεις για 10 χρόνια. «Δικαστής» έχει ανακηρυχθεί το λεγόμενο «Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης», ένα ίδρυμα που έχει δημιουργηθεί για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την εμπέδωση του αντικομμουνισμού.
Το νέο εγχείρημα είναι η προκήρυξη ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για τηνκατασκευή μουσείου για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα μουσείο που θα ανεγερθεί στο Γκντανσκ της Πολωνίας και που στους «πρώτους νικητές» θα δοθεί και χρηματικό βραβείο συνολικής αξίας 200.000 ευρώ.
Απροκάλυπτα ψέματα
Οι διοργανωτές του συγκεκριμένου διαγωνισμού βάζουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με γενικές αρχές, που, ούτε λίγο - ούτε πολύ, διαπνέονται από έναν άγριο αντικομμουνισμό, όπου επιχειρείται η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, αλλά και η παραχάραξη της Ιστορίας.
Οπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές χαρακτηριστικά, μετά τη γερμανική κατοχή υπήρξε η «διαίρεση της Ευρώπης και η σοβιετικοποίηση των περιοχών ανατολικά του ποταμού Ελμπε. Θα πρέπει να υπογραμμιστεί - ισχυρίζονται - πως κάποιοι λαοί κατάφεραν και μπήκαν στον κόσμο της ελευθερίας, της ευημερίας και της ολοκλήρωσης, ενώ οι λαοί της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης είχαν έναν καινούριο γύρο δυστυχίας - τη σοβιετική κατοχή». Δεν παραλείπουν, φυσικά, να κατηγορούν τον Στάλιν για διώκτη των κουλάκων, υποστηρίζοντας πως παρόμοιες ενέργειες έκανε ο Χίτλερ με τους Εβραίους, και να τον κατηγορούν πως προκάλεσε εσκεμμένα το λιμό της δεκαετίας του '30. Αναφέρονται στη ...συνεργασία των δύο «απολυταρχικών καθεστώτων» για το λεγόμενο «μοίρασμα των χωρών», αλλά και για την «καταστολή» τόσο εκ μέρους της Γερμανίας όσο και της Σοβιετικής Ενωσης των υπό «κατάληψη» λαών. Ιδιαίτερη θέση στην αντικομμουνιστική τους προπαγάνδα θεωρούν πως θα πρέπει να κατέχει το «τραύμα» που υπέστησαν οι λαοί από την «άφιξη του Κόκκινου Στρατού (με τους μαζικούς βιασμούς Γερμανίδων και λεηλασίες)», σημειώνουν απροκάλυπτα.
Και, φυσικά, γίνεται αναφορά στη λεγόμενη «πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, που εν μέρει χάρη και στη δράση της "Αλληλεγγύης" (του γνωστού αντικομμουνιστή Λεχ Βαλέσα) ξεπεράστηκαν οι επιπτώσεις του πολέμου». Οπως σημειώνουν οι διοργανωτές, η συνέχεια της ιστορίας θα υπάρξει και στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης», που επίσης θα ανεγερθεί στο Γκντανσκ, στα ναυπηγεία, το οποίο, όπως υποστηρίζουν, θα αναδείξει όχι μόνο τη δράση της «Αλληλεγγύης», αλλά και τα «αντιπολιτευόμενα κινήματα» (δηλαδή τα αντεπαναστατικά) τόσο της Πολωνίας, όσο και των άλλων χωρών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.
Πρόκειται για μια επιχείρηση με όλα τα μέσα για να αμαυρωθεί η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ενός συστήματος που είχε εξασφαλισμένες - παρά τις όποιες αδυναμίες - τις βασικές ανάγκες του λαού. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση, είναι φανερές οι αρνητικές συνέπειες για το λαό. Φτώχεια, ανεργία, λιτότητα με σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, με περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της συνδικαλιστικής δράσης, με ιδιωτικοποιήσεις, επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης, αρνητικές αλλαγές στην υγειονομική περίθαλψη, στην εκπαίδευση.
Πηγή:Κυριακάτικος Ριζοσπάστης-Κ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου